SLENDHANG KUNING (014)

14.

Ririen rumangsa lega krungu apa sing dingendikakne ibune sing  ngandhakne yen mengko bengi nek Sodik telepon arep dikandhani supaya enggal nusul menyang Yogya. Ririen ngadeg arep ngalih panggonan, merga iki mau olehe arep nemoni Ibune pancen dilangne tenan, kuwatir nek lali, durung nganti salin sandhangan saka anggone nyambut gawe, wis nemoni ibune luwih dhisik. Nanging durung nganti Ririen sida ngadeg, hape sing dicekel neng tangane dumadakan nyuwara tembang ilir-ilir, mratandhani nek ana telepon mlebu. Hape diiling-ilingi, ndelok sapa sing nelpon dheweke kuwi, karo njengkerutne bathuke Ririen nampani telpon sing mlebu.

 

"Inggih ? Sugeng sonten, kula Ririen RT 03 Jatitubanan, nuwun sewu niki kalih sinten inggih?" kandhane Ririen olehe nampani telpon, merga neng telpon sing mlebu kuwi dudu saka nomer kontak sing wis kasimpen ing hapene.

 

"Assalamu'alaikum" ana wangsulan saka sing lagi ngebel.

 

"Alaikum salam"

 

"Bu Kahar, pangling nggih? niki kula Bu Hasanah" wong sing telpon nepungne jenenge.

 

"O alah, Bu Hasanah ? kula wastani sinten?" wangsulane Ririen karo ngguyu ramah "murugaken Bu Jayadi gantos nomer niki napa? dados kula nggih dereng ngertos".

 

"Boten gantos nomer kok Bu" sing telpon genti wangsulan "niki kula ngangge hapene Bapak-e, mila Bu Kahar inggih dereng pirsa. Anu Bu, nyuwun pangapunten....." .

 

"Inggih wonten dhawuh menapa Bu Jayadi?" Ririen nigas rembug merga Bu Hasanah dumadakan meneng rada suwe.

 

"Mangke bakda Maghrib Bu Kahar wonten wekdal senggang menapa boten? menawi wonten, saha kaparengaken kula badhe sowan" Bu Hasanah nggenahne apa sing dadi karepe.

 

"Longgar sanget Bu Jayadi" Ririen wangsulan karo ngguyu "mangga menawi badhe tindak mriki, kula rantos kanthi remening manah".

 

"Inggih Bu Kakar, matur nuwun sanget, mangke kula Insya'allah sowan".

 

"Sapa ta nDhuk? kok suwarane cemengkling nanging kepenak dirungokne?" Bu Kaji mundhut pirsa marang putrane, sawise Ririen nutup telpune.

 

"Bu Jayadi Bu" wangsulane Ririen karo mesem sajak seneng .

 

"Bu Jayadi ki daleme ngendi? apa kancamu nyambut gawe?" Bu Kaji mundhut pirsa maneh "kok mau Ibu krungu jare arep tindak mrene?".

 

"Bu Jayadi niku daleme nggih ngajeng mriku radi ngidul sakedhik Bu, tiyang Bu Jayadi niku Ibunipun Restu"

 

"Ibune Restu?" Bu Kaji rada kejot penggalihe "arep tindak mrene? apa kira-kira wis pirsa sing dadi rancangane awake dhewe kae ya?".

 

"Nggih kirang mangertos ta Bu?" wangsulane Ririen "tiyang kula nggih nembe ditelpon niki wau, gek saderenge sampun radi dangu boten kepanggih kalih Bu Hasanah garwane Pak Jayadi niku. Nggih ditengga mawon mangke menawi sampun dugi mriki badhe paring dhawuh menapa, tiyang nggih namine tiyang tetanggan".

 

"Iya, nanging bares wae atine Ibu iki dadi rada dheg-dhegan lho nDhuk? ana firasat nek adhimu bener-bener bakal enggal ketemu jodhone" Bu Kaji ngendika maneh.

 

"Nggih mugi-mugi mawon makaten Bu" Ririen atur wangsulan karo mesem, gawe renane Ibune.

 

Tenan,  bubar sembahyang Maghrib Ririen sing jama'ah karo Ibune,  lagi wae metu saka kamar sing dienggo mushalla keluarga, Mak Rosi rewange kulawarga kuwi kandha marang Majikane nek ana tamu.

 

"Ya diaturi pinarak dhisik ta" wangsulane Ririen "sapa ta tamune?".

 

"Sampun kula aturi pinarak kok Buk-e" wangsulane Mak Rosi "anu, Bu Jayadi nanging namung piyambakan, boten sekaliyan".

 

"Iya nek jenenge piyambakan ki ya mesthi ora sekalihan ta Mak, Mak" Ririen wangsulan karo ngguyu banjur malku mengarep arep nemoni tamune sing mau awan wis kencan nek arep teka.

 

Kaya lumrahe ibu-ibu sing wis rada sawatara ora ketemu, ibu-ibu loro kuwi lagi pethuk ya banjur jagongan ngglenik. Maune Ririen ngajak tamune menyang Ruang njero wae ben luwih mirunggan, nanging dhayohe ora gelem, merga jare arep curhat lan mung kepengin jagongan mripat papat wae, aja nganti dirungokne dening wong liyane.

 

"Ketingale kok wigatos sanget ta Bu?" Ririen takon "gek Bu Hasanah ki arep paring dhawuh apa no? aku kok dadi rada dheg-dhegan iki, menawi Bu Jayadi pirsa kula tumindak lepat sampun sungkan-sungkan lho Bu? kula dipun emutaken mawon murih boten kedlarung-dlarung anggen kula lepat".

 

"Boten ngaten kok Bu Ririen" wangsulane Bu Jayadi karo mesem "babar pisan Bu Kahar boten lepat, malah kula ingkang badhe ngrepoti Bu Kahar, badhe curhat santawis, mugi-mugi Bu Kahar boten kawratan kula curhati".

 

"Mangga, mangga Bu Hasanah paring dhawuh kemawon, sinten mangertos kula mangke saged atur rerigen sakedhik-sakedhik" Ririen aweh kalodhangan marang Bu Jayadi supaya nyritakne perkarane.

 

Bu Jayadi wiwit crita, sanadyan ora dikandhakne sajake Bu Jayadi migatekne banget yen ing wektu keri-keri iki, anake wedok kerep dolan menyang nggone Ririen nemoni Ibune Ririen.  Nanging Bu Jayadi ora ngrembug bab kuwi, malah nyritakne olehe kepengin enggal bisa duwe mantu lanang sing arep dijodhokne karo Restu. Bu Jayadi uga crita yen jebule Restu kuwi tau ketaton sajroning atine sing nadadekne Restu nganti saiki wegah tenan dicedhaki dening bocah lanang.

 

"Rumiyin niku rak ngaten ta Bu Kahar" kandhane Bu Jayadi nggenahne perkara laraning atine Restu "antawisipun Restu kalih Gathot niku sampun kedadosan rembag sepuh, malah sampun wonten pasarujukan antawisipun Bapake lan kula kalih tiyang sepuhipun Gathot menawi badhe lamaran. Nanging jebul sedaya gagar dadakan, awit wontenipun wartos lan kanyatan ingkang kados suwantening bledheg mangsa sanga ing wanci mangsa ketiga".

 

"Inggih Bu Jayadi" Ririen nyelani critane Bu Hasanah "kula kemutan, rumiyin kadose rumiyin mBak Restu niku nate caket kaliyan Mas Gathot putranipun priyantun Jejeran, nanging kula boten mangertos perkawisipun menapa kok dumadakan kula mireng Mas Gathot malah pala krama kalih tiyang sanes".

 

"Lha nggih niku Bu criyosipun" Bu Hasanah nutugne critane "kirang sepeken anggenipun lamaran, dumadakan wonten lare estri ingkang dugi dhateng nggriya manggihi kula kalih Bapake lare-lare. Lare estri niku ngaken bilih sampun dipun remeni dening Gathot wongsal-wangsul, ngantos dados lan ngandhegipun. Waunipun kula kalih Bapake nggih boten pitados menawi Gathot tumindak ingkang makaten menika, nanging sareng Gathot lan tiyang sepuhipun dipun dugekaken ing griya dening Bapake lare-lare, pranyata sedaya criyosipun lare estri wau mila leres".

 

"Lha lajeng?"

 

"Anggenipun ndumugekaken Gathot saha Bapak lan Ibunipun niku let kalih dinten saduginipun lare estri ingkang manggihi kula lan bapake lare-lare.  Tiyang sepuhipun Gathot mila ngakeni bilih putranipun sampun tumindak lepat, nanging kalepatan menika sampun dipun rampungaken. Lare estri ingkang dipun remeni Gathot menika mila lare estri ingkang sampun wongsal-wangsul dipun remeni dening tiang-tiang jaler ingkang boten remen jajan paribasanipun, lan sampun wongsal-wangsul kedadosan ngandheg sarta dipun guguraken. Lha kalih Gathot niku, nggih makaten kedadosanipun, suwaunipun Gathot boten purun tanggel jawab, nanging sareng ngertos menawi lare estri kala wau manggihi kula lan bakapipun lare-lare, tiang sepuhipun Gathot lajeng maringi arta kirangan cacahipun, ingkang cetha mawi petangan yutan, dhateng lare estri niku kangge ngresiki badanipun lan sesambetanipun kalih Gathot dipun anggep rampung" Bu Hasanah leren sedhela olehe crita, wangune gorokane rada garing, ketitik banjur nyandhak gelas teh sing mau disuguhne dening Mak Rosi, banjur disruput.

 

"Kok mayar inggih Bu?" Ririen nyaru wuwus merga Bu Hasanah leren olehe crita.

 

"Inggih Bu" Bu Jayadi wangsulan banjur nutugne critane "murugaken lare estri niku nggih sampun kulina makaten menika dados nggih purun mawon perkawisipun dipun rampungaken mawi arta, tiyang anggenipun manggihi kula kalih Bapake lare-lare niku nggih mergi Si Gathot waunipun boten purun tanggel jawab".

 

"Lha salajengipun?" Ririen takon tutuge crita.

 

"Gathot kalih tiyang sepuhipun inggih ngakeni lepatipun ing ngajengipun bapake lare-lare lan kula, lan ngrumaosi sampun tumindak kilaf, ingkang dados pawadan anggenipun tumindak makaten kalih lare estri ingkang nakal kala wau jalaran boten kiyat ngampet hardhaning nafsu lan Restu babar pisan boten kenging menawi dipun jak nindakaken lampah ingkang nerjang paugeraning kasusilan lan agami makaten menika. Sareng nyumerepi lelampahan ingkang kados makaten menika, bapakipun lare-lare lajeng nangkleti Restu sepisan malih ing ngajenge Gathot saha tiyang sepuhipun, upami mbenjing dipun lamar Gathot purun nglampahi napa boten?. Jebul wangsulanipun Restu pas sanget, menawi Gathot nedhi ngapura, Restu boten rumaos kalepetan lepatipun Gathot, dados boten wonten ingkang kedah dipun ngapura, nanging kanthi wontenipun kedadosan ingkang makaten kala wau, Restu milih nyekapi dumugi samanten anggenipun nyambung talining katresnan kalih Gathot. dados sesambetan antawisipun Gathot kalih Restu inggih lajeng pedhot. Mila kados ingkang wau Bu Kahar dhawuhaken, Gathot lajeng dados manten kalih tiyang sanes, boten kalih Restu ugi boten kalih lare estri ingkang sampun ngandheg awit tumindakipun menika. Nanging kabaripun anggenipun emah-emah Gathot inggih boten lana, kabaripun sampun bibar".

 

Olehe ngrungokne critane Bu Jayadi, Ririen nganti njinggleng. Ora krasa pangrasane kaseret dening lakuning crita sing dikandhakne tamune kuwi.

 

ana candhake.