33.
Tekan sabrangan Kali Tuwung, ora krasa Rangga lan Marga isih kober noleh mengidul.Sepi ora ana apa-apa sing sajak nyalawadi. Nom-noman loro kuwi nerusne laku, padhange rembulan mangsa ketiga prasasat kaya rina. Nadyan kiwa tengen dalan sing diliwati akeh sing wis bera, nanging sisa-sisane tanduran sing wis rampung dipanen kepadhangan sunaring rembulan katon endah nengsemake ati. Dumadakan keprungu suwara pambaunge asu ajak, ngalup-alup, sajak ora adoh saka panggonane Rangga lan Marga, kapernah ana ngarepe. Miturut petung pangirane nom-noman loro kuwi kira-kira asu sing mbaung kuwi mau kira-kira ana limang pambalang manggon neng ngarepe. Rangga aweh sasmita supaya Marga waspada. Kekarone padha olehe wis ngempakne aji Sasra Pandulu, Sasra Pangrungu lan Sasra Panggraita.
"Ana suwara jangkah watara patang pembalang saka kene, nyedhaki awake dhewe" Rangga kandha nganggo suwara batin sing mung bisa dirungokne dening Marga dhewe.
"Sikil wolu Kakang" Marga wangsulan .
"Bener" Rangga nyauti rembug "sajake karo mlaku wong papat kuwi karo padha omong-omongan"
"Iya, banjur kepriye kepenake?" Marga takon.
Rangga nudingi watu gedhe sing manggon ora adoh karo dalan sing diliwati kuwi, mapan ana tengah tegalan.
"Awake dhewe ngenteni neng walike watu kuwi wae" kandhane Rangga mangsuli pitakone Marga.
"Apa ora luwih becik neng ngisor wit gedhe ngarep kuwi Kakang?" Marga takon maneh.
"Wit kuwi manggon ana pinggir dalan, nek awake dhewe umpetan neng pange utawa ing walike mesthi gampang kaweruhan, becike neng walike watu kuwi wae sing manggone ana tengah pategalan" wangsulane Rangga karo mlaku nyedhaki watu sing gedhene kira-kira sagajah kuwi. Marga tut wuri ana mburine.
Ora nganti sapanginang suwene nggone ngenteni, sing dienteni wis teka ngisor wit sing mau ditudingi Marga. Bener sing teka pancen wong papat kaya kaya sing dikandhakne Marga yen sing suwara jangkahe dirungokne mau ana sikil wolu. Wong papat kuwi mandheg, banjur salah siji kandha marang kancane :
"Awake dhewe mandheg kene dhisik, ngenteni wong Genengan, prentah sing tak tampa saka Kunthara, awake dhewe supaya ngenteni tekane wong Genengan ana ngisor wit Widara, malah nek bisa awake dhewe dikongkon supaya leren-leren dhisik neng kene".
"Iya" wangsulane kancane "aku mau ya krungu mung wae ora pati cetha dadi aku ya ora ngerti karo sing dikarepne anake lanang Ki Kahastha kuwi".
Wong papat kuwi banjur padha mapan golek panggonan lungguh dhewe-dhewe. Wong sing omong dhisik dhewe mau, gumuyu karo kandha :
"Lha wong durung cetha apa sing kudu ditindakne kok ya gelem budhal? Nek ora Gena apa ya tumon? ha ha ha ha".
"Lhah, olehku gelem budhal kuwi rak merga aku butuh sangu ta Kang?" wangsulane wong sing sijine mau "gek aku ya ngerti, budhale ora ijen nanging wong papat, klebu karo kowe. Dadi apa sing kudu tak lakoni rak bisa tak takokne menyang slirane?".
"Iya lho Kakang Gima" siji maneh sing melu omong "aku ya ora ngerti iki arep ndika jak menyang ngendi? wong budhalku mau ya sing ngajak si Gena mButhil kuwi, banjur aku ngampiri Si Jagul, jare Gena mButhil sing ngongkon ya ndika?. Dadi iki arep nyang ngendi lan kudu kepiye sing ngerti kanthi cetha ya mung ndika dhewe".
"Iya, iya" Wong sing diceluk nganggo jeneng Gima wangsulan sabar "saiki karo ngenteni tekane wong Genengan, padha rungokna gaweyan sing kudu kok tandangi bengi iki neng Kademangan Kedhungtuwung etan kono kuwi".
Wong telu kancane Gima padha meneng karo ngrungokne, Gima banjur nutugne kandhane :
"Kunthara wis weruh nek neng Dhukuh Ngablak ya kuwi Kedhungtuwung tembing lor kulon, ana bandha akeh sing duwe jenenge Wangsa Semi, dheweke kuwi wong tani sing ngrangkep dadi bakul keris, dadine ya klebu wong sing sugih. Wedhuse ora kepetung akehe, sapine ana rolas, kebo patlikur, nanging kuwi kabeh ora ana apa-apane yen ditandhing karo mas-masan lan berleyan singgahane".
"Banjur awake dhewe dikongkon njaluk kabeh mas-masan lan berleyan singgahane Wangsa Semi? Nek gak entuk, kaya padatan wong sak omah dientekne kabeh rak ngono ta?" Gena Mbuthil nyelani critane Gima.
"Ora" Gima wangsulan "aja diselani dhisik!".
"Ya wis, ndang ditutugne nek ngono".
"Semi bojone Wangsa kuwi, najan umure wis telung puluhan lima, nanging isih ketok semok lan seger awake. Dhasare wonge ya ayu pisan, dadi nek bisa Semi kudu dibradhat digawa mlayu".
"Kuwi pakone Kunthara?" Jagul genti takon.
"Kunthara mung omong, ora ngongkon nanging upama bisa mbradhat Semi, kuwi ora kanggo Kunthara" wangsulane Gima karo ngguyu.
"Lha kanggo sapa Kang?" Gena mButhil takon "lha Kunthara mung butuh mas karo berleyan thok?".
"Ora" Gima wangsulan "kaya dhapurmu ki ora tau ngrasakne wae ta Thil? Semi ki ya kanggo awake dhewe, wong papat iki. Paling sing kerep mengko ya kowe karo si Penthet kuwi, nek aku ngono wis gak patek butuh, kejaba nek dhong kepengin thok".
Wong telu kancane Gima padha ngguyu kabeh . Gima mbacutne kandhane :
"Iki sing wigati dhewe, Wangsa Semi kuwi duwe anak wedok sing isih prawan jenenge Rinem. Iki sing wajib digawa kanthi urip. Merga juwi dibutuhne dening Kunthara".
"Dadi mengko awake dhewe nyambut gawe bareng karo Wong Genengan Kang?" Penthet takon.
"Iya nanging ora bareng" wangsulane Gima "mengko nek wis wayah sepi uwong, Wong Genengan cacah loro ndhisiki mlebu Padesan, ora menyang Ngablak, nanging menyang Gupit. Wong loro kuwi ora dikongtkon nyolong apa-apa, mung gawe geger ben wong-wong Kedhungtuwung padha opyak nguber-uber wong loro kuwi. Mesthi wae, neng kono Kunthara kanthi carane sing julig bakal nylametne wong Genengan loro kuwi. Yen wis ngono, genti awake dhewe sing mlebu nyang Ngablak, nindakne gaweyan sing sabenere, dadi ora bakal akeh sing kudu diadhepi awake dhewe, sokur-sokur nek wong Ngablak katut pisan melu nguber Wong Genengan loro kuwi. Ngerti?".
"Lha barang-barange mengko klebu si Semi karo Rinem kuwi mengko digawa menyang ngendi Kang? menyang omahmu dhisik? Apa bablas digawa menyang Bulakbadher?" Jagul takon.
"Ora kabeh" wangsulane Gima "neng sakulone punthuk Bulakbadher kae rak ana Kali? Neng pinggire kali ya neng punthukan sisih kulon sing ana wite Sengon gedhe-gedhe kae ana guwa, jenenge Guwa Bandulan. Sesuk esuk awake dhewe bisa leren neng kana ngiras seneng-seneng karo Semi, sinambi tekane Kunthara".
"Lha nek ngene dadi cetha kabeh Kang" Jagul kandha karo ngguyu ngakak "ya wis karo ngenteni tekane wong Genengan sing tak kira olehe teka ya ngenteni nek wis nyedhaki tengah wengi, aku tak nggethak dhisik neng pasuketan kono kuwi".
"Iya, aku tak aweh tandha marang Kunthara nek awake dhewe wis tekan ngisor wit Widara ing Tegal bera iki". Wangsulane Gima sing banjur ngadeg, banjur tangane dicedhakne lambe.
"Aaaauuuuuuuuuuuuuuuuuuung..............." ana suwara asu ajag sing ngalub saka ngisor wit Widara cedhak Tegal Bera. Suwarane ngumandhang nrabas sepine wengi nganti keprungu tekan padesan ing Kademangan kalipethuk, sanajan mung rada lamat-lamat. Bareng suwara pambaunge asu wis ilang, adoh saka padesan keprungu suwarane manuk tuhu, sing celuk-celuk, kaya lagi nggoleki manuk Kulik sing dadi bojone.
ana candhake.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar