39.
Kyai Saepullah ngubengake panyawange marang kabeh para muride sing lagi nglakoni laku tobat kuwi. Sawuse dirasa cukup lan kabeh katon padha siaga nampa wejangan, Kyai Saepullah miwiti aweh katrangan kanthi muji syukur marang Allah lan shalawat marang Rasulullah, sawise iku nuli kandha :
"Sedulurku kabeh, mbok manawa aku lan andika kabeh duwe rasa sing padha, nalika krungu pawarta yen ana wong-wong sing dianiaya dening wong-wong sing ngendelake dumeh duwe kekuwatan kanggo nindhes pepadhaning titah. Yaiku kemudu-kudu melu ambyur mbelani sing lagi dianiaya, luwih-luwih ing babagan iki, sing dianiaya isih klebu sedulure dhewe, yaiku anak mas Satata lan kulawargane ing Desa Tundhan".
Kyai Saepullah leren sedhela anggone kandha. Wong-wong padha manthuk-manthuk mbenerake apa sing dadi ucape Kyai Saepullah. Ora suwe nggone meneng, Kyai sing tilas Ajar kuwi mbacutake kandhane :
"Tenane ngono, aku lan andika kabeh bakal nampa dedukaning Allah, yenta sumurup kadurakan kok mung meneng wae, ora tumandang murih kadurakan kuwi mandheg. Kaya upamane, ngumbar kadurakan ing Desa Tundhan iki. Kosok baline, nek aku lan andika tumandang nanging malah nemu bilahi tegese nganti tumekeng tiwas, mangka tiwase ndika kabeh ora tiwas nistha nanging klebu pati utama, awit mati mbelani bebener. Mung wae, jroning mbelani bebener iki kudu nganggo petung sing mateng lan lelandhesan tumindak krana netepi dhawuh, ora merga kapilut nuruti hardaning hawa napsu. Sanajan wis dijanjeni suwarga yen kongsi gugur labuh bener, nanging aja banjur nedya nglalu kepengin bisa mati ing palagan".
"Nglalu kados pundi Kyai?" Lungit nyela takon.
"Iya, tegese nglalu kuwi ora mung merga golek dalane pati wae, nanging upamane wis ngerti upama lumawan miturut petung akeh matine tinimbang menange, kuwi ya aran nglalu" wangsulane Kyai Saepullah.
"Liripun?"
"Lire mangkene, upamane Ki Lungit budhal dhewe, kamangka wis ngerti nek musuh sing diadhepi ora karuwan akehe, temah tekane Ki Lungit ing papan kono ora ana gunane kajaba setor nyawa marang musuh, iki miturut panemuku ya kena diarani nglalu. Beda maneh, najan mung ijen lan sing diadhepi akeh banget sarta gegamane ganep, yen ora ana dalan liya kajaba kudu nglawan, senadyan kudu gugur ing tengahe paprangan kuwi ora mati nglalu nanging mati sahid ing madyane perang sabil".
"Inggih Kyai, sakniki kula sakanca nyuwun pitedah murih saene lampah" wangsulane Lungit sing nuduhake isih kepengin bisa melu nyengkuyung wong ing Tundhan ngadhepi bangsa budi candhala.
Kyai Saepullah mesem seneng krungu wangsulane Lungit sing mangkono iku. Kyai sing wicaksana iku tumuli nerusne anggone asung wejangan :
"Tenane, aku kepengin ngajak andika kabeh budhal menyang Tundhan. Nyumbang tenaga marang para sedulur sing lagi kena paeka ngiras pantes nyirnakne laku angkara.......".
"Inggih Kyai, kula sedaya ndherek......" kaya diabani wong-wong padha semaur bareng.
"Mengko dhisik, tak tutugne rembugku andika kersaa ngrungokne luwih dhisik" wangsulane Kyai Saepullah. Wong-wong padha bali meneng maneh.
Kyai Saepullah nerusne rembuge :
"Sadurunge budhal, luwih dhisik ayo padha madhakne sedya. Yaiku sumedya nindakne dhawuh, nyegah anane kadurakan mung ngarep-arep ridla lan keparenge Allah walaka. Mangka sanadyanta, saupama ing mengko kapeksa kudu gugur ing madyaning jejibahan wus cinawisan swarga dening Gusti Allah, nanging aja nganti aku lan andika tibeng sasar mangeranake marang swarga, nglalekne sing kagungan suwarga".
Kyai Saepullah leren sedhela, aweh wektu marang kang padha ngrungokne murih ngangen-angen apa kang dadi ucape. Sing padha ngrungokne sajake rumangsa dibukak pangeling-elinge yen temene ngono ora ana kamulyan tumraping titah kang ngungkuli kamulyan bisa oleh sih lan ridlaNe.
"Kaping pindho" Kyai Saepullah mbacutne tutur "nyirnakne angkara murka kuwi beda karo nyirnakne manungsane. Lire, nadyan yen kepepet aku lan ndika dikeparengake gawe pepati marang wong duraka, nanging kudu kaudi yen bisa , bisaa ngendheg laku angkarane lan nyingkiri ngendheg umure menungsane".
Para wong sing lagi nindakne laku tobat kuwi padha manthuk-manthuk. Padha kelingan lelakon sing ndadekne padha mapan lan nyantrik marang Kyai Saepullah. Biyen upama Kyai Saepullah gelem males apa sing wis ditindakne, wong-wong mau mesthi wis padha tumekeng pati kabeh. Nanging, Kyai Saepullah luwih seneng mbales kelakuwane wong-wong iku kanthi nenuntun ngliwati dalan laku tobat. Mula lekase Kyai Saepullah kang mangkono iku yekti pantes tinulad dening wong-wong iku, wong-wong sing wis ndadekne Kyai Saepullah dadi guru lan panutane.
Ana Candhake.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar