kacariyosaken malih dening : Rust Luh Getih
20
Kudana lan Sulastri weruh saka mripate Rajikan lan Rajikin katon yen tenane wong loro kuwi miris, majune mung bandha tekad, kira-kira timbang ora nglawan babar pisan, merga wis ngerti nek nyedhaki puputing umur. Kudana lan Sulastri ya dudu wong sing wentalan tegel nyiksa wong sing nyata kalahe. Mula kekarone uga ngetog kekuwatane, supaya mungsuhe ora kesuwen urip. Kudana lan Sulastri obah bareng, cemethine Sulastri ngarah gulune Rajikan lan epek-epeke Kudana ngarah jantunge Rajikin. Jim loro muride Syekh Jaminambar kuwi mencolot maju karo nyabetne teken sing digawa, ngarah lambunge mungsuhe, dadi kekarone obah cepet ngendhakne awake, semu nisih rada mengiwa sethithik. Kang mangkono iku ndadekne panyabete Sulastri luput, mung ngenani ikete Rajikan ing sisih dhuwur, ndadekine iket kuwi kobar murup mencoilot saka sirahe sing duwe. Semono uga pega biru sing mijil saka epek-epeke Kudana ora ngenani jantunge Rajikin, nanging bablas liwat sanyari saka gulune rajikin natap wit randhu alas sing ora adoh saka kono ndadekne wit randhu alas kuwi bedhol saoyot-oyote. Sauntara iku Sulastri sing ora ngira yen mungsuhe isih bisa polah kanthi cepet, ora kober bisa ngendhani lambunge kebabat tekenh kayu Sangga Langit. Wong loro kuwi mung bisa mbengok banter, banjur rubuh ing lemah, kanthi tatu sing nggegirisi. Kekarone kejet-kejet sedhela banjur meneng kanggo selawas-lawase.
Rajikan lan Rajikin sing ora ngira yen kekarone bisa ngalahake musuhe kuwi padha kamitenggengen weruh kahanane musuhe..
"Apa iki sing diarani pitulungan sing ora kanyana-nyana kuwi kakang?" Rajikin takon marang Rajikan sing isih kamitenggengen weruh kahanane Kudana sing suwek lambunge.
"Sing cetha, Allah durung ngersakne awake dhewe cilaka merga pokale menungsa loro kuwi Dhi" wangsulane Rajikan.
"Nanging awake dhewe wis nglakoni dosa gedhe kakang" wuwuse Rajikin sabanjure.
"Iya, Guru wis aweh weling, yen awake dhewe sajroning lelaku menyang Pulo Jawa iring kulon iki, ora dikeparengake gawe pepati marang sapepadhaning titah" wangsulane Rajikan "sedheng gawe mateni kewan sing cilik wae ora dikeparengake, saiki awake dhewe tanpa sengaja wis gawe patining manungsa, titahing Allah sing paling luhur drajate".
"Banjur kepiye Kakang?" Rajikin takon maneh.
"Ora ateges endha saka pandakwa, awake dhewe iki mau kajaba ora ngira yen bakal ndadeknhe menungsa loro kuwi tumekeng pati, awake dhewe rak ya mung mbela dhiri? muga-muga kiang mangkono iku mau bisa dadi srana pangentheng-entheng yen ana tumibane ukuman saka Guru, uga saka Sing Maha Kawasa" Rajikan wangsulan.
"Saiki apa sing kudu ditindakne marang wong loro sing wis dadi mayit kuwi Kakang?" Rajikin takon karo nudingi Sulastri lan Kudana sing wis kaku.
"Kanggo ngengurangi dosa, becike jasad loro kuwi dibalekne ing alam kuwadhagan, ya alaming manungsa banjur dikubur ing bumine" Rajikan wangsulan karo nyedhak arep ngangkat mayit-mayit kuwi.
Ora suwe Rajikan lan Rajikin tumandang, gawe luwangan mayite Kudana lan Sulastri dipendhem dadi saluwang. Bareng rampung anggone ngubur mayit loro kuwi, kekarone nedya bali manjing ing alame maneh. Nanging, kekarone dikagetne dening suwara tangising jabang bayi sing kekejer ora adoh saka papan kono.
"Banjur bayi iki anake sapa kakang? apa anake manungsa loro kuwi mau? yen ngonowa mendah sepira gedhening dosane awake dhewe iki?" Rajikin takon karo keweden "luwih-luwih yen nganti konangan, manungsa liyane awake dhewe mesthi bakal dipidana nganggo carane manungsa sing awake dhewe ora bisa nggambarake mendah sengsarane".
"Apa becike Bayi iki digawa wae menyang alame dhewe? ben ora konangan manungsa liyane?" Rajikan melou wedi.
"Ora Kakang" Rajikin wangsulan "pancen mbok menawa kanthi mangkono awake dhewe bisa endha saka paukumaning manungsa, nanging kepiye awake dhewe bakal wangsulan marang Guru? Lan nyata Allah luwih ngudaneni marang kabeh tumindake awake dhewe".
Rajikan meneng sedhela, bayi sing isih nangis kekejer kuwi diusap lan diwacakne mantra panyirep. Sakala bayi kuwi meneng, ora suwe banjur turu nglepus, kaya ora nate kedadeyan apa-apa.
"Upama ngene piye Kakang?" Rajikin nawakne cara marang sedulure tuwa.
"Ngene piye?" Rajikan takon.
"Klawan sesidheman, bayi iki diselehne ing papan sing cedhak karo omahe manungsa, utawa ing pinggir dalan sing kerep diambah manungsa, ing pangangkah bisa enggal oleh pitulungan. Banjur awake dhewe kanthi sacepet-cepete lunga ninggalne papan kene. Piye Kakang?" Rajikin njlentrehne carane.
Rajikan manthuk-manthuk tandha yen sarujuk karo cara sing ditawakne adhine. Jim loro kuwi tumuli sesidheman ngangkat bayi sing isih turu nglepus kuwi, banjur diseleh ing pinggir dalan sacedhake Marga Catur utawa Prapatan sing ndelok tilas-tilase papan kono kuwi kerep diliwati dening manungsa. Jabang bayi kuwi uga dipageri nganggo japa mantra murih ora ana kewan sing bisa nyedhak utawa ngganggu keslametane. Bubar nyelehne bayi, Rajikan lan Rajikin banjur bali ing alame dhewe, nggeblas gegancangan ninggalne papan kono, arep nerusne laku.
Dina esuke Jabang Bayi sing tangi lan banjur nangis kekejer merga luwe, konangan wong sapirang-pirang. Gandheng ora ana sing ngerti sapa wong tuwane, bayi mau banjur digawa mulih dening Ki Demang Sudiya didadekne anak pupon. Nalika arep menehi tetenger bayi kuwi, dumadakan ana suwara dumeling sing mung bisa dirungokne dening Ki Demang dhewe, yaiku wujud kabar yen si Jabang Bayi yegtine wis duwe jeneng yaiku Raden Sentani. Mula dening Ki Demang Sudiya Bayi mau uga banjur dijenengne Sentani.
"Dadi saiki wis cetha mungguh asal-usulmu ngger Sentani, anane kowe biyen diselehne ing Marga Catur Kademangan Jatipethuk, kuwi dudu lupute wong tuwamu. Mangka buwangen rasa pangigit-igitmu marang bapa biyungmu. Becik saiki tindakna apa kang dadi pepengine Eyangmu Raden Bintulu, yaiku kowe kudu bisa dadi pangarepe wong ing Jatipethuk ngrebut panguwasa ing Tanah Jawa sing samengko isih dikuwasani dening Trahe Sri Brawijaya Kalima" Ki Nagaburik mungkasi critane.
Aku legog-legog kaya togok krungu critane maratuwaku ya Ki Nagaburik kuwi. Wusanane aku banjur nyuwun pitutur apa sing kudu tak lakoni kanggo mujudake kekudangane Kanjeng Eyang Raden Bintulu lan malesake lara wirange Kanjeng Eyang Prabu Brawijaya Pamungkas Ya Eyang Prabu Girindrawardana. Kamangka kanggo nggayuh kalunggtuhan Demang ing Jatipethuk genah nek wis ora bisa, sabab paugeran Jatipethuk nyebutake yen sing bisa dadi Demang kuwi kudu duwe sesambungan getih karo Demang sadurunge.
Rama Nagaburik banjur paring pangandika :
"Kanggo ngayati pakaryan iki, kanggo sawantara kowe kudu pisah karo garwamu si Nagadewi. Awit ing Grojogan Jambe Telu iki, Nagadewi duwe kuwajiban sing ora bisa disambi karo gaweyan ing papan liya. Lan sajroning ora kumpul karo garwa, kowe ora kena pisan-pisan kena gepok senggol karo wanita liya, iya wanita sing abdan alus luwih-luwih wanita sing abadan kasar. Yen nganti kowe tumindak kaya lumrahe wong bebojowan karo liyane anakku Nagadewi, mangka kowe bakal kena walat, badan wadhagmu bakal salin rupa dadi Ula sing ora bisa bali dadi manungsa maneh. Sartane kowe bakal nampa pidana saka Kraton Grojogan Jambe Telu, wujude siji kowe dipegatake karo Nagadewi, loro kowe mung kena manggon ing cedhak gapura dadi tukang jaga regol ing selawase, gandheng wujudmu ula kowe ya ora kalis saka pepati, ora bisa rembugan liyane karo Ula utawa karo warga ing Grojogan Jambe Telu kene".
Krungu pangandikane Kanjeng Rama Ki Nagaburik sing mangkono iku, aku dadi lemes dhempes ilang bayu anggaku.
ana candhake.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar