19.
Murtala
rada gumun, ya bener nek karo Ratih anake Pak Harmaka kuwi dheweke ya wis
tepung, wong kanca sekolah jaman neng SMP kacek rong tahun ing sangisore.
Nanging tepunge ya mung lumrah, malah sawise padha gedhene iki kena diarani wis
ora sanakan maneh. Upama simpangan neng ratan ya ora tau loroh-lorohan. Merga
pancen jagade ya wis beda. Nanging kok iki mau Ibune kandha nek Ratih dolan
menyang omahe gek sing digoleki kok dheweke. Iki cetha nek aneh, Murtala ya
ngerti nek putrane Pak Harmaka kuwi klebu prawan sing duwe selera dhuwur,
srawunge ya karo wong-wong sing kelase padha, padha priyayine padha moderene.
Akeh sing ngrasani nek bocah kuwi senengane dadi wong kutha sing modern, nek
ngarani wong sing ora nocogi atine kerep nganggo tembung “ndesa” sok diplesetne
dadi “ndesit” nek ora ngono ya nganggo
tembung “kampungan” . Mula nek Ratih dolan menyang omahe nggoleki dheweke kuwi
kena diarani lagi kesasar lakune.
Nanging,
Murtala banjur nggagas maneh, mbok menawa wae Ratih oleh tugas saka kantore,
ngajak masyarakat supaya gelem dadi nasabahe Bank panggonane nyambut gawe.
Gandheng sing arep diajak kuwi dheweke, Ratih ya ora nawakne program-programe
marang Ibune. mBokmenawa Ratih nganggep nek ora ana gunane ngrembug sing arep
ditawakne marang wong sing ora arep diajak utawa ditawani.
“Mau bocahe ya
rada taneg olehe jagongan karo aku” kandhane Marsini maneh marang anake lanang”
wong olehe jagongan ya neng amben pawon kana, jebul bocahe kae adoh karo
pangiraku”.
“Tebih saking
panginten pripun Bu?” Murtala takon.
“Lha nek
ndelok modhele pacakan kaya sing uwis-uwis ngana kae, mesthine ora pati njawa
karo gaweyan lan pakulinane wong cilik-cilik ngene iki ta Mur, nanging jebule
ora. Iki mau bocahe olehe nyandhang nganggo ya kaya lumrahe bocah kene,
clananan dawa, ora nganggo clana cekak sak dhuwure dhengkul ngana kae, klambine
ya lengen dawa, ora kaosan sing ora nganggo lengen ngana kae, rambute disisir
rapi nganggo bandho ketok manise” Marsini nggenahne pacakane Ratih “atiku dadi
getun, aku wis dosa merga nduweni pangira ala marang Ratih, bocah sing jebule
duwe sopan santun sing jangkep mau”.
“Lha kok ngantos
taneg niku sing dirembag napa mawon lho Bu?” Murtala takon karo mesem, dheweke
wis apal karo kelageyane ibune sing seneng ngalem bocah wedok neng ngarepe.
mBok menawa wae Ibune duwe karep arep nuturi mbesuk nek golek bojo bisaa kaya
sing dicritakne ibune kuwi.
“Akeh, maune
bocahe takon perkara sambel pecel gaweyane Ibu kuwi resepe apa wae kok jarene
duwe rasa sing luwih sedhep tinimbang sambel pecel liyane, aku ya mangsuli apa
anane ora ana sing tak tutup-tutupi, mung mbok menawa wae takeran bumbu sing
dicakne Ibu luwih pas. Wonge ya mbenerne kandhane ibu, banjur bocahe ngandhani
supaya Ibu nawakne sambel liwat bisnis online, tak wangsuli nek Ibu ora mudheg
nggunakne hape. Nggih dhawuh dhateng Mas Mur ta Bu, mengke rak kalih Mas Mur
dionlenaken, ngono olehi ngandhani Ibu”.
“Lajeng menapa
malih Bu?” Murtala takon maneh.
“Akeh maneh,
ya bab pengajiane ibu-ibu karo prawan-prawan neng masjid kene, jarene dheweke
ya kepengin melu, nanging isih rada wedi samar nek diece karo wong-wong, wong
dheweke ngaku nek durung mudheng alip bak tak blas” kandhane Marsini mangsuli
pitakone Murtala “malah suwe-suwe banjur ngrasane kowe barang”.
“Ngrasani kula
Bu?” Murtala takon karo suwara nuduhne nek gumun atine “lha wong srawung karo
aku wae ora tau kok bisa-bisane ngrasani”.
“Iya nanging
ngrasani apik kok” wangsulane Marsini karo mesem “miturut panemune, Kowe kuwi
bocah nom sing sing pantes diconto dening bocah nom liyane, mligine ing babagan
pagaweyan. Jaman saiki jarene Ratih mau, akeh sarjana padha nganggur bingung
golek gaweyan, lulus sekolah isih dadi sanggane wong tuwane, lha nek kowe ora
bingung golek gaweyan nanging malah gawe lapangan pekerjaan dhewe, Mandhiri ora
direhne sapa wae. Malah bisa mbantu wong liya duwe gaweyan……..”.
“Tiyang sanes
sinten? genah kula nembe saged ngejak nyambut damel lare setunggal Dhik Dikin
piyambak ngoten lho Bu?” Murtala nyela critane Marsini.
“Ora kuwi sing
dikarepne Ratih” wangsulane Marsini “embuh sapa sing wis crita, Ratih kuwi ya
ngerti nek gorengan sing mbok dol neng warung kae, kabeh titipane wong, wong
siji mung mbok olehi nitipne gorengan sak rupa, kuwi jarene Ratih kowe wis
mbantu wong akeh. Mula Ratih mrene mau niyate arep ngangsu kawruh marang kowe”.
“Nggih kwalik
niku Bu” Murtala guneman karo ngguyu “wong lulusan D3 wis nyambut gawe neng
Bank kok arep ngangsu kaweruh teng lare kados kula he he he”.
“Iya nanging
kuwi ora pati tak gagas” kandhane Marsini maneh “sing marakne aku meh katut
ndawakne angen-angen kuwi mung siji”
“Menapa menika
Bu?”
“Ratih takon
pacarmu kuwi bocah ngendi?” kandhane Marsini maneh “aku banjur nggagas,
kira-kira pangirane Ratih olehmu menyang daleme Pak Sugiri mau kuwi, kowe butuh
arep ketemu karo Nita lan Ratih ngira nek Nita kuwi pacarmu, kuwi pangiraku
lho? Ratih dhewe mung takon pacarmu kuwi bocah ngendi ngono thok”.
“Lajeng Ibu
paring wangsulan pripun?” Murtala takon karo mesem.
“Ya banjur tak
kandhani nek kowe kuwi sangertiku durung wani golek pacar” wangsulane Marsini “ya
tak genahne pisan nek olehmu menyang daleme Pak Sugiri kuwi merga dening Pak
Sugiri arep didhawuhi supaya marahi wacan-wacan sembahyang sing Pak Sugiri wis lali,
merga Pak Sugiri saiki wiwit nindakne limang wektu maneh”.
“Lajeng Ratih
pripun sasampunipun Ibu ngendika makaten kala wau?”.
“Ya kuwi sing
marahi ibu katut melu nggagas” wangsulane Marsini “nek nganggo basane bocah
saiki ngono, Ratih banjur curhat menyang Ibu”
“He he he
curhat Bu?” Murtala ngguyu “curhat pripun?”.
“Ratih kuwi
rak wis bola-bali pacaran karo bocah lanang? Wis ping pat apa ping lima ngono”
Marsini nutugne olehe crita “nanging kabeh pedhot neng tengah dalan, ora ana
sing bisa tekan rampung dadi jodhone. Saking susahe, Ratih banjur matur marang
Bapake, piye carane pacaran bisa terus dadi manten sing langgeng selawase.
Bapake sing jebul uga mrihatinake lelakone Ratih sanadyan maune ora dikandhakne,
banjur ngendika mbok menawa ana sukerta sing nemplek ing awake Ratih sing prelu
diresiki. Bapake Ratih banjur sowan Guru Kebatinane, menyang Kediri kana,
nyuwun pirsa ya gene Ratih nemoni lelakon mangkono kuwi mau. Lha dening Guru
Kebatinane, Pak Harmaka kadhawuhan supaya ndhawuhi Ratih supaya nindakne laku
prihatin ing malem dina wetone…..”.
“Ratih nggih
purun?” Murtala nyelani takon.
“Gelem lan wis
dilakoni dhek malem Rebo, wong wetone Ratih kuwi Rebo Pon” wangsulane Marsini.
“Lajeng asil
saking lampah prihatin niku napa?”
“Ratih sing
selawase ora tau nggagas Ibu, bengi kuwi sajroning kahanan setengah melek
setengah turu, ngimpi nek dolan mrene banjur dening ibu diparingi Jarik Bathik Sidamukti. Esuke ing padoning
netrane Ratih tansah katon wewayangane Ibu wae. Sawise matur marang Bapake bab
impen karo sing dadi angen-angene kuwi mau, Pak Harmaka paring dhawuh yen mbok
menawa jodhone Ratih kuwi wong lanang sing cedhak karo Ibu, kamangka wong sing
paling cedhak karo Ibu kuwi ya mung kowe dhewe ta Mur?. Sabanjure Pak Harmaka
paring dhawuh menyang Ratih supays ngaturake lelakone mau marang Ibu. Lan sing
luwih aneh semu lucu maneh, Ratih kandha marang Ibu senajan wis bola-bali
pacaran, nanging dheweke wani sumpah nek isih prawan, merga Ratih lan tilas pacar-pacare,
durung tau nerjang pepacuhing agama sing siji kuwi” Mursini mungkasi critane.
“Oalah ngoten
ta criyose?” Murtala genti guneman “lajeng Ibu pitados kalihan ingkang dipun
cariyosaken Ratih niku wau? Lan nginten menawi jodhonipun Ratih menika kula?”.
“Maune ya
ngono, nanging bareng Ibu kelingan karo sing dikandhakne Bulikmu dhek kapan
kae, Ibu banjur mikir-mikir maneh” wangsulane Marsini.
“Lha Bulik
matur menapa dhateng Ibu?” Murtala tambah gumun, critane dadi mbabrak tekan
Bulike barang.
Ana candhake.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar