dening: IMMIR
26.
Wekasane mBok Ti karo Mur olehe bali bareng karo Bu Kristin, neng dalan karo mlaku wong telu kuwi padha omong-omongan kaya kanca sing wis akrab. Jroning batin Bu Kristin ngalembana anake lanang, nadyan durung tau cedhak suprandene wis bisa maca rupa lan anggah ungguh lan solah bawane bocah wadon sing jeneng Murjiyati kuwi. Bu Kristin uga banjur nenuwun marang Sing Kuwasa, muga-muga Murjiyati durung duwe calon bojo utawa durung dipacangne dening wong tuwane sing ana desa. Merga wong tuwa ing padesan kuwi adhakane najan anake ora ana omah nanging wis dipacangne karo wong lanang sing dianggep cocogt dadi sisihane anake wedok, mengko sawayah-wayah bali menyang desa banjur diijabne.
"Aku nyuwun nomer hape sampean Nak Mur" kandhane Bu Kristin sadurunge menggok menyang omahe.
"Kula boten apal kaliyan nomer hape kula kok Bu" wangsulane Mu bares "tiyang kula nggih awis-awis nyepeng hape, nyepenge paling-paling menawi Mak-e kula ingkang wonten dhusun telepon utawi menawi kula kangen kaliyan mak-e, kula ingkang telepon. Niku nggih dereng kantenan sewulan sepisan".
"O ngono ? ya wis iki tak wenenehi nomer hape ku, wae mengko nek wis tekan dalem nek kober ibu di-miscall ya?" Muni ngtono kuwi Bu Kristin karo ngelungne Kartu Nama sing ana nomer hape ne.
"Inggih Bu, matur nuwun" wangsulane Mur karo nampani kartu nama sing banjur dilebokne menyang dhompete.
Bu Kristin menggok menyang omahe, mBok Ti karo Mur banjur nyabrang ratan tumuju menyang omahe juragane. Wong loro kuwi wis ora omong-omongan maneh, Mur lakune dicepetne merga kelingan yen isih akeh gaweyan sing durung ditandangi.
Nalika pas wayah leren awan, wayahe wong-wong mlumpuk mangan bareng, kaya adate pararewange Kulawarga Kardiman kuwi padha omong-omongan mirunggan diselani geguyonan samadya kaya lumrahe wong kekancan, nadyan guyonan kuwi sok-sok ya mambu guyon-guyon parikena barang.
"Awakmu mau wis sida miscall Bu Kristin apa durung Mur? Memgko awakmu gek lali, wonge wis kandhung ngenteni olehmu miscall lho" dumadakan mBok Ti ing sela-selane mamah segane omong, ngelingne Mur yen duwe kesaguhan arep miscall Bu Kristin.
"Durung mBok" wangsulane Mur karo sajak ora kepenak atine"aku mau kelalen, malah saupama ora sampean elingne aku ya ora kelingan blas".
"Ya mengko nek bar mangan, ndang dimiscall sel;ak diarep=arep mengko" mBok Ti ngandhani.
"Bu Kristin ki sapa lho mBok? thik njaluk dimiscall barang ki? kok ketoke penting temen" Andhik nrambul gunem takon marang mBok Ti.
"Bu Kristin garwane Pak Suryadi sing daleme ngarep omah kuwi lho" mBok Ti aweh wangsulan.
"Oalah, Penjahit kuwi ta?" Marsana melu takon.
"Iya" mBok Ti wangsulan.
"Lha awakmu apa ndandakne klambi mrono ta Mur? Thik Bu Kristin njaluk nomer Hape barang ki?" Andhik takon maneh.
"Ora kok Mas" Mur wangsulan cekak, olehe mangan dicepetne, merga selak kepengin njupuk ha pe ne terus dienggo miscall utawa nek perlu nelpon Bu Kristin pisan, ngiras pantes njaluk pangapura merga wis tledhor karo sesanggemane.
"Lha thik wonge ngongkon awakmu miscall neh? ngongkon miscall kuwi padha karo njaluk nomer ha pe Mur" Andhik nuturi Mur.
Sing dituturi ora semaur, malah sansaya telap telep anggone nyendhoki segane.
"Bener nDhik" mBok Ti sing banjur nggenahne "Dhek mau esuk ki Mur rak tak kongkon ngancani aku blanja sayuran nyang nggone Pak Bakir, neng prapatan kulon kana kae? Lha pas blanja mau kepethuk karo Bu Kristin sing dikancani anake lanang sing jeneng Tanta, mekanik Toko Pit Motor kae. Banjur Bu Kristin karo anake lanang ngajak tetepungan Mur.....".
"Bu Kristin karo anake lanang kuwi ngajak kenalan Mur mBok?" Marsana takon, nugel omongane mBok Ti.
"Iya" wangsulane mBok Ti "maune sing ngajak tepungan Bu Kristin, banjur anake lanang nembung njaluk ditepungne pisan".
"Aneh" dumadakan Andhik saulu "apa karepe si Tanta ngajak kenalan Mur barang kuwi?. Awakmu ya gelem Mur dijak kenalan anake Penjahit kuwi?".
"Ya mesthi waqe gelem ta Mas?" wangsulane Mur ayem "mosok wong diajak kenalan wae ora gelem? gek sing ngajak kenalan ya tanggane pisan, bola-bali pethuk simpangan neng dalan ora padha luruhan merga ora kenal, lha nek kana sing ndhisiki ngajak tepung, kuwi aku rak ya kari nimbangi".
Bubar wangsulan ngono kuwi Mur banjur ngalih, mlebu menyang kamare arep njupuk hape ne. Andhik sing oleh wangsulan saka Mur mangkono mau sajak atine ora seneng blas. Ora mung Andhik thok, najan Singgih karo Marsana uga Sadirun di Tukang Kebun, kabeh padha ora seneng nek Murjiyati ana sing ngajak tepungan. Olehe padha mangan awan dadi ora krasa seger lan gurih maneh, ana rasa sing luwih rosa, sing kuwawa ngendhih rasa ngelih, ngilangna rasa gurih sing dumunung ana panganan olah-olahane mBok Ti karo Mur sing kulinane duwe rasa sing banget mirasa. Ora suwe Mur wis bali mapan lungguh neng kursi sing mau dilungguhi, tangane tengen nyekel Hape tangane kiwa nyandhak kertas cilik sing diarani Kartu Nama, Kart Namane Bu Kristin Penjahit Sempulur.
Mur banjur thak-thik nduduli angka-angka neng hapene, kaya adate nek nampa telpon utawa nelpon suwara telpone dibanterne. Hapene banjur diselehne neng dhuwur meja, ora dicedhakne kupinge.
"Halo, Assalamu'alaikum" suwarane Bu Kristin keprungu cetha, ngucapne salam.
"Alaikum salam" Mur mangsuli "inggih Bu niki kula Mur".
"Oalaah, Mur ponakane mBak Surati ta? tak kira sapa" Bu Kristin ngomong karo ngguyu seneng.
"Inggih, badhe nyuwun pangapunten Bu" Mur kandha maneh.
"Lho kok nyuwun pangapura ki ngapa? Nak Mur ora luput apa-apa kok karo Ibu" Bu Kristin cepet-cepet semaur.
"Inggih Bu, wau kula kesupen menawi badhe miscall Ibu, kula sampun tledhor amargi lajeng kaslamur nandangi damelan".
"O ngono wae kok ndadak nyuwun pangapura ta Nak Mur, Nak Mur. tenan kok Ibu ora apa-apa".
"Inggih Bu Matur nuwun"
"Iki nomer hape ne Nak Mur ta? mengko tak simpene pisan".
"Inggih, sampun nggih Bu, matur nuwun"
"Ya Nak, padha-padha".
Hape banjur ditutup, karo nglebokne Kartu nama nyang dhompete maneh, Mur kanfha marang mBok Ti :
"Wis mBok, atiku wis plong, wis njaluk ngapura nyang Bu Kristin".
"Ya wis suk maneh nek wis saguh ki ya ndang dicakne, ben gak kelalen maneh" wangsulane mBok Ti aweh tutur.
"Upama awakmu mau omong aku, malah tak penging supaya ora usah nelpon Bu Kristin Mur" Andhik omong suwarane semu kedher.
"Lha ngapa Mas? upama sampean penging aku ya emoh. Wong aku dhek esuk wis saguh, kamangka jenenge manungsa kuwi sing digugu rak omongane ta Mas? Lha nek omonganku ora kena dicekel, rak padha wae aku iki ora ngregani awakku dhewe? Jare ajining dhiri iku dumunung ana lathi?" Mur mangsuli kandhane Andhik karo ukara sing rada dawa. Lan nampa wangsulane Mur sing ngono kuwi mau atine Andhik krasa ora kepenak, kupinge Andhik krasa panas.
ana candhake.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar