kacariyosaken malih dening : Rust Luh Getih
35
Wong sing takon karo nggetak kuwi nyedhak, Rangga, Marga, Darya lan Sonya sing maune padha lungguh banjur padha ngadeg karo nyawang wong sing mara menyang papane. Ketoke dudu wong sembarangan, wong kuwi nganggo sandhangan memper sandhangane prajurit, mangkono uga sandhangan sing dienggo dening kanca-kancane sing cacah papat. Ing lempenge sing kiwa cemanthol pedhang dawa sing meh klesreh lemah, ing lempeng tengenana kampil wadhah banyu sing digawe saka kulit sapi sing wis disamak. Wong kuwi malang kerik karo mripate menthiling nyawang pernahe Rangga sakancane.
"Wonten napa nDara Prajurit ?" Darya ndhisiki takon sadurunge wong kuwi ngucap apa-apa.
"Sapa kowe kabeh iki? neng kene padha ngapa?" Wong kuwi takon karo sajak ngemu sujana.
"O Kula ta?" Darya takon.
"Iya sapa maneh nek ora kowe, karo kancamu kabeh kuwi?" wong kuwi nggetak, sajak ora seneng karo pitakone Darya.
"Kula sakanca niki Cantrik saking Padhepokan mriku niku lho nDara" wangsulane Darya karo nudingi pernahe Padhepokan, banjur genti nudingi tegalane "nembe matun taneman gaga niki"
"Dadi kowe kabeh iki Cantrike Sukirna ya?"
"Cantrike Bapa Guru Kyai Sukirna!" Rangga sing wangsulan karo suwara sing nuduhake yen atine ora seneng krungu tembunge wong sing wis wani njangkar marang Ki Guru Sukirna.
"Lha iya, Cantrike sing duwe Padhepokan kuwi ta?" Wong kuwi semaur karo ngguyu sajak ngece.
"Iya lha kowe sapa?" Rangga genti takon.
"Hus, bocah ora weruh tata," wong mau mentheleng "wis ora bisa basa, kathik wani nakoni Prajurit Trah Majapahit , sapa jenengmu he?".
"Ooo, dadi kowe kuwi Prajurit Trah Majapahit, andhahane Sentani kuwi ta?" Ora mangsuli pitakone sing takon, Rangga malah semaur karo genti njangkar jenenge Raden Sentani.
"Bocah nrucak tenan iki" wong kuwi muntap nesune "lancang pangucapmu wani njangkar marang sesembahanku, ayo ngakuwa sapa jenengmu banjur ayo melu aku menyang Kasatriyan ben dienggo bal-balan kanca-kanca Prajurit merga saka landhepe lambemu, keparat!".
Rangga ora semaur, malah ngguyu nyekakak kaya weruh rerupan sing lucu. Wong papat kancane wong sing takon kuwi mara bareng nyedhak, salah sijine kandha karo suwara sing banter :
"Bocah pekok, kepengin modar kuwi Kakang, ndang diwenehi kepelan raine wae ben ora angger wae nggone njeplakne cangkeme".
"Sing pekok kuwi kowe" dumadakan Marga melu omong karo nudingi wong sing lagi wae ngomong "karo kancamu kuwi, ditakoni apik-apikan malah nggetak, kathik nyebut asmane Bapa Guru Kyai Sukirna kanthi njangkar wae, bareng diwales karo ora basa malah ngarani sing mangsuli jare ora weruh tata, eneng wong nyebut Sentani kanthi njangkar diarani nrucak, kamangka sing ora weruh tata lan nrucak kuwi ya kancamu kuwi, terus saiki tambah kowe".
Wong sing diwangsuli Marga kuwi mencolot mengarep sansaya nyedhaki Marga, banjur tangane kumlawe ngaplok sirahe Marga, karo muni :
"Keparat, meguru anyaran sajake kowe ya, arep njajal tangane prajurit Trah Majapahit, iki tampanana!".
Ora obah saka papane, Marga ngiringne sirahe sethithik semu mendhek, pangamplenge wong kuwi luput mung kacek sak nyari saka sirahe. Disusul tangane tengen dikepelne banjur diobahne ngantem pas pulung atine wong sing ngampleng. Ora mindhon gaweni, wong kuwi kesurung patang jangkah memburi banjur tangane loro nekem dhadha karo tiba lungguh nyang lemah, ambegane krasa arep mandheg, wetenge krasa senep, dhadhane ngrasakne ampeg.
Ngerti kancane keneng tonjok dhadhane, wong sing mau nesu-nesu karo Rangga genti nyedhak karo ngynakane sikile ndugang saka iringan ngarah igane Marga.Sing didugang luwih prayitna, mundur sajangkah karo muter awake disambi ngangkat sikile sing tengen. Pandugange wong kuwi luput mung ngenani angin, nanging sikile Marga sing mubeng nyampe uwange wong kuwi, sakala wong kuwi njerit banjur tiba mengkurep raine nungsep neng lemah, suwe ora bisa tangi.
Wong telu liyane weruh kancane sing loro tiba kelaran ora sranta banjur bareng ngebyuk maju. Nanging Rangga sing ngerti nek Marga arep dikrubut telu ora mung meneng wae, kebat kaya kilat, Rangga mlumpat nganti kaya bisa mabur, sikil loro obah gentenan karo tangane. Wong telu sing ngebyuk Marga kuwi sing loro, nggeblag merga balung igane kesasak sikil kiwa tengene Rangga, sing siji raine bengeb merga kampiran kepelan. Wong lima pating glethak durung ana sing bisa tangi.
Marga nyedhaki wong sing disasag pulung atine nganggo kepelan mau, wong sing pringisan ngempet seneping weteng kuwi nyoba ngadeg arep masang kuda-kuda. Marga ngunggahne sikile, dhadhane wong kuwi disurung nganggo dlamakan sikil memburi banjur tiba klumah neng lemah maneh. Genti marani sing rubuh merga uwange kesampluk sikile, nadyan sajake wis siap karo kuda-kudane, nanging wong kuwi babar pisan ora bisa nangkis utawa ngendhani nalika kanthi cepet sikile Marga obah njejag wetenge. Wong keseret mundur watara sadhepa, mutah getih banjur rubuh neng lemah, gereng-gereng sambat lara ora bisa tangi.
Beda karo sing ditindakne Marga, Rangga nyaut wangkil sing mau kanggo ngresiki suket ing sela-selane tanduran gaga. Wong telu sing bubar wae kena sasag igane lan bengeb raine, diparani balung garese dithuthuk rada banter nganggo gagang wangkil, wong telu sakala bengok-bengok sambat ora karuwan, banjur golung koming neng lemah kaya pitik disembeleh polahe.
Bareng wis sauntara, Marga banjur kandha marang Darya lan Sonya sing uga dirungokne dening wong lima sing wis tanpa daya :
"Kang Sonya karo Kang Darya, tulung wong - wong sing tanpa guna iki sereten menyang pinggir tegalan watres karo alas , bandanen sikil karo tangane, sumpelana nganggo suket cangkeme, kareben awan iki dienggo sarapan garangan lan slira sing luwe, terus sisane ben dienggo bancakan asu ajak".
Darya karo Sonya sing ngerti yen Marga kuwi seneng omong guyonan, padha mesem, ngerti sing dikarepne Marga, Darya banjur wangsulan sing diseja bisa dirungokne wong lima kuwi :
"Nek mpun kula seret mrika, mpun kula bongkoki kenceng, saderenge kula tilar, upami kula byuki sushe semut abang rak nggih angsal ta Dhi? mergi kula kepengin weruh sing criyose Prajurit Trah Majapahit andhahane Sentani niku sami sekti mandra guna, cobi saged ngalahne semut geni napa boten?".
Krungu rembugane Marga karo Sonya lan Darya ngono kuwi, pengarepe wong lima kuwi misuh karo ngucap :
"Keparat, Setan alas, he Cantrik pekok. Yen nyata kowe wong prawira ayo buktekna kowe bisa mateni aku wong lima iki apa ora? He?".
"Kula sakanca niki Cantrik anyaran nDara Prajurit" Sonya wangsulan karo suwara sareh "mesthi mawon boten badhe saged mejahi ndika tiyang gangsal sedaya, merga kula nggih ngerti nek ndika niku tiyang sing sekti, jeneh wis dadi pandhereke Raden Sentani jare, bisa luput saking pati. Mula ndika namung ajeng kula tangsuli lajeng kula edu kalih semut geni, prekawis mengke nek kula lunga enten slira napa garangan sing dugi, niku mpun dede urusan kula malih. Sampun sak niki mendel riyin kula tak pados tali".
"Ampun Kang cantrik..... ampun..... kula tobat, kula purun dipejahi sauger boten dingotenke niku" wong lima kuwi padha nangis wis ketok kaya ngapa mungguh rekasane yen wong-wong kuwi sida ngecakne karo apa sing dikandhakne.
Bareng wong lima Prajurite Raden Sentani kuwi wis suwe padha nangis lan padha sambat ngaku tobat, Rangga banjur takon :
"Kowe wong lima iki tobat tenan apa mung ethok-ethok tobat?"
"Saestu Kang Cantrik, kula sakanca tobat saestu" wangsulane salah siji saka wong lima kuwi karo nangis.
"Yen ngono, kowe ora arep tak pateni, ya ora arep disiksa nganggo semut geni, nanging arep ditambani" kandhane Rangga sabanjure.
"Estu punika Kang Cantrik?" wong mau sajak ora percaya.
"Aku iki Cantrike Bapa Guru Kyai Sukirna, suthik aku ngapusi. Mula kowe ya aja banjur ngapusi, tenane kowe isih bisa tangi lan najan ngrekasa isih bisa mlaku. Mula saiki enggal padha tangi banjur ayo lon-lonan mlaku menyang padhepokan ben lara sing ana ragamu tumuli ditambani. Kowe uga kudu ngerti, yen lurahmu sing jeneng Sugali rak lunga saka panggonane Sentani ta?" Rangga takon.
"Inggih leres niku Kang Santri".
"Kowe kabeh mengko bakal ketemu karo Ki Sugali neng Padhepokan, Ki Sugali karo kancane sing cacah pitulas wingenane sowan Ki Guru Sukirna, nembung arep nyantrik neng Padhepokan Banyugurih".
"Inggih?"
ana candhake.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar