dening: IMMIR
15.
Bu Narti mesem atine krasa seneng, nek ndelok slagane, Sujud sajak wiwit kepencut karo Mur sing dhek awan wis didadekne pilihane. Nanging, nek panemune Bu Kardiman mau awan bener, lire Sujud bisa uga wurung ni bakne katresnane sawuse nyumurupi yen Mur kuwi dudu bocah sekolahan. Lan iki sing ndadekne Bu Narti rada kuwatir. Nanging sawuse digagas rada dawa maneh, saupama Sujud ora sida kepencut karo Mur, ya ora apa-apa wong Mur dhewe ya durung ditari dening Bu Kardiman.Lan minangka jejering wong tuwa Bu Narti ya wis mbudidaya murih becike anak, nanging nek sing direkak-rekakne ora bisa nampa arep kepiye maneh?.
"Ibuk kok malah kendel kaliyan mesam-mesem piyambak ta?" Sujud omong kaya ditujokne marang awake dhewe. Bu Narti nggragap, banjur semaur :
"Bocah sing kuwi jenenge Murjiyati, Nang asline saka Kedunggalar Ngawi".
"Lho kok tebih sanget Buk?" Sujud takon.
"Iya, Ibu ya wis rada ngerti marang sipat lan tekune Murjiyati kuwi, bocahe ngerti unggah-ungguh, sregep tumandang gawe, ora wegahan, temen lan prasaja, lugu pisan nganti sedina durung karuwan ndelok ha pe ne genep ping pindho" Bu Narti nggenahne mungguh sipat-sipate Mur "Awakmu mau mesthine weruh dhewe lan bisa maca saka anggone nyandhang nganggo sing sarwa prasaja nanging sopan sarta pantes, kepenak disawang karo mripat".
"Menawi makaten Murjiyati niku klebet lare estri ingkang langka inggih Bu?" Sujud takon karo mesem "bejane mbesuk sing bisa mengku dadi bojone".
"Maune Ibu duwe gagasan kepengin nyedhakne antarane Mur karo awakmu, mbok menawa bisa dadi jodho, nanging......." Bu Narti ora mbacurne tembunge.
"Nanging punapa Bu?" Sujud takon sajak cuwa.
"Karo Bulikmu ora oleh" wangsulane Bu Narti nganggo kudhung jenenge Bu Kardiman.
"Bulik Kardiman? Kok saged? Napa kaliyan Bulik badhe dipun pundhut mantu piyambak? Dhik Doni rak inggih sampun meh rampung kuliyahe?" Sujud takon, neng atine ana rasa ora kepenak.
"Ora" wangsulane Bu Narti "ora ana sambung rapete karo kulawargane Bulikmu. Olehe Bulikmu menging Ibu iku awit jare mesakne awakmu, Nang".
Sujud mlenggong, neng ati jrasa gumun. Mesakne? mesakne sing kepiye? apa Bu Kardiman isih ngira nek dheweke durungilang rasa sedhihe merga ditinggal dening sawargi Vera?.
"Kok mesakaken ta Buk? Mesakaken pripun?" Sujud takon.
"Amarga Mur kuwi duwe kekurangan.........".
"Kekirangan Buk?" Sujud nugel rembug "harak inggih limrah sedaya tiyang tamtu nggadhahi kekirangan lan kelangkungan piyambak-piyambak. Sokur-sokur menawi saged dipun bantu murih kekiranganipun punika saged suda. Rak makaten ta Buk?".
"Nanging jarene Bulikmu, kekurangane Mur iki klebu kekurangan sing prinsip. mBokmenawa nek awakmu wis weruh ya bakal mundur alon-alon" Bu Narti wangsulan alon.
"Senaosa makaten, rak inggih langkung prayogi menawi kula dipun tedahi ing pundi kekiranganipun Mur punika? sinten ngertos sanaosa prinsip nanging saged dipun dandosi?. Pripun menawi makaten Buk?".
"Ibu ya duwe pikiran kaya awakmu kuwi Nang" wangsulane Bu Narti sabar "nanging Bulikmu ketoke ya kukuh karo panemune".
"Lha kekiranganipun Mur punika manggen dhateng pundi? sauger boten cengkah kaliyan paugeraning nagari kula kinten taksih saged dipun dandosi".
"Ngene ya Nang" Bu Narti wangsulan sareh "nek didelok saka solah bawa lan lagak lageyane, kekurangane Mur kuwi jane ya ora katon, merga satemene kekurangan mau wis suwe didandani lan terus didandani dening Mur dhewe lan ya awit pambiyantune Bulikmu. Ngertiya ya Nang, Mur kae bocah sing kurang oleh kabegjan, dheweke ora bisa nutugne sekolah kaya kanca-kancane, lagi kelas lima SD arep munggah kelas nem sekolahe medhot merga ditinggal golek sandhang pangan ngrewangi wong tuwane".
"Ooooo alaaah niku ta Buk?" Sujud mlenggong, nanging pikirane dadi padhang.
"Iya, jarene Bulikmu nek awakmu dicedhakne karo Mur, mesakne awakmu. Ingatase awakmu kuwi Sarjana, putrane wong kinurmat lha kok mung arep digathukne karo bocah buta hurup, anake wong ndesa sing mlarat, tur mung sak drajate abdi pisan".
"Inggih Buk" Sujud alon - alon wangsulan "mila limrah lan boten kenging dipun lepataken lelandhesanipun Bulik ingkang makaten kala wau. Nanging, menggahipun Sujud kekiranganipun Mur ingkang makaten kalawau sanes kekirangan, nanging barang ingkang limrah. Kula asring kepanggih kaliyan Tiyang Tani ingkang kasil anggenipun makarya, temah saged makaryakaken Insinyur Pertanian napa, kamangka Tiyang kala wau sekolahipun namung dugi Kelas Sekawan, nanging sakniki sampun boten wonten ingkang nginten, lha tiyang sampun minggah kaji ping kalih, lajeng anggenipun Umroh inggih sampun wongsal-wangsul lan klebet donatur tetap ing kegiatan-kegiatan sosial. Lha mriki nggih wonten, Pak Samin ingkang dalemipun Gang Mawar mriku niku, rumiyin namung Bakul Bakso surungan, sak niki restoran baksonipun ageng kados makaten, taksih mbantu bakul-bakul alit watawis seketan tiyang ingkang saben dinten ider kaliyan nyurung grobag bakso. Pak Samin nika namung dugi kelas setunggal SMP lho Buk sekolahipun".
Bu Narti mung manthuk-manthuk, apa sing dikandhakne Sujud kuwi nyata lan bener. Banjur Bu Narti uga banjur kelingan jaman pak Sakun isih tau crita yen Pengusaha sing dadi rekanan bisnis kantore Pak Sakun neng Dinas pekerjaan Umum, kuwi bisane tanda tangan mung garis thok merga ora pati bisa nulis, wong sekolahe ya mung tekan kelas telu, nanging bisa kasil nggone nyambut gawe ing Jasa Angkut lan Dol Tinuku Material Bangunan, malah banjur bisa menehi gaweyan Sarjana Ekonomi lan tamatan SMK pirang-pirang sing dikongkon ngurusi kantore .
"Iya, iya kuwi sing kok kandhakne kuwi bener kabeh, Nang" kandhane Bu Narti sabanjure.
"Lha salajengipun kados pundi Buk?" Sujud takon.
"Salajenge piye? Awakmu gelem upama dikon ngrabi Mur?" Bu Narti takon karo mesem.
"Inggih sak boten-botenipun kula kepengin langkung mangertos kapribadenipun Murjiyati punika, menawi sajakipun cocog saged dipun lajengaken ing tataran candhakipun".
"Ya nek mangkono, Ibuk tak telepon Bulikmu, sadurunge Bulikmu ngomongi Mur ing babagan iki, nek awakmu dhong rada longgar bisa dolan menyang omahe Bulikmu kana. Banjur nek Bulikmu rada longgar tak kongkone ngancani Ibuk kerep dolan menyang panggoinanmu karo ngajak Mur. Kamthi mangkono awakmu bisa maca lan ngulat-ulati kapribadene Mur. Piye yen mangkono?"
Sujud ngguyu atine seneng, krasa kaya oleh pepadhang sing nyunari sanubarine.
"Sujud namung ndherek ingkang dados kersanipun Ibuk" wangsulane Sujud, diterusne nyendhok sega neng piringe sing wis rada suwe ora dicandhak. Bengi kuwi sing dhek mau anggone Sujud mangan mung niyat arep nglegakne atine Ibune, malih dadi beda rasane panganan sing neng piringe krasa luwih enak, olehe mangan Sujud dadi tanduk kaping pindho.
Sauntara kuwi neng Dunggalar, Mak yem lagi wae diceluk Bu Mandhor diwarah yen Nita nek sesuk-esuk arep telepon maneh lan kepengin ngajak omong-omongan karo Yang Yem.
"Sesuk nek Nita sawayah-wayah telepon awakmu tak celuk Mak" kandhane Bu Mandhor.
"Inggih Bu, sajake Dhik Nita badhe ngabari napa nggih?" Yang Yem takon "kula kok radi kuwatir mengke gek enek apa ta apa karo Si Yem, eh si Mur?".
"Aku ya ora ngerti" wangsulane Bu Mandhor "ning jarene Nita mau ana kabar gembira ngono".
"Nggih Buk?"
ana candhake.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar