Total Tayangan Halaman

Minggu, 23 Mei 2021

ABANG-ABANG KEMBANG KERTAS (27)

 

dening : immir

27.

Silvi mung bisa ndhingkluk ora bisa kumecap, samono uga Soma Kuntet karo bojone. Kodrat wis akeh olehe ngomong yen nganti budhal saka WA sing dikirim Silvi marang Iroh kuwi ndadekne kulawargane Iroh ora nrimakake banjur nempuh dalan sing ngodhengne sirah kanggo males lara atine, mesthi ndadekne crita sing dawa sing sajroning crita kuwi ora bakal tinemu esem lan guyune.

"Lha ya kowe thik kaya ngono no nDhuk? apa sing wis marahi kowe mentala ngunek-unekne Iroh nganti kaya ngono mau?" Soma Kunthet nggresah karo nakoni anake.

"Lha si Iroh kuwi jane tau tumindak apa sing nganti gawe lara sajroning atimu?" Ibune Silvi melu nakoni.

Silvi ndengengek, sirahe diangkat banjur wiwit omong :

"Aku iki olehku ora seneng karo jenenge Iroh kuwi wis suwe banget, wiwit jaman sekolah neng SD bocah kuwi seneng ngendhih kesempatane wong liya. Aku eling terus, jaman arep cerdas cermat neng Kecamatan, Bu Tri karo Pak Darmuji kuwi genah wis milih nek sing kudu budhal makili sekolahan kuwi David, Anang karo aku, malah wis dilatih pirang-pirang dina. Lha kok ujug-ujug aku diganti karo Iroh, malah Iroh sing dhapuk dadi juru bicarane. Nganti dikirim neng tingkat Kabupaten barang. Apa atiku ora lara? lara, nanging tetep tak empet. Terus bareng wis neng SMP kanca-kanca sing maune luwih akrap karo aku, ngalih milih cedhak karo Iroh, merga Iroh pinter omong, sing ndelalah omongane Iroh kuwi akeh digugu Guru-guru karo bocah-bocah liyane. Iroh dhewe blas ora gelem noleh githoke, mandhak mung anake Tukang Mancing wae nek omongan ngalah-ngalahne anak pejabat, nek neng rapat OSIS utawa latihan Pramuka gayane keminter tambah kemayune ora jamak. Lha nganti saiki isih nekad, ngrumangsani wis ora duwe daya tarik apa-apa, merga mung  bisa dadi buruh tandur, lha kok ngecakne cara, nganggo dodolan barang. Tur maneh, lha wong sega pecel ki enake manggon neng sambele, kamangka aku ngerti dhewe sambel kuwi dudu gaweyane Iroh dhewe, nanging olehe nempil neng nggone Nana. Lha kok bareng wis dadi sega pecel, sing oleh panganembana malah Iroh, kudune rak Nana. Mula gandheng aku wis ora kuwat ngempet, ya terus olehku nulis banjur sasenengku ngono kuwi. Aku ya wis tata-tata ngadhepi nek enek murinane Iroh utawa Depi, malah sak bapakane pisan aku ya ora wedi".

"Ya wis yen ngono" Kodrat sing wangsulan "iki mau liwat Depi aku wis meling nyang Iroh, supaya aja mlaku dhisik. Nanging aku ya ora ngerti, welingku kuwi digugu apa ora karo Iroh".

"Aku ya ora wedi kok Mas" Silvi semaur "mbok kon rene saiki, tak adhepane. Ngapa Mas Kodrat ndadak menging Iroh kon aja mlaku dhisik, marahi kesuwen rampunge Mas".

"Lho Iroh ora bakal gelem nemoni awakmu Sil" Kodrat wangsulan karo mesem ngece "Iroh mesthi milih gawe Laporan menyang Polsek, nganggo bukti kiriman WA mu nyang dheweke. Terus kuwi mengko merga jenengku ya kok sebut-sebut, prosese aku mesthi melu diceluk nyang Kantor Polisi lan mesthi wae bakal ndadekne kagete Ibuku sing duwe lara jantung kae, nek ngono aku ya ora arep nrimakake, awakmu mesthi tak tuntut lan tak laporne nyang Polisi pisan. Ya wis nek ngono, saiki aku tak pamit sesuk utawa suk emben wae ketemu maneh neng ngarepe Penyidik Polsek. Sampun Lik Soma kula pamit wangsul, nyuwun pangapunten mpun ngganggu wekdale......."

Kodrat ngadeg arep ninggalne papan kuwi. Soma Kunthet kaget, Kodrat sing wis mlaku tekan ngarep lawang ditututi, dirangkul karo ditangisi dipenging mulih dhisik.

"Mengko dhisik Mas Kodrat. Aja kesusu bali, aku tak omong dhisik, mesakna Likmu sing wis tuwa tur bodho iki ya Mas........" karo nangis Soma Kunthet ngrerepa Kodrat.

"Lupute Silvi aku sing nyuwunke pangapura Mas" Bojone Kunthet sing wis menyat saka palungguhane kuwi melu nangis lan ngasih-asih marang Kodrat.

Kodrat ora sida nerusne lakune, banjur omong alon marang Soma Kunthet karo bojone :

"Sampun Lik, mangga lenggah mrika malih dirembag pripun amrih saene".

Ngerti apa sing arep dilakokne Kodrat lan weruh wong tuwane padha bingung, Silvi dadi wedi dhewe, nggetuni marang omongan sing lagi wae rampung diucapake. Tembunge marang kodrat karo luh sing wis dleweran :

"Tulung ya Mas, aku njaluk tulung tenan, aku durung tau diceluk lan diteter pitakonan dening Polisi, aku wedi Mas. Tulungana aku ya Mas........".

Bareng wis suwe meneng karo mrengut, Kodrat banjur wiwit omong maneh :

"Niki ngeten lho Lik, tuking perkara niku manggen wonten Silvi sing empun damel pesen WA dhateng Iroh sing kados niku wau. Lha rampung utawi botene perkara niki, lire ngantos dugi Polsek minggahipun dumugi Sidang Pengadilan, niku gumantung dhateng Silvi kaliyan Iroh. Nek Silvi purun ngakeni luput lajeng nedhi pangapura dhateng Iroh, lan Iroh purun ngapura nggih mpun rampung".

"Piye Sil, kowe mudheng karo sing diomongne Mas Kodrat kuwi pa ra?" Soma Kunthet nakoni anake wedok karo rada mendelik.

"Ngerti Pak" wangsulane Silvi alon.

"Lha piye? kowe gelem ngaku luput terus njaluk ngapura nyang Iroh apa ora?" Soma Kunthet bali nanting anake.

"Iya gelem" wangsulane Silvi alon "Lha Iroh mengko piye? gelem ngapura apa ora?"

"Piye Mas Kodrat ngono kuwi?" Ibune Silvi genti takon menyang Kodrat.

"Niku ngeten Lik, sak boten-botenipun Silvi mpun purun ngaku lepat lan purun nedhi ngapura, niku mpun sae. Menawi ngantos Iroh boten purun nyukani ngapura, niku pancen hak-e Iroh, nanging mangke sedaya badhe diserat teng BAP ne Polisi, dados mengke teng persidangan, saged dados pertimbangane Majelis Hakim". Kodrat wangsulan sareh.

"Dadi tetep dipanggil Polisi Mas?" Soma Kunthet takon semu kuwatir.

"Niku nek Iroh boten purun ngapura Lik, nanging kula nggih badhe nyobi tumut mbudidaya murih Iroh purun ngapura Silvi" Kodrat wangsulan ngeyen-eyem atine Kunthet.

"Nek ngono ngene wae" Kunthet banjur semaur rada banter suwarane "sesuk Silvi kancanana nemoni Iroh njaluk pangapura, aku karo Likmu tak melu pisan, nek Iroh wangkal aku karo Likmu ya arep njalukne pangapura merga lupute Iroh. Piye yen ngono?".

"Piye Sil ?" Kodrat genti nakoni Silvi.

"Manut Mas" wangsulane Silvi alon.

"Nggih Lik ngoten nggih sae, benjing sareng-sareng manggihi Iroh" Kodrat aweh wangsulan marang Soma Kunthet. Ing pikirane wiwit katon tronthong-tronthong ana cahya sing sumorot padhang.

"Iya Mas Kodrat, pancen kudune ngono" Bojone Soma Kunthet ngrojongi rembug.

"Sesuk mathune jam pira ?" Soma Kunthet takon. Kodrat meneng sedhela, mikir.

"Ditangguhne nek dagangane Iroh mpun meh telas mawon Lik, dadi tiyang-tiyang sing weruh kersane nginten nek awakipun piyambak namung ajeng pados sarapan. Boten ajeng petang sanes".

"Iya ngono luwih becik" Soma Kunthet semaur "Jam-jam setengah wolu ngono ya?"

"Inggih".

 

Ana Candhake

Tidak ada komentar:

Posting Komentar

SENDHANG MUSTIKANING WARIH 8. (52)

  52.         Tiyang-tiyang ingkang wonten ing Pringgitan sampun boten kaget malih mireng wicantenipun Bebau Sumber makaten menika. Sadaya s...