ABANG-ABANG KEMBANG KERTAS (16)

 

dening : immir

16.

Diarani nek wis dadi wong aneh dening Ibune Setya mung mesam-mesem karepe dhewe. Lha wong Setya dhewe gumun karo awake dhewe, ya gene ana rasa sing ora bisa dicritakne sing tansah ngreridhu atine?. Ana rasa kepengin cedhak karo Koiroh, ana rasa sing tansah eling marang Koiroh. Wewayangane Tukang tandur anake Tukang Mancing kuwi saben dina tansah kumanthil - kanthil ing mripate. Mesthi wae, Setya ya ora ngerti sing dadi sebab musababe.

 

"Dadi olehe pegatan Sampun karo Peni kuwi durung ana seminggu iki lho Bas? Kuwi kabar sing tak tampa saka Pak Kandar telung dina kepungkur" Ngendikane Bapakne wis mbuyarne lamunane Setya.

 

"Niku rak resmine ta Bapak? Awit Bu Supeni punika sampun gesang sesarengan kaliyan tiyang sanes, sasmpunipun nilar Pak Sampun, malah Pak Sampun babar pisan boten ndugeni panggilan sidhang awit, kuwatir menawi boten enggal putus, selak mesakaken Bu Supeni, kedangon anggenipun nglampahi dosa. Punika criyos ingkang kula tampi saking Bu Kandar ingkang kula suwuni tulung supados nyaketaken kula kalih Koiroh" Setya wangsulan lancar.

 

"Lha wong dijaluki tulung nyedhakne awakmu karo Koiroh, kok malah nyritakne lelakone Pak Sampun kuwi piye genahe?" Bu Muh genti sing takon.

 

"Rak ngeten ta Bu niku" Setya njlentrehne critane "wiwitanipun kula nyuwun tulung dhateng Bu Kandar supados nangkleti Koiroh, sampun wonten calon punapa dereng? Gadhah pacangan utawi pacar punapa boten? ngoten".

 

"Lha banjur wangsulane Koiroh piye?"

 

"Sinten ta mBokdhe sing purun kalih kula? tiyang kula niki bobot, bebet, bibit meh cacad sedaya. Gadhah tiyang sepuh estri kados makaten polahipun, malah sakniki rumah tanggane tiyang sepuh kula, sampun rame dados pamaidon saha panacading tiyang kathah. Upamia kula wonten ingkang ngersakne, kula nggih boten badhe cepet-cepet nampi, boten nimbang bobot, bebet, bibitipun tiyang, nanging langkung rumiyin tiyang ingkang badhe ngajak kula gesang bebrayan punika kedah mangertosi jawi-lebeting kawontenan kula lan tiyang sepuh kula, murih boten getun tembe wingkingipun" Setya ngulu idu ngge nelesi gorokane "ngoten niku wangsulanipun Koiroh dhateng Bu Kandar Bu. Lajeng Bu Kandar nyariyosaken lelampahan ingkang dipun sandhang kulawarganipun Pak Arja Sampun. Pramila kula saged matur dhateng Bapak kados kala wau".

"Lha bareng kowe wis ngerti lelakon sing disandhang wong tuwane Iroh kaya mangkono mau, kowe banjur kepiye?" Bu Muh takon sajak nanting anake.

 

Setya meneng sedhela, nata ukara sing arep diaturne marang Ibune.

 

"Kowe ya kudu ngerti Bas" Pak Muh numpangi rembug "Koiroh kuwi dudu mung anake Sampun dhewe, nanging uga anake Supeni, wong wedok sing wis laku sedheng temah njaluk pegat marang bojone".

 

Setya meneng ora enggal wangsulan, ora ateges wis ora bisa ngunggahi rembuge Bapakne, nanging pancen lagi nata ukara murih bisa dirungokne kanthi cetha lan ora gawe selingt-surup karo Bapak lan Ibune.

 

"Piye Bas? kok mung meneg wae ki piye?" Bu Muh ndheseg pitakonan.

 

"Inggih Bu lan Bapak" wekasane Setya atur wangsulan "kala emben kula rak sampun matur Ibu bilih kula badhe istikharah langkung rumiyin?"

 

"Iya piye asile?"

 

"Salebeting kula istikharah, ingkang kula niyati sepeken wekdalipun, kula kapingt tiga nyupena utawi ngimpi kepanggih kaliyan sawargi Dhi Asih kaping tiga, salebeting impen Dhik Asih ngengken kula supados kula mbudidaya saged mengku Koiroh, awit Dhik Asih sampun nitipaken kula dhateng Koiroh. Kula piyambak boten ngertos maknane impen kala wau, punapa ingkang manggihi saha ngengkien nkula kala wau membaning malaikat punapa pamembaning setan. Nanging saben-saben kula tansah kemutan, kelangkunganipun Koiroh ingkang kula sumerepi nalika taksih sekolah rumiyin, prasaja jujur lan remen tetulung dhateng kanca saha nggadhahi jiwa kiritis ingkang sae" wangsulane Basuki rancag lan patitis.

 

"Iya, banjur kepiye karo pandangune Bapakmu sing keri iki mau?"  Bu Muh mbaleni pitakone kakunge.

 

"Niku kanyatan ingkang boten saged diselaki Bapak" Setya ngaturne panemune "mila kathah tiyang ingkang ngugemi teori Genetik ingkang boten komplit, liripun saben anake wong jahat nggadhahi potensi dados tiyang jahat. Kamangka teori genetik ingkang jangkep boten ngaten punika, rak makaten ta Bu?".

 

"Iya terus piye?" Bu Muh rumangsa rada diwelehne dening anake.

 

"Jagad sampun paring paseksen, boten sakedhik anak maling saged dados guru ingkang sae, anak kiyai dados koruptor punika ugi wonten. Makaten punika awit wontenipun unen-unen : awit pambudidayaning ajar saged ngewahi warnaning dhasar, dados inggih kados teorinipun John Lock ing Tabularasa nika. Sanaosa Iroh niku putranipun Bu Supeni, awit Iroh tumemen anggenipun sekolah saha ngaji, temah sipat dhasar ingkang mbok menawi warisan saking gen-ipun Bu Supeni utawi Pak Arja Sampun saged musna awit kablebeg asiling ajar ingkang dipun tampi".  

 

"Dadi cekake, awakmu tetep kepengin ngepek Koiroh anake Sampun kuwi dadi bojomu?" Pak Muh negesne niyaqte Setya.

 

"Punika pikajeng kula Bapak" Setya wangsulan ngati-ati "nanging menawi Iroh purun kula dadosne sisihan kula lan Bapak saha Ibu marengaken".

 

"Kok ngono?" Pak Muh takon.

 

"Lha pripun malih nek mboten ngoten ta Bapak? Lha nek Koiroh kekeh boten purun kula pek, napa kula saged napa? paling inggih terus mbudidaya murih Koiroh purun, nanging inggih winates ing pambudidaya. Kosok wangsulipun, menawi Bapak utawi Ibu mboten marengaken kula jejodhowan kaliyan Iroh, punapa kula badhe wantun kaliyan Bapak utawi Ibu? tumrap kula sak asor-asoring drajat punika lare ingkang wantun kaliyan tiyang sepuhipun kekalih, utawi salah satunggal saking tiyang sepuh kalih" Setya atur wangsulan alus nanging krasa kebak rasa.

Pak Muh ora enggal nyauti rembug, nyawang mendhuwur karo nyedhot ambegan dawa, jroning ati ngalembana anake lanang sing nduweni jiwa kang kaya mangkono mau. Ora seneng mung mburu senenging atine dhewe, nanging panggah duwe rasa bekti marang wong tuwane. Katone Setya gelem ngalah, nanging sejatine ngalahe Basuki kuwi kanggo nggayuh kamenangan.

 

"Dadi upama Bapak utawa Ibu ora marengake kowe ngepek Koiroh kowe legawa Bas?" Bu Muh sepisan maneh nanting atine anake.

"Bab legawa punika mapanipun boten saged katingalan mawi mripat Bu" wangsulane Basuki "ingkang baken, kula boten badhe wantun kaliyan Ibu utawi Bapak. Kula inggih boten badhe ngraos remen menawi dipun peksa utawi meksa sinten kemawon. Kula badhe mundur anggen kula nggadhahi kekajengan nresnani Iroh, menawi Ibu utawi Bapak boten rena menawi kula gandheng tresna kaliyan Iroh. Sanaosa mbok menawi kula badhe wadat salaminipun, punika langkung prayogi tinimbang kula wantun kaliyan Bapak utawi Ibu".

 

Krungu ature Setya sing mangkono mau Pak Muh lam Bu Muh sapandurat ora bisa kumecap apa-apa. Tata gelar Basuki nngandharake yen ora bakal wani gawe laraning atine wong tuwa, nanging wong tuwane kudu weruh yen satemene kang mangkono iku  bakal gawe laraning atine Basuki kanggo selawase uripe.

 

Ana Candhake.