45.
Sasampunipun nampi serat kekancingan ingkang dipun tapak astani dening Sultan Trenggana, Darim lajeng pamitan wangsul. Nanging anggenipun wangsul boten laju dhateng Kedhungtuwung, Darim langkung rumiyin mampir sowan Kanjeng Sunan Kudus langkung rumiyin. Darim ngrumaosi bilih anggenipun saged nyumerepi sinten sejatosipun tiyang sepuhipun, inggih awit saking pitedahipun Sunan Kudus. Sunan Kudus sakalangkung rena penggalihipun nampi sowanipun Darim ingkang ngaturaken lelampahan ingkang dipun panggihi wiwit bidhal saking Demak dumugi ing papan ingkang samangke nami Kademangan Kedhungtuwung punika. Lelampahan lan sedaya kedadosan ingkang dipun panggihi salebetipun mbabad wana awit nindakaken dhawuhipun Kanjeng Sultan Trenggana ugi dipun cariyosaken sadaya.
"Aku melu bungah dene keng slira bisa lebda ing karya Darim" dhawuh pangandikanipun Kanjeng Sunan Kudus "mung welingku, keng slira kudu tansah eling yen satemene kabeh kang sinandhang dening titah ing ngalam donya iki tuhune amung pacoban sarta ujian saka ngarsaNe Kang Maha Adil lan Maha Asih. Iya sandhangan kang awujud papa cintraka apa dene kang arupa kamulyan lan kaluhuran. Rikalane titah sinandhangan ing papa ing kono Gusti anyoba sepira gedhene kasabarane titah lan nalika Gusti anyandhangi kamulyan tuhune Gusti anyoba sepira gedhene rasa panarimanira. Mula poma poma dipoma, sabegja-begjaning titah ing jagad padhang iki ora ana kajaba titah kang tansah eling marang Gusti, temah bisa tansah manunggal klawan karsaNe, ya ing kono iku dununge manunggaling Gusti lan Kawula, kawula lawan Gustine. Mung manungsa kang tan kendhat nggone eling marang Gusti, kang sinebut Wali, yaiku kerataning basa saka tembung uwal saka ing lali, yaiku lali ora bakal cumondhok ing atine manungsa, awit tansah eling marang Gustine, lire eling marang kabeh dhawuhe, eling marang apa kang dadi pepacuhe".
"Kawula nuwun" Darim atur wangsulan dhateng Sunan ing Kudus "pangestunipun Kanjeng Sunan ingkang tansah kula suwun, mugi kula saged dados tiyang ingkang kalebet tiyang beja, kados ingkang dipun dhawuhaken Kanjeng Sunan punika".
"Iya Darim" dhawuh pangandikanipun Kanjeng Sunan Kudus "ora liwat ayo padha donga-dinonga, padha nyenyuwun lan nyuwunake sedulure marang Gusti, murih bisa bareng-bareng kuwawa nindkane kuwajibane klawan becik. Gandheng ing Kedhungtuwung, keng slira wis diantu-antu dening kuwajiban kang ana kana, mula Aku ora wani nyandhet lakumu supaya leren dhisik kangen-kangenan ing panti Kudus kene. Nanging, sadurunge keng slira bali menyang Kedhungtuwung mampira luwih dhisik menyang Pengging, dadi manungsa poma aja dhemen lali lelabuhaning Kang wus aweh lelabuhan marang awake dhewe. Lan aku uga percaya, lamun dongane Ki Ageng ing Pengging tumrap kamulyanira bakal luwih gampang kinabulake dening Dzat Kang Maha Nasa".
Kairing donga tuwin puja pangestu saking Kanjeng Sunan Kudus, Darim nglajengaken lampahipun badhe dhateng Pengging langkung rumiyin. Dumugi ing Pengging, Darim katampi dening Ki Ageng Kebo Kenanga kanthi suka gambira. Langkung-langkung sareng Darim ngaturaken sedaya lelampahanipun, kawewahan kaliyan pitutur saking Kanjeng Sultan Trenggana miwah Kanjeng Sunan Kudus dhateng piyambakipun.
"Pancen bener apa sing dingendikane Sunan ing Kudus marang awakmu Darim" ngendikanipun Ki Kebo Kenanga dhateng Darim "ing alam kang gumelar iki pancen papane pacoban, lire pacoban saka Gusti marang kawulaNe. Yen ta kawula bisa lulus saka pacoban mangka bakal kabukak lawanging dalan kang bakal anjog ing papan baline mbesuk, yaiku bali marang mula mulane. Kosok baline yen manungsa ora lulus nggone nampa pacoban, ing kono lakune manungsa bakal ngambah dalan sasar, kesasar nggone lumaku temah ora bisa bali marang asal mulane, klambrangan sing ora cetha parane bebasan kaya uwuh kang montang-manting katempuh dening ombak ing satengahing samodra laya. Lan adhakane wong sing lali iku ora gampang bisane bali eling, jalaran ora rumangsa lali. Nalika lakune ngambah dalan kang sasar, ora gampang dienggaki, jalaran rumangsane dalan sing diambah kuwi wis bener. Kang mangkono iku awit saka ora bisane ngrumangsani lamun si titah wis ora mangeran marang Gusti kang nitahake, nanging mangeran marang hawa nafsu, nalar lan karsa priyanggane. temah asamNe Gusti kang den ucapake muhung mandheg tumeka gorokan walaka, ora bisa rumesep sajroning sanubarine".
"Kawula nuwun nuwun inggih Ki Ageng" wangsulanipun Darim sarwi ngrumesepaken pituturipun Ki Kebo Kenanga dhateng manahipun "mugi Gusti tansah paring kekiyatan dhumateng pun Darim temah boten ngantos supe dhateng pitedah punika".
"Kang luwih baku sira ngerteni Darim" Ki Ageng nglajengaken pangandikanipun "miturut warta lelakoning manungsa wiwit jaman kuna makuna, akeh manungsa kang lulus nalikane tampa pacoban rupa kasangsayan jroning uripe, nanging banjur lali marang Gustine bareng kasangsayaning urip disalini dening Gusti klawan rupane Kamulyan lan Kaluhuran. Mangkono uga suwalike, akeh manungsa kang wasis anyukuri kanikmatan nalika kaparingan nugrahaning Gusti, nanging ora pinter malah kepara bodho, ora bisa nglakoni sabar nalikane kakemulan klawan kasangsayaning urip. Mula Darim, pawelingku marang awakmu, sepisan maneh dadiya kaya kang wus didhawuhake dening Sunan ing Kudus, yaiku dadiya WALI , yaiku awakmu kudu bisa uwal saka lali temah tan ana wektu ing sajroning uripmu kajaba tansah manunggal klawan Gusti".
Sasampunipun pitutur saha wejangan ingkang kathah saking Ki Ageng ing Pengging, Darim lajeng katundhung wangsul dhateng ing Kedhungtuwung. Jalaran Ki Ageng Kebo Kenanga ugi uninga bilih estunipun ing Kedhungtuwung taksih kathah prakawis ingkang kedah dipun ayahi dening Darim. Sami nalika liraken Kudus, Ki Kebo Kenanga ugi nguntabaken bidhalipun Darim saking Pengging inggih kasurung dening puja pangestu miwah pandonga dhumateng Gusti Allah, murih Darim tansah kinayoman dening Dzat Ingkang Maha Nasa.
Ing salebeting lumampah wangsul dhateng Kedhungtuwung, Darim boten mandheg-mandheg kajawi namung menawi badhe nglerenaken kapal ingkang dipun tunggangi murih nyenggut rumput lan ngombe sacekapipun. Lan punika ajeg kalampahan anyarengi menawi wekdal kangge manembah dhumateng Gusti sampun dumugi. Dados nalikanipun kapal nedha lan leren, Darim nindakaken panembah. Anuju ngajengaken wancinipun serap surya, lampahipun Darim sampun dumugi sacaketipun benawi ageng ingkang toyanipun nedheng bena. Darim ngendhegaken lampahing kuda, nunten mandhap, kudanipun dipun tuntun sinambi ngulat-ulati mbok bilih wonten toya ingkang bening ingkang sae menawi kangge sesuci. Boten dangu Darim mkireng wonten suwanten kumricik, suwantenipun toya pancuran ingkang dhumawah ngengingi sela-sela padhas ing ngandhapipun. Darim nunten nyancang kapalipun ing wit alit lan ingkang ing mriku kathah suket ingkang ijem seger ledhung-ledhung, lajeng Darim mlampah nyaketi toya pancuran ingkang medal saking sela ingkang mangku witing waringin. Sasampunipun nindakaken sesuci Darim wangsul dhateng papanipun nancang kapalipun, lajeng anggelar sorban peparing saking Sunan Kudus kangge lemek anggenipun nindakaken lampah panembah.
Salebeting manembah dhateng Gusti Allah, Darim boten nyipta punapa-punapa kajawi muhung nynyuwun dhumateng Allah nut lan jumbuh kaliyan pocapan-pocapan ingkang dados wajibing pocapan salebeting manembah dhumateng Allah. Temah Darim ugi boten maelu sakanan keringipun ingkang pranyata wonten pinten-pinten pasang netra ingkang anguwasi anggenipun nglampahi wajib sembahyang ing wanci maghrib. Nembe sasampunipun Darim rampung anggenipun sembahyang kanthi noleh manengen miwah mangering, Darim sumerep saking waliking gegrumbulan sami medal tiyang-tiyang ingkang ngliga gegamanipun lan anyaketi papanipun linggih.
ana candhake.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar