SLENDHANG KUNING (021)

 

21.

Mudhun saka sembahyang Jumuah, sawise pamitan lan aweh pituduh-pituduh bab gaweyan sawah lan omah marang Sampir lan Simpen, Sodik banjur budhal nusul Ibune menyang Yogya. Mobile digelak kanthi laku sing ora kesusu, sengaja ora liwat dalan tol kanthi pawadan murih rada ngirit, rada suwe sauntara ora apa-apa wong ya ora lagi mburu gaweyan sing gage-gage wae. Ngarepne Maghrib jebul wis tekan omahe mbakyune, kaya padatan sing digoleki dhisik dhewe ora ana liya kajaba ibune sing wis rada sauntara dina ora kumpul saomah. Sodik pancen wis rada nemen olehe kangen karo ibune.

 

"Lha kowe mau saka omah jam pira ta Le?" pitakone Bu Kaji nalika Sodik nusul nyang kamare perlu sungkem.

 

"Nggih bakda sembahyang jumuah wau bidhal saking griya Bu" wangsulane Sodik karo mapan lungguh njejeri ibune.

 

"Lha urusan omah wis mbok pasrahne Simpen karo Sampir ta?" Bu Kaji mundhut pirsa urusan omah.

 

"Sampun Bu" Sodik wangsulan banjur ditutugne karo tembung pangalembana marang kahanane ibune "Ibu teng mriki ketingal langkung seger lho Bu?, ketingale kraos nggih Bu? layak nganti pirang-pirang dina ora kundur-kundur, beda banget karo padatane ngana kae".

 

"Lha olehe arep ndang bali ki ya piye? wong kowe saben dikongkon ndang mapag malah pawadan ana gaweyan sing ora bisa ditinggal ngono kok? Mosok Ibumu arep mbok kon ngebus dhewe?" Bu Kaji wangsulan karo suwara sing digawe rada anyel, anyel sing ora nganti tekan jero ati.

 

Sodik ora semaur, mung nggleges mbenerne apa sing didhawuhne ibune. Dumadakan Sodik mesem rada amba, kelingan karo Waginem sing wis dadi salah sijine jalaran dheweke ora enggal-enggal mara menyang Yogya. Batine Sodik, mendah senenge saupama bisa ngajak Waginem banjur ditepungne Ibu karo mbakyune, karo kandha nek atine wis wiwit ketuwuhan rasa asmara marang kenya sing sulistiyeng warna.

 

"Kegedhen rumangsan tenan kok Dik, kowe kuwi" dumadakan ana suwara cumengkling sing nyenggol temboking atine "apa rumangsamu Waginem kae gelem karo kowe apa piye? karo maneh kowe ya durung ngerti, bocah kae ki wis duwe pacangan apa durung ta?".

 

Krungu suwara batine dhewe sing mangkono kuwi, Sodik ya banjur mesem maneh.

 

"Ya atine muga-muga wae Waginem kae durung ana sing duwe lan gelem dadi jodhoku" sepisan maneh batine aweh wangsulan marang batine dhewe.

 

"Kok malah mesam-mesem dhewe, ana apa ta Le? Apa ibumu malih lucu ngono apa piye rumangsamu?" Bu Kaji ngendikan karo ngingeti praupane Sodik.

 

"Boten kok Bu" wangsulane Sodik dora sembada "Ibu saestu ketingal langkung seger, Sodik remen Bu".

 

"Iya ta?" Bu Kaji mesem "ya mesthi wae, wong neng kene Ibu mentas nemu barang sing ndadekne Ibu seneng kok".

 

"Menapa menika Bu?"

 

"Wis, kowe ora perlu ngerti dhisik mundhak ora becik" Bu Kaji wangsulan karo ngguya-ngguyu "kowe mau wis kepethuk mBakyumu apa durung? Kana ndang nemoni mBakyumu dhisik, banjur gek ndang adus-adus kana, sedhela maneh maghrib".

 

"Inggih Bu" Sodik ngadeg banjur metu saka kamare Ibune, neng omah kono kuwi Sodik ya didhakoni kamar dhewe, kaya dene Bu Kaji sing uga duwe kamar dhewe. Pancen omahe Dokter Kahar kuwi jembar, jogane ana loro, ngisor karo dhuwur, Kamare Sodik manggon neng jogan dhuwur.

 

Ora kaya sing didhawuhne Ibune supaya nemoni mBakyune, nanging Sodik milih mlaku munggah menyang kamare arep adus lan reresik awak luwih dhisik, mengko wae nek wis seger lagi arep nemoni mBakyune. Karo adus Sodik duwe gagasan mengko arep crita marang Ibu lan mBakyune sarta mase ipe nek pas dheweke bali saka dhek emben kae, neng bus kepethuk karo Waginem kenya ayu sing sregep nyambut gawe, pinter tur ya solihah. Nanging durung nganti rampung olehe nggagas, karepe sing ngono kuwi tumuli dihugarake. Sodik ora sida olehe arep crita, merga Sodik kuwatir nek ditakoni Ibune utawa mBakyune, apa Waginem kuwi wis mratelakne isi atine yen gelem saupama dijak urip bebarengan karo Sodik, apa durung?. Mesthi Sodik banjur ora bisa wangsulan, mula Sodik ya banjur mutusne olehe arep nyritakne Waginem marang Ibu lan mBakyune sarta Mase Ipe mbesuk wae nek wis ana wangsulan yen dheweke ora mung keplok nganggo tangan sing mung sesisih wae.

 

Wingi Ririen liwat telpon kandha yen Ibune ngersakne Sodik leren neng Yogya telu utawa patang dina, aja kesusu bali menyang Kedunggalar, lan Sodik iya wis nyaguhi, dumadakan Sodik wis rumangsa getun olehe wis nyaguhi apa sing dadi panjaluke mBakyune kuwi.

"Lha nek aku kesuwen neng kene, rak ya kangelan olehku arep mangerteni critane Waginem? sidane piye karo lamaran sing wis diaturne Pak Ketua Yayasan kae? Olehe arep diwawancarani suk kapan? bisa ketampa apa ora?" batine Sodik rame dhewe "Ning nek aku ora nuruti Ibu sing ngersakne tindak-tindak banjur kepiye? Mosok aku arep suwala mung merga kepengin mangerteni lakon sing arep diadhepi Waginem? Bener Waginem kuwi wis angel tak lalekne, nanging rak ya durung dadi apa-apaku?".

 

Merga karo nglamun olehe adus Sodik dadi rada suwe, nalika keprungu suwara adzan maghrib saka Masjid sing ora adoh karo omahe mbakyune kuwi, Sodik lagi krasa nek wis keseret ing lelamunan sing ora cetha jluntrunge. Gageyan Sodik byar-byur nutugne olehe adus. Bubar adus, ganti sarung karo klambi koko, gegancangan budhal menyang Masjid, nindakne kuwajibane wong urip sing ngrasuk agama Islam, sembahyang jamaah maghrib neng masjid, banjur dijamak kanthi ijen karo sembahyang isyak sing dikosor dadi rong rekangat. Bubar sembahyang ora bisa enggal-enggal mbalik menyang omahe Ririen maneh, merga saking kerepe Sodik sanja menyang omahe Mase ipe kuwi, ndadekne Sodik tepung karo meh kabeh jamaah masjid kono. Sodik leren sedhela neng masjid, njagongi tepungane sing nakokne kabar kuwarasane.

 

"Olehmu teka mau jam pira ta Dik?" Ririen mapag adhine sing lagi bali saka masjid nganggo pitakonan "ngerti-ngerti kok mobilmu wis neng garasi, tak goleki neng dhuwur ora ketemu, jebul malah wis tekan masjid barang?".

 

"Jam lima luwih sethithik Yu" wangsulane Sodik karo mesem "bar ketemu Ibu, banjur adus terus Maghriban. Lha Yu Rien mau nyang ngendi kok pas aku arep adus mau tak ingat-ingeti ya ora eneng?".

 

"Iya, mau aku nyang warunge Mat Aji wong Medura sing bakul Gas LPG lor kono kuwi, wong tak telepon bola-bali arep tak kon ngeteri Gas, telepone ora diangkat terus aku mara rana. Mulih saka nggone Mat Taji kok mobilmu wis neng garasi, tak goleki mendhuwur kok ora eneng, jebul wis neng masjid" wangsulane Ririen sabanjure.

 

Ora banjur mlebu omah, Sodik malah banjur mapan lungguh neng kursi teras. Ngetokne Ha-pe ne, banjur wiwit maca pesen-pesen sing wiwit awan mau durung didelok. Pesen-pesen lumantar aplikasi WhatsApp lan Telegram sing wis sapirang-pirang. Sing akeh ya mung pesen sing ana grup-grup sing dieloni, ora ana pesen sipate pribadi. Saka Grup RT, Grup Alumni Kampuse, Grup SMA lan liya-liyane sing tumrape Sodik ora pati wigati.

 

"Nyuuuuut" dumadakan Sodik kepengin kirim pesen WhatsApp menyang nomere Waginem, ora arep kandha apa-apa, mung arep aweh kabar yen dheweke lagi neng Yogya nusul Ibune. Ambak-ambak arep nulis pesen mung ngono kuwi, ewa semono Sodik kaya wong ora pati mudheg, olehe nulis rumangsane angel banget, kangelan olehe arep nata ukara. Nanging suwe-suwe ya bisa kanthi ukara prasaja :

 

"Assalamu'alaikum mBak Waginem, kados pundi wartose sami sehat ta? Wekdal niki kula dhateng Yogya, nusul Ibu".

 

Pas pesene "terkirim" mbeneri Waginem pas online, lan banjur centhang loro rupane biru. Sodik mesem, atine krasa seneng, WA ne wis diwaca dening Waginem. Luwih seneng maneh bareng Sodik weruh, Waginem lagi nulis pesen, suwe ora rampung-rampung. Sodik ngguyu alon, batine : "ketoke bocahe ya padha karo aku, kangelan olehe arep nata ukara".

 

Hape ditutup banjur diselehne neng dhuwur meja.

 

"Thuwit-thuwit" ana pesen mlebu, hape bali dicandhak banjur diwaca :

 

"Waalaikumussalam, alhamdulillah sae Mas. Mas Sodik wonten Yogya? kok sami Mas? kula nembe wonten kos-kosanipun ponakan, nanging benjing enjing badhe wangsul Ngawi, jam kalih siang dipun dhawuhi sowan dhateng SMA, panggilan wawancara. Nyuwun pangestunipun inggih Mas?" pesen saka Waginem rada dawa.

 

Sapandurat Sodik njegreg, sesuk awan Waginem wawancara, dheweke ora bisa melu nunggoni aweh semangat.

 

"Hm........" Sodik unjal ambegan landhung.

 

 

ana candhake.