dening : immir
28.
Esuk kuwi olehe adang Iroh ditambahi, olehe nggoreng tempe lan bakwan ya ditambahi merga kajaba Bu Suci sing wis pesen sepuluh bungkus, wingi sore Arifin Mandhor Proyek PDAM sing lagi arep wiwit nggarap pasang pipa saurute dalan Wonokerto - Kedunggalar, mara pesen sarapan lima las, tempe lima las, lan kopi kon madhahi ceret lima las gelas. Arifin ya wis nitipne dhuwit pisan, merga anggone pesen kuwi mengko saben dina nganti gaweyan pipanisasi ne rampung. Kira-kira ya sepasar. Isih peteng warunge wis dibukak, merga wis ana Ibu-ibu sing celuk-celuk golek sarapan kanggo anake sing arep lelungan. Kaya padatan esuk kuwi Iroh lan Depi blas ora bisa leren, merga kudu ngladeni wong-wong sing padha golek sarapan, ya sing dibungkus digawa bali ya sing dipangan neng kono, kabeh kudu diladeni klawan ulat sing padhang, kebak esem semanak.
"Dhengaren kursi pojok kono kuwi jik kothong?" ana bocah nom lanang sing lagi teka wis ngelokne kursi sing adate wis ana sing nglungguhi, diterusne takon menyang Iroh "Mas Kodrat mau pa rung mrene ta mBak?"
"Durung Dhik" Iroh klawan sabar wangsulan "embuh nek lunga, najan saiki usum kuliah daring, sok-sok rak ya butuh teka nyang kampus barang ta?".
"Embuh nek ngono" Cah nom sing jeneng Niko kuwi semaur, diterusne aba pesenan "aku kopi gak pati legi karo sarapan mBak, kulubane gak nganggo kembang turi".
"Siap" sing wangsulan Depi sing terus ngracikne wedang kopi.
Sing tuku sarapan, mlebu metu sasat ora ana mandhege.Najan mangkono, menang-meneng Depi neng jero atine wiwit nggagas, Kodrat nganti srengenge njudhul ora katon teka golek sarapan. Sajake bocah kuwi nyoba netepi janjine, yen esuk iki arep ngajak Silvi sarapan neng warung kono. Lan kira-kira Silvi ora gelem diajak. Mula Kodrat banjur ora wani mara pisan.
Kira-kira jam pitu, pesenan sing wis rampung dibungkusi wis padha dijupuk, mbarengi sing padha teka ya wis erat, malah sauntara dhingklik warung durung ana sing nglungguhi maneh. Depi wiwit nyicil korah-korah, gelas lan piring sing reged, neng mburi. Dumadakan ana mobil Panther modhel pikup, menggok mlebu Plataran omahe Arja Sampun. Iroh mung nyawang ora kedhep, karo ngawasi sapa wong sing lagi teka mau.
"Mas Yuda........." Iroh njerit semu kaget. Jebul sing lagi teka kuwi Mase si Pratama Yuda, sing kondhang dijuluki Bagong.
Bagong sing lagi mudhun saka Mobil mesem, banjur mijiki tangane nganggo sabun ing pancuran banyu PDAM sing dicepakne Bapakne neng ngarep omah kuwi. Iroh mara arep ngrangkul, nanging Bagong luwih cepet anggone menging :
"Eit..... ora oleh berpelukan dhisik.......ingat covid-19 tahu?" kandhane karo ngguyu. Iroh wurung ngrangkul kakange, banjur takon :
"Dhewekan ta Mas? Saka ngendi iki mau?"
"Iya, ya saka Surabaya, iki mau ana tugas Perusahaan kongkon nyang Solo, terus mampir omah pisan, dadi mengko aku ya gak bisa suwe, merga wis ditunggu gaweyan neng Solo" karo mlaku mlebu omah Bagong crita "Lha Bapak apa mancing?"
"Ora , wonge wiwit esuk sibuk neng Pawon, masak iwak wagal, jare kancane arep dolan mrene" wangsulane Iroh karo arep mlaku nyang Pawon.
"Wis rampung kok" dumadakan saka omah mburi Arja Sampun njedhul .
"Bekti kula Pak" Bagong menehi isyarat bekti marang Bapakne.
"Iya, kana ndang sarapan pisan, jaremu mau ora bisa suwe?" wangsulane Arja Sampun ngongkon anake lanang sarapan.
"Mas....." saka nggon korah-korahan Depi mlayu-mlayu methukne mase.
"Iya, piye? Piye lancar kabeh sinaune?" Bagong wangsulan .
"Lancar car Mas" wangsulane Depi sajak ngalem.
Wong saomah banjur padha lungguh neng kursi tamu kabeh. Bagong mbaleni omong, nek olehe mampir omah ora bisa suwe, ikim mau diperlokne mampir merga kepengin weruh omah karo ngeterne Sarung lan klambi kanggo Bapake.
"Niki Pak Sarung kagem Bapak" Bagong ngelungne buntelan nyang Bapake neng buntelan dikantheni amplop sing ditaleni karet karo buntelane.
"Lha thik eneng amplope barang?" Arja Sampun nampani buntelan karo takon.
"Enggih, arta sakedhik kagem cepengan" wangsulane Bagong alon.
"Lha wong wis saben sasi kok transfer ngono lho? Ya, ya ......".
"Kula wau mpun sarapan teng Ngawi Pak" Bagong omong "sak niki kula ajeng nerusne lampah teng Solo, lha niki tiyange mpun nangkletne dugi pundi niki?" .
"Dadi kowe mangkat saiki?" Bapake takon.
"Enggih, lha pripun?"
"Ya wis, wong tarah ya jenenge wong kerja kok, ya sing ngati-ati" Arja Sampun wangsulan karo mlaku njejeri anake lanang, nganti tekan nggon diparkire mobil.
"Kalih Pakdhe kula didhakoni mobil niki Pak, damel nyambut damel" kandhane Bagong saka njero mobile.
"Iya, nyambut gawe melu uwong sing temen, aja sedheng aja nganti ora jujur" wangsulane Bapakne karo nuturi.
"nggih" wangsulane Bagong sing banjur ngunekne mobile, etret ninggalne plataran omahe. Kacane mobil dibukak, Iroh karo Depi dha-dha marang mase.
Satemene pas Bagong teka mau, ana patang pasang mripat sing nyawang saka papan sing ora adoh, yaiku Soma Kunthet sabojone, Silvi lan Kodrat. Wong papat kuwi, maune arep bablas menyang warunge Iroh, nanging bareng weruh ana mobil menggok, banjur mandheg. Wong-wong kuwi ngira nek sing numpaki mobil panther modhel pikup kuwi mandhor proyeki sing arep golek sarapan. Mula banjur dienteni sak metune. Lagi bareng wong sing dienteni metu lan ninggalne papan kono, wong papat kuwi banjur marani warunge Iroh. Kodrat sing mara dhisik dhewe.
"Ketoke bar ana tamu istimewa ya Roh? kok Depi, karo Pakdhe Arja barang melu nguntapne?" Kodrat sing ndhisiki mara, teka-teka terus nakoni Iroh.
"O alaah, Mas Yuda, saka Surabaya mung bisa mampir sedhela terus arep nyang Solo" wangsulane Iroh karo mlebu menyang warunge maneh, Depi ya terus nututi mBakyune, Arja Sampun bali mlebu omah maneh.
"Yuda Bagong Masmu ?" Kodrat nututi mlebu warung karo takon maneh.
"Iya , mosok sampean pangling ta Mas? Aku dhewe mau pas Mas Yuda lagi mudhun saka mobil ya pangling kok" Iroh wangsulan karo njegigis, saiki mundhak dhuwur tur dadi tambah resik. Kopi ya Mas?"
"He eh karo sarapane barang no" Kodrat wangsulan karo mripate nglirak-nglirik barengane sing ora enggal nusul mlebu "Tibake mau Bagong? saiki ketok gagah, tumpakane Mobil pisan".
"Jarene mau mobil dhakon saka Perusahaan kok Mas, dudu mobile dhewe" wangsulane Iroh karo natakne sarapan. Banjur genti ngracik kopi. Depi isih repot nutukne olehe korah-korah.
"Arepa mobil perusahaan ritak, ya padha wae karo mobile dhewe ta Roh? wong kuwi jenenge mobil inventaris, wis dadi hake sing dicekeli, malah kepenak BBM sak perawatane sing nanggung ya Perusahaan. Bagong mung kari nganggo, ora angger wong lho bisa dipercaya Perusahaan nganti dicekeli mobil ngono kuwi, Bagong kuwi mesthi Karyawan sing wis oleh kepercayaan saka Pimpinane tenan, nagnti oleh Mobil Inventaris ngono kuwi" wangsulane Kodrat. Atine wiwit ayem, Soma Kunthet sak bojone wis katon markir sepedha montore ditutne Silvi neng mburine.
Ana candhake.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar