SLENDHANG KUNING (030)

30.

Pancen satemene senajan dudu apa-apane, mung tepung lumrah wae, nanging menang-meneng wiwit ngerti kaluwihan-kaluwihan sing diduweni Waginem, Ustadz Mahfudzi banjur tuwuh gagasan utawa pase pepenginan supaya Waginem ing mbesuke bisa oleh jodho wong sing becik, sokur wong sing pinter lan sugih tur ya sing nduweni jiwa pejuang. Kanthi mangkono, Waginem ora bakal mandheg olehe sregep berjuang kanggo kabecikane wong akeh, merga diendheg dening kakunge. Suwe Ustadz Mahfudzi milang-miling, nanging durung nemokne wong sing miturut panemune cocog upama digathukne karo Waginem. Mula bareng Ustadz Mahfudzi pirsa Sodik Salim teka bareng karo Waginem menyang kantore dhek emben kae, pepenginan sing maune wis meh kasirep deni ng kahanan kuwi bali tuwuh maneh. Luwih sansaya makantar-kantar penggalihe Ustadz Mahfudzi, bareng Sodik Salim ngucapake mungguh apa isining atine gegayutan karo sawuse tepung lan Waginem.

 

"Ngene wae Dhik" Ustadz Mahfudzi wiwit ngendika ngati-ati "Dhik Sodik Salim iki ra percaya ta upama aku duwe niyat arep mbantu?".

 

"Kliwat saking pitados Tadz" wangsulane Sodik manteb "saestu kula sakalangkung matur nuwun menawi Ustadz kepareng badhe paring pambiyantu dhateng kula ing babagan menika".

 

"Sajroning wektu kang ora suwe, aku arep nyoba nyedhaki Waginem lan wong tuwane, aku tak golek sisik melik, bocah kae wis duwe pacangan apa durung, kaping pindho upama durung arep tak takoni wong lanang modhel piye sing digadhang-gadhang bisa dadi jodhone, nek wis ana wangsulan Dhik Sodik katut ing nominasine, lagi arep tak takokne piye upama Waginem dijodhokne karo Dhik Sodik, Waginem lan wong tuwane mathuk apa ora. Nek pancen wonge mathuk, aku ya arep kandha nek lagi arep nakoni panjenengan, dadi olehku nemoni Waginem lan wong tuwane kuwi mau, merga karepku dhewe ora merga dikongkon Dhik Sodik. Piye upama mangkono Dhik?" Ustadz Mahfudzi njaluk panemune Sodik sawuse rampung olehe nggenahne apa sing arep ditindakne.

 

"Inggih Ustadz" Sodik wangsulan seneng "kula sakalangkung mathuk sanget menika".

 

"Ora mung kuwi, Dhik Sodik" Ustadz Mahfudzi nutugtne olehe ngendika "Saupama mengko Waginem lan wong tuwane bisa nampa Dhik Sodik minangka dadi jodhone, lan iki aku duwe keyakinan nek akeh ketampane tinimbang orane, olehku genti ngandhani Dhik Sodik ora mung marang Dhik Sodik dhewe, nanging aku kepengin olehku crita ing ngarsane Bu Kaji, Bu Kaji kudu tak aturi kahanane Waginem lan wong tuwane sawutuhe dadi mengkone kuwi bisa padhang ing ngarep lan ing mburine".

 

"Inggih Tadz, kula ugi sarujuk sanget kalih kersanipun Ustadz makaten menika kala wau, awit badhea kados menapa, boten badhe pisan-pisan kula wantun nyingkur dhateng Ibu".

 

Sansaya suwe olehe rembugan wong loro kuwi dadi sansaya gayeng lan gumyak merga sing dirembug jebul ora mung perkarane Waginem karo Sodik Salim thok, nanging mbrentek tekan ngendi-endi. Sing akeh ya banjur ngrembug bab Pesantren lan Sekolahan sing dadi amal usahane Yayasan Al-Hasan, kepiye murih luwih bisa migunani tumrap masyarakat. Dina kuwi Sodik Salim neng Kantor Yayasan Al-Hasan nganti sore, bali tekan omah maneh srengengene wis meh surup.

 

Pas Maghrib, Munir wis macak nggantheng banget. Mobil Inova olehe ngrental neng nggone Bu Carik Wardi, wis cemawis neng ngarep omahe wong tuwane. Bengi kuwi Munir duwe karep nemoni mBok Sadikem. Merga Munir ngerti lan wis apal karo sipate Waginem, sing wis nganggep nek wong tuwane sing sanadyan mung wong lumrah, nanging jarene Waginem kena diparibasakne Gusti Allah sing ketok. Waginem ora bakal wani ndaga apa sing dadi karepe simboke. Mula tinimbang kangelan nyedhaki Waginem, sing rumangsane Munir gampang dicedhaki nanging  angel disenggol. Lan mengko nek mBok Sadikem wis bisa nampa dheweke dadi calon mantune, lagi Munir arep ngecakne cara kepriye murih Sadikem bisa meksa anake wedok sing ragil kuwi supaya gelem dirabekne karo pihane wong tuwane. Petunge Munir, Waginem suwe-suwe bakal pasrah klawan kanyatan sing diadhepi, lan bakal manut miturut dadi bojone, nanging saupama ora, ya ora apa-apa, arepa rabi oleh sepasar banjur buyar, oleh seminggu banjur mlayu, kuwi ora dadi masalah, sing baku nadyan mung sedhela Munir wis tau klakon nguwasani jiwa lan ragane Waginem.

 

Lan kanggo nelukne atine mBok Sadikem, kuwi ora angel babar pisan. mBok Sadikem kudu ngerti Munir kuwi sanajan anake wong pas-pasan, nanging nyatane bisa luwih adoh nggone jumangkah, saiki uripe wis sarwa cukup lan ora bakal kekurangan sandhang pangan papan lan liya-liyane. Sing ora kalah bakune, mBok Sadikem uga kudu meruhi dhewe, Munir kuwi wong lanang sing ber budi, blaba adoh saka tembung cethil, luwih-luwih nek kanggo bojo utawa wong tuwane. Lan kanggo kuwi kabeh, nek dhompete Munir wis dicawisne. Dhuwit kiriman saka Siti Saropah sing olehe nembung arep kanggo nambahi bangunan kantore, sing telung yuta setengah wis ditampa, lan  paling suwe rong dina maneh sing nem setengah jarene Saropah wis bisa disusulne. Lan sing diarani Kantore kuwi manggone ya mung neng angen-angene Munir dhewe. Ngaku nek pagaweyane dadi Lawyer sing saben dina migunakne tenaga lan pikirane kanggo mbudidaya murih jejeging kukum, kuwi olehe praktek dadi Pengacara ya mung ana lamunane dhewe, mula saben ngadhepi perkara mesthi menange. Nanging ya kuwi menang sajroning kayalan. Munir babar pisan ora duwe rasa wedi yen olehe ngapusi wong wadon sing tresnane marang dheweke gedhene ora karuwan kuwi bisa nuwuhake dosa sing gedhe, sing mbuh kapan wektune bakal ana walese saka Gusti Allah.  Munir babar pisan ora wedi, malah Munir rumangsa seneng atine, wis bisa gawe Siti Saropah sarwa nggugu lan mituhu karo kabeh sing diprentahne.

"Salahe dhewe" greneng atine Munir nalika ana suwara sing mlebu ing atine, aweh peling yen laku sing ditindakne marang Saropah sing gandrung marang dheweke kuwi laku sing ora bener, nanging peling mau panggah isih bisa dikalahne, kanthi nyalahne Saropah sing wis akeh olehe ngetokne bandhane "aku ra ora meksa? salahe dhewe kono gelem menehi?, upama dheweke maune ora tawa-tawa ya mokal aku wani nembung?".

 

Ora ngenteni wong-wong sing sembahyang maghrib rampung, Munir wis nggelak mobile arep nemoni mBok Sadikem, wong tuwane Waginem. Kabeneran iki mengko malem Rebo, adate nek malem Rebo ngene ikiwiwit bar maghrib nganti tekian jam sanga bengi, Prasaja Laras nganakne Gladhen Ajeg lan Waginem sing wektu iki dadi mascote para Waranggana, sawuse rampung olehe Kuliah ora tau mbolos, ajeg melu gladhen. Dadi mengko olehe arep ngrimuk lan nggendhing mBok Sadikem ketoke bakal luwih gampang maneh. Nek Waginem ana omah, sok bisa wae, durung nganti olehe Munir nancepake rembug ing atine mBok Sadikem kenceng, kesusu dimentahi dening Waginem.  Nanging nek Waginem ora ana, Munir bakal luwih gampang mantebake atine mBok Sadikem supaya nggugu karo apa sing diwarahne, lan nek wis mancep neng dhasaring ati, adhakane angel diowahi. Lan Waginem ora bakal kuwawa ngowahi panemune wong tuwane sing wis kadhung dadi. Kadhung dadi merga saka pangrimuk lan panggosoke Munir sing arep dicakne wengi iki.

 

Tekan sawetane prapatan Kartonyono, Munir minggirne mobil sing disetiri. Dheweke butuh ngiseni wetenge sing wis krasa luwe. Jane mau neng omah, dening Ibune ya wis dicawisi sega komplit salawuhe. Nanging gandheng dina iki mau dhompete Munir kebak isine, sega lan lawuh sing dicawisne Ibune babar pisan ora narik kawigatene, malah banjur tuwuh pangucap maido marang panganan sing dicawisne merga kesurung rasa tresnane wong tuwa marang anak-anake kuwi, kanthi pawadan mboseni, saben dina mung ngono kuwi. Munir menggok warung Lonthong, Sate Ayam Kampung sing larise ora karuwan. Sing padha tuku padha sabar olehe antri, pancen warunge Cak Nardi ki saben dina ya ngono kuwi. Karo ngenteni olehe pesen, Munir mapan lungguh karo pesen ngombe luwih dhisik. Mau olehe pesen, Lonthong Sate telung porsi, sing rong porsi dibungkus. Sing saporsi dipangan ana kono. Sing rong porsi kuwi arep dienggo oleh-oleh kanggo mBok Sadikem lan Waginem.

 

Leren neng warunge Cak Nardi Sate Ayam wetan prapatan Kartanyana kira-kira setengah jam, Munir banjur nerusne laku arep menyang omahe mBok Sadikem, kanthi pangarep-arep muga-muga lumantar mBok Sadikem, Waginem bisa klakon gelem masrahne rasa tresnane marang dheweke. Nanging bareng lakune Munir tekan ngarep omahe mBok Sadikem, dhudha bagus sing seneng rada royal kuwi , atine dadi mangu-mangu. Lawang omahe mBok Sadikem dibukak amba, lampu sing neng ruwang tamu ketok padhang. Sajake ing omah kono lagi katekan tamu, ketitik saka anane Mobil Pajero Sport sing diparkir ora adoh karo panggonan olehe mandheg. Munir dadi mandheg mangu, sida mudhun saka mobil apa ora?. atine tidha-tidha.

 

ana candhake.