SENDHANG MUSTIKA WARIH II (63)

 63.

Sauntara kuwi, ing kalangan sisih, wiwit keprungu bola-bali suwara pating jledhor kaya suwara bledheg binarung suwara gumuruh kaya suwarane prahara sing ditinggalne cleret tahun pedhot. Yaiku suwara cemethine Marga sing ngadhepi suwara sumiyute sabetan pedhange Ki Gambangkawat. Saking cepete anggone padha nyolahne awak-e dhewe-dhewe, wong loro kuwi arang katon wujude, awit wis katut kegawa sesulak pedhange Ki Gambangkawat, malah sing kerep ketok yaiku wewayangane Ula Enthong sing mulet-mulet bola-bali nyathek Wulung nanging tansah ora kena merga swiwine si Wulung kaya bisa ngetokne bledheg.

Perange wong loro kuwi sansaya suwe sansaya rame, mbaka sethithik padha-padha anggone ngunggahne trap-trapan ilmune. Gambangkawat rumamgsa ketanggor tenan, babar pisan ora ngira nek bocah nom sing gaweyane luru pala kependhem kuwi, jebul nduweni kaluwihan. Nadyanta mangkono, Gambangkawat tetep nduweni kayakinan yen bocah sing jeneng Marga kuwi durung mateng ngilmune. Keneng diupamakne Marga kuwi gogor sing nek diumbar bisa dadi macan sing bisa ngratoni alas, nanging wektu iki si Marga dudu macan, isih wujud gogor sing gampang dipateni. Luwih-luwih, wektu iki ngilmu sing dicakne Gambangkawat durung sepiraa, isih akeh jurus lan ngilmu simpenan sing durung dikatonke.

Beda sing ana pangrasane Gambangkawat, Marga pranyata luwih bisa maca yen musuhe isih ndhelikne ngilmu lan jurus sing mbebayani. Mula anggone ngladeni mungsuhe kena diarani ya mung satirahe wae. Cemethi sing bola-bali mbledhos kaya bledheg kuwi tenane ora ana apa-apane. Nanging, sok-sok Marga ya kepengin mancing mungsuhe supaya enggal-enggal ngetokne ngilmu simpenane. Ing sawijining kalodhangan, dheweke ngunggahne ngilmu sing dicakne rong trap-trapan, nuli-nuli. Polahe pecut neng tangane luwih cepet lan luwih angel diwaca. Ki Gambangkawat sing ora ngira lekase Marga, dadi gedandapan, ing sawijining kalodhangan nadyan ora banter upat-upat pecute Marga bisa gawe nggaler gegere Gambangkawat.

"Kurangajar" Gambangkawat mlumpat memburi karo misuh  "kuate pamecutmu mung semono ya Le? Ayo ketogen kabeh sadurunge gulumu keliwatan pedhang sing tak cekel iki".

"Ora perlu tak ketog ngilmuku Gambangkawat" wangsulane Marga "merga jebul pedhang sing kok enggo kuwi pedhang kethul lan sing nyekel tangan sing wis buyuten dadi babar pisan ora ana sing kudu dikuwatirake" .

"Setan alas" Gambangkawat ora kuwat ngampet pisuhe "pancen cangkemmu kuwi kudu disuwek dhisik kok sadurunge ditugel gulumu" .

"mBok enggal kene" Marga wangsulan "nek kowe nyata bisa lan ora kegedhen umuk" 

Gambangkawat ora semaur, meneng-meneng dhweweke wiwit ngilekne hawamurnine kanggo ngunggahi trap-trapan sing dhuwur dhewe saka ngilmune. Marga sing weruh tingkahe Gambangkawat, ora wani sembranan, ngilmu sing tau ditampa saka Ki Tanparupa disiagakne. Alon tangane obah pecute diseblakne, ora nuwuhake suwara jumlegur, nanging perbawane kaya-kaya bisa ngrontogne isen-isene dhadha.

Gambangkawat sing wis ngecakne ngilmune tataran dhuwur dhewe, ewa dene isih bisa ngrasakne getering jantung nalika Marga nyeblakne pecute. Mula Gambangkawat nuli ngilekne ilmune marang pedhang sing dicekeli. Saka pucuk pedhang kuwi dumadakan metu pega ngandhut wisa, panase kagila-gila, ndadekne mripat dadi pedhes kaya sinembur upas, marakne dhadha seseg yen nganti kasedhot katut ambegan. Arahing pedhang ora menyang lambung maneh, nanging ngarah menyang praupan. Marga dadi kuwalahan ngadhepi pega upas sing marakne dheweke kangelan nyawang, merga saka mripate, luh metu kaya banjir. Dhadhane krasa seseg, napase dadi cekak. Sauntara pedhange Gambangkawat sing memper solahe Ula Sendhok kuwi terus nguber kepengin nunjem gulu utawa jantunge.

Sauntara kuwi, Rangga sing ngadhepi Ajar Taliwangsa ora pati akeh obahe. Ajar Taliwangsa ora pati seneng ngendelne cukat lan kesite, nanging luwih seneng milih cara tangkeb jaja kantaran bau. 

Ana candhake.