SLENDHANG KUNING (020)

20.

Waginem ora enggal semaur, dheweke butuh nata ukara sing becik kanggo mangsuli pitakone simboke sing sajake rumangsa ora marem krungu wangsulan sing dhek mau dikandhakne. Waginem wis duwe pangira yen mau Munir wis crita akeh-akeh marang simboke lan Waginem ya ora bisa ngluputne simboke yen banjur percaya marang apa ding dikandhakne Munir, merga Waginem ya ngerti nek Munir kuwi pancen wasis micara. Lan kanggo mangsuli piakone simboke sing keri dhewe iki mau, mbutuhne basa sing becik sing bisa ditampa lan ora nganti gawe seriking atine wong tuwane sing kari siji kuwi.

 

 

"Kok malah meneng ki karepmu piye ta Nem?" mBok Sadikem wiwit ora sabar merga Waginem ora enggal semaur nyauti omongane.

 

 

"Sabar dhisik ta mBok" wangsulane Waginem nganggo suwara sing alus "karepku mau ki ngene lho.......".

 

"Iya piye? aku mung butuh genahe ngono lho!" mBok Sadikem nigas tembunge anake wedok.

 

"Iya, Simbok mau rak meling supaya aku ngati-ati sajrone srawung karo sapa wae ta? kareben ora getun tembe mburine, rak ya ngono ta?" Waginem tembunge nanging diganti nganggo ukara pitakon.

 

"Iya banjur?"

 

"Jenenge ngati-ati kuwi ora mung nek ngadhepi salah sijine wong wae, nanging sikep ngati-ati kuwi kudu dicakne sjrone srawung karo sapa wae luwih-luwih marang wong sing durung ditepungi lahir batine, upamane ya Mas Sodik karo Mas Munir ngono kuwi, iya ta?" Waginem wiwit nggenahne apa sing mau dikandhakne.

 

"Bener, banjur piye?" mBok Sadikem mburu nganggo pitakonan.

 

"Nah, pancen bener Mas Munir kuwi tau ngandhani aku nek arep aweh pitulungan nggolekne panggonan mulang neng sekolahan sing ana kutha Ngawi kene, sing jarene sekolahan sing maju, muride akeh lan blanja kanggo guru sing mulang sak liyane sing wis PNS jarene cukup lumayan gedhe. Nanging, pas aku takon sekolahane kuwi ngendi? Mas Munir ora gelem blaka, bakune aku mung dikongkon nyepakne berkas-berkas lamaran thok, mengko sing arep nglakokne Mas Munir lan Mas Munir ya janji nek sing nggawa lamaran kuwi Mas Munir mesthi ketampane, wong Mas Munir kuwi neng jagade Lawyer, LSM lan sapanunggalane jarene klebu dhuwur".

 

"Lha kok ora mbok turuti?  malah kowe manut Sodik sing sekolahane ora pati cetha, wis adoh saka omah kathik neng ndesa tur muride mung sethithik kuwi?" mBok Sadikem nugel rembuge Waginem maneh, nganggo pitakon sing isine mbaleni pitakonan sing  mau.

 

"Kuwi ngene" Waginem semaur karo suwara sing sareh lan sabar "merga aku ki rak durung ngerti njaba lan njerone Mas Munir satemene ta mBok? wong tepungku karo Mas Munir kuwi ya merga wonge kuwi kancane kanca ing grup Prasaja Laras lan kerep ngendhangi nek dhong Prasaja Laras Gladhen, gek kabar saka kanca-kanca sing wis luwih wanuh karo Mas Munir kuwi beda-beda, ana sing kandha nek wonge apik ning ya ana sing kandha nek wonge kuwi perlu diwaspadani, malah mBak Muji tau meling marang supaya aku ngati-ati nek srawung karo dheweke......".

 

"Lha ngapa kok ngono?" mBok Sadikem nigas rembug maneh.

 

"Aku ora ngerti mBok" wangsulane Waginem karo nutugne gunemane "jarene mBak Muji, Mas Munir kuwi seneng ngajak lunga dolan kanca-kanca waranggana sing isih nom tur ayu rupane, lha ora suwe nek wis bar dijak dolan karo Mas Munir kanca-kanca Waranggana kuwi banjur kaya wong kisinan, pamit metu saka Grup Prasaja Laras".

 

"Kuwi sing kandha mBak Muji?" mBok Sadikem takon, nggenahne.

 

"Iya mBok" Waginem aweh wangsulan "kajaba saka kuwi, olehku kudu luwih ngati-ati nek srawung karo Mas Munir kuwi, merga aku bola-bali weruh, wonge ki seneng mampir nyang warunge mBah Kadut wetan kana kae, terus ngajak metu anak-anakane mBah Kadut, mbuh menyang ngendi parane".

 

mBok Sadikem manthuk-manthuk karo ketok nek nggagas karo apa sing dikandhakne anake wedok, banjur takon maneh :

 

"Lha nek mung kuwi pawadanmu banjur kowe ngati-ati olehmu srawung karo Munir ya ora apa-apa, nanging bab olehmu ngemohi gaweyan sing ditawakne kuwi piye? kamangka cetha nek luwih becik tinimbang sing ditawakne Sodik?".

 

"Nek kuwi ngene mBok" Waginem mesem banjur semaur "merga aku ngati-ati, aku banjur mbudidaya murih ora duwe utang budi karo Mas Munir, merga nek nganti aku kepotangan budi, tan wurunga aku banjur kelangan pangati-ati. Karo maneh, olehe simbok ngragati aku sekolah nganti lulus sarjana iki sarta awit pandongane Simbok sing ora tau leren, kuwi wis ngasilne aku dadi wong sing bisa mikir mBok, ngasilne aku ngerti endi sing bener endi sing luput, kamangka olehe nawani gaweyan Mas Munir kuwi jaminane mung ngendelne dumeh Mas Munir kuwi genderane wis dhuwur, jarene. Lan nek aku nggugu, genderaku dhewe banjur ilang ora katon, olehe ngragadi lan ndongakne simbok menyang aku saben dina ketutup karo genderane Mas Munir, kuwi sing aku ora seneng, merga padha karo aku wis ora percaya karo awakku dhewe. Rak ya ngono ta mBok?"

 

"Lha nek karo olehmu nglebokne lamaran nyang sekolahane Sodik, sekolahan ndesa sing isih kolot kuwi?" mBok Sadikem takon maneh.

 

"Kuwi ta?" Waginem mesem sansaya amba "wiwit pisanan Mas Sodik wis kandha, nek olehe mulang neng sekolahane kuwi mung GTT dudu Guru Tetap lan Mas Sodik ya kandha nek sekolahane kuwi isih durung suwe, umure lagi patang tahunan, manggone neng ndesa pisan, lan Mas Sodik uga ora njanjeni nek aku mesthi ketampane nek gelem nglebokne lamaran mrono, wong neng sekolahan kono kuwi Mas Sodik kandha nek mung Guru sing ora duwe kuwasa apa-apa........".

 

"Lha wis ngerti nek kaya ngono kok kowe nekad nglebokne lamaran mrono? ketampane durung karuwan? tur nek ketampa tenan blanjane ya durung cetha sepira?"

 

"Ngene ya mBok" Waginem nutugne olehe kandha, suwarane panggah sabar lan sareh "ketampa utawa ora mengkone kuwi ora baku, sing cetha kuwi kabeh awit saka pambudidayaku dhewe kanthi sangu ngilmu sing tak temu sawuse diragati lan didongakne Simbok. Nek ketampa ya sokur nek ora ya ora apa-apa wong jenenge wae wong mbudidaya. Lha saupama ketampa bisa melu mulang neng kono, kuwi wis tak niyati ngibadah mBok bab blanjane sepira kuwi nomer loro, merga ngene mBok, aku kelingan jaman awake dhewe arep miwiti bukak cucian klambi iki, biyen Simbok wiwitane rak ya kuwatir nek asile ora cucuk nek dibandhing karo tenaga lan kangelanku, iya ta mBok?"

 

"Iya kuwi biyen merga aku dikandhani Lik Tirah sing jebule mung pinter maido thok kae......." wangsulane mBok Sadikem mbela awake dhewe.

 

"Ora sah ngrembug Lik Tirah sing wis ora ana mBok, ora becik, didongakne wae muga-muga Gusti Allah paring papan sing becik neng kanane" Waginem nutugne olehe omong "najanta wektu kuwi Simbok rada nesu olehe menging aku, nanging aku nekad, aku omong nyang Simbok nek niyatku bukak kumbahan klambi iki ngibadah, merga Gusti Allah majibake kawulane mbudidaya lan makarya minangka srana golek sangu kangge urip neng dunya, dene rejeki kuwi wis ditata dhewe dening Gusti Allah, lha merga saka maha murahe Gusti Allah saka bukak kumbahan klambi iki asile rak ya wis bisa dirasakne, bisa nyelengi malah najan sethithik ya bisa kanggo aweh pitulungan marang wong sing mbutuhake. Lha olehku nglebokne lamaran nyang sekolahan nggone Mas Sodik ki ya ngono kuwi mBok. Lan ana siji maneh sing ketoke simbok prelu ngerti iki".

 

"Apa kuwi?" mBok Sadikem takon.

 

"Jebul sing jarene sekolahan ndesa, kolot, ora maju kuwi, bareng aku tekan kana lan ngerti kahanane, aku banjur duwe pangira yen ora suwe maneh sekolahan kuwi bakal dadi sekolahan nduweni bobot luwih tinimbang sekolahan-sekolahan liyane" Waginem aweh wangsulan karo suwara sing manteb "guru-gurune mBok, dening yayasane tansah digembleng supaya bisa dadi guru sing nduweni rasa tanggung jawab minterake bangsane, ana sing lulusan saka Mesir barang, sing lulusan Madinah ya ana, sing lulusan Leiden siji. Simbok ngerti sapa Ketua Umum Yayasane sekolahan sing jarene ndesa kuwi?".

 

"Sapa?" mBok Sadikem takon.

 

"Kae lho mBok, sing kerep ngisi Pengajian neng Masjide dhewe, sing jarene Simbok wonge Bagus, basane runtut, najan wis rong jam olehe ceramah nanging meh kabeh sing ngrungokne isih rumangsa kurang suwe kae neh.........." Waginem aweh wangsulan.

 

"Sapa?" mBok Sadikem dadi penasaran "sing ceramah neng Masjid pendhak dina Jumuah ngisi Pengajian ki akeh, ning sing paling tak senengi lan ya dicocogi wong akeh ki ya Pak Karmudi sing daleme Perumahan lor kono kuwi kae......".

 

"Sapa mBok? Pak Karmudi?" Waginem ngguyu rada banter "kae ngono asmane Ustadz Mahfudzi mBok, daleme Perumahan Karangasri lor kono kuwi, ya kuwi sing dipercaya dadi Ketua Yayasan sing ngayomi sekolahan sing lamaranku tak lebokne esuk mau".

 

"He? iya?" mBok Sadikem mlenggong, nuduhne gumune.

 

 

ana candhake.