51.
Krungu rembuge Luwukabang karo Tamparangin sing ngono kuwi mau, Rangga dadi muntab. Luwih-luwih bareng weruh yen Kyai Saepullah uga melu repot merga nylametne wong-wong sing kena upas sing sengaja disebarake dening Tamparangin.
Rangga sing maune mung tansah ngendhani panrajange mungsuhe iku, dumadakan mletik memburi ngedohi mungsuhe, banjur siaga arep ngadu kekuwatan. Tamparangin weruh Rangga mletik memburi, ngira yen Rangga wiwit kuwalahan ngadhepi tandange. Mula tuwuh rasa seneng ing atine lan daya-daya mburu arep nandukne goloke kanggo ngrampungi mungsuhe.
Nanging panyanane Tamparangin adoh karo kanyatan sing satemene. Nalika Tamparangin nerjang karo mbabitne goloke, Rangga luwih dhisik siaga. Teken pring kuning sing dicekeli nganggo tangan tengen, dhisike nyampluk ugel-ugele Tamparangin sing epek-epeke kanggo nyekeli golok. Sakala Tamparangin ora kuwawa ngukuhi sing dicekel, goloke mencelat tanpa kena dipenging. Durung nganti Tamparangin bisa ngrasakne lara ing tangan, disusul teken pring kuning sing disolahne Rangga mbabat pupu, Tamparangin mbengok, awake kebanting nyang lemah. Nyoba ngrekel arep tangi, nanging sikile wis ora bisa diobahne, balung pupune remuk.
Weruh Tamparangin rubuh, para Santri padha keplok lan surak gumuruh. Kang mangkono iku ndadekne wong-wong andhahane Klabangireng padha kamiweden, banjur padha mlayu bubar. Para Santri muride Kyai Saepullah ora sranta banjur padha nguber kanthi gegaman sing wis siap ditamakne.
"Hee..... aja padha mlayu!" Rangga mbengok "sing mandheg lan seleh gegaman bakal slamet, sing nekad mlayu bakal tak uber nganti kecekel"
"Sedulurku sing lagi nglakoni laku tobat" Kyai Saepullah uga nywara banter "ndika kabeh kudu elung, gedhe walate nyikara wong sing wis seleh gegaman".
Krungu suwarane Rangga lan Kyai Saepullah ngono mau, sabageyan wong-wonge Gambangkawat padha nyelehne gamane neng lemah, nanging uga ora sethithik sing ora nggabres, nerusne mlayu karo misuhi kancane sing padha seleh gegaman.
Amerga para Santri padha mburu sing lagi mlayu wasana ing sisih wetan rada adoh saka papan gumlethake Klabangireng, Tamparangin lan Luwukabang, banjur dumadi paprangan. Antarane wonge Gambangkawat sing nedya mlayu lumawan wonge Kyai Saepullah sing kepengin ngendheg playuning mungsuh sing nedya mundur golek bebantu.
Maune wong-wonge Gambangkawat kuwi arep nekad, nanging bareng sansaya suwe mungsuh sing diadhepi sansaya akeh, yaiku saka pernah wetan, teka wong-wong sing disuhi Ki Landhung sing terus melu nrambul, wusana andhahane Klabangireng kuwi padha seleh gegaman. Kabeh banjur digiring bali ing papan gumlethake wong telu, gegedhug saka Gununglayang.
Ki Landhung, Marga lan para Bebau sing lagi teka saka sisih lor wetan kuwi ya banjur padha ngumpul karo Kyai Saepullah sing lagi ibut ngupakara Klabangireng, Tamparangin lan Luwukabang.
Ana candhake.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar