SENDHANG MUSTIKANING WARIH 7 (117)

 

117.

        Rampung paring katrangan bab anggenipun Raden Gunendra duka dhateng Ki Lurah Danara, Nyai Pandhanwangi lajeng paring pangandika malih dhumateng kula.

        “Saiki mbalik marang sliramu Putuku” .

        “Inggih Eyang” kula atur wangsulan kalihan nata manah, awit kula nginten Nyai Pandhanwangi badhe ngrembag dosa kula ingkang sampun ngapusi Kyai Daka.

        “Miturut petungku, nggonmu ngapusi Kyai Daka iki ora bakal konangan” Nyai Pandhanwangi nutugaken anggenipun paring dhawuh “dadi sliramu ora bakal nandhang wirang lan ora bakal diwadani wong akeh nek sliramu kuwi tukang apus-apus sing gunemane ora pantes dipercaya.  Nanging, sliramu aja seneng luwih dhisik. Jalaran kegawa saka nggonmu tumindak dora, mengkone sliramu bakal nampa coba sing abot, muga-muga sliramu kuwat nglakoni kanthi becik. Awit yen kongsi sliramu ora lulus ngadhepi cobane Gusti mengko, sliramu bakal nemu mati nistha. Kosok baline yen sliramu kuwat lan bisa lulus, mangka apa sing saiki lagi digenahake Wong Tuwamu menyang Mataram, bakal nguwohake kamulyaning uripmu ing tembe mburine”.

        “Ngaturaken genging panuwun awit peparingipun wartos gaib menika Eyang” kula atur wangsulan malih “pangestu saking Eyang Putri tansah kula suwun mugi-mugi kula saged nulad lampahipun Bapa, badhe nampi sedaya ingkang tumanduk ing badan kula kanthi sabar saha narima peparinging Gusti”.

        “Lan sliramu kudu tansah eling” Nyai Pandhanwangi nglajengaken anggenipun paring pitutur “yen tumindak dora utawa ngapusi sapa wae kuwi gedhe dosane, mula kajaba kudu ditobati sarana nyuwun pangapura marang Gusti uga kudu sinartan janji sajeroning ati ora arep mbaleni dora maneh. Jalaran nganggo pawadan apa wae, jenenge ngapusi liyan kuwi panggah ora dikeparengake dening Gusti”.

        “Inggih Eyang”

        “Sabanjure marang Ki Lurah lan putuku Pradapa, tak baleni sepisan maneh pawelingku aja nganti padha dilalekne!” Nyai Pandhanwangi ngendika malih samangke kajawi kangge kula ugi kagem Bapa “ya iku aja pegat ing pangati-ati marang Kyai Daka lan kabeh andhahane”.

        “Inggih Nyai” Bapa atur wangsulan “dhawuh jengandika boten badhe kula supekaken”.

        “Iki ana warta adhedhasar pangira-ira wohing petung sing tak waca saka sasmitaning jagad, dadi aja banjur dikira aku ndhisiki karsaning Gusti, mung mbok menawa ana benere. Ya iku warta sing magepokan lakune Kyai Daka ing Bumi Kepuh Agal kene” Nyai Pandhanwangi ngendika malih .

        Mireng naminipun Kyai Daka dipun sebat ingkang wonten sambetipun kalihan Kepuh Agal, kula lajeng sansaya migatosaken dhateng dhawuh pangandikanipun Nyai Pandhanwangi menika. Kula lirik, ketingalipun Bapa ugi sami kalihan kula.

        “Satemene Kyai Daka kuwi menungsa sing ora pati cetha adeg-adege” Nyai Pandhanwangi nglajengaken anggenipun ngendika “jaman biyen pancen tau meguru marang sawijining Ajar sing peparap Ajar Wiyoga, sing digoleki Daka dudu ngelmu sing bisa nuntun marang katentremaning uripe. Nanging Daka mung kepengin dadi menungsa sing sekti mandra guna, sing bisa ngasorake wong liyane. Mung emane pepenginane Daka ora sumbut karo kuwanene nindakne laku kanggo nempuh murih kasembadan sedyane. Cethane, biyen sing dipengini bisa dadi wong digdaya sing ora ana sing bisa ngalahake, nanging Daka kuwi ora tau gelem nindakne laku prihatin. Dheweke kepengin pinter nanging wegah sinau, kepengin sugih nanging wegah makarya, kepengin sekti nanging wegah tirakat. Merga dheweke duwe pangira yen olehe sekti gurune kuwi ora merga olehe sregep nindakne laku prihatin, nanging merga duwe pusaka sing wujude Keris Laringmanyura. Awit Daka tau krungu dedongengan sing sapa wonge bisa nguwasani Keris Laringmanyura bakal bisa dadi wong sing sekti mandraguna, bisa pinter tanpa meguru lan bisa madeg dadi pandhita sing sinuyudan para siswane. Mula Daka banjur melik kepengin nguwasani Keris agemane Ajar Wiyoga sing dadi gurune kuwi. Ajar Wiyoga dipaeka dening Daka kanthi nyampurake racun ing dhaharane, wekasan Ajar Wiyoga seda. Keris Kyai Laringmanyura klakon bisa dikuwasani. Daka banjur nggenteni kalenggahane Ajar Wiyoga lan nganggo sebutan Kyai. Para siswa sing maune dadi siswane Ajar Wiyoga banjur dadi muride Kyai Daka klebu sing jeneng Danara kae”.

        “Lajeng cariyosipun kok Kyai Daka saged sumusul kula tumut mbabad wana Kepuh Agak rumiyin kados pundi Nyai?” Bapa sumela atur nyuwun pirsa.

        “Kuwi critane ngene” Nyai Pandhanwangi paring wangsulan “sawise madeg Kyai, Kyai Daka banjur sansaya nemen nggone seneng golek lan nglumpukne jimat kemat sing dipercaya bisa ndadekne luwih sekti lan luwih wibawa. Saben krungu ana papan sing angker diparani ditepeni lan digoleki jimat utawa pusakane. Andilalah kaya diuja dening jagad kae, Kyai Daka bisa oleh jimat pirang-pirang ana sing wujud Akik, Keris, lan sapanunggalane lan sethithik akeh pancen kala-kala jimat kemat mau ana buktine yen duwe kekuwatan. Nganti sawijining dina Kyai Daka krungu kabar yen ing alas Patalan akeh para priyagung sing dumadi saka Trahing Raja Majapahit sing padha masanggrah ana kono. Mula Kyai Daka banjur ngajak siswa-siswane nyuwita marang para priyagung Trah Majapahit sing masanggrah ing Alas Patalan. Olehe nyuwita kuwi mung dhapur kanggo pawadan wae, tujuwan sing sabenere Kyai Daka kepengin golek jimat sing ana alas Patalan kono, sokur-sokur nek bisa nyolong jimate para Priyagung sing masanggrah ana kono.

        Nanging jebul ora gampang mlebu Alas Patalan nyaketi papan masanggrahe wong-wong sing jarene isih Trah Majapahit kuwi. Kyai Daka mung bisa tekan alas sanjabane Pasanggrahan Patalan, sing diarani Padhepokan Kendhalasewu lan sing dadi Pangarsane Padhepokan kuwi Ki Kendhalasewu sing isih gurune salah sijine Tumenggung ing Kasultanan Pajang. Ing kono Kyai Daka lan para muride ditampa dening Ki Kendhalasewu lan dikandhani yen Kyai Daka samuride temen-temen arep suwita marang Calon Narendra Tanah Jawa sing saiki mapan ana Alas Patalan, Kyai Daka sakancane dikongkon leren lan ngenteni ing papan kono, nganti sawatara wektu. Merga percaya yen ing papan kono bakal bisa nyolong jimat lan pusaka pirang-pirang, Kyai Daka ya banjur manut lan mapan ing Padhepokan Kendhalasewu kono.

        Sawuse Kyai Daka lan murid-muride mapan ing Padhepokan Kendhalasewu watara telung wulan, ana utusan saka Pasanggrahan Patalan teka ing Padhepokan Kendhalasewu. Kyai Daka lan murid-muride ditampa pasuwitane manawa Kyai Daka bisa ngaturake salah sijining Keris piyandele Kangjeng Sultan Pajang sing jeneng Kyai Pantek. Dene Kyai Pantek nalika iku manggon ing Alas sing arep dibabad dadi Padesan sing jeneng Kepuh Agal. Kyai Daka iya banjur nyaguhi, nanging olehe saguh kuwi ya mung tekan lambe wae. Lire Kyai Daka iya arep budhal nggoleki Kyai Pantek, nanging yen wis ketemu ora bakal diaturake menyang Pasanggrahan Patalan, nanging arep dipek dhewe, merga Kyai Daka duwe kapitayan yen Kyai Pantek kuwi sawijining pusaka sing gedhe banget katiyasane. Malah ing angen-angene Kyai Daka ana gambaran, yen dheweke bisa nguwasani Kyai Pantek, mangka bakal duwe kasekten lan kadigdayan sarta kawibawan tan prabeda karo Kanjeng Sultan ing Pajang. Mula Kyai Daka lan para muride padha teka, nemoni ndika lan nembung arep melu babad kae”.

        “Inggih Nyai” Bapa nyela rembag malih “mila boten aneh menawi dugi sapriki Kyai Daka menika tansah mbudidaya murih saged ngrebat Kyai Pantek saking tangan kula, mawi pawadan neka-neka. Nanging rahayunipun Gusti taksih angayomi kula temah Kyai Pantek boten saged dipun rebat dening Kyai Daka”.

        “Lha iki mengko, mbuh kapan wektune niyat anggone arep nguwasani Kyai Pantek kuwi arep dibaleni maneh” Nyai Pandhanwangi ngendika malih “senadyan wektu iki, atine Kyai Daka ketuwuhan rasa miris merga krungu critane putuku Pradapa sing ngayawara kae, nanging bawane wong julig, Kyai Daka isih meksa ngulir nalare golek dalan kanggo mujudne sing dadi pepenginane. Mula welingku marang sliramu ngger Pradapa, kukuhana Kyai Pantek kaya sing tau didhawuhne Bapamu biyen lamun ana kedadeyan Kyai Daka sakancane nedya ngrebut Kyai Pantek saka tanganmu. Ya mbarengi wektu kuwi mbok menawa dadi sranane sliramu nampa pacoban gedhe saka Gusti Kang Maha Mulya sing dadi lelantaran munggahe drajatmu, nanging yen kongsi sliramu ora lulus saka pacoban gedhe kuwi sliramu bakal nemoni mati nistha siniya siya”.

        Kula radi nggragap mireng weling ingkang pungkasan saking Nyai Pandhanwangi menika, jalaran weling menika katujokaken dhateng kula, boten dhateng Bapa. Kamangka wekdal menika Kyai Pantek taksih dados tanggel jawabipun Bapa minangka sipat kandel saking Dhusun Kepuh Agal menika. Nanging kenging menapa malah kula ingkang dipun weling murih ngekahi Kyai pantek menawi ngantos badhe dipun rebut dening Kyai Daka?.

        “Wis ora prelu sliramu kakehan gagasan” kados pirsa ingkang nembe kula angen-angen, Nyai Pandhanwangi paring dhawuh malih “sing baku eling-elingen welinge pun Eyang iki. Lan yen wis teka tumibane mangsa kala, tindakna klawan sabecik-becike. Aja lali nyaketa marang Kang Maha Agung, nyuwuna pangayoman lan kaslametan saka Panjenengane. Wektuku kanggo tetemon karo sliramu lan wong tuwamu wis entek, saiki kari donga dinonga, muga-muga kabeh tansah kaparingan rahayu”.

        Anyarengi telasing pangandikanipun Nyai Pandhanwangi dumadakan diyan senthir ingkang wonten ing sanggaripun Bapa menika pejah katiyup ing angin. Kawontenan dados peteng dhet-dhet, langkung peteng tinimbang nalika diyan ing senthong kula pejah anyarengi rawuhipun Nyai Pandhanwangi kala wau. Dumadakan hawanipun santun dados asrep ingkang boten kantenan, ngantos ndadosaken badan kula cethathuken. Jarik bebet kula, kula uculi badhe kula damel kemul. Nanging dumadakan diyan ingkang nembe kemawon pejah gesang malih, temah kula saged ningali kawontenan ing sakupeng kula. Kula sampun wonten senthong patileman kula piyambak, kanthi kawontenan taksih ngglethak. Jebul sedaya ingkang nembe kedadosan menika wau namung ngimpi. Inggih namung ing pasupenan lan kula pitados bilih menika dede pasupenan ingkang sabaenipun.

 

Ana candhake.