SLENDHANG KUNING (042)

42.

Sauntara Aman lagi katrem nggone aweh lapuran marang Pak RT, sing lagi dilapurne babar pisan ora nduga mana yen kabeh tumindake lagi dadi bahan rerembugan. Wektu kuwi Saropah wis nyepakne gelas gedhe isi es batu sing dijupuk saka kulkase. Ber wis dibukak lan diiling neng gelas, gelas siji kanggo wong loro genti nyecep. Lampune kamar wis disalini nganggo lampu sing ijo, kahanan sajroning kamar dadi remeng-remeng, katon asri luwih-luwih kanthi suwarane gendhing-gendhing katresnan sing nganyut-anyut sansaya  muwuhi kaendahaning kamar papane Munir lan Saropah padha nyuntak rasa kangen sing wis sawatara dina ngganjel neng jerone dhadhane dhewe-dhewe.

 

Sansaya suwe wong loro seje jinis kuwi sansaya adoh keseret dening lalining ati. Lali yen apa sing ditindakne wengi kuwi ora pantes ditindakne, jalaran kekarone durung kaiket talining paugeran bebrayan. Kekarone durung dinikahne kanthi sah ing ngarepe wali lan seksi. Weruh kahanane Saropah sing wis ora kasasapan sandhangan, ndadekne Munir lali marang sapa wae, klebu wis lali marang Waginem lan wanita liyane. Samono uga Saropah, uga wis lali marang Aman lan priya liyane. Lan sing luwih nemen laline, wong loro kuwi uga lali yen cendhela kamar sing mau di bukak Munir merga arep ngrokok olehe nutup durung rapet lan durung bali dikancing.

 

Wong loro dhudha karo randha sing durung padha nikahan maneh kuwi wis ora eling yen dunya kuwi duweke wong akeh, rumangsane wis mung wong loro kuwi dhewe sing nduweni. Saking sengseme nindakne ulah asmara wis lali purwa duksina, ana suwara ora pati dirungokne ana rerupan wis ora pati diwaspadakne, ketutup rasa sing wis bener-bener kobong dening genining nafsu.

 

"Braaak........!!!" wong loro kuwi lagi kaget bareng cendhela kamare digebrak saka njaba kanthi kasar, lan saka cendhela sing menga kuwi njudhul wong loro sing anguk-anguk ngingeti apa sing wis ditindakne, Pak RT karo Pak Ketua Keamanan.

 

"Tulung Bu Saropah, klambi sampean ndang diagem !!" Pak RT dhawuh kanthi suwara alus nanging ngemu wibawa "gek lawang omah kae tulung dibukakne, akeh sedulur sing teka mrene arep kepethuk sampean".

 

Saropah karo Munir pucet, banjur padha byayakan nutupi ragane sing wis padha ora kesasapan awer-awer apa-apa.

 

"Uwis gak sah panik, sampean wong loro tak tunggu neng ngarep lawang ngarep" Pak Ketua Keamanan Kampung genti sing omong. Basane rada sereng, ora kaya carane omong Pak RT mau. Bubar muni ngono kuwi, Pak RT karo Pak Ketua Keamanan Kampung banjur padha ngalih, ninggalne Munir karo Saropah sing karo klamben atine dheg-dhegan ora karuwan.

 

Jebul Pak RT karo Pak Ketua Keamanan mau ora dhewe, neng ngarep lawang omahe Saropah wis akeh sinoman sing padha ngenteni karo praupan kebak kanepson.  

 

"Larene boten purun medal ta Pak RT?" salah sijine sinoman takon marang Pak RT.

 

"Lawange didhubrag saking njaba mawon Pak" kancane genti nyauti.

 

"Mobile wae disurung ngadoh njur diobong, ben kapok!" ana suwara liyane sing usul "dumeh wong sugih banjur arep sakepenake gawe rereged neng kampunge uwong!".

 

"Sabar.......!" Pak Ketua Keamanan sing semaur "aja seneng gawe rusak, sing nekad mengko mungsuhe malah karo aku. Saiki padha rungokna Pak RT ben ngendika!".

 

"Nggih" digetak Pak Ketua Keamanan para nom-noman kuwi kabeh mengkeret, banjur bebarengan semaur "nggih".

 

"Bu Ropah karo tamune sedhela maneh arep nemoni awake dhewe neng ruwang tamun, mengko tak jaluk aja melu mlebu kabeh, cukup siji apa loro sing melu aku karo Pak Ketua Keamanan, nakoni wonge. Ngerti?" Pak RT genti sing aweh prentah marang sinoman.

 

"Nggih" sepisan maneh bocah-bocah nom kuwi wangsulan bareng.

 

"Ngentosi teng teras mriki rak nggih angsal ta Pak?" salah siji saka nom-noman kuwi takon,

 

"Oleh!" sing mangsuli Pak Ketua Keamanan Kampung "nanging aja gawe kisruh!".

 

"Siap Komandhan, delapan nam" wangsulane sing takon mau karo mesem.

 

Pak Ketua Keamanan karo Pak RT wis ora semaur maneh, merga saka kono katon lampu ruwang tamune Saropah wis diuripne, banjur Saropah mbukakne lawang kanggo wong-wong sing padha teka ora merga diundang kuwi. Munir karo ndhingkluk lan praupan pucet ngetutne neng mburine.

 

"Mangga katuran mlebet Pak RT" kandhane Saropah karo mbukakne lawang.

 

Durung wae Pak RT semaur, dumadakan ana sinoman loro sing mbrosot ndhisiki mlebu omah, karo sing sijine mbengok banter :

 

"Iki ta menus sing arep gawe reged kampunge dhewe iki?".

 

Ora ngenteni pitakone diwangsuli, nom-noman kuwi sing siji wis ngobahne kepelane di pupuhne menyang raine Munir. Sakala Munir glayaran memburi arep tiba, sadurunge tiba, nom-noman sijine ngobahne sikile, wetenge Munir disadhuk sakayange. Ora bisa diendhani, Munir glangsaran neng jogan karo sambat ngaruara. Praupane sing wis bengeb kena kepelan ditutupi nganggo epek-epeke. Tujune Pak Ketua Keamanan Kampung luwih trengginas, gageyan mlumpat mengarep, aweh pangayoman marang Munir sing arep diimbuhi gejohan sikil dening sinoman sing mau ngampleng raine.

 

"Mundur!" Pak Ketua Keamanan nggetak sinoman loro kuwi, sing digetak bali mengkeret banjur lon-lonan mundur bali menyang teras ngumpul karo kanca-kancane.

 

Munir ditulungi banjur dituntun lungguh neng kursi tamu. Saropah ngetutne karo mripate dleweran ngetokne luhe, nangis. Pak RT uga banjur melu mapan lungguh neng kursi tamu neng sisihe Pak Ketua Keamanan sing luwih dhisik lungguh. Sinoman ora ana sing melu mlebu, kabeh mung njrabing neng ngarep lawang karo praupan sajak ngigid-igid marang Munir.

 

"Sampean jenenge sapa lan daleme ngendi?" Munir sing isih ngrasakne njareme awak kuwi dumadakan ditakoni dening Pak RT.

 

"Niki  Lawyer kula,  Pak RT......." Saropah nyoba arep aweh wangsulan.

 

"Sampean durung wancine omong!" Pak RT rada nggetak mangsuli Saropah. Saropah banjur meneng karo ndhingkluk.

 

"Dadi sampean iku Pengacara?" Pak RT ngimbuhi pitakonan marang Munir.

 

"Nggih Pak" wangsulane Munir alon.

 

"Jenengmu sapa, omahmu ngendi?" Pak Ketua Keamanan Kampung mbaleni pitakone Pak RT sing durung diwangsuli "kene Katepene wae sampean tokne!".

 

Munir ngrogoh sak, dhompete ditokne. KTP ne didudut banjur dilungne menyang Pak Ketua Keamanan Kampung, karo omong :

 

"Nami kula Munir Pak, griya kula tebih wonten Ngawi mrika".

 

Pak Ketua Keamanan ngiling-ilingi KTP sing lagi wae ditampani. Pak RT banjur nutugne olehe guneman :

 

"Sampean Pengacara, mesthine ngerti nek tumindake arek loro mau wis nerak paugeran KUHP. Sadurunge aku takon sing magepokan karo tumindak sampean neng kampung kene, aku kepengin ngerti sampean trima karo tumindake arek loro marang sampean mau? Apa sampean arep lapur Kepolisian merga sampean wis dianiaya?".

 

Munir ora enggal bisa aweh wangsulan, Saropah banjur bisik-bisik neng cedhak kupinge :

 

"Wis Yang, gak sah athik lapur, engkuk urusane nek dadi dawa, malah tekan ngendi-endi engkuk".

 

"Iya" Munir wangsulan lirih karo manthuk.

 

"Piye sedulur Munir?" Pak RT negesne njaluk wangsulane Munir "tumindake arek loro mau mandheg tekan semene apa dibacutne menyang Polisi?".

 

"Kula sampun trimah dumugi samanten mawon Pak RT" Munir wangsulan alon isih karo ndhingkluk ora wani nyawang sing ngajak omongan.

 

"Sing mandheg mung tekan semene iku, cumak olehe arek loro wis ngantemi sampean iku mau lho ?" Pak Ketua Keamanan Kampung melu negesne "dadi gak ana hubungane ambek tumindak sampean sing nerak aturan kampung kene iki mau".

 

"Nggih Pak kula ngertos" wangsulane Munir panggah.

 

Sabanjure embuh kepiye olehe padha rembugan antarane Pak RT, Pak Ketua Keamanan Kampung karo Munir lan Saropah. Sing cetha kira-kira let sak jam saka kedadeyan kuwi, Munir budhal ninggalne omahe Saropah sawise nandha tangani layang salembar sing ditempeli metrei cukup. Sing isine layang antara liya nyebutake, kajaba Saropah kudu asok dhendha kasusilan wujud Paving Blok kanggo ndandani gang cilik sing ora adoh saka omahe, uga nyebutake yen sajroning wektu sing ora suwe, Munir kudu enggal ngurus olehe arep rabi karo Saropah kanthi sah.

 

Olehe metu saka omahe Saropah Munir sajak kesusu, nganti ora kober weruh yen mobil olehe ngrental kuwi ing bageyan mburi rada bonyok merga dikepruk watu dening Aman pas Munir lagi ditakoni dening Pak RT mau. Pak RT lan wong liyane ya banjur bali menyang omahe dhewe-dhewe, sing keri mung Aman karo Raji merga pancen nindakne kuwajiban dadi tukang njaga omahe Saropah, juragane. Mung wengi kuwi Aman kajaba ketok gela uga ketok cuwa atine, angen-angene olehe arep bisa ngrabi juragane sing wis randha kuwi jugar merga kesangguhane Munir olehe arep enggal ngurusi layang kanggo bisa nikah kanthi sah oleh Saropah.

 

ana candhake.