Total Tayangan Halaman

Selasa, 14 November 2023

GANDRUNG PULUNG ING LINCAK WARUNG (18)


 

18.

        Nanging Arja Gendhon ya nggagas aja nganti sedulure lanang kuwi malah keplecuk. Merga neng donya iki ya akeh wong sing ora ngerti ing kabecikan, kuwatire Arja Gendhon mengko nek Murtala kaget. Kulina urip pas-pasan bareng dipek mantu wong sugih lan urip sarwa turah banjur lali purwa duksina, ngaji mumpung, saya maneh nek wis dadi Lurah sing rumangsa duwe asil dhewe, bisa-bisa dadi gedhe sirahe, bojone disiya-siya banjur golek senengan karo wong wadon liyane. Olehe duwe pikiran mangkono kuwi, merga Arja Gendhon ya tau ngalami. Anake lanang sing jeneng Sigit sawise dipercaya dening Maratuwane sing sugihe ora karuwan, malah tau sesidheman nyambung katresnan karo Pemandu Lagu ing Club Karaoke. Tujune durung nganti entek-entekan wis konangan, upama wektu kuwi bojone ora lagi meteng gek ya isih tresna marang dheweke ngono, Sigit mesthi wis dikon minggat dening Maratuwane. Wekasane Arja Gendhon diceluk besane, dikon nekseni janjine Sigit yen wis kapok ora arep mbaleni tumindake sing dhemen slingkuh. 

        “Lha jaremu mau aku arep mbok kongkon sowan Kiyai suk kapan kuwi?” Arja Gendhon nemu akal kanggo ngudhari apa sing dikuwatirake “nek bisa aja suwe-suwe, sesuk apa piye aku tak budhal nemoni wong tuwa sing waskitha, kajaba nanjihake Pulung Lurah nggonmu kuwi, aku ya arep nyuwun pirsa cocog utawa orane nek anakku Nita dijodhokne karo Murtala”.

        “Ngono ya Kang?” Pak Sugiri genti takon.

        “Iya Ri, merga aku ora kepengin anakku Nita kae nganti sengsara uripe merga kleru olehe golek jodho. Banjur nek kabeh wis apik, mesthine kowe gek ndang ngajak rembugan Murtala karo wong tuwane ben ora kedhisikan Pak Guru Harmaka” wangsulane Arja Gendhon.

        “Sesuk utawa mengko ya kenek Kang” kandhane Pak Sugiri karo ngetokne dhompete, njupuk dhuwit atusan ewon sepuluh lembar banjur dilungne Kakange “sewu kurang pa gak ? Nek panggonane adoh ya nggawa mobilku wae, ben disetiri Andi”.

        “Kakehan kuwi Ri” Arja Gendhon semaur dhuwit sing dilungne adhine ora tumuli ditampani “wong mung nyang Watugudel kono kuwi wae kok, nggone mBah Didong sing kulina tak jaluki tulung. Aku tak nggawa motor dhewe, mrana kuwi butuhe nggawa Rokok Surya rong adhah rokok Junem rong adhah, gula rong kilo, The, karo tindhihe rong atus. Mangatus wae, mengko kuwi wis sak bensin karo rokokku”.

        “Ya wis iki sampean tampani, nek enek turahe ya keneng sampean enggo cekelan ta neh”.

        “Ya beneran nek ngono” wangsulane Arja Gendhon karo nampani dhuwite “mengko awan bar-bar luhur wae aku tak budhal, sesuk esuk kowe mrenea ngrungokne kabar sing tak gawa”.

        Pak Sugiri banjur ngadeg, nggoleki simboke pamitan arep bali. Sepedhane digelak alon-alonan, merga pikirane wis rada padhang.

        mBaleni critane Murtala sing nggonceng Nita. Wis wiwit mau olehe tekan omah. Sawise Nita matur marang Ibune nek Bapake jebul neng daleme simbahe lagi sare, Murtala ya banjur pamit mulih, karo ninggal weling :

        “Benjing mawon menapa kapan-kapan, menawi Bapak ngersakaken ngendikan kalihan kula, Dhik Nita kemawon dipun dhawuhi ngebel kula Bu”.

        “Ya sepurane wae ya Nak Mur, ya kapan-kapan nek butuh Bapakmu ben nelpon dhewe” wangsulane Bu Sugiri, banjur dhawuh marang Nita “mengko Bapakmu caosana nomere Masmu Nit, dadi nek butuh ya ben ngebel dhewe”.

        “Iya Bu, saiki wae tak kirimne nyang nomere Bapak karo nomere Ibu” wangsulane Nita “nek sing butuh karo Mas Mur Bapak, Bapak ben telpon nek sing butuh Ibu, Ibu ben ngebel”.

        “Lha nek sing butuh kowe?” Bu Sugiri takon karo ngguyu.

        “Aku tak sowan ngalor ta neh? Nek aku ngebel apa ora sida kuwalat apa piye?” wangsulane Nita karo ngguyu.

        Murtala nyandhak sepedha pancale, dituntun nganti tekan ratan lagi ditumpaki. Murtala sing ora ngira nek arep ana mobil liwat sing banter saka mburine kaget, meh wae sepedhane kesrempet Mobil Kijang Inova sing mlayu banter kaya diuber dhemit. Tujune Murtala ora tiba. Batine Murtala ngucap syukur marang Pangeran dene ora kesrempet, banjur maca istighfar merga ngrumangsani nek mau ora inget-inget ngareplan mburi luwih dhisik sadurunge nuengklak sepedhane. Banjur sepisan maneh noleh ngiwa lan nengen ngarep lan mburi,  lagi nerusne lakune arep mulih menyang omahe dhewe.

        Tekan omah, wis dipapagne nganggo pitakon saka ibune, Pak Sugiri ngajak rembugan apa.

        “Dereng siyos kepanggih Pak Sugiri kok Bu” wangsulane Murtala sing banjur crita nek Pak Sugiri ora ana omah, malah keturon neng daleme wong tuwane. Ora kliwatan Murtala uga crita yen dheweke karo Nita diutus Bu Sugiri nggoleki Pak Sugiri menyang daleme wong tuwane. Nganti tekan olehe jagongan karo Arja Gendhon ya dicritakne pisan.

        “Dadi Pakdhene Nita ngira nek kowe kuwi pacaran karo ponakane?” Bu Marsini nakoni anake.

        “Inggih ngaten menika” wangsulane Murtala “nanging sampun kula cethakne nek antawisipun kula kalihan Nita menika namung kanca limrah, malah ugi kula aturne pisan menawi kula kesah medal saking griya sareng kalihan Nita niku nggih nembe sepisan niki wau, upami boten amargi diutus Bu Sugiri nggih mokal kula kesah sareng kalihan Nita”.

        “Ya wis nek wis mbok cethakne ngono kuwi” kandhane Ibune maneh banjur disambung pitakonan “nanging upama Nita kae seneng karo kowe tenan, apa kira-kira kowe emoh ta Le? Nita kae ayu, manis, pinter tur sopan lho”.

        “Oalaaah Bu, Ibu” wangsulane Murtala karo ngguyu “ndangu kok kados ngoten? Dhawuhipun Ibu rumiyin ngrabi prawan ayu niku abot sanggane? Dados mantune tiyang sugih nggih sansaya ageng rekaose? Nuruti ati seneng niku kathah wragate? Nek ngemohi Nita niku nggih boten, nanging nek ajeng purun niku boten kiyat nyekapi sarat-rukune Bu he he he”.

        “Sokur ta Mur, nek kowe isih eling dhawuhe Ibu,  sing tak kandhakne biyen kuwi pancen kanyatan” kandhane Bu Marsini maneh “nanging iki mau aku ya meh wae arep katut ndawakne angen-angen, nanging ya banjur ora sida merga aku kelingan kandhane ibu mau”.

        “Lha kok manjangaken angen-angen ta Bu? Wonten menapa?” Murtala takon, gumun karo sing dikandhakne ibune.

        “Let sedhela kowe budhal menyang nggone Pak Sugiri mau, rak banjur ana tamu, nggoleki awakmu?"

        “Sinten Bu? Madosi kula gadhah kajeng menapa? Menapa pegawe Koperasi?” batine Murtala ngira nek dhayoh sing nggoleki dheweke kuwi petugas Koperasi sing golek nasabah, nawani pawitan bakul-bakul cilik kaya dheweke kuwi, Ibune mesthi wis dikandhani akeh-akeh nek dheweke gelem utang nyang koperasine anggone bakulan bakal dadi gedhe. Tumrap wong sing durung ngalami rekasane nicil utang koperasi ngono kuwi, pancen ketoke gampang wae nek kepengin nggedhekne bakulane. Nanging nek wis weruh, ya arep nambah modal liwat utang neng koperasi ngono kuwi mesthi mikire kliwat ping satus.

        “Dudu, Pegawe Bank sing kantore cedhak Pasar Wedhus kae lho” wangsulane Bu Marsini.

        “Oalaah kula kinten Pegawe Koperasi sing nek tiyang-tiyang mastani Bank Plecit nika” kandhane Murtala maneh “lha tiyang Bank Jatim kok madosi kula napa nggih ajeng nawakne utang-utangan?”.

        “Ora, malah blas gak nyenggol perkara dhuwit kok, olehe mrene ya mung arep dolan wae”.

        “Dolan?” Murtala rada mlengak “lha dolan kok wancine kerja niku lho? Mengke tiyang sanes Bu? Dede Pegawe Bank?”.

        “Lha kowe ki piye ta? Genah iki mau tanggal abang ngono lho? Dadi kantor-kantor ya prei” Bu Marsini wangsulan karo mesem amba “gek aku ya wis apal karo wonge dadi ya ora kleru”.

        “Lha nggih sinten niku?” sajak ora sabar Murtala nyuwun pirsa ibune.

        “Ratih Kusumastuti”.

        “Ratih? Ratih putranipun Pak Harmaka nika? sing rambute semiran soklat?”

        “Iya, mulane Ibu kandha nek wis apal karo wonge, Pegawe Bank tenan dudu Pegawe Bank Plecit”.

 

Ana candhake

Tidak ada komentar:

Posting Komentar

SENDHANG MUSTIKANING WARIH 8. (52)

  52.         Tiyang-tiyang ingkang wonten ing Pringgitan sampun boten kaget malih mireng wicantenipun Bebau Sumber makaten menika. Sadaya s...