TEMBANG CEMPLANG (31)

 

dening: IMMIR

 

31.

Tekan panggonane Bu Narti Bu Kardiman karo Mur mudhun mlebu omah, Andhik ora mudhun saka mobil kanthi pawadan arep nginger mobile. Jebul Bu Narti isih lagi arep adus, lagi wae senam sehat kanggo wong lansia. Sanadyan tenane Bu Narti iku durung pati tuwa nemen, nanging wis rada suwe saben esuk ngulinakne olah raga senam, ben seger olehe mangan jarene. Ya pancen nyata, merga ajeg saben esuk olah raga ngono kuwi ndadekne Bu Narti arang keneng lelara. Nek Ibu-ibu sak barakane sok padha sambat jare sing boyoke lara, sikile kemeng, tekanan darah kerep mundhak lan sapiturute, Bu Narti kaya-kaya babar pisan ora kenal karo lelara sing kerep disambatne kanca-kancane.

"Padha lenggah dhisik ya, aku tak adus dhisik. Arep adus dhek mau isih ngenteni asate kringet jare, nek kringet durung asat didusi kuwatir nek masuk angin" Kandhane Bu Narti karo mangkat memburi arep reresik awak neng kamar mandi.

"Injih mBakyu, mangga dicekapne rumiyin anggenipun siram" wangsulane Bu Kardiman karo mapan lungguh neng kursi ruang tengah. Mur ora melu lungguh, nanging milih menyang mburi nggoleki Kanthi, rewange Bu Narti. Jebul Kanthi neng pawon lagi repot embuh olah-olah apa?. Mur weruh nek latar mburi cedhak pawon kuwi ketok nek isih njembrung durung disaponi. Ora sranta Mur banjur nyandhak sapu sing wis cemawis, latar mburi sing kebak gogrogan godhong garing kuwi banjur disaponi.

"Aja mBak, mengko tak saponane dhewe, iki mau durung kober nyandhak sapu merga kesusu didhawuhi Ibuk-e nggorengne emping kanggo oleh-oleh Mas Sujud" kandhane Kanthi menging Mur supaya ora nyapu.

"Ora apa-apa mbak" wangsulane Mur karo mesem "sampean tutugne olehe nggoreng, timbang nganggur aku tak ngobahne sapu karo gerak badan ben sehat".

Mur pancen wis nganggep nek Budhe Narti kuwi padha karo juragane dhewe. Dadi nek ngrewangi nandangi gaweyan neng omah kono kuwi, dianggep padha wae karo nandangi gaweyan neng omahe juragane dhewe. Bareng karo bubare Mur nyaponi latar mburi kuwi, Bu Narti wis rampung anggone adus, karo metu saka kamar mandhi arep njereng andhuk neng pemehan, Bu Narti weruh yen Mur lagi wae rampung anggone nyapu latar. Batine Bu Narti sansaya tambah seneng marang rewange adhine ipe sing sregep kuwi. Nanging Bu Narti ya ora omong apa-apa malah bali mlebu omah arep dandan salin sandhangan.

Rampung olehe nyapu, lagi Mur nyedhaki Kanthi sing uga wis rampung olehe nggoreng emping. Mur banjur ngrewangi madhahi emping kuwi menyang wadhah plastik sing wis cemawis.

"Sampean mengko apa arep ndherek nyang kebune Mas Sujud ta mBak?" karo nata emping neng wadhahe, Kanthi nakoni Mur.

"Iya mBak, karo Ibuk-e didhawuhi ndherekne, ngendikane Ibuk-e nek tindakan ora ana kancane ki ora kepenak" wangsulane Mur "Lha sampean apa ora ndherek Budhe Narti?".

"Ora" wangsulane Kanthi "aku didhawuhi tunggu omah, karo nandangi gaweyan sing durung rampung".

Olehe nata lan madhahi emping wis rampung, banjur digawa mlebu omah diselehne meja, merga arep diasta Budhe Narti menyang kebun Leuwiliang. Bu Narti uga wis rampung anggone salin panganggon, banjur ngajak adhine budhal.

"Budhal saiki ya Dhik?" tembunne Bu Narti nari adhine ipe.

"Lha mangga, kula dherekaken mBakyu" wangsulane Bu Kardiman karo ngadeg.

"Ya wis, ayo yen ngono" Bu Narti nyedhaki meja sing kanggo nyelehne emping wadhahan banjur arep dicandhak, arep digawa. Nanging Mur pranyata luwih rikat, lodhong plastik isi emping kuwi dicandhak karo muni :

"Sampun Budhe, kula betane mawon, Mangga Budhe tindak rumiyin kaliyan Ibuk-e" .

Bu Narti wurung anggone arep nyandhang wadhah emping cacah telu kuwi. Neng jero batin wuwuh maneh rasa senenge marang Mur, bocah sing weruh gaweyan ora ndadak ngenteni diprentah. Bu Narti banjur nyeluk Kanthi :

"Kan, Kanthi....".

"Inggih Buk-e?" Kanthi semaur karo nyedhak.

"Tak tinggal dhisik ya? sing ngati-ati, mengko nek kowe neng omah lawang ngarep dikunci wae".

"Inggih Buk".

Bu Narti banjur mlaku dijejeri Bu Kardiman, ditutne Mur karo nggawa gawane. Kanthi ngeterne tekan lawang ngarep,

"Aku budhal ya mbak?" Mur pamitan.

"Ya mBak sing ngati-ati" wangsulane Kanthi.

Bu Kardiman ngalih olehe mapan lungguh, milih neng jok tengah jejer karo mBakyune. Mur dikongkon genti lungguh neng ngarep njejeri sopir. neng atine Andhik ana rasa seneng, merga wis cedhak malah wis jejer karo Mur. Mula olehe nyetir ya banjur luwih dingati-ati, dinikmati tenan. Musik sing neng mobil banjur diuripne muter lagu-lagu Indonesia Populer sing di dadekne lagu kroncong, sing nyanyi Hetty Kus Endhang. Suwarane nyemek-nyemek ndadekne sing krungu padha ayem atine.

"Awakmu kok pinter temen milihne lagu senenganku Mas Andhik?" Bu Narti takon karo ngalem Andhik. Sing dialem mundhak seneng, banjur wangsulane :

"Kula inggih remen lagu-lagu keroncong ngeten niki kok Budhe".

"Iya, pancen lagu pop sing dikeroncongne ngene iki neng kuping sansaya kepenak" Bu Narti numpangi rembug "nanging enek sing ngarani, jare lagu-lagu ngene iki cocoge mung kanggo wong tuwa-tuwa thok".

"Mila makaten Budhe" wangsulane Andhik "radin-radin lare saumuran kula ngeten niki remenane nggih lagu-lagu enggal, menawi boten Pop nggih Dhangdhut, menawi kula sedaya lagu niku remen Budhe".

"Lha nek awakmu senengane lagu apa Nak Mur?" Bu Narti genti nakoni Mur.

Krungu mBakyune Ipe nyebut "Nak" marang Mur ngono kuwi, Bu Kardiman sakala mesem. Lagi rong dina wis ana wong sing duwe anak lanang wayahe rabi, ngundang Mur kanthi sebutan Nak.

"Kula ta Budhe?" Mur wangsulan "menawi kula niki sami kaliyan mBokti, amrgi betan saking dhusun langkung remen mirengne campursari alusan".

"Ooo, kuwi aku ya seneng" Bu Narti semaur karo ngguyu "sawargi bapakmu kae fanatik banget nek karo keroncong apa campursari, apa maneh nek campursarine Manthos apa Nyahni".

"Kula nggih remen kalih lagu-lagune Manthos lho mBakyu" Bu Kardiman melu nimbrung omong.

"Pancen lagune Manthos ki akeh sing kepenak dirungokne kok Dhik" Bu Narti wangsulan "tunggale nyidhamsari barang kae, nanging nek Masmu biyen nyidham sari kuwi sing disenengi Bawane, kerep wae masmu kae nerokne mbarengi melu bawa Dhuh wong ayuuuuu.........".

Bu Kardiman ngguyu, Mur melu mesem krungu piyayi-piyayi luhur kuwi padha ngendikan. Andhik isih kober nglirik Mur sing mesam-mesem dhewe, rumangsane Andhik esuk kuwi Mur jan sansaya tambah ayune.

Olehe padha ngrembug lagu senengane kandheg, merga lakune mobil wis kepethuk omah pinggir sawah sing cekli. Neng ngarep omah kuwi katon ana wong lanang sing sandhang penganggone kaya wong tani lumrah, lagi ngadeg ora tolah-toleh mripate nyawang mobil sing disetiri Andhik.

"Wis tekan ngenggon nDhik" Bu Kardiman ngandhani Andhik "mobe inggirna dhisik".

Mobil minggir ngiwa banjur mandheg. Bu Narti mbukak lawang banjur mudhun, ditututi Bu Kardiman. Mur ya gageyan mudhun.

Wong lanang sing ngadeg kuwi banjur nyedhaki Bu Narti, ngaturne bekti karo ngambung tangan. Suwi ora dicul-culne. Bubar kuwi banjur genti ngaturne bekti marang Bu Kardiman. Bareng giliran arep nyalami Mur, mripate wong lanang sing ora liya Sujud kuwi, dadi ora kedhep-kedhep.

 

ana candhake.