SLENDHANG KUNING (041)

41.

Bubar reresik awak neng kamar mandhi pribadine Saropah lan salin sandhangan sing resik, kaya neng omahe dhewe ngana kae, Munir banjur mapan lungguh neng sofa sing ana jero kamar sing jembar kuwi. AC sing isih urip dipateni, ganti mbukak cendhela, Munir wiwit udut nyumet rokoke. Ora suwe Siti Saropah bali mlebu kamare karo nggawa kopi komplit sak lalapane disuguhne neng ngarepe Munir, kopi sing kanggo awake dhewe ya wis digawa pisan. Saropah ya banjur nusul lungguh njejeri wong sing wis dadi woding atine kuwi.

"Diunjuk yang mumpung isih anget" kandhane Saropah ngacarani .

Munir mesem, tangane diangkat lengene diselehne pundhake Saropah, ngrangkul.

"Kangen sayang......" kandhane ing sela-selaning eseme.

"Adhik luwih kangen maneh Mas....." Saropah wangsulan karo mesem ngujiwat.  Munir tanggap, lungguhe diinger Saropah diruket karo diarasi kebak nafsu. Rada sawatara wong loro kuwi padha kekep-kekepan kaya lumrahe wong sing wis dadi bojone.

 

"Ayo golek maem dhisik Mas" kandhane Saropah sawuse ngendhoni pangrukete "jane aku mau ya wis masak, nanging aku kepengin bengi iki Masku dhahar sate wedhus sing ora pati mateng banget, neng nggone Pak Man kidul Bang Jo kana kae".

 

"Saiki?" Munir mangsuli karo takon.

 

"Lha iya no, mumpung isih durung wengi nemen" Saropah wangsulan diterusne karo kandha "aku ya kepengin maem pepes iwak mas sing bakule jejer nggone Pak Man kae".

 

Wong loro banjur metu bareng, Munir nggandheng Saropah kenceng banget. Sadalan-dalan karo nyekeli setir nganggi tangan sesisih, Munir ngrangkul Saropah sing sirahe dilendhetne neng pundhake Munir. Ora mung ngrangkul nanging ya karo nggrathil tekan ngendi-endi, Saropah meneng atine malah seneng.

Rampung olehe padha mangan, ya banjur bali. Saropah kober njaluk Ber rong botol marang bakule.

 

"Ketoke sing neng oma wis entek" kandhane Saropah nalika Munir ngingeti Saropah namapani ber sing diwadhahi kresek putih.

 

"Lha sing neng omah ora dibungkusne ?" Munir takon.

 

"Omahe dhewe wengi iki suwung Mas, mBok Sumbruk mau pamit arep turu nggone anake wedok, wong putune dipitoni" wangsulane Saropah "aku mau ya titip sumbangan kok".

 

Munir mesem karo manthuk-manthuk, wong loro banjur mangkat bali menyang omahe Saropah sing gedhe tur jembar.  Tekan plawangan ngarep, Munir arep mudhun karepe arep mbukak lawang regol sing mau ditutup, nanging wurung. Aman karo Radi, wong lanang loro tukang jaga omahe Saropah jebul wis teka lan bareng ngerti nek ana mobil arep mlebu pekarangan banjur daya-daya nyedhaki ndelok sapa sing lagi teka kuwi.

 

"Lho sampean mau wis teka ta?" Saropah mbukak kaca mobile karo anguk-anguk nakoni wong loro kuwi.

 

"Uw... sampun Buk, nembe mawon" sing semaur Aman karo mesem "kula kinten sinten, lha wong nomere Plat AE kok".

 

"He eh, mobile Pak Lawyer kok" wangsulane Saropah karo ditutugne prentah "ndang dibukak lawange!".

 

"Nggih" Aman wangsulan karo nyurung lawang regol.

 

"Oh, iya mBok Sumbruk gak neng omah, turu nggone anake" kandhane Saropah maneh "mengko nek butuh ngopi sampean pesen nggone angkringane Bendhol wae".

 

Karo muni ngono kuwi Saropah ngulungake dhuwit atisan ewon salembar. Radi sing nampani dhuwite rada mlenggong, ora kulinane juragane kuwi blaba karo dhuwit, Wong adate nek dhong mBok Sumbruk ora bisa nggawekne kopi ngana kae paling akeh kanggo tuku kopi neng angkringan sing neng trotoar ngarep omah kuwi, ya mung sepuluh ewu, kuwi kanggo wong loro. Kok wengi iki dilungi atusan ewon, mula Radi ya ora gage-gage nampani, malah nyawang semu gumun marang juragane.

 

"Lagi bar oleh rejeki rada akeh Pak Radi" Saropah sing tanggap karo plenggang-plenggonge Radi gage guneman karo mesem "ben bisa sak rokoke pisan".

 

"Matur nuwun Gan" Radi nampani dhuwit atusan kuwi karo ngaturne panuwun.

 

Saropah aba menyang Munir supaya mobile diparkir mepet garasi wae, ben nek udan ora kodanan.

 

"Sajake juragane bar oleh bathi akeh Mus" bareng disawang Juragane wis mlebu omah karo tamune lan lawange wis ditutup, Radi ngomongi Aman karo ngethungne dhuwit atusan ewon sing durung kober dilebokne sake.

"Kancane Juragane mau sapa ta Kul?" ora mangsuli kandhane kancane Aman malah genti takon karo suwara sing sajak ngemu sujana.

 

"Ketoke mau kaya Pak Munir, Pengacara kancane Bosse sing omahe Ngawi ngono lho" wangsulane Radi sing ora ngerti ya gene kancane sajak ora seneng marang tamune juragane "plate mobil genah nek AE ngono lho?".

 

"Lha kok lawange terus ditutup malah lampu ngarep ya dipateni pisan, apa Munir arep nginep kene?" Aman takon maneh, suwarane sansaya keprungu nuduhne ora seneng atine.

 

Radi ora wangsulan, merga Radi senajan saben dina awor karo Aman nanging Radi ora ngerti nek satemene antarane Aman karo Saropah kuwi duwe sesambungan sing klebu wadi. Pancen sasuwene ditinggal mati sing lanang, kajaba duwe sesambungan tresna karo Munir, Saropah ya wis bola-bali kongkonan Aman ora mung supaya njaga omahe, nanging ya dikongkon nambani ngelake atine, ngancani nalika rasa sepi lagi angranuhi atine Randha sing durung duwe anak kuwi. Mula ya ora aneh nek banjur neng atine Aman tuwuh rasa gela meruhi Saropah nglebokne wong lanang liya menyang jero omahe. Pancen wiwitane jenenge Aman sing dhasare jaka sing wis rada kasep merga ora wani rabi kuwi nduweni pengarep-arep bisa dadi urip dadi bojone juragane, dadi ora mung nuruti panyurunge hawa nepsu, mula bareng ngerti nek Juragane jebul uga duwe sambung tresna karo Munir, atine dadi sansaya murup. Rasa tresna sing maune wis thukul ing atine sakala ilang, malah salin dadi rasa gething mburu sengit.

 

"Menungsa ngono kuwi ora keneng dijarne sasenenge dhewe........." karo mapan lungguh neng cedhake Radi, Aman grenengan ijen.

 

"Ya wis ben neh Mus" Radi mangsuli grenengane Aman "wong ya wis padha gedhe tuwane wae, lho. Awake dhewe iki oleh pangan sawaregan ya merga nyambut gawe neng nggone Bose iki. Nek nganti awake dhewe macem-macem, bisa uga awake dhewe banjur dilereni ora diwenehi gaweyan rak sida kapiran?".

 

"Ya kari carane ta Cul" wangsulane Aman karo rada sereng "awake dhewe bisa sedhakep awe-awe, ketoke ora ngerti apa-apa, nanging bajingan sing seneng gawe maksiyat neng kampunge dhewe kae kudu diwenehi pelajaran ben ngerti tata".

 

"Carane piye?" Radi takon sajak bingung "aku kok malah dheg-dhegan dhewe ta Mus? aku samar awake dhewe dikatutne dosane dening Bose, piye?".

 

"Aja samar" Aman wangsulan karo semu ngguyu "bakune awake dhewe mligine kowe slamet ngono wae, saiki entenana neng kene sedhela aku tak metu golek kopi nang nggone Bendhol kono dhisik".

 

Aman ngadeg arep mlaku menyang ratan.

 

"Iki lho dhuwite nek arep golek kopi" kandhane Radi karo ngelungne dhuwit olehe meneni Saropah mau.

 

"Kanthongana dhisik, nganggo dhuwitku wae" wangsulane Aman karo mesem "aku mau ya bar oleh rejeki rada akeh kok, oleh binat merga nyuwuk bayi sing nangis ora meneng-meneng. Wis, entenana kene aja nyang ngendi-endi karo gudhang mburi kae colokana dhisik, wong awake dhewe iki jaga, ora lagi cangkrukan".

 

Radi sansaya gumun ngrasakne lelakon bengi kuwi, mau juragane thukul lomane aweh dhuwit ngge tuku kopi nganti satus ewu. Saiki malah Aman barang melu-melu kandha nek bar oleh rejeki, banjur olehe arep nggolekne kopi ora gelem nganggo dhuwit pawehe juragane. Nanging Radi wegah ndedawa olehe bingung lan gumun. Dhuwit sing arep dilungne Aman mau bali dilebokne sak banjur sentolope dicandhak, pekarangan sing dijaga kuwi dicoloki tepung.

 

Aman jebul mung mampir sedhela neng angkringane Bendhol, pesen kopi kon madhahi teko, karo gorengan sacukupe. Rampung pesen banjur ditinggal, nerusne lakune olehe arep golek cara kanggo menehi pelajaran marang Munir sing dianggep wis gawe regede kampunge. Lakune Aman wis tekan omahe pak RT aweh palapuran nek wengi kuwi Saropah nglebokne wong lanang saka kutha liya menyang jero omahe. Olehe matur Aman marang Pak RT dikompliti pisan mungguh dosane Saropah lan Munir sing wis wani nampa tamu lan nginep neng omahe tanpa luwih dhisik cecala lan lapuran marang Pak Ketua RT sarta Ketua Keamanan Kampung. Kaping pindhone antarane Munir sing wong lanang lan Saropah sing wis randha, kumpul dadi saomah ing wektu bengi ngono kuwi genah nek bakal tumindak maksiyat sing bisa gawe regede kampung kono, jalaran wong loro kuwi cetha wong liya braya sing durung nikahan neng KUA. Wong loro kuwi pantes yen ta kudu ditibani paukuman sing jumbuh karo paugeraning kampung kono.

 

 

ana candhake.