kacariyosaken malih dening : Rust Luh Getih
30
Estunipun tiyang estri ingkang nembe andon napsu kaliyan Singgah punika Nagadewi semahipun Raden Sentani. Dados piyambakipun punika sawer siluman anakipun Ki Nagaburik. Lan pancen karemenanipun Sawer estri setunggal punika andon tresna kaliyan para nem-neman bagus ingkang dipun selir dening semahipun. Mila estu mesakaken para nem-neman ingkang dipun pundhut selir dening Raden Sentani, awit ing kala mangsa kedah ngladosi napsunipun Raden Sentani, nanging ing kala mangsa sanes kedah nuruti brantanipun Siluman Nagadewi. Ewa samanten racak-racak para enm-neman punika boten rumaos menawi namung kinarya papan panyuntaking nafsu, kepara malah remen, inggih awit dayaning aji pangasihan ingkang ndhawahi jiwa lan raganipun.
"Miturut pangirane Kakang Singgah, ya gene omah iki suwung?" pitakenipun Nagadewi dhateng Singgah ing sela-selaning andon katresnan.
"Awit Bapa Bebau netrepi kesaguhane lunga menyang Banyugurih nindakne dhawuh saka Gusti Raden Sentani lumantar aku, supaya mungkasi uripe klawan nglalu. Merga Bapa ora kepengin anake lanang iki dipakakne Ula ingon-ingone Gusti Raden Sentani" wangsulanipun Singgah tanpa nguwali anggenipun ngruket Nagadewi.
"Kuwi sing sepisan Kakang" Nagadewi wangsulan "sing kapindho lan sing satemene sing luwih pas tinimbang wangsulanmu sing kapisan kuwi, apa hara?".
"Sing kapindho? luwih pas? apa ya?" Singgah boten saged suka wangsulan "aku durung ngerti, wong ayu".
"Jalaran Ki Bebau kepengin omah iki sepi, merga anake lanang arep nginep neng omah kene karo apane, hara?"
"Karo..... karo.... woding atine"
"Kowe pancen pinter tenan Kakang" Nagadewi wicanten ngalem "dadi bengi iki, awake dhewe bisa tutug neng omah kene, lagi sesuk mbarengi bang-bang wetan ngaton, nusul menyang Padhepokan Banyugurih".
"Iya, Wong ayu" wangsulanipun Singgah "nanging aku wedi"
"Wedi apa kakang? Kangmas Sentani ora arep migatekne awake dhewe, merga lagi kasengsem ulah tresna karo selir liyane".
"Iya, kuwi aku weruh" Singgah wangsulan "nanging aku wedi yen nganti sesuk Bapakku ora netepi janjine banjur aku kudu nampa pidana dipakakne Ula Siluman sing dadi klangenane Gusti Raden Sentani. Mendah kaya apa rasane? hm..........".
Nagadewi gumujeng kenes, lajeng mangsuli wicantenipun Singgah :
"Kuwi aja dipikir Kakangku wong Bagus, lha wong Kakang Singgah kuwi wis bola-bali ngrasakne mangan lan dipangan Ula kuwi ngono lho? kok ndadak takon kaya apa rasane, lho?!?".
Singgah mesem, kekalihipun nunten netagaken anggenipun ngunggar hardhaning nafsu ing griya ingkang tinilar Ki Bebau Dasa niku.
Sawatawis punika, ing Padhepokan Banyugurih Nyi Bebau Dasa sampun kempal kaliyan para Mentrik (cantrik wadon) ing paleremanipun. Ki Bebau ing Ngantang nembe rerembagan kaliyan Ki Guru Sukirna. Ingkang dipun rembag inggih punapa ingkang badhe katindakaken benjing enjing dening Ki Bebau saha Ki Guru Sukirna gegayutan kaliyan anggenipun Ki Bebau ingkang sampun sanggem dhateng anakipun jaler, badhe nglalu, pejah ngendhat dhiri ing panging sawo plataran Padhepokan Banyugurih. Ki Guru Sukirna ngedalaken tampar ingkang kadamel saking lulup waru, panjangipun antawis kalih dhepa, lajeng dipun ulungaken dhateng Ki Bebau ing Ngantang, sarwi wicanten :
"Punika dhadhungipun Ki Bau".
"Lho? dados kula benjing punika siyos ngendhat saestu Ki Guru?" Bebau Ngantang pitaken kaliyan praupan pucet, dereng mangertos punapa ingkang dipun kajengaken dening Ki Guru Sukirna.
Cantrik-cantrik ingkang ndherek lenggah ing pendhapa sami mesem sumerep ewah-ewahaning praupanipun Bebau Ngantang ingkang ketingal ajrih ngaten punika.
"Leres Ki Bebau" Ki Guru Sukirna wicanten kaliyan sareh.
"Lho kados pundi ta Ki Guru? menawi makaten benjing kula rak siyos pejah saestu? pejah siya-siya awit nglalu? kamangka Ki Guru nate paring dhawuh supados pikajengipun Sentani boten dipun turuti? lha kok kula malah kaparingan tampar lulup kangge ngendhat punika kersanipun ki Guru pripun?".
"Sabar Ki Bau" Ki Guru Sukirna wicanten taksih kanthisuwanten sareh "leres, pikajeng degsuranipun Sentani boten angsal dipun turuti. Nanging, Ki Bebau kula suwun netepi pangandikanipun dhateng Si Singgah, bilih ing dinten Jumuah Kliwon benjing Ki Bebau badhe ngendhat dhiri ing pang sawo Plataran Padhepokan".
"Lan Singgah badhe nyumerepi Bapakipun pejah ing gantungan, makaten punapa?".
"Mangke rumiyin ta?" Ki Guru Sukirna wicanten radi santak "Ki Bebau pitados dhateng kula punapa boten? Menawi pitados, kula sampun janji badhe mbudidaya murih Ki Beau boten badhe pejah ing kendhatan, nanging menawi boten pitados inggih sampun, mangga sakersa ndika badhe punapa?".
Bebau Ngantang, mendel boten saged kumecap. Ki Guru Sukirna ugi boten wicanten malih, malah ketingal badhe ngadeg nilaraken pendhapa.
"Nyuwun pangapunten Ki Guru" dumadakan Ki Bebau wicanten "kula pitados lan manut punapa dhawuhipun Ki Guru".
"Lha rak makaten" ki Guru Sukirna wangsulan kaliyan mesem "dhadhung punika supados dipun rawati, benjing menawi Si Singgah lan sekabatipun Sentani dumugi mriki, Ki Bebau lajeng menek Wit Sawo ngajengan punika, milih Pang ingkang ngandhap piyambak lajeng damel kala mawi dhadhung punika lan nagsulaken dhadhung dhateng panging sawo, nembe Ki Bau lon-lonan nguwali pang ingkang dipun pidaki. Ing mriku mangke Ki bau badhe sumerep kados pundi Gusti Allah badhe paring wilujeng lumantar kawulanipun".
Sanaosa taksih dereng mudheng ingkang dipun pikajengaken dening Ki Guru Sukirna, nanging Ki Bebau ing Ngantang boten wicanten malih. Tampar lulup ingkang agengipun sadriji lajeng dipun gulung dipun lebetaken ing rasukanipun. Boten dangu lajeng sami bibar, sami leren ing gothakanipun piyambak-piyambak.
Anyarengi pletheking surya, Singgah kaliyan Nagadewi dumugi ing regol ngajeng. Nalika samanten Ki Bebau sampun sumadiya dhadhung ingkang sampun dipun damel kala, dipun kalungaken ing gulu. Salah satunggaling cantrik mendhet andha dipun sendhekaken ing witing sawo, kangge menek Ki Bebau nggayuh pang papanipun nangsulaken tampar. Sampun katangsulaken, lan siaga badhe ngendhat dhiri, Ki Bebau ing Ngantang wicanten dhateng Singgah, anakipun jaler ingkang ngadeg ing plataraning Padhepokan :
"Singgah seksenana dina iki aku wong tuwamu, krana ngeman kowe ben ora dipakakne dhemit Ula ingon-ingone Setan Sentani, tak lilakne aku mati nglalu ing wit sawo iki. Sapungkurku aku meling supaya aja pisan-pisan kowe cedhak karo simbokmu, merga yen nganti kowe cedhak karo simbokmu, tan wurunga mbuh kapan dinane mesthi ya bakal kok kongkon nglalu kaya bapakmu iki. Siji sing perlu kok ngerteni, kowe digawe seneng dening Setan Sentani kuwi ora suwe, mengko yen Setan kuwi nemu nom-noman liya sing bagus-bagus, kowe lan selir-selire Setan Sentani kae kabeh mesthi bakal disingkirne nganggo carane Iblis sing ora weruh kabecikan kae. Dadi mbok menawa wis dadi kodrating jagat ya mbuh dosa apa sing tau tak lakoni aku ora ngerti, aku oleh walating Jagad patiku lan patine anakku nganggo dalan sing ora lumrah lan aku ya ora ngerti mbuh Yamani ngendi sing arep tak pannggoni sawise aku tumekeng pati".
Boten wonten ingkang nyana lan boten wonten ingkang nginten saderengipun, Singgah ingkang gagah prakosa punika, dupi mireng wicantenipun Ki Bebau ingkang makaten kala wau , dumadakan ndhawahaken badanipun ing siti, ndheprok. Lan kaliyan suwanten ingkang pedhot-pedhot Singgah wicanten dhateng Ki Bebau ing Ngantang, inggih tiyang sepuhipun :
"Bapak, sewu kaluputanku aku njaluk pangapura. Saiki aku ngerti, Bapak sing bener lan aku sing luput, mula Bapak tak jaluk Bapak murungne anggone arep nglalu. Mudhuna ya Pak, buwangen tampar sing kalane ana gulune Bapak kuwi. Aku saiki wis eling, yen ana dukane Gusti Raden Sentani merga aku ora nuhoni dhawuhe, aku ya wis pasrah. Luwih becik aku mati dadi mangsane Ula klangenane Gusti Raden Sentani tinimbang kabeh kulawargane dhewe bakal nemoni mati nistha lan aluse bakal dadi isen-isening Yamani".
Ingkang sami mireng wicantenipun saha sikepipun Singgah ingkang makaten kala wau sadaya sami kaget, kalebet wanita ayu ingkang duginipun sareng Singgah kala wau.
ana candhake.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar