SLENDHANG KUNING (031)

31.

Rada sauntara Munir meneng lungguh neng mburi setir mobile sing wis mandheg ing pinggiring ratan pering kanan ing ngarepe omahe mBok Sadikem, karo nguwasi sapa sing lagi merdhayoh ing omahe mBokne Waginem kuwi. Nek ndelok mobil Pajero Sport sing diparkir neng pinggir ratan pering kiwa kuwi, genah nek sing dadi dhayoh ing omah prasaja kuwi paling ora klebu wong sing kena diarani wong duwe. Cetha nek dudu kanca-kancane Waginem ing paguyuban karawitan Prasaja Laras, Munir wis ngerti anggota pakumpulan karawitan Prasaja Laras, sing duwe mobil keneng dietung lan mobile paling apik ya mung Avanza, nanging sing teka iki nggawa Pajero Sport, weton keri dhewe. Sapa? Munir bingung anggone golek wangsulan awit pitakonan sing ngribeti ing angen-angene.

 

"Kok nggagas wong sing ora ana sambung rapete karo aku? butuh mlebu ya ndang mlebu ngono wae rak ya wis?" ana suwara ing angen-angene supaya ora sah nggatek marang sapa sing ana jero omahe mBok Sadikem "lha wong ya padha dhayohe wae lho? Malah nek ndang mlebu, bisa uga sing merdhayoh banjur duwe rasa pekewuh banjur tumuli pamitan, nek dienteni neng kene rak ya ora ngerti banjur katrem olehe padha jagongan, krasan ora bali-bali".

 

"Mengko dhisik, aja kesusu mlebu" batin ing sisihe aweh tetimbangan "nek aku mlebu, kamangka dhayoh kuwi lagi rembugan sing tumrape mBok Sadikem klebu rembug sing wigati, bisa-bisa mBok Sadikem banjur rumangsa keganggu merga tekaku, lan wis sak mesthine nek mBokne Waginem banjur gela lan kecuwan atine, nek wis kecuwan merga aku, bisa angel wong kuwi gelem percaya marang aku. Ya coba dienteni sedhela, mengko rak dhayohe mBok Sadikem kuwi enggal bali".

 

Kanthi tetimbanganing nalar sing keri dhewe iki, Munir banjur milih nyendhekne gegere menyang jok mobile, karo mripate bola-bali nguwasi sing lagi jagongan neng jero omah, sing suwarane babar pisan ora bisa dirungokne saka kono. Dumadakan hape sing ana sak klambine muni, ana panggilan mlebu. Tangane ngrogoh sak, arep nndelok sapa sing kepengin ngajak rembugan karo dheweke liwat hape kuwi. Nanging, lambene Munir sakala dadki mrengut bareng ngersti sapa sing telepon. Jebul Siti Saropah, mula Munir milih ngumbar hape kuwi muni nganti sak menenge dhewe, telepone wong wadon sing kabeh katresnane wis disuntak marang Munir kuwi diumbar ora diwangsuli. Munir pancen seneng marang Siti Saropah, nanging wujuding senenge Munir marang Siti Saropah beda karo wujud katresnane Siti Saropah marang Munir.

 

Bareng hapene wis ora nyuwara maneh, tangane Munir genti ngowahi setelan Hape ne, saluran selulare diendheg. Dadi wis ora bisa nampa pesen sing dikirim lumantar aplikasi sing liwat internet, nanging isih bisa maca pesen-pesen sing kebacut mlebu lan sing kirim pesen ora bakal ngerti nek pesene wis diwaca. Kaya sing dikira ing angen-angene Munir sadurunge ngendhegne internet ing hapene mau, Siti Saropah wis kirim pesen pirang-pirang, kabeh mung diwaca satleraman lan ora mlebu tekan dhasaring atine, nanging bareng pesen keri dhewe diwaca Munir rada njenggirat, awit mungguhe Munir karepe Siti Saropah sing dikandhakne ing pesen mau klebu gawat, mbenayani tumrap Munir.

 

"Ya ya ya Masku" ngono unine pesen saka Siti Saropah sing keri dhewe kuwi "adhik ngerti yen Masku wektu iki lagi repot banget, uga sayah merga nindakne gaweyan sing abot, Masku mbutuhne istirahat lan lelipur. Aja kuwatir Masku, adhik ora bakal negalne Masku, mbuh sesuk mbuh sesuke, adhik mesthi teka nyang Ngawi, nyuntak rasa kangen sing mlumpuk neng jero ati lan nambani rasa kangene masku marang sing ditresnani".

 

Mesthi wae Munir ora kepengin Siti Saropah teka nemoni dheweke, luwih-luwih ing kahanan sing kaya ngene iki. Bisa mbubrahne taningan sing wis ditata tenan. Luwih-luwih Munir uga ngerti nek tenane Siti Saropah mengko mesthi banjur nakokne, kapan Munir klakon nampa panikahe Siti Saropah ing ngarepe Kyai Penghulu?. Lan sing kuwi sing banget disiriki Munir. Munir pancen seneng karo Siti Saropah lan luwih seneng nalika ing sambikalaning wektu sing sela diajak seneng-seneng dening Siti Saropah, nanging Munir babar pisan ora duwe pepenginan bisa resmi dadi bojone Siti Saropah, merga kajaba Siti Saropah kuwi wis randha jan-jane ngono rupa lan wanguning ragane ora pati dadi bisa nggugah ati lanange Munir, kajaba yen kepepet ora ana liyane. Munir bakal gelem nglakoni kaya sing wis kerep ditindakne sasuwene tepung lan akrap karo Siti Saropah sing tau dikandhani nek Munir tresna lahir trusing batin marang dheweke.

 

Sawise rada sauntara olehe nata tembung ing pikirane, Munir banjur wiwit nulis wangsulan marang Siti Saropah :

 

"Ya sepurane tenan ya Dhik, Mas pancen lagi repot lan sayah njaba njero. Mas pancen mbutuhne panyengkuyung saka adhik, supaya olehe Mas ngrampungne perkarane wong-wong sing mbutuhake jejeging adil iki bisa enggal rampung. Nanging nek wektu-wektu iki, adhik aja tindak nyang Ngawi dhisik, merga sajroning sepasar iki prakteke Mas neng Pengadilan njaba ne Ngawi kabeh. Mengko wae nek wis rada longgar, Mas mesthi teka menyang Jombang, merga bares wae, rasa kangen marang Adhik ing jeroning ati iki sansaya ngrembaka ngebaki atine Mas. I Love You Fuullllllllll".

 

Jaringan internet ing hapene bali diuripne banjur pesen kuwi tumuli dikirimne. Pesen wis kakirim, lagi centhang siji, tegese durung mlebu ing hapene Siti Saropah, mbok menawa wae Siti Saropah lagi nglereni hapene. Munir wis krasa rada lega, banjur bali sendhen ing jog mobile, karo batine ora leren nggone ngresula, ya gene tamune mBok Sadikem ora bali-bali.

Temene ngono sing mertamu ing omahe mBok Sadikem kuwi ya wis rampung sing dadi sedyane, nanging gandheng mBok Sadikem rumangsa kuwahyon katekan wong sing dibutuhne sembuir lan pituture, ndadekne mBok Sadikem rumangsa kabotan yen tamune enggal-enggal bali, merga mBok Sadikem isih mbutuhne wangsulan saka perkara sing ditakokne.

 

"Nggih nyuwun pangapunten lho Bu Ustadz, nek teng Majlis ngoten nika kula niki ajeg kentekan wektu lho nek ajeng nyuwun pirsa dhateng Ustadz niku, kawon kalih kanca-kanca sing ugi nangkletne masalahe" kandhane mBok Sadikem marang Bu Mahfudzi sing wiwit bar Maghrib mau diajak kakunge sanja ing omahe mBok Sadikem. Ustadz Mahfudzi kuwi pancen nek nandangi gaweyan ora seneng ngulur wektu, kesaguhan marang Sodik Salim sing arep nemoni Waginem lan wong tuwane saperlu golek sisik melik, isih ana kalodhangan kanggo Sodik Salim kanggo nibakne rasa tresnane marang Waginem apa ora, sore kuwi wis ditindakne.

 

"mBoten napa-nama Bu" Bu Mahfudzi wangsulan karo mesem seneng "malah kula remen Bu Sadikem kersa mundhut pirsa bab agami dhateng Bapake ngaten menika, lan insya'allah wangsulanipun Bapake lare-lare langkung saged ditampi Bu Sadikem kanthi sae".

 

"Matur nuwun sanget lho Bu Ustadz lan Pak Ustadz" mBok Sadikem ngaturne panuwune. Sauntara kuwi Waginem sing lungguh ing sisihe Simboke, sing wis salin busana Waranggana, nadyan panggah nutupi sirah lan dhadhane nganggo kerudhung sing gedhe, nanging ora sida budhal gladhen merga dikabari nek gladhen bengi kuwi leren, papane gladhen digunakne kanggo rapat, mung tumungkul karo ngrungokne. Atine krasa seneng sing angel dicritakne.

 

"Kula inggih matur nuwun Bu" sing ngendika genti Ustadz Mahfudzi "pitaken ingkang kula aturaken dhateng Bu Sadikem wau ugi sampun kaparingan wangsulan kanthi sae. Sepisan malih, sedaya niku wau sanes kersane sinten-sinten lho Bu. Dhik Sodik Salim ugi dereng kula aturi pirsa saderenge, lha sak niki kula sampun ngertos saupami mBak Waginem menika kajodhokaken kalih Dhik Sodik ketingalipun cocog lan Bu Sadikem sarta mBak Waginem ugi lila lan legawa, benjing gentos kula badhe nangkleti Dhik Sodik saha Bu Kaji tiyang sepuhipun Dhik Sodik".

 

"Inggih Pak Ustadz" mBok Sadikem wangsulan alon, sajroning atine rumangsa mongkog dene jebul Ustadz Mahfudzi kuwi uga migatekne banget marang dina mburine Waginem sing jarene mau wis dianggep kaya putrane dhewe. Mbok Sadikem duwe kapitayan, mesthine Sodik Salim kae ya ora adoh kaceke yen ditandhing karo dheweke ing babagan iki, ya kuwi bakal mung manut klawan senenging ati merga wis luwih dhisik percaya marang apa sing dingendikakne Ustadz sing wis kebukten ngalim lan luhur kawicaksanane kuwi.

 

"Nggih mugi-mugi mawon Dhik Sodik kersa nggega lan nuruti pepenginan kula makaten kala wau Bu" Ustadz Mahfudzi ngendika maneh, sing dingendikakne kaya - kaya aweh wangsulan sing lagi diangen-angen mBok Sadikem  "awit inggih namine pala krami niku nggih ngoten nika, yen gampang luwih gampang yen angel angel kelangkung, lan ambak-ambak Dhik Sodik nika ketingale alus lan kalem nanging sok nggadhahi manah ingkang kaken napa".

 

"Ngaten Mawon Bi....." dumadakan Bu Mahfudzi sing nigas tembunge kakunge "saderenge manggihi Dhik Sodik, Abi matur dhateng Bu Kaji rumiyin, mengke kangge ngandhani Dhik Sodik Abi kalih Bu Kaji saged sesarengan".

 

"Ngono ya becik" Ustadz Mahfudzi paring wangsulan marang garwane.

 

"Rak ngaten ta Bu Sadikem kalih mBak Waginem" Bu Mahfudzi genti nggenahne marang sing duwe omah "Dhik Sodik Salim nika, nate kapedhotan ing sih awit trekahing sedherekipun piyambak, mila inggih limrah menawi dumugi sapriki ketinga menawi ing penggalihipun taksih nyimpen raos njarem lan sok angel menawi diajak rembagan babagan jejodhowan".

 

 

ana candhake.