24.
Pranyata petanganipun Ki Demang ingkang kadhawuhaken dhateng Kunthara punika dados kanyatan. Sanadyan boten nungkul, Ki Pujud boten nglajengaken anggenipun mangun Kraman. Piyambakipun milih lolos nilar Kademangan Kedhungtuwung, miturut pawartos ingkang nate kapireng, Ki Pujud samangke lenggah dhateng panggenanipun ingkang Paman ingkang jumeneng Demang, ing Karangbening. Titiyang Kedhungtuwung ingkang suwaunipun ndherek dados wadya Kraman dening Ki Demang kaparingan pangaksami, mawi prajanjen boten badhe mangsuli anggenipun sampun tumut ngraman dhateng parentah ingkang sah.
Sasampunipun Kedhungtuwung lepas saking dahuru, Kunthara boten tumut gurunipun wangsul dhateng Bulakbadher, nanging nembung dhateng Ki Demang murih kaparengaken cumondhok ing Kademangan Kedhungtuwung mriki, ngiras pantes badhe ndherek mikuwati tataning prajurit Kademangan, sanaosa boten kalebetaken dados Prajurit ingkang saestu. Dening Ki Demang Kunthara kadamelaken griya ingkang mapan ing siti Kademangan, minangka tedha kaparingan siti garapan, ngelong siti bengkoipun Ki Demang.
Kunthara nyata tiyang ingkang wasis mangun sarawungan, ketitik para warga ugi kathah ingkang sami remen kekancan kaliyan Kunthara. Ing sabareng reh, ingkang magepokan kaliyan gesang bebrayan Kunthara ketingal sae, rokan punapa dene gugur gunung piyambakipun tansah tumut malah kepara manggen ing ngajeng. Pramila boten aneh menawi kathah ingkang sami remen tuwin asih dhateng Kunthara. Namung kemawon, sajakipun Ki Demang tuwinpara Bebau lan Jagabaya taksih emut kaliyan punapa ingkang nate dipun wadulaken dening Sangkan lan Paran nalika ngayahi wajib memanuki Ki Kahastha lan Kunthara rumiyin. Langkung-langkung nalika ing sawijining dalu, Ki Bebau Krajan kanthi boten dipun sengaja mireng reraosanipun Ki Bulakbadher kaliyan Kunthara ing griyanipun Kunthara. Nalika samanten Ki Bebau badhe wonten perlu sakedhik kaliyan Kunthara, nanging nalika Ki Bau tindak murugi griyanipun Kunthara, griya punika ketingal petengan, dilahipun boten dipun sumet. Punika nedahaken menawi Kunthara nembe boten wonten ing griyanipun, Ki Bebau boten lajeng wangsul, malah mapan lenggah ing lincak ingkang wonten ing emperaning griya.
"Kuwi aku banget nyarujuki Kunthara" dumadakan Ki Bau mireng suwanten saking lebet griya, Ki Bebau boten supe bilih ingkang gadhah suwanten makaten punika nenggih Ki Kahastha gurunipun Kunthara "yen kowe bisa ngrabeni Liyem, ateges kowe bisa mbukak dalan kanggo luwih cedhak marang Ki Demang, merga kowe bakal dadi pripeane Panjer".
"Inggih Bapa" wangsulanipun Kunthara "nanging nalika kula reraosan kaliyan tiyang-tiyang ing mriki, ngrembag bab punika, kabaripun Liyem punika sampun kapacangaken kalian Seger ingkang samangke nglenggahi bebau ing Kedhungori".
"Yen ngono, kudu dibudidaya murih pepacangan kuwi bisa pethal" Ki Kahasta wicanten malih.
"Menawi kula rebat mawi cara satataning tiyang jaler kados pundi Bapa?" Kunthara pitaken dhateng gurunipun.
"Kowe arep nekani Seger banjur Seger kok tantang gelut? nek Seger kalah Liyem kok jaluk supaya dadi pacanganmu ngono ?" Ki Bulakbadher malah gentos pitaken.
"Inggih Bapa? Kula pitados Seger boten badhe mimpang mengsah kula" wangsulanipun Kunthara kepireng dening Ki Bebau Krajan sajak ngremehaken dhateng ingkang dipun raosi.
"Kuwi mengko, yen wis ora ana dalan liya" Ki Kahastha mangsuli rembagipun Kunthara "nek cara kuwi kok cakne saiki, ora becik dadine. Wong-wong bakal akeh sing alok, kowe wong sing dumeh duwe kaluwihan banjur kok enggo nyenyahak darbeking liyan".
"Punapa wonten cara sanesipun Bapa?" Kunthara taken malih.
"Akeh" wangsulanipun Ki Kahastha kalih gumujeng alon "wong wadon gelem dirabi wong lanang kuwi, sing akeh mung sabab : siji wong lanange duwe rupa bagus, loro duwe kaluwihan kapinteran, telu duwe kalungguhan, lan papat wong lanange kasinungan bandha sing akeh. Kamangka miturut panyawang lumrah, kowe karo Seger kuwi isih bagus kowe, isih pinter kowe, isih digdaya kowe mung wae kowe kalah ing babagan kalungguhan lan bandha donya, merga Seger kae marisi bandhane wong tuwane sing biyen bebau ing Kedhungori".
"Lajeng kados pundi Bapa?" Kunthara sumela taken dhateng gurunipun.
"Aku arep api-api ora ngerti yen Liyem kuwi wis dipacangake karo Seger" wangsulanipun Ki Bulakbadher "kapan-kapan Demang Kedhungtuwung tak paranane, adhine ipe tak tembunge nek arep tak jodhokne karo kowe. Sauntara iku, omah iki dandanana sing becik, bandha donya ing Bulakbadher usungana mrene, tuduhna marang wong-wong ing Kedhungtuwung yen kasugihane Seger Bebau Kedhungori kuwi ora ana apa-apane yen ditandhing karo keduwekane Kunthara. Banjur umukna marang kanca rowangmu ing Kedhungtuwung kene, yen kowe arep tak wisuda dadi pangarsane wong-wong sing ngayom lan manggon ing kukuban Paguron Bulakbadher".
"Makaten Bapa?"
"Iya, kanthi mangkono mbok menawa bisa ndadekne Liyem lan kulawargane malih dadi kepencut marang kowe sarta banjur murungake anggone pepacangan karo Seger".
"Inggih Bapa, kula sakalangkung mathuk kaliyan eguh saha pratikelipun Bapa ingkang makaten punika".
"Nanging kowe kudu eling" Ki Kahastha nglajengaken anggenipun wicanten "Kowe ora kena kekudhung kembene wong wadon, kalebu kembene Liyem. Kowe gelem ngrabeni Liyem kuwi ora jalaran kowe wis kesandhung rasa gandrung marang Liyem, nanging anggonmu ngrabeni Liyem kuwi, merga kowe mbutuhake ancik-ancik sing kena kok enggo pancadan kanggo mencolot ing papan sing luwih dhuwur maneh".
Ki Bebau Krajan ingkang manggen ing emper, saged mireng sedaya ingkang dipun rembag dening Ki Kahastha kaliyan Ki Kunthara ingkang makaten punika. Ki Bebau Krajan, nunten kanthi sesidheman nilaraken griyanipun Ki Kunthara, kanthi manah sakalangkung boten sekeca. Ki Bebau lajeng mlampah dhateng Kademangan, badhe ngaturaken sedaya ingkang dipun pireng dhateng Ki Demang.
Sasampunipun Ki Demang midhangetaken sadaya aturipun Ki Bebau Krajan, ing dalu niku ugi, lajeng nimbali Bebau lan Jagabaya tuwin prajurit ingkang pinilih supados mlempak ing dalem Kademangan. Para-para ingkang pinilih punika nunten kadhawuhan reraosanipun Ki Kahastha miwah Kunthara ingkang dipun mirengaken Ki Bebau Krajan kala wau. Ing Sarehne punika kalebet wewadi ageng, boten sedaya bebau lan Jagabaya tuwin Prajurit ing Kademangan dipun keparengaken ngertos. Cekap ingkang wonten ing mriku kemawon, lan boten kenging katularaken dhateng tiyang sanes kalebet dhateng kulawarganipun. Andilalah nalika samanten kula nembe kajibah jagi ing dalem Kademangan, satemah kula katut kalebet ingkang mangertosi wewadi punika.
Salajengipun, sampun kados ingkang adhi kekalih sumerepi, sampun antawis tigang wulan punika, Kademangan Kedhungtuwung wonten kedadosan ingkang ngeres-eresi manah. Inggih punika kedadosan icalipun prawan-prawan lan rumaja putri ingkang kadhusta dening durjana lan kabekta mlajar duka dhateng pundi purugipun. Para bebau lan jagabaya ingkang mangertos bilih estunipun Kunthara punika tiyang ingkang nyingidaken gegayuhanipun ingkang sakalangkung inggil, sami bisik-bisik reraosan, sami nggadhahi panginten ingkang sami, inggih punika Kunthara punia gadhah sesambetan kaliyan Durjana ingkang mlajengaken prawan-prawan kala wau. Nanging kuciwanipun titiyang kala wau dereng gadhah bukti utawi titikan kangge ngleresaken pandakwanipun dhateng Kunthara. Andilalah, kala dalu punika sasampunipun Adhi Marga saged nyepeng Durjananipun, Kunthara sampun nindakaken kalepatan kaping kalih. Ingkang satunggal badhe ndhawahaken pandakwa bilih ingkang nyidra Nini Liyem punika Ki Kedhungori, kaping kalih sampun mejahi Durjana ingkang dereng saged dipun takeni dening Ki Demang ing sangajenging pradhata Kademangan. Lha enjing punika malah damel kalepatan malih, kanthi badhe meksa ngracuni bebandan kalih ingkang kula tengga. Tujunipun Adhimas kekalih nunten dhateng lan Adhi Rangga sampun saged ngonangi racun ingkang dipun beta dening Kunthara niki wau".
"Iya Kakang" Rangga banjur aweh tanggapan marang kabeh sing dicritakne Prajurit kuwi "kedadeyan esuk iki becike, ora usah ndika critakne marang sapa wae, kajaba marang Ki Demang. Mengko yen ndika arep ngaturake bab iki marang Ki Demang, aku karo adhiku Marga bakal melu ngancani ndika wong sakloron".
"Inggih Adhi".
ana candhake.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar