dening : immir
29.
Nalika Iroh arep ngladekne sarapan karo kopi marang Kodrat, sakala atine nratab. Soma Kunthet karo bojone mlebu warung ditutne Silvi. Nanging nratabe Iroh ya ora suwe, dheweke wis nata atine yen Silvi arep ngunek-unekne maneh kaya sing wis ditulis liwat pesen neng WA ne wingi. Depi sing lagi ngelapi gelas lan piring nganggo serbet resik sing garing ya weruh tekane wong telu mau. Dheweke nggagas, ketoke Kodrat ora mung ngajak Silvi, nanging malah ngajak Somo Kunthet sak bojone, pikire Depi nek pancen Silvi arep nerusne nggone ngajak geger banjur ngatutne keluargane, dheweke wis mathuk karo panemune Iroh wingi, yaiku nek keneng ya diumbar wae, dene ora keneng kriminal kuwi urusane Polisi.
"Mangga Dhe" Iroh grapyak mbagekne Soma Kunthet karo bojone kanthi sumeh ulate padhang, ora ngetokne nek lagi ana masalah karo Silvi "ngersakne sarapan? ngunjuke napa? Teh napa Kopi?"
Soma Kunthet sing ora ngira yen arep oleh tangkep sing grapyak semanak saka Iroh ngono kuwi, maune rada blangkemen. Nanging gandheng wis akeh olehe mangan legi asine urip neng donya, cepet wae enggal bisa nguwasani kahanan.
"Iya, sing sarapan telu, aku, mbokdhemu karo adhimu Silvi, aku ngombene kopi ora legi, mbokdhemu karo adhimu Teh Manis" wangsulane karo ngetokne Rokoke, Rokok Cap Warung Angkringan, sing banjur diterusne takon "neng kene oleh udut ta Roh?".
"Angsal mawon Pakdhe, nanging kula boten sadeyan Ses Lho" wangsulane Iroh karo nata sarapan neng meja, Dhepi ngracik kopi paitan, karo Teh Legi. Sega karo lawuhan cepakane Iroh wis kari sethithik, bar ngladeni wong papat kuwi mengko wis entek, kari nisa sethithik kira-kira mung cukup kanggo wong siji.
Ora ngawistarani nek pikirane lagi seser, atine lagi dheg-dhegan nggembol rasa was, anggone ngrahabi sarapan Soma Kunthet ketok diseger-segerne. Beda karo anak lan bojone, sing sajak ngati-ati olehe nyekeli sendhoke. Mripate Soma Kunthet sing bola-bali nglirik Kodrat sing lungguhe ora adoh karo panggonane, dadi rada anyel, merga sajak Kodrat ora tanggap marang sasmita sing disawatne liwat mripate. Wekasane, Soma Kunthet ora sabar maneh, sikile sing ketutupan meja kuwi dijawilne menyang sikile Kodrat.
"Nggih sekedhap" Kodrat wangsulan karo mesem.
"Apa Mas?" Depi sing krungu wangsulane Kodrat marang Soma Kunthet, nyauti.
"Iki lho, olehmu ngracik Kopi esuk iki beda karo adate, krasa luwih sedhap" wangsulane Kodrat karo ngguyu. Soma Kunthet melu mesem, esem sing rasane kecut.
"Ngene lho Roh" Kodrat wiwit ngajak omong Iroh sing lagi lungguh karo nyerbeti piring "awakmu mesthi wis ngerti nek tekaku neng kene bareng karo Lik Soma sekaliyan lan Silvi esuk iki ora mung saderma arep golek sarapan thok kaya adate, nanging...........".
"Iya Mas" Iroh cepet munggel tembunge Kodrat "aku ya wis krasa kok, nanging dhingklik sing ana kene iki kanggo lungguh wong sing nedya sarapan utawa ngopi lan aku neng kene iki jejerku mung pladen, ngladeni wong sing arep sarapan utawa ngopi. Dadi nek Mas Kodrat ngersakne ngrembug perkara liya, mengko wae nek wis rampung sarapane, tur ora neng kene nggone, nanging neng kana kae lho sing panggonane luwih jembar nek kanggo rembugan".
Muni ngono kuwi Iroh karo nudingi ruang tamu neng omahe. Suwarane Iroh ora keprungu galak nanging ketara nek serius. Krungu wangsulane Iroh sing kaya ngono kuwi, Kodrat meneng, mung mripate wae ngolah-ngalih nyawang Soma Kunthet karo bojone sarta Silvi, sing uga padha nyawang marang Kodrat. Bojone Soma ketok nek sansaya pucet. Malah mripate Silvi wis ketok arep ngetokne eluhe. Sajake wong-wong kuwi ngira nek Iroh olehe nesu tenanan, nganti angel dijak rembugan saka ati menyang ati maneh.
"Dadi awakmu wis tega tenan karo aku ta Roh?" Silvi nyuwara kanthi suwara kedher, saka mripate wis mili luh bening sing nelesi pipine "ora ana maneh pangapura kanggo aku? kancamu wiwit SD nganti tekan SMP iki?".
Weruh lan krungu anake ngono kuwi, Soma Kunthet ndhingkluk, praupane mbrabak abang. Bojone melu mewek tanpa suwara. Kodrat mung meneng karo nguwasi Iroh genti genten karo namatne Depi.
"Mengko dhisik ta Sil" Iroh wangsulan karo suwara sing sareh lan sabar "sing wis mentala lan tega karo awakmu kuwi ki sapa? Karo maneh apa awakmu tau krungu yen aku iki wong sing duwe ati atos ngungkuli watu item kae? Saelingku lho, aja maneh kok karo tangga, sedulur lan kanca sing mbuh sepira tau nandur kabecikan marang aku? sedheng karo wong sing ora tau tak tepungi wae upama tumindak luput marang aku, aku isih bisa aweh pangapura kok".
Silvi ngadeg, banjur nyedhaki papane Iroh lungguh, banjur dirangkul kenceng karo nangis magep-magep. Bojone Soma Kunthet melu nyedhak karo prembak-prembik nangis.
"Tenan ya Roh, aku sing salah, aku njaluk ngapura tenan Roh....." omonge Silvi ing sela-selaning tangise. Depi sing weruh ngono kuwi, nutup lambene nganggo tangan. mBuh nutup esem mbuh nutup njedhire lambe.
"Iya, iya, sing wis kebacut ya wis, ora sah dibaleni" Iroh wangsulan karo ngelus-elus rambute Silvi sing dawa ngombak semu ngandhan-andhan "wis ndang lungguh kono, nek eneng sing weruh mundhak dadi rasanan mengko, dikira ana apa-apa".
"Matur nuwun ya Roh" Silvi saya keket anggone ngrangkul.
"Iya-iya, wis kana sarapane ndang dientekne, mengko nek nganti konangan wong liya marahi ora becik kedadeyane" Iroh nuntun Silvi dijak bali neng panggonane lungguh mau.
"Aku karo mBokdhemu, minangka wong tuwane adhimu Silvi, matur nuwun banget lho nDhuk Iroh" Sawise Silvi bali lungguh, Soma Kunthet nelakne rasa panuwune marang Iroh.
"Inggih Dhe" wangsulane Iroh alus "kula nggih nyuwun pangapunten empun damel susahe Pakdhe lan mBokdhe.
"Ana apa ta iki jane?" dumadakan saka njero omah Arja Sampun metu karo takon "tak rungokne saka omah kok sajak ana sing aneh?"
"O alaah Dhi Sampun...." Soma Kunthet kaget ora ngira karo metune Sampun, wangsulane "iki lho anakmu wedok si Silvi kirim WA sing ora genah nyang anakku si Iroh, dadi ya perlu di lurusne ben ora ndadekne perkara sing ngambra-ambra"
"Ho alah... mung ngono kuwi ta? wis rampung ta ? mosokhe perkara WA wae arep nganti tekan Pengadilan? he he he......" Arja Sampun semaur karo ngguyu.
"Alhamdulillah wis kok Dhi, kabeh wis bali apik"
Pas mbarengi Silvi bali neng palungguhane mau, tenane ana Mobil Inova modhel paling anyar, mlebu pekarangane Arja Sampun banjur parkir neng latar ngisor wit Jambu Mete sing wohe mbriyut saking ndadine. Disusul ana wong papat sing padha mudhun saka mobil, mau. Sing siji isih nom bagus tur gagah, sing siji wong lanang sing nadyan katon wis setengah umur nanging isih katon nggantheng tur kiyeng, banjur sing loro wong wadon nadyan wis setengah tuwa nanging isih katon ayu lan luwes. Bocah sing gagah kuwi mbukak bagasine mobil banjur njupuk barang diwadhahi tas gedhe, embuh apa isine, banjur mlaku nututi wong liyane sing mlaku tumuju lawang omahe Arja Sampun.
Ana Candhake.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar