SLENDHANG KUNING (043)

43.

Munir sing dening Aman dianggep beja jalaran bakal bisa ngrabi Saropah, jebul malah ngrasakne sing kosok baline. Tumrap Munir, gelem neken kesaguhan arep ngrabeni Saropah kuwi dudu kanugrahan nanging kacilakan. Maune Munir nggagas ora arep netepi kesaguhan sing wis ditandha tangani neng ndhuwur meterei, nanging bareng kelingan sing dikandhakne Pak Ketua Keamanan Kampung sawise dheweke neken layang kesaguhan , Munir dadi mengkeret. Githoke mrinding.

 

"Sampean bisa wae sawise metu saka omah kene banjur ngglenes ora nggagas karo isine layang sing sampean tandha-tangani kuwi" kandhane Pak Ketua Keamanan Kampung wengi kae "aku ngerti nek sampean ki Lawyer sing endhag ngenggak-ngenggokne ukara ben bisa luput saka jiretan ukum, nanging sampean ya kudu ngerti nek kajaba ana KUHP ya ana sing diarani Hukum Adat, nek nganti sing dicakne nyang sampean hukum adat dening pemuda-pemuda kene, bakal luwih runyam dadine".

 

"Nggih Pak" wektu kuwi Munir mung bisa semaur alon.

 

Kajaba saka kuwi, Munir sing wis bengeb raine lan lara awake uga kudu tanggung jawab marang sing duwe mobil sing disewa. Ndadakne nganti pulih kaya maune. Munitr jan rumangsa cilaka mencit ngana kae. Ya pas Munir nggelak mobil sewan arep digawa menyang bengkel esuk kuwi, mobile simpangan karo Mobil Pajero Sport sing dhek emben ketemu ana ngarep omahe mBok Sadikem. Ustadz Mahfudzi sekalian garwa, arep sanja menyang daleme Bu Kaji Ali.

 

"Matur nuwun saestu lho Us kalih Ustadz" ngendikane Bu Kaji sawuse padha bage binage ngabarake keslametane dhewedhewe "saestu kula sampun kapang sanget kalih Ustadzah saha Ustadz, ning sabensaben badhe sowan mrika ki kok ya ana-ana  wae pepalange".

 

"Mila kedahipun ingkang nem ngeten niki ingkang sowan Bu Kaji" Bu Mahfudzi wangsulan karo mesem "nanging nggih sami, Abine niku ingkang radi kangelan nata wekdal".

 

"Inggih Us" Bu Kaji ngendika maneh "lha badhe pripun malih tiang Ustadz niku sampun dados gadhahane umat ingkang cacahipun inggih kathah, sami anggenipun mbetahaken Ustadz".

 

"Lha ndelalah enjing niki wau longgar, Bu Kaji" sing semaur genti Ustadz Mahfudzi "mila lajeng kula langaken sowan mriki niki wau".

 

"Inggih Ustadz" Bu Kaji paring wangsulan "ndelalah niki wau si Thole ngepasi mlebet dhateng sekolahan Pondhok, nggih nyuwun pangapunten si Sodik boten saged manggihi Ustadz".

 

"Boten dados menapa Bu Kaji" Ustadz Mahfudzi mesem semanak "mila kula seja anggen kula sowan mriki wau mligi badhe sowan Bu Kaji, malah menawi saged Dhik Sodik sampun ngantos pirsa rumiyin kok".

 

Penggalihe Bu Kaji dumadakan krasa nggragab, mireng ngendikane Ustadz Mahfudzi sing sajak nyala wadi kuwi. Nek olehe rawuh mrono sengaja nglimpekne Sodik lan mligi arep kepethuk Bu Kaji, genah nek ana apa-apa sing dadi wadine Sodik. Bu Kaji banjur emut maneh apa sing dicritakne Munir wingenanane, penggalihe dadi sansaya trataban. Pasuryane katon pucet, nuduhne nek lagi kejot penggalihe.

 

"Abine niku senengane kok damel kejot lho?" Bu Mahfudzi sing pirsa glagat ora kepenak ing pasuryane Bu Kaji, gage anggone ngendika "boten kok Bu Kaji, mila Abine niku sampun pirsa menawi dinten niki wau Dhik Sodik anceran mlebet, boten kok neja badhe nglimpekaken Dhik Sodik".

 

"Estunipun wonten menapa ta Tadz? Si Thole damel kalepatan menapa?" Bu Kaji genti matur marang Ustadz Mahfudzi.

 

"Tenan ta Bi?" Bu Mahfudzi nyaut rembug karo nyawang pasuryane kakunge "Bu Kaji dados kejot nginten ingkang boten-boten dhateng Dhik Sodik. Nggih sampun mangga diaturne menawi Dhik Sodik boten tumindak ingkang boten sae".

 

"Nyuwun pangapunten Bu Kaji" Ustadz Mahfudzi banjur ngendika sareh "Babar pisan Dhik Sodik boten tumindak menapa-menapa, saestu. Lha sowan kula niki wau, kajawi njampeni raos kapang dhateng Bu Kaji, ugi wonten sambetipun kalih dhawuhipun Bu Kaji dhateng kula kala rumiyin, bab madosaken calon ingkang cocog kalih Dhik Sodik. Alhamdulillah, calon menika sampun kepanggih, larenipun sregep, trampil, remen berjuang, pinter lan nyambut damelipun boten tebih saking mriki, tiang inggih ndherek mucal ing Sekolahan Pondhok, dados sasekolahan kalih Dhik Sodik".

 

"Dados Sodik sampun tepang kalih lare wau Ustadz? lha piyambakipun mucal menapa ing Sekolahan Pondhok niku Tadz?" Bu Kaji sajak kepencut karo sing lagi wae dingendikakne Ustadz Mahfudzi.

 

"Sampun tepang namung inggih dereng lami" wangsulane Ustadz Mahfudzi "menawi Mapel ingkang dipun cdepeng inggih jumbuh kalih ijazahipun Pendidikan Jurusan Bahasa Indonesia, nanging gandheng tiyange enthengan tur nggih samubarang sarwa saged, lajeng kapasrahan nyepeng dados Pelatih Pencak Silat kangge para siswi, ugi ken tumut mucal ing ketrampilan karawitan sekolah. Lare niku mila santri kula piyambak, rumiyin ugi nate dados siswanipun Ustadzah Laila putinipun Kyai Anam Ngarengan, dados kula saestu ngertos piyambak bilih lare niku klebet lare ingkang pethingan, jan cocog sanget menawi saged dados garwanipun Dhik Sodik".

 

Akeh-akeh olehe ngendika Ustadz Mahfudzi sing nyritakne kaluwihan lan kekurangane Waginem marang Bu Kaji. Nanging babar pisan durung ngandhakne jeneng Waginem marang Bu Kaji. Bu Kaji dhewe sawuse mireng apa sing dingendikakne Ustadz Mahfudzi banjur nggagas, saupama Sodik kapeksane ora gelem digandhengne karo Restu, sajake bakal luwih apik nek dijodhokne karo Guru anyaran sing ditawakne Ustadz Mahfudzi iki.

 

Anggone padha wawan pangandikan antarane Bu Kaji karo tamune kuwi kasigeg sedhela, saka njero omah Sampir metu arep ngladekne unjukan kanggo tamune bendarane, ditutne Simpen sing ndhisiki mlaku ana ngarepe.

 

"Lho kowe wis mulih ta Pir?"  Bu Kaji dumadakan mundhut pirsa marang Sampir.

 

"Sampun Bu Kaji, dhawuhipun Bu Kaji sampun kula lampahi, alhamdulillah sedaya sing dikandhakne Mas Munir kala wingenane nika boten leres sedaya, Mas Sodik boten kados sing diwadulne Munir" Sampir wangsulan ngiras ngaturake wohing dinuta.

 

"Ya wis, aja ngalih dhisik, lungguha kene , mengko critakna apa anane ben Ustadz Mahfudzi pirsa pisan" Bu Kaji banjur paring dhawuh marang Sampir lan Simpen "kowe ya melu neng kene pisan Pen".

 

Abdine Bu Kaji lanang wedok kuwi ya banjur mapan lungguh, rada adoh karo kursi sing dilenggahi Ustadz Mahfudzi lan garwane.

 

"Mangga Tadz, mangga Us dipun kedhapi sawontenipun" sawuse meneng sedhela Bu Kaji banjur ngacarani tamu-tamune supaya ngedhapi pasugatan sing lagi wae diaturake .

 

"Inggih Bu Kaji" wangsulane Ustadz Mahfudzi lan garwane meh bareng.

 

"Nyuwun pangapunten Ustadz" Bu Kaji banjur ngendika maneh "estunipun kula niki rak nembe mawon bingung carup kalih sedhih boten kantenan ta Tadz".

 

Ustadz Mahfudzi ora wangsulan mung netrane wae ora kedhep mirsani Bu Kaji karo sorot kebak tandha pitakon.

 

"Critanipun rak ngaten" Bu Kaji nutugne olehe ngendika "Ustadz taksih kemutan pulunan kula ingkang radi mbeling nika?".

"Sinten nggih Bu Kaji?" Ustadz Mahfudzi mbalik nyuwun pirsa.

 

"Munir nika lho Tadz......."

 

"O alaah, Dhik Munir ingkang rumiyin krama kalih Susiana?"

 

"Leres Ustadz".

 

"Inggih, wonten menapa kalih Dhik Munir Bu Kaji?" Ustadz Mahfudzi banjur nyuwun pirsa.

 

"Munir niku kala wingenane dolan mriki" Bu Kaji nggenahne critane "criyos kathah-kathah sing ndadosne kula boten eca nedha ugi boten angler tilem".

 

"Lha kok saged ngantos makaten menika, menapa no Bu Kaji ingkang dipun ngendikakaken Dhik Munir?" Bu Mahfudzi genti sing nyuwun pirsa.

 

Bu Kaji unjal napas rada dawa, banjur nyritakne apa sing diwadulake Munir marang panjenengane. Ora kliwatan, Bu Kaji ya dhawuh yen wis oleh rerigen lan pamrayoga saka Simpen, abdine. Olehe Bu Kaji wis telepon marang Ririen ngrembug critane Sodik sing digawa Munir ya dicritakne, Kabeh wis ora ana sing ditutup-tutupi, klebu anggone mbudidaya Bu Kaji lan Ririen arep njodhokne Sodik karo Restu lan kekuwatirane Bu Kaji yen nganti Sodik wis mambu ati marang wanita sing nyambut gawene dadi pesindhen, kamangka wiwit biyen Bu Kaji kuwi kepengin banget bisa duwe mantu sawijining Guru, mbuh guru TK, Guru SD, Guru apa wae, watone Guru. Merga Bu Kaji pirsa, adhakan sing wis, guru ngono pinter paring piwulang becik marang putra-putrane.

 

"Mila kula lajeng nggega rerigenipun Simpen" Bu Kaji mungkasi anggone paring crita "kula lajeng kengkenan Sampir, pados sisik melik magepokan kalih criyos ingkang dipun aturaken Munir kala wau. Samangke Sampir sampun wangsul, mbeta criyos ingkang leres. Mangke kersanipun criyos piyambak, kados pundi menggah leresipun kawontenan".

 

 

 

ana candhake,