kacariyosaken malih dening : Rust Luh Getih
22
Jumbuh karo pawelinge Rama Nagaburik, saka Padhukuhan Ngancar aku banjur mlaku ngalor ngetan, arep mampir menyang Padhepokan Grojogan Kaligedhe sing dipandhegani dening Ki Trenggilingwesi. Padha karo nalika nggoleki papane padhukuhan Ngancar, aku nggunakne sipat kiandel Sampur peparinge Rama Nagaburik. Nalika miturut pituduhe Sampur wasiyat kuwi kira-kira sewu jangkah maneh aku bakal tekan ing Grojogan Kaligedhe, dumadakan lakuku diendheg dening wong sing cacahe kira-kira selawe, kabeh ketok keker-keker awake, nyandhang nganggone sarwa prasaja, praupan lan slagane katon kasar banget.
"He... mandheg dhisik Kisanak" tetuwane wong kasar kuwi omong karo ngadeg neng ngarepku. Aku ora wangsulan mung nyawang wong-wong kuwi genti-genten siji-siji. Kabeh nggawa gegaman sing wis diliga. Ana sing nyekel golok, bendho, wedhung lan pedhang.
"Kowe wong lima sajake lagi sepisan iki ngambah laladan iki ya?" wong kuwi takon.
"Iya Kisanak" aku wangsulan "pancen bener lagi sepisan iki aku liwat kene. Ana parigawe apa Kisanak ngendheg lakuku?".
"Ngetiya Kisanak" wong kuwi semaur "dalan sing ana iki kabeh sing gawe aku sakancaku. Sing oleh ngliwati ya mung aku sakancaku, dadi kowe sakancamu kabeh kudu mbalik ora kena ngliwati dalan kene, tak ancer-anceri wae, sewu jangkah saka kene ngarah marang kiblat papat kuwi laladan sing ora kena diambah luwih-luwih diliwati dening sapa wae, kajaba wong sing wis tak ngerteni mungguh kelakuwane, mbebayani tumrap kulawarga padhepokan apa ora".
"O, dadi ndika iki kulawarga padhepokan Grojogan Kaligedhe?" aku nlemak mawa pitakonan marang wong kuwi.
"Bener" wong kuwi wangsulan cekak.
"Yen ngono tiba kebeneran Kisanak" aku ngomong karo mesem "aku karo kancaku lima iki pancen arep sowan Ki Trenggilingwesi ing Grojogan Kaligedhe, dadi mesisan aku nyuwun tulung marang ndika larapna sowanku ing ngarsane Ki Trenggilingwesi".
Tetuwane wong-wong kuwi ora enggal semaur, malah banjur noleh memburi nyawang kanca-kiancane. Wong kuwi padha pating klesik omong dhewe karo kancane. Klawan sabar aku ngenteni anggone wong-wong kuwi rampung omongan. Sauntara iku tak lirik Jedeng, Anggada, Yadim, Jadhug lan Sogle wis ngliga pedhange dhewe-dhewe, siaga ngadhepi bebaya. Sajake gladhen keprajuritan wis dilestarekne dening wong tuwane diwulangne marang anak-anake.
"Ora bisa kisanak" bareng wis sauntara wong kuwi aweh wangsulan marang aku "kowe sakancamu kudu bali, ora ana pilihan liya. Iki pelingku marang kowe, dening Ki Trenggilingwesi aku pancen ora dikeparengake tumindak kasar marang wong sing kena dielingne, nanging yen kowe nekad, ya kapeksa aku bakal tumindak kasar".
"Mengko dhisik Kisanak" aku nyoba ngajak rembugan "yen ndika ora gelem nglarapne sowanku, tulung aturna marang Ki Trenggilingwesi, Aku Raden Sentani putra mantune Ki Nagaburik ing Grojogan Jambe Telu, kepengin sowan ing ngarsane Ki Trenggilingwesi, ngono wae".
"Piye?" Wong kuwi ketok muntab kanepsone "Kowe Raden? dadi tunggale wong Mataram wingenane kae. Yen ngono saiki uga tak prentahne cepet minggata saka papan kene sadurunge bathangmu dadi pakane asu ajak ing alas kene!"
"Sabar dhisik Kisanak, aku dudu wong Mataram, nanging ........." aku nyoba nggenahake.
"Cukup!" wong kuwi nggetak santak, banjur prentahe marang andhahane : "ayo ca, iki tunggale Raden Singasari wingenane, sajake arep mbaleni gawe gendra. Ayo diranjab bareng-bareng mumpung durung kebacut".
"Nggiiiiih......." wangsulane andhahane bebarengan, disusul padha pating pencolot mapanake dhiri ngepung aku lan kanca-kancaku sing saka Ngancar mau.
Satemene aku rumangsa eman, yen kudu kerengan karo murid-murid Grojogan Kaligedhe iki. KIurang-kurang bejane yen nganti klakon kerengan, bakal nuwuhake kurban. mBuh salah siji saka kancaku wong lima saka Ngancar kuwi, mbuh saka murid-muride Grojogan Kaligedhe. Kamangka tekaku iki mau arep nambah kekuwatan kanggo mungsuh sing nyekel panguwasa. Nanging sajake murid-murid Grojogan Kaligedhe kuwi wis ora bisa diajak rembugan maneh. Aku banjur mikir, perlu ngetokne pangeram-eram kareben wong-wong kuwi gelem diajak rembugan. Aku banjur triwikrama, ngrapal aji peparinge Rama Nagaburik. Guluku modot dadi dawa, praupanku uga wis salin dadi praupan Ula Gedhe sing ngisis siyung, tanganku loro kabeh nyekeli gegaman, sing tengen wis tak ngge nggegem ukirane Keris Kyai Luwuk, sing kiwa tak ngge nyekeli landheyane Tumbak Pusaka Kyai Tundhungnyawa. Sengaja aku ngeses banter, ngetokne upas nanging ora tak semburne menyang pernahe wong-wong Grojogan Kaligedhe, malah tak semburne menyang gegodhongan ing sacedhakku, sing ndadekne godhong-godhong kuwi dadi alum sakala kaya disiram nganggo banyu sing umub.
Weruh kahananku wong-wong dadi mandheg, ora sida maju ngrubut. Sajake padha miris ndulu rerupanku sing isa malih dadi manungsa setengah ula ngono kuwi. Dumadakan ana suwara gumuyu sing renyah, banjur disusul guneman sing alus sing ditujokne marang aku :
"Cukup, wis cukup Ngger Raden Sentani, rucaten nggonmu Triwikrama mundhak meden-medeni bocah cilik" saka pucuking wit sing dhuwur kumleyang wong mencolot mudhun sajak kaya wong mabur, banjur ngadeg ing antarane aku karo wong-wong Grojogan Kaligedhe.
"Bapa Guru......." wong-wong Kaligtedhe padha alok semu gumun.
Aku banjuur ngrucat wewujudan sing nggegilani mau bali marang wujudku sakawit. Karo aweh kurmat aku nyoba takon marang sing lagi teka :
"Pangabekti kula Bapa, punapa kula nembe ngadhep Ki Trenggilingwesi Dhanyang Padhepokan Grojogan Kaligedhe?".
"Ora kleru ngger Sentani" wangsulane Ki Trenggilingwesi karo mesem "sing gedhe pangapuramu yen ana lupute Sugali lan kanca-kancane. Iya awit saka kahanan keri-keri iki sing ndadekne Sugali kudu muwuhi kawaspadan anggone ngreksa Padhepokan Grojogan Kaligedhe".
"Inggih Bapa boten dados punapa, lakar inggih awit saking kawontenan, prayogi ngati-ati katimbang getun ing wingkingipun" wangsulanku.
"Sugali...." Ki Trenggiling wesi ngundang Sugali "kene nyedhak kene".
"Inggih Bapa Guru" Sugali nyedhak karo ndhingkluk sajak wedi.
"Sumurupa Sugali" Ki Trenggilingwesi nerusake ngendikane "sing meh wae kerengan karo kowe sakancamu iki pepundhenmu dhewe, ya iki wayah canggahe Sang Prabu Brawijaya Pamungkas, wayah buyute Raden Kumala, asmane Raden Sentani, sing bakal mangarsani Trah Majapahit mbalekne kawibawan Majapahit".
"Inggih" Sugali wangsulan, banjur karo nyawang aku Sugali nyembah karo muwus "Nyuwun pangapunten Gusti, kala wau kula dereng mangertos".
"Ya, ya ora dadi apa Sugali" wangsulanku karo mesem.
"Pangabekti kula kunjuk, Gusti" Sugali ngaturakie bekti.
"Ya tak tampa gawe bombonging rasaku Sugali".
"Angger Sentani" Ki Trenggilingwesi ngendika "ora becik rembugan kok ana ratan, ayo saiki tak dherekne menyang pendhapa, neng kana bisa luwih kepenak yen angger ngersakne jejagongan karo aku lan murid-murid Padhepokan Grojogan Kaligedhe".
"Mangga suwawi kula dherekaken Bapa" wangsulanku karo aweh sasmita marang kanca-kanca saka Ngancar supaya ngetutne laku.
Jebul Pendhapa Padhepokan iki gedhe tur jembar, latare uga katon jembar resik ora ana suket siji-sijia sing thukul, dadi katon mundhak bawera. Ing kiwa tengene regol ana tanduran Pelem sing nedheng kembang, ndadi nganti kaya ilang gegodhongane ketutup kembang pelem sing sumunar semu kuning rupane.
Ing joganing pendhapa wis ginelaran klasa pandhan sing putih rupane. Ing kono Ki Trenggilingwesi nemoni lan nampa tekaku.
Ana candhake.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar