ABANG-ABANG KEMBANG KERTAS (15)

dening : immir

15.

Pak Muh meneng sedhela, nyruput kopine. Pikirane ngumbara nyawang lakone kancane sing jeneng Sampun. Pranyata sipate Sampun sing sok aneh kuwi, angel dicocogi karo wong liyane, klebu dening Supeni sing wis pirang-pirang tahun urip bareng dadi bojone. Nanging, kira-kira merga klakowane Sampun sing kerep nganeh-anehi, ora padha karo cara uripe tangga-tanggane, ndadekne sing wedok entek kesabarane banjur njaluk pegatan. Merga adhakane wong wedok kuwi janji sing lanang gemati, gelem kemrembyah apa mesthine, ora ditinggal selingkuh, akeh menenge, rekasaa kaya apa panguripane nanging tetep setya marang kulawargane, ora gampang-gampang ngajak pegatan. Lha nek sipat anehe Sampun kuwi nurun nyang anake, apa ya mathuk upama dadi sisihane Setya Basuki, anake lanang?.

 

Pancen Pak Muh mung krungu saka Pak Kandar pirang dina kepungkur ngepasi Pak Muh telepon Pak Kandar ngrembug perkara anggone arep nggawe pager omah pekarangan tinggalane Eyang Buyute sing mapan neng Ngarengan. Ya ing kalodhangan telepon kuwi Pak Kandar ngabarne nek Arja Sampun jare wis pegatan.

 

"Lhah wis anak-anak gemrayah kok ya pegatan barang ki gek sing marahi apa lho Pak? lan apa manehy sing arep digoleki si Sampun kuwi? Wong wis sansaya tuwa kok sansaya aneh wae cak-cakiane uripe?" ngono pitakone Pak Muh minangka tanggapan marang selingan kabar sing digawa Pak Kandar.

 

"Duka nika Pak" wangsulane Pak Kandar neng telpone "murugaken Dhik Sampun nika tiyang pinter, dados tiyang bodho kados kula ngeten niki nggih kathah boten mudheng kalih kersane. Rahayune Dhik Sampun nika nek kalih tangga tepalih boten nate benthik, boten remen eyel-eyelan, nek boten cocog nggih namung kendel kalih mesamk-mesem. Tur malih Dhik Sampun nika rak remen tetulung lan boten nate damel susahe tanggane. Ning nggih niku wau, tiyang pinter sing sok aneh-aneh cak-cakan uripe, boten wonten kabar napa-napa kok ngertos-ngertos mpun perakan".

 

"Ya wis neh Pak Kandar" Pak Muh wangsulan karo ngguyu "muga-muga cukup dilakoni Sampun dhewe, awake dhewe minangka tangga lan kanca ora sah nemen-nemen melu mikir lan ora sah melu-melu nudhu panemu, mandhak kleru. Ya didongakne wae, muga-muga Gusti Allah paring kabecikan marang Sampun lan anak-anake".

 

Saiki Pak Muh mung perlu aweh weruh lan ngandhani Setya yen sajake pamilihe jodho sing tumiba marang Koiroh kuwi kurang pas. Kuwi nek adhedhasar wewaton Bobot, Bebet lan Bibit kaya sing diandharne Bu Muh mau. Nanging Pak Muh uga kudu ngati-ati olehe ngandhani Basuki, awit sak jane olehe Basuki wis kepencut marang bocah wedok wektu iki, wis suwe diarep-arep dening Pak Muh lan Bu Muh. Iki dadi sasmita yen Basuki sing maune babar pisan ora bisa nglalekne pacangane si Ni Made Siti Asih, sing wis dipundhut dening Allah, saiki sajak wis sadar lan eling marang jati dhirine.

 

"Pantes Pripun Bapak?" Setya mbaleni pitakone sawuse Bapakne suwe ora mangsuli pitakone.

 

"Pantes nek Supeni kae njaluk pegat" wangsulane Pak Muh "merga, kira-kira Supeni ora kuwat nurut melu-melu ngecakne urip aneh kaya Sampun, wong Sampun ki nyambut gawe apa- apa ya bisa, kok mung milih dadi Tukang Mancing, gek pengasilane Tukang mancing kuwi sepira? mesthine adoh saka cukup yen kanggo ngragati kabutuhane kulawarga".

 

"Lha nek ngono, sadurunge kowe mesthekne Koiroh dadi jodhomu, kowe kudu mikir manehy Bas" Bu Muh nyelani rembug, aweh tutur mkarang anake "merga ngene, bisa uga sipat-sipat aneh sing diduweni Pak Sampun kuwi nurun menyang Koiroh. Apa kira-kira kowe bisa nimbangi cara urip sing aneh lan keneh-keneh ngono kuwi?"

 

Basuki durung semaur, wewayangane Ni Made Siti Asih dumadakan ngaton ing angen-angene. Ni Made Siti Asih katon memelas  sesambat njaluk tulung supaya Setya mbudidaya murih Koiroh bisa dadi jatukrama nggenteni kalungguhane dadi woding atine Basuki.

 

"Lha sesambungan antarane Kowe karo Koiroh kuwi wis sepira adohe Bas? Apa wis kok omongi kapan Bapak karo Ibu nglamar dheweke?" Pak Muh takon.

 

"Estunipun sesambetan kula kaliyan Koiroh punika kenging dipun wastani dereng wonten napa-napane Bapak" Setya wangsulan "Tiyang sak jege Koiroh lulus, kula nggih nembe sepisan kepanggih kala wingenane pas kula diutus niliki sabin nika. Niku mawon kula nggih boten kober omong-omongan, tiyang panggihe nggih teng sabin, Koiroh tumut buruh tanem".

 

"He? Bocahe gelem lan bisa tandur?" Bu Muh njomblak.

 

"Lha nggih niku Bu, kinten-kinten sebagian sipat anehipun Pak Arja Sampun sing nurun dhateng Iroh" wangsulane Setya .

 

"Lha terus sesambunganmu sasuwene iki mung liwat Ha Pe ngono?" Bu Muh takon maneh.

 

"Nggih boten, tiyang kula nggih boten sumerep nomer Hapene Iroh, ngertose nggih sareng wangsul teng griyane Pak Kandar, kula nyuwun pirsa dhateng Bu Kandar nomer ha pe nipun Koiroh".

 

"Lho kok nganti tekan Bu Kandar barang kuwi lho?" Bu Muh sansaya gumun.

 

"Inggih Bu, awit kula nggadhahi raos penasaran kepengin ngertos sinten sejatine si Koiroh punika, mila lajeng kula nyuwun pirsa Pa Kandar lan Bu Kandar ing griyane. Sareng sampun mireng cariyos bab Iroh saking Pak Kandar lan Bu Kandar, kula lajeng merlokaken ndugeni griyane Pak Arja Sampun" wangsulane Setya sing nambahi gumune Bu Muh.

 

"Pethuk Koiroh?" Bu Muh takon.

 

"Mesthi kemawon boten, tiyang Khoiroh nerasaken tanem malih dhateng sabinipun tiyang sanes sasampunipun mentas saking sabine Pak Kandar".

 

"Dadi mung pethuk Bapake?" Pak Muh genti sing takon.

 

"Inggih boten Bapak" wangsulane Setya "Kinten-kinten wekdal niku Pak Arja Sampun taksih mancing"

 

"Lha banjur ?" Bu Muh genti sing nyauri.

 

"Kula kepanggih adhike Iroh, dipanggihi ing emper, awit aturan ing griya niku nek wonten tamu kakung, kamangka Pak Arja boten wonten griya, tamune boten pareng mlebet griya".

 

"Lha neng kono awakmu ngomong apa karo adhine Iroh kuwi? lha Ibune apa ya ora ana omah?" Bu Muh takon maneh.

 

"Nggih kula namung nepangaken yen kula Setya Basuki nate dados gurunipun Iroh teng SMA lan criyos nek nembe mawon panggih kaliyan Iroh nanging boten diluruhi. Rayine Iroh sing jeneng Devi niku boten pitados, mergi mokal kula saged kepanggih kaliyan mbakyunipun, awit Devi ngertos Iroh nembe berah tanem dhateng sabinipun tiyang. Kula lajeng criyos : nek awakmu gak percaya, mengko wae nek Iroh wis bali takonana, ngoten. Lha nek Ibunipun nIroh utawi Bu Arja Sampun, kula ngertos wiwit Iroh dereng lulus SMA, bilih ibunipun kesah lajeng ical tanpa lari, awit pamitipun dhateng Sukoharjo nyambut damel, nanging lajeng blas boten sambang boten layang babar pisan, wiwit Iroh kelas gangsal SD dugi sapriki".

 

"Aneh.... aneh....aneh...." Bu Muh nggresah dhewekan.

 

"Apane Bu sing aneh ?" Pak Muh takon.

 

"Nggih putrane njenengan niku ta Pak" wangsulane Bu Muh "durung sida dadi mantune Pak Sampun wae wis ketularan sipate sing aneh".

 

Pak Muh mesem, ana sesulak padhang sing tumiba ing sajroning atine.

 

ana candhake.