SENDHANG MUSTIKANING WARIH VI (025)

25.

Satemene sajroning nindakne jejibahan ing papan kanggo nggaotane si Waraka iki mau, ing atiku tuwuh rasa sing ora pati kepenak. Jalaran sing tak gambarake sadurunge aku budhal karo Tayu lan Lancur mau, jebul ora njudhul. Bares wae, nganti tekan saiki wewayangane Andalu babar pisan ora bisa tak lalekne. Mau sadurunge budhal nganti tekan warunge Waraka, aku duwe pangira yen bakal kepethuk karo Andalu, saora-orane bakal weruh klebate, merga aku duwe pangira yen Andalu kuwi manggon tunggal saomah karo Rinten, sedulur kembare, wong wingi Andalu ya wis kandha nek dheweke melu nyengkuyung paguyuban karawitan lan langen beksa sing olehe gladhen ana ing panggonane Waraka. Nanging, jebul meh setengah dina aku niti priksa kahanan ing warunge Waraka, kenya ayu sing wis ngreridhu atiku kuwi babar pisan ora ketok klebate. Ya lumrah wong pancen mau kuwi, kagunane karawitan sing kulina digelar awor karo warung papan ngombe ciyu, padha karo kahanan warunge, sepi, ora ana sing mara.

 

Ya merga rasa cuwa ora klakon bisa kepethuk Andalu kaya sing tak angen-angen sadurunge kuwi, tekan Dalem Katumenggungan aku banjur lungguh thenger-thenger ijen ing papan sing kulina tak panggoni. Pikiranku nglambrang tekan ngendi-endi, golek wangsulan pitakone ati sing kepengin weruh wektu kuwi Andalu lagi ana ngendi lan lagi nindakne gaweyan apa?.

 

Merga mau wis disuguhi mangan ing panggonane Waraka, awan iki wetengku ya ora krasa luwe. Nalika abdi dalem katumenggungan sing kulina ngladekne dhaharan kanggo para punggawa Dalem Katumenggungan aweh weruh yen kanggo manganku wis tumata, aku ya ora pati migatekne.

 

"Awan iki aku ora mangan Bibi" aku aweh wangsulan nalika Bibi sing tata dhahar kuwi ora enggal ngalih saka ngarepku merga ngenteni nggonku aweh wangsulan "mau wis disuguh mangan ing warunge Ki Waraka sing tak titipriksa karo Lancur lan Tayu".

 

"Inggih sampun" wangsulane Bibi juru ladi dhahar kuwi "menawi makaten kaparengna, dhaharan kagem Raden Bagus Wanda kula lorot dhateng wingking".

 

Aku ora semaur maneh, merga aku isih pengin ngetutne rasa cuwaku sing ora ketemu karo Andalu. Karo lungguh neng kursi ngadhep meja, awakku tak sendhekne memburi, sirah rada dhangak nyawang pyan sing ana dhuwurku, neng pyan kuwi kaya-kaya bisa tak sawang mobah musike Andalu sing tansah merak ati.

 

"Ehm...ehm, nyuwun pangapunten kula ingkang sowan Anakmas" lagi wae gagasanku nglambrang dumadakan dikagetne suwarane wong dhehem-dhehem, banjur ngandhakne nek arep nemoni aku. Ki Suwela katon mesem karo mbungkukne awake bareng aku ngalihne panyawang saka pyan genti ngingeti dheweke.

"Mangga pinarak mriki, Ki Suwela" aku ngacarani wong tuwane Makara kuwi supaya lungguh neng kursi ing sisihe meja sing tak dhepi.

 

"Nyuwun pangapunten Anakmas" Ki Suwela wiwit guneman sawise mapan lungguh "menapa kala wau ing panggenanipun Waraka Anakmas mrangguli prakawis ingkang damel runtiking panggalih jengandika?".

 

"Boten niku Ki?" wangsulanku karo suwara nuduhne yen ora ana apa-apa "kenging menapa nDika mundhut pirsa makaten? Menapa kula katingal mrengut kemawon Ki?".

 

"Boten makaten Anakmas" Ki Suwela mesem "sokur menawi boten wonten prakawis ingkang damel dukanipun Anakmas Suwanda. Kula namung radi kuwatos, kala wau wancinipun dhahar si Tayu kalih Lancur ingkang tindak dhateng panggenanipun Waraka, boten tumut nedha malah lajeng pamit badhe ngrumiyini ngaso. lajeng kula tingali Anakmas ugi boten dhahar lan boten ngasokaken salira, malah taksih lenggah ing mriki".

 

"Oh, niku ta Ki?" aku wangsulan karo mesem amba "kala wau Lancur, tayu lan kula saderngipun wangsul saking wandenipun Ki Waraka, dipun segahi tedhan, dados kula tiyang tiga sampun nedha ing mrika, mila dugi griya inggih taksih kraos tuwuk".

 

"Inggih, inggih Anakmas, inggih sampun menawi makaten" Ki Suwela guneman maneh, suwarane keprungu nek atine ayem "nuwun sewu, menapa anggenipun niti kawontenan ing mrika sampun rampung Anakmas? Kados pundi menggah wohing paniti?" .

 

Aku banjur kandha blaka marang Ki Suwela yen olehku niti kahanan papan kanggo nggaotane Waraka durung jangkep, jalaran warung sing nyawisake arak lan nyuguhake pagelaran ulah langen beksan sarta papan kanggo ngladeni wong sing mbutuhne pijet lagi sepi, dadi isih mbutuhne niti priksa maneh.

 

"Lho? kepiye ta Waraka iki?" Ora mangsuli apa sing tak critakne Ki Suwela malah grenengan dhewe "kudune ki rak ya sanadyan ora ana sing mara, nanging para anadhahan sing ngayahi jejibahan ing kono, klebu para niyaga lan pesindhen sarta ledhek-ledheke, dicawisne dadi bisa dipundhuti pirsa dening sing nindakne papriksan.....".

 

"mBok menawi awit kawontenan sepen, lajeng ingkang kulina nyambut damel ing mriku sami wangsul Ki" aku aweh wangsulan marang anggone Ki Suwela grenengan.

 

"Dados Anakmas tuwin Lancur lan Tayu wau boten kepanggih para ingkang kulina wonten mriku Anakmas? Menapa Andalu ingkang dados kembanging para waranggana ingkang taksih warisipun Waraka piyambak menika ugi boten wonten?" Ki uwela takon, sajake isih rada cuwa karo Waraka.

 

"Mila makaten Ki" wangsulanku "waunipun kula nginten menawi Andalu menika manggenipun kempal sagriya kalih Ki Waraka lan Nyi Rinten, jebul boten".

"Mila makaten Anakmas" Ki Suwela aweh katrangan "Andalu menika taksih ndherek tiyang sepuhipun, inggih Ki Kebayan ing Bulak Pandhe. Nanging mesthinipun Makara rak nggih saged kengkenan Andalu, murih ndherek nyugata rawuhipun Anakmas Suwanda ingkang badhe niti priksa papan panggaotanipun Waraka menika?".

 

"mBok menawi pancen Ki Waraka nembe kesupen Ki" aku wangsulan karo ngguyu lan tanpa krasa aku keprucut gunem nek aku rada cuwa merga Andalu ora ana "tiwas saking griya wau kula ngangen-angen badhe kepanggih kalihan sedherek kembaranipun Nyai Rinten menika, jebul kecelik".

 

"Inggih Anakmas" Ki Suwela nimbangi esemku "nuwun sewu,  ketingalipun Anakmas Suwanda anuju prana menawi kepanggih kalih kembaranipun Rinten menika ? Anakmas estu waskitha ing paningal, mila yoganipun Ki Kebayan Bulak pandhe menika estu kenya ingkang kajawi sulistyeng warni ugi nggadhahi kalangkungan ingkang kathah".

 

Aku lagi krasa yen wis ketrucut rembug, nanging gandheng wis kebacut, aku ya banjur ora niyat nyelaki apa sing dadi panemune batinku.

 

"Inggih Ki, pancen rumaos kula Andalu menika kados ingkang Ki Suwela dhawuhaken menika" kandhaku sabanjure.

 

"Manawi makaten, prayoginipun Andalu enggal kapundhut kemawon Anakmas" Ki Suwela aweh pamrayoga marang aku gegayutan karo Andalu "awit ngibaratipun sekar, Andalu menika nedheng-nedhengipun mekar lan boten mokal menawi kathah kumbang ingkang kepengin nesep madunipun. Dados miturut pamanggih kula, langkung prayogi menawi Anakmas enggal paring dhawuh bilih Anakmas ngersakaken mundhut Andalu".

 

"Makaten inggih Ki?" aku kapencut karo sing dikandhakne Ki Suwela iki "cobi kula tak matur dhateng Kanjeng Ibu tuwin Rama Tumenggung ing prakawis menika, menawi Ibu tuwin Rama Tumenggung  sarju ing penggalih, kula badhe daya-daya manggihi Ki Kebayan Bulak Pandhe, saderngipun kerumiyinan jejaka sanes".

 

"Nuwun sewu Anakmas" Ki Suwela aweh wangsulan "kula kinten menawi Anakmas ngersakaken matur dhateng Gusti Tumenggung langkung rumiyin menika kenging dipun wastani kedangon, kula kinten langkung sae menawi Anakmas mawi cara sanes".

 

"Liripunkados pundi Ki?"

 

"Badhea kados menapa Andalu menika namung yoganipun Kabayan, Anakmas" Ki Suwela guneman karo mesem "lan jengandika menika putranipun Gusti Tumenggung, menawi awewaton bobot, bibit lan bebet inggih saged dipun wastani njomplang, utawi boten timbang. Nanging, menawi Anakmas estu-estu ngersakaken pun Andalu, langkung prayogi menawi Andalu menika kapundhut ampean utawi selir kemawon. Dados boten prelu Anakmas nyuwun palilah dhateng Gusti Tumenggung, jalaran Anakmas boten badhe palakrami, nanging namung badhe mundhut selir minangka klangenan. Lan ing babagan menika, kula minangka abdi ingkang setya dhateng jengandika Anakmas Raden Bagus Suwanda, sagah lan ngemban jejibahan ngaturaken Andalu dados selir jengandika Anakmas Suwanda".

 

 

ana candhake.