kacariyosaken malih dening : Rust Luh Getih
12.
Gurawa aweh sasmita marang kanca-kancane supaya bareng maju nyedhak, pengarepe wong papat kuwi ora kepengin mbaleni tumindak sembrana, sawuse mau kaplokane bisa ditangkis Rangga, sanajan satemene Gurawa uga duwe pangira yen anggone Rangga isa mluntir tangane lan njorogne memburi mau sebab andilalah. Kanca-kancane Gurawa padha mencolot maju, karo ngliga gegamane dhewe-dhewe. Siaga arep ngrampungi wong papat sing dianggep wis dadi mungsuhe kuwi.
Weruh Gurawa wis siaga ngajak kerengan, Rangga mesem semu ngece.
"Aku saiki ngerti sapa satemene ndika kuwi Ki Gurawa" kandhane Rangga tanpa nuduhake sikep siaga arep kerengan.
"Ngerti kepiye sing kok karepake Rangga?" pitakone Gurawa karo panggah siaga arep ngrangsang.
"nDika kuwi, senadyan dadi benggol kecu, nanging benggol kecu sing mendho tur ora duwe rasa pangeman marang kancane dhewe" wangsulane Rangga karo ngguya-ngguyu nganyelake ati "iki wektune isih esuk, ndika wis mrentah andhahan ndika supaya kerengan, ndika ora weruh apa api-api ora ngerti yen wong papat andhahan ndika kuwi isih kesel campur ngantuk? Mung benggol sing pekok sing mrentah wong ngantuk lan kesel supaya maju perang. Apa pancen ndika neja arep mblusukne andhahan ndika supaya padha mati kabeh?".
"Keparat kowe Rangga, bocah wingi sore wae wis duwe lambe landhepe ngungkuli pucuking pedhang. Kareben kowe mengko ora getun, mara enggal siaga, bakal tak suwek lambemu sadurunge tak tugel gulumu neng pinggir kali Kikik iki" Omong ngono Gurawa karo maju nyedhaki Rangga, klawan tangan sing wis nggegem gagang golok sing gedhe, kanca-kancane melu nyedhak arep ngrubut Rangga. Rangga mundur rong jangkah karo panggah katon ora siaga apa-apa.
"Goblog" Gurawa nggetak andhahane "munyuk cilik iki cukup tak rampungane dhewe, bageyanmu ngethok gulune wong telu liyane sing wis kentekan getih saking wedine kae!".
Rangga ngguyu kepingkel-pingkel krungu tembunge Gurawa sing nyrengeni andhahane kuwi.
"Eman, esuk iki aku isih aras-arasen tukaran Ki Gurawa" kandhane Rangga, banjur noleh marang Marga karo ngongkon "Marga? Pecutmu kok gawa ta? iki ana gaweyan kanggo kowe, gusahen bocah brandhalan lima iki, ben ora ngganggu anggonku karo Kakang Seger lan Kakang Lambang api-api manggang awak neng ngarep bedhiyang".
Bubar muni ngono Rangga mencolot nyedhaki bedhiyang nusul Ki Kaliumprik lan Ki Kedhungori sing wis suda rasa wedine. Karo sajak aras-arasen Marga ora ngucap apa-apa, Marga nglolos cemethi saka bangkekane, banjur mlaku myedhaki wong lima sing dipandhegani Gurawa.
"Gurawa mumpung durung tak slenthiki kupingmu, kana enggal tinggalna papan kene" kandhane Marga sawuse cedhak neng ngarepe Gurawa.
"Kenyung Iblis keparat" Gurawa misuh-misuh banjur aweh sasmita marang kanca-kancane supaya bareng ngebyuk Marga sing wis siaga karo pecut neng tangane.
Wong papat bareng maju, karo gegaman pedhang sing gedhe-gedhe arep ngremuk Marga sing mung ijen, wong papat kuwi ngira yen Marga sedhela maneh kejet-kejet neng lemah adus getih merga kena gegaman sing arep ditamakne. Nanging wong papat andhahane Gurawa kuwi kecelik, lakune dadi kandheg, dumadakan Marga nyeblakne pecute menyang awang, nuwuhake suwara jumlegur kaya suwarane bledheg nyamber mangsane. Ditututi obahaning pecut sing nglabeng nyander-nyander kaya kaya solahe ula sing arep nguntal mangsane. Nanging wong papa andhahane Gurawa kuwi dudu kecu sing lagi ajaran wingi sore, wis suwe wong-wong kuwi melu Gurawa golek sandhang pangan sarana mrawasa pepadhaning manungsa. Mula ora suwe sabanjure neng pinggir kalen cilik kuwi dumadi kalangan paprangan, wong papat sing wis baud nyolahne gegaman ngadhepi Marga sing mung ijen lan gegaman pecut.
Sauntara iku, saka pinggir bedhiyang Ki Kaliumprik lan Ki Kedhungori wis ilang babar pisan rasa wedine marang Gurawa sakancane. Wong loro kuwi ketok seneng atine weruh anggone kekerengan antarane Marga lan andhahane Gurawa. Kaya-kaya peperangan sing kurang-kurang bejane bisa nuwuhake rajapati, dening wong loro kuwi mung dianggep tontonan adu watangan neng sawah sawuse rampung panen ing adicara metri desa. Mula ora nggununake, bola-bali wong loro kuwi keplok-keplok aweh panggunggung marang jagone. Rangga sing uga ngerti solahe wong loro kuwi dadi ngguyu lucu.
Saka papan liyane, Gurawa sing nguwasi lakune paprangan, bola-bali misuh dhewe. Misuhi andhahane sing dianggep ora becus maca obahing mungsuh lan ora becus migunakake kalodhangan sing ana, yaiku rikalane mungsuhe lena. Sansaya suwe nyawang, atine Gurawa sansaya kebranang. ora ana tandha-tandha andhahane bisa mrantasi gawe, malah kepara Gurawa krungu suwara pisuh disartani sambat pangadhuh saka lambene andhahane, kesenggol upat-upat pecute Marga. Ambak-ambak upat-upat kuwi mung digawe saka lulup kayu waru sing ditampar keker karo lulupan kayu bulu, ewa samono nalika pecut diseblakne lan upat-upat kuwi nyenggol bisa nuwuhake tatu, nadyan ora pati jeru nanging wis bisa ngilekne getih saka raga. Wong papat andhahane Gurawa kuwi kabeh wis ketaton gegere, klmabi sing dienggo wis ketok mlerah abang, awit dayane getih sing mili saka tatune carub lan kringet sing kaya diperes metu saka sarandhuning awake.
Beda karo Ki Kaliumprik lan Ki Kedhungori sing ora kedhep nggone ngulati tarunge Marga sing rumangsane kaya tandange manuk wulung sing lagi nemu susuhing ula bandhotan. Mripate Rangga ora kedhep tansah ngulati samobah musike Gurawa, sing sajak pantes disujanani. Karo ora uwal anggone ngulati Gurawa, Rangga ngraup krikil sing gedhene sabawang-bawang lanang, oleh saraupan banjur ditadhahi nganggo jarite, diseleh ana pangkone.
Sauntara iku Gurawa wis dadi tipis pangarep-arepe anggone bisa ngrebut barang sing digawa Rangga sakancane, malah kancane papat sing ngrubut Marga sansaya suwe sansaya katon kendho tandange, wis adoh ketleyek mundur. Ora ana sing bisa dijagakne bisa gawe rubuhing Marga, kabeh mung padha mikir kepiye bisane slamet saka sentupaning pucuk upat-upat cemethine Marga. Dumadakan tangane gurawa ngrogoh kanthong gedhe sing taline disampirne neng pundhake. Tangane kiwa dilebokne lambene, banjur ngunekne suwara panyuwit, ditututi tangane tengen nyawatake peso cilik pirang-pirang diarahne marang Marga, sing katungkul njogetne pecute kanggo ngajar mungsuh-mungsuhe. Nanging Rangga ora kurang cepet obahe, nom-noman sing wiwit mau wis bisa maca apa sing arep ditindakne Gurawa iku, ora gantalan wektu karo lumepase peso-peso cilik saka tangane Gurawa, saka tangane Rangga uga ucul krikil-krikil cilik sing mau diselehne ing pangkone.
"Cring....cring.... cring........".
Peso-peso sing disawatne Gurawa ora ana sing tekan ngenggon, kabeh runtuh ketatap krikil-krikil sing disawatne Rangga. Gurawa kaget, babar pisan ora ngira yen pesone bisa diruntuhne, nanging Gurawa ora kober nerusne kagete, merga kanthi trengginas Rangga mencolot, nyedhaki. Sikile Rangga disrampangne menyang sikile Gurawa. Ora kober endha, Gurawa tiba krengkangan neng lemah. Gurawa mencolot tangi, nanging Rangga wis sumadiya karo sadhukan ngarah dhadha kanggo mapagne tangine Gurawa. Sakala Gurawa njerit, balung igane krasa padha putung kena sikile Rangga. Gurawa bali tiba krungkeb banjur nekemi dhadhane karo misuh-misuh ora karuwan.
ana candhake.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar