40.
Sawise para murid katon wis ngangen-angen apa kang diucapne, Kyai Saepullah nerusne anggone aweh piwulang :
"Sabanjure, budhal menyang Tundhan iki mengko kajaba mbutuhake sangu rupa kekuwataning batin kaya kang wis tak aturne ing ngarep, uga mbutuhake sangu lahir yaiku kekuwataning lahir, kasarasaning raga lan carane maju perang murih bisa unggul ing yuda. Mula dina iki aku nyuwun saka andika kabeh ana sing keklumpuk pangan sing dibutuhne sajroning mangsa paprangan. Amerga perang iki mengko bisa nganti sepasar utawa luwih suwene, lan mesthi wae sajroning wektu semono iku aku lan andika kabeh mbutuhake pangan kanggo kekuwataning raga".
"Inggih Kyai, bab tedha kangge kabetahaning sedherek-sedherek punika, kula lan kanca-kanca sampun wonten. Mangke wonten sedherek ingkang anggenipun ndherek perang mapan ing wingking, ayahan bakenipun cecawis tedhanipun para kadang ugi ngopeni kadang-kadang ingkang ambok bilih wonten ingkang nandhang tatu utawi tiwas kaprawasa ing mengsah" Lungit atur wangsulan.
"Lho, nek ngono apa pancen Ki Lungit wis tata-tata sadurunge tetemon dina iki?" Kyai Saepullah takon.
"Kenging dipun wastani makaten Kyai" wangsulane Lungit "awit kula tansah enget dhawuhipun Kyai, bilih kula sadaya kedah tansah enget cecawis ing rikalane senggang saderengipun karepotan andugeni punika kuwajiban".
"Sokur bage sewu" Kyai Saepullah ananggapi "yen mangkono apa sawayah-wayah budhal menyang Tundhan iki bisa diayati?".
"Kantun nengga dhawuh nDika Rama, sawanci-wanci bidhal boten badhe nguciwani" Guwara sing semaur "sesarengan Ki Lungit, sampun kula tata, para tilas lelurah jaman kula sadaya taksih dados begal lan kecu, mangke ingkang ngesuhi pepanthaning barisan, inggih tilas andhahanipun rumiyin".
"Yen mangkono, mengko sabubare sembahyang ngisak, aku lan andika kabeh budhal menyang Tundhan, liwat dalan muter murih ora gampang dingerteni mungsuh"
"Nuwun sewu Rama" Satata sumela atur.
"Iya piye Anakmas?" Kyai Saepullah takon.
"Welingipun Kakang Rangga, sawanci-wanci awakipun piyambak bidhal, kula kaparentah nyawataken punika mawi bandhil dhateng langit, minangka sasmita dhateng Kakang Rangga miwah Bapa Landhung ingkang nengga ing gisik Benawi sisih ler" muni ngono kuwi Satata karo ngetokne barang bunder sing gedhene saendhog banyak saka waliking klambine.
Kyai Saepullah ngiling-ilingi barang bunder kuwi sedhela. Sakala pasuryane katon bingar gambira.
"Alhamdulillah, muga dadia sabab gangsare pambudidaya nyirnakne tindak angkara" kandhane alon, nanging bisa durungokne kabeh sing ana kono.
"Barang bunder punika punapa Kyai?" Bengkas ketrucut rembug, takon.
Kyai Saepullah mesem, banjur wangsulan :
"Iki barang yen disawatake menyang awang-awang bakal ambyar, nuwuhake pletikan kembang api sing lumrah kanggo aweh sasmita marang wong sing adoh papane".
"Dados kados dene panah sendaren Kyai?" Lungit takon.
"Iya, nanging nitik wujude barang iki ana sasmita yen sing kagungan dudu wong lumrah, nanging titahing Gusti Kang Kinacek" wangsulane Kyai Saepullah, banjur tembunge marang Satata "anakmas ngerti, sapa sejatine sing anakmas arani Kakang Rangga kuwi?".
"Babar pisan kula dereng mangertos Rama" wangsulane Satata "piyambakipun sinten Kyai?".
"Sumurupa, panjenengane iku temene Raden Rangga putra pambarepe Kanjeng Panembahan Senapati Kang Jumeneng ing Mataram. Uga siswane Ki Tanparupa sing mapane ing jagad panglemunan".
Wong-wong padha kaget semu gawok sajroning ati krungu katrangane Kyai Saepullah kang mangkono iku.
Ana Candhake.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar