- tumetesing rasa kangen kanggo sawargi Kyai Sukirna -
Ditakoni ngono kuwi dening Kamdi, Marti ora enggal wangsulan. Sanadyan wiwit wingi wis ana rasa mesakne sarta rasa gethinge wis ilang, nanging bareng Kamdi ngandhakne yen atine kepengin mencok ing atine Marti, Marti dadi mikir-mikir maneh. Ora enggal oleh wangsulan Kamdi ya mung mesam-mesem dhewe, karo mripate ora uwal tansah namatne praupane Randha anak siji kuwi, saka rumangsane wengi kuwi Marti ketok sansaya luwih ayu lan luwih mencutake. Ngerti nek tansah diuwasi, Marti dadi rada risi, mula banjur ndhingkluk ora wani nyawang Kamdi.
"Nek Dhik Marti durung bisa aweh wangsulan saiki ya ora apa-apa" kandhane Kamdi bareng Marti malah tumungkul "nanging aku wis nyoba blaka marang Dhik Marti yen aku ora bisa nduwa suwaraning batinku dhewe, mung Dhik Marti wong wedok neng donya iki sing bisa aweh kekuwatan marang atiku sing ringkih".
Marti panggah meneng karo ndhingkluk, dumadakan tangane Kamdi wiwit obah alon-alon, tangane Marti digrayahi banjur dielus-elus. Marti sing wis telung tahun luwih ora kesenggol wong lanang babar pisan, nalika tangane dielus-elus Kamdi, bali eling jaman Taslim isih ana sing tansah aweh rasa tentrem lan marem nalikane getih kawanitane anget ngabarake yen mbutuhake kawigaten. Sawise Taslim ora ana, kawigaten kuwi ora tau ditemoni maneh dening Marti. Saiki Kamdi teka nggawa kawigaten kuwi mligi kanggo dheweke, atine Marti wiwit kandha yen ora bisa selak, Marti pancen mbutuhne kawigaten lumantar senggolan-senggolan ngono kuwi. Kamdi uga bisa ngrasakane karo apa sing dirasakne Marti, tangane Marti wiwit digegem kenceng, driji-drijine wiwit ngremet-ngremet alus drijine Marti. Sauntara nafsu lanange Kamdi uga wiwit munggah luwih dhuwur maneh.
"Kowe kudu ngati-ati Make Hajir, aja nganti kowe oleh wirang, dilabrak Yu Asmi merga wis dianggep ngrusuhi Rumah Tanggane, merga sing bener Yu Asmi kuwi ora slingkuh lan ing Rumah tanggane Kang Kamdi ora ana apa-apa, kowe aja gampang nggatek dongenge garangan lanang sing mung butuh nguber rasa seneng sing mung sagebyaran" dumadakan Marti kelingan karo apa sing dikandhakne Juragane lanang mau awan. Ora suwe wewayangane Taslim liwat neng angen-angene, lan welinge Taslim bali dumeling neng temboking atine "Nek salah siji saka awake dhewe mati luwih dhisik, ya ora apa-apa nek banjur golek ganti, nanging kudu ngati-ati pamilihe aja mung nuruti ubaling nafsu sing mung arep nyurung wong marang juranging wirang".
Ora sranta Marti tumuli ngipatne tangane Kamdi, karo praupan sing mbrabak abang, Marti guneman :
"Sampun ngoten niku Mas, boten sae" muni ngono kuwi Marti karo ngalih anggone linggih rada ngadoh saka papane linggih Kamdi.
"Oh, aku njaluk pangapura Dhik" kandhane Kamdi mangsuli pamenginge Marti "tenan, aku khilaf. Aku wis tumindak ora sopan marang Slirane, tenan Dhik, aku ora nedya ngremehne slirane tenan, mung merga aku ora kuwat ngempet rasa tresnaku marang Dhik Marti wae sing ndadekne aku lali, tenan Dhik, aku njaluk pangapura".
"Sak niki wekdale mpun dalu Mas, saene Mas Kamdi enggal kundur mawon" ora nanggapi panjaluke pangapura Kamdi, malah Marti ngongkon supaya Kamdi enggal bali.
"Adhuuuuh....." Kamdi semanta sajak getun Marti disawang karo sorot mata memelas "Dhik Marti nesu tenan ya? tenan Dhik, aku khilaf tenan, aku nyuwun pangapura, aku luput Dhik, aku gelem diukum, nanging slirane aja nesu ngono kuwi, aku gak kuwat nek dinesoni Dhik Marti".
"Kula mpun boten nesu kok Mas ............" Marti wangsulan.
"Tenan Dhik?" gageyan Kamdi nugel tembunge Marti karo mesem sajak seneng "matur nuwun ya Dhik? aku ora arep sembranan maneh kajaba nek wis oleh palilahe Dhik Marti.....".
"Niki empun dalu Mas" Marti ora nanggapi omongane Kamdi, malah ngelikne nek wektune wis wengi.
"Dhik Marti wis ngantuk ya?" wangsulane Kamdi ya slenca "nek Slirane wis ngantuk, ya diagem sare wae, aku gak apa-apa kok".
"Mas Kamdi kundur sak niki?" Marti takon semu ngongkon.
"Dhik, aku nyuwun tulung slirane ya? Aku kepengin nentremne atiku neng omahe Dhik Marti sing adhem iki. Nek Slirane arep sare dhisik mangga sare wae, aku tak lungguhan neng kene, dhewe ora apa-apa" wangsulane Kamdi ora gelem bali.
"Ampun ngoten Mas, boten sae ngoten niku, sing sae Mas Kamdi gek ndang wangsul mawon" Marti panggah ngongkon Kamdi supaya enggal bali.
"Boten sae? ora apik ki nek awake dhewe turu awor ta Dhik? wong turuwa awor jane ya ora apa-apa nek padha butuhe padha geleme, nanging aku ngerti kok Slirane durung gelem tak jak turu awor lan aku ya ora arep neka-neka, tenan. Mosok sing siji lungguh neng kursi ngarep, sing siji sare neng kamar kok diarani boten sae? boten saene manggon neng ngendi hara?" Kamdi ngeyel ora gelem bali.
"Mas, saestu kula nyuwun tulung, Mas Kamdi enggal wangsul mawon" Marti ngongkon Kamdi mulih.
"Nek ngono Dhik Marti isih nesu tenan karo aku?" Kamdi wangsulan karo suwara memelas "tenan Dhik, aku getun wis gawe laraning atine Dhik Marti, aku janji ora bakal mbaleni tumindak sing bisa gawe laraning atine Dhik Marti. Tenan Dhik".
"Nggih, nggih Mas" Marti wangsulan semu jengkel.
"Nah, rak ngono" Kamdi ngguyu mlengeh maneh "wis lawange ndang ditutup nek arep sare ndang sare, aku tak lungguhan neng kene".
Marti dadi judheg. Kamdi ora gelem mulih tenan. Marti ora enggal nuruti pakone Kamdi, nutup lawang banjur mapan turu, nanging malah lungguh njegreg karo pikiran sansaya sumpeg. Sauntara Kamdi api-api ora ngerti, malah klepas-klepus nyedhot udute.
"Kula nuwun......" dumadakan saka ngarep lawang sing isih menga kuwi ana suwarane wong kula nuwun.
Marti ngadeg banjur arep mara nyedhaki lawang, nanging sing kula nuwun wis luwih dhisik mlebu omah sadurunge dikongkon mlebu. Apan karo Blendhus sing ditutne nom-noman desa kono loro, Bayu karo Dhika.
"Nuwun sewu Make Hajir kalih Mas Kamdi" Blendhus isih karo ngadeg kuwi kandha "niki wekdale mpun dalu, nek ajeng dhines-dhinesan sampean Mas Kamdi kalih Make Hajir saged kula tangkep, merga sampean mpun glenikan mung wong loro, kamangka sing siji niku nuwun sewu.... mpun randha. Nanging gandheng kabeh niki tesih waris piyambak, lan kula kalih Apan kalih lare kalih niki wau nggih mpun mireng dhewe napa sing sampean rembug tiyang kalih wau, wong niki wau olehe linggih teng emper kalih ngrungokne rembagan sampean nggih wiwit Make Hajir mendhet Kendhi wau. Mula saene Mas Kamdi nurut kalihy sing dijaluk Make Hajir, gek ndang wangsul mawon. Ajenga Mas Kamdi criyose boten ajeng napa-napa, niku tetep boten bener".
"Lho aja ngono Kang" Kamdi suwala rembug "aja ndakwa aku arep neka-neka, aku ki ora arep ngapa-apa, ora arep ngeloni Dhik Marti ora arep nindakne perbuatan mesum........"
"He Pak Kamdi" dumadakan Bayu maju sajangkah karo guneman rada kasar "wong lanang wis duwe bojo, ndolani Randha gek wis bengi ngene iki jenenge kurang ajar, dikandhani apik-apikan arep ngeyel, saiki sampean gelem lunga saka desa kene apa ora? Apa pengin tak celukne pemuda karo Hansip kene?"
"Sik ta Dhik sabar dhisik....." Kamdi wangsulan sareh, atine dadi ciyut krungu pangincime Bayu sing mangkono kuwi mau.
ana candhake.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar