TEMBANG CEMPLANG 33

 

dening: IMMIR

 

33.

Bu Narti apa dene Bu Kardiman uga weruh Mur sing rupane dadi abang ireng merga kepanasen kuwi, nanging priyayi loro kuwi rumangsa seneng, Mur pancen bocah sing trampil lan gathekan ing samubarang gawe. Olehe tandang Mur ngono kuwi miturut pambijine Bu Kardiman apa dene Bu Narti merga wis dadi sipat lan watak wantune Mur sing ora seneng meneng nganggur. Kajaba meruhi kahanane Mur, Bu Narti uga ora leren anggone ngulati anake kuwalon, sing wiwit mau ketok kasengsem marang solah bawane Mur. Ketok nek duwe rasa seneng marang kapribadene Mur sing tanpa pamrih apa-apa melu cag-ceg melu tumandang gawe.

Bu Kardiman nglirik jam tangan sing ana lengene, banjur grenengan dhewe :

"Lho jebule pancen wis awan ta? layak panase kaya mlethekne sirah".

"Jam pira ta Dhik?" Bu Narti nyauti grenengane adhine ipe.

"Sampun meh jam sewelas mBakyu" wangsulane Bu Kardiman sing banjur kongkon marang Mur "kana Mur, ndang wijik dhisik banjur ayo ndang mbalik neng daleme Mas Sujud. Mau sing kok wadhahi kerdhus gawan saka omah, wis kok udhunke apa isih neng mobil?".

"Sampun kula andhapaken sedaya kok Buk, kula paringne meja wingking, nanging dereng kula dhudhahi" wangsulane Mur.

"Ayo Dhik, nek arep wijik tak tuduhne nggone, neng kalen wetan gubug kono kuwi lho!" Sujud ngomong marang Mur.

"Mangga Mas, kula dherekaken" Mur wangsulan alon. Jroning atine ana rasa "mak sir" ngono, merga bola-bali Sujud yen ngundang dheweke nganggo sebutan "dhik". Ora mung Mur dhewe sing neng atine ana rasa aneh nalika Sujud nyebut Mur Dhik, neng atine Bu Narti uga ana rasa kaya sing dirasakne Mur. Mung bedane nek rasa neng atine Mur rasa nggumun marang Sujud sing ingngatase Sarjana sing wis  bisa urip mandhiri nanging isih gelem ngajeni drajating babu sing kaprah diceluk Yu utawa dijangkar ngono wae. Nek rasa sing ana atine Bu Narti beda maneh, Bu Narti duwe panemu yen kanthi sebutan dhik ngono kuwi ateges Sujud sansaya wuwuh rasa kasengseme marang Mur sing duwe rupa memper karo jenate Vera, bojone.

Sujud banjur mlaku dhisik menyang kalen, Mur luwih ndhisik mbalekne alat sing mau dijupuk saka gubug, lagi banjur nututi Sujud. Bu narti karo Bu Kardiman ngenteni wong loro sing menyang kalen kuwi, lungguh lincak saka pring sing ana gubug kono.

"Wiwit Mur teka neng Gunung Putri mau saka rumangsaku kok saya mantep ta Dhik olehku kepengin njodhokne karo si Sujud?" Bu Narti miwiti omong marang adhine ipe.

"Nggih makaten punika mBakyu kawontenanipun Mur, borong anggenipun badhe mastani" wangsulane Bu Kardiman ayem.

"Lha Dhik Kardiman wis ngabari Mur perkara iki apa durung? saora-orane wis mlambangi luwih dhisik?" Bu Narti takon.

"Babar pisan dereng mBakyu" wangsulane Bu Kardiman "kula nengga kabar saking mBakyu lan Sujud rumiyin, kula mbadhe ngabari Mur niku radi kuwatos, mengke kadhung kula tari purun, jebul mBakyu pirsa kekiranganipun Mur utawi Sujud boten sios ngajengaken, rak mesakaken si Mur?".

"Kuwi bener Dhik" Bu Narti nyauri pawadane Bu Kardiman "nanging, saka rumangsaku Mur kuwi kurange ora pati ana kok, upama ana ya gampang dibenerke. Nek Sujud dhewe, kajaba kaya sing tak critakne sampean neng telepon kae, wiwit awake dhewe teka mau rak ya ketok lan bisa diwaca ta sing digagas Sujud marang Mur? Mau neh wiwit Mur nembung arep nganggo caping banjur ditambahi weruh Mur melu tandang gawe wong loro kae mau? Sampean ya krungu ta Sujud yen ngundang Mur wis wani nganggo sebutan Dhik barang?".

Bu Kardiman mesem krungu omonge Bu Narti ngono kuwi, batine pancen ya mbenerake nanging ora nemen kaya Bu Narti ngono kuwi. Mula ya banjur wangsulan :

"Nggih kula ngrantos mawon, pripun tangkepe Sujud dhateng Mur salajengipun, menawi sampun saestu mantep mangke Mur kula kandhanane".

Sauntara iku olehe reresik Mur karo Sujud wis rampung. Karo mlaku dumadakan Sujud takon :

"Dhik Mur bisa masak sayur asem?"

"Nggih saged Mas, wonten punapa ta?" Mur genti takon.

"Nek  bisa aku arep njaluk tulung, tak kon masakne. Saiki aku tak apek kacang panjang kae dhisik" karo mangsuli ngono kuwi Sujud nudingi tanduran kacang panjang sing wohe ndadi.

"Oh, inggih Mas, mangga kula rencangi ramban" wangsulane Mur sajak seneng.

Wong loro banjur apek kacang sing wis wayahe dirambani kuwi, ora akeh mung cukup disayur ngono wae.

"Mengko sore, bakule kacang lagi arep teka ngepeki dhewe neng kebun" kandhane Sujud karo ngulungne kacang olehe methik marang Mur "banjur bengine digawa menyang pasar sayur, nek wis payu lagi aku diwenehi dhuwite, adate ya karo apek maneh wonge menehi dhuwit sing dhek wingine".

"Dados kados candhak kulak nggih Mas?" Mur takon karo nampani kacang sing diulungne Sujud.

"Iya, lumayan lho asile nandur Kacang ngene iki Dhik" Sujud nyauti guneme Mur.

"Inggih Mas, meh saben dinten panen" wangsulane Mur.

Ora suwe ramban wong loro banjur mbalik marani Bu Narti karo Bu Kardiman sing wis sauntara ngenteni neng Gubug.

"Lha awakmu kuwi nggawa apa maneh Mur?" durung nganti Mur tekan ngenggon Bu Kardiman ndhisiki takon.

"Kacang panjang Bulik" sing wangsulan malah Sujud "mengke badhe kula ken ndamelne sayur asem, kalih mangke disukani ron mlinjo mengke kula pendhetne ing latar ngajeng wau ketingale kathah ingkang nem-nem".

"Cocok kuwi Nang" Bu Narti melu nrambul gunem "awan-awan panas ngene iki, mangan karo sayur asem pancen ketoke seger".

"Ingih Bu" wangtsulane Sujud.

Wong papat kuwi banjur padha mlaku arep bali menyang omahe Sujud maneh. tekan omah Sujud ora nganggo mandheg bablas methiki godhong mlinjo sing isih nom neng latare. Bu Kardiman karo Bu Narti banjur mlebu omah, leren lungguh neng kursi. Mur sing bablas menyang pawon, dumadakan diceluk juragane supaya nyedhak.

"Inggih Buk-e?" Mur cadhong dhawuh.

"Lha olehmu nggawa sega sak lawuhe saka omah mau banjur arep dienggo apa nek awakmu malah dikongkon nggawe sayur asem?" Bu Kardiman takon.

"Lha inggih kados pundi saenipun Buk-e?" Mur genti males takon.

"Ya mengko ben turah neh" durung nganti Bu Kardiman wangsulan Bu Narti ndhisiki semaur. Bu Kardiman meneng wae.

"Pripun Buk upami dipun paringaken Mak-mak ingkang nyambut damel ing Kebun wau? mangke kula terne" Mur ngusulne panemune.

"Tak kira ngono ya luwih becik, timbang mengko dibuwang" wangsulane Bu Kardiman .

"Nak Mur ki pancen cepet kok nek mikir, seneng aku" Bu Narti ngomong karo mesem seneng.

Sujud mlebu omah karo tangane nekem godhong mlinjo satekem gedhe.Ngeeti nek Sujud mlebu omah, Bu Narti gageyan kandha karo mrentah anake kuwalon :

"Kana ndang diselehne dhisik sing digawa kuwi, banjur Nak Mur tulung terna bali menyang Kebun".

"Wangsul teng kebun? napa wonten ingkang kantun?" Sujud takon.

"Ora, iki mau Bulikmu rak ngasta sega sak lawuhane saka Jakarta, merga dikira awakmu durung masak. Lha tinimbang panganan kuwi mengko turah ora kepangan, jarene Nak Mur luwih becik diwenehne Mak-mak sing nyambut gawe mau, upama ora kepangan rak ya kena dienggo makani ingon-ingone neng omah mbuh pitike, mbuh menthoke" Bu Narti mangsuli karo nggenahne olehe prentah.

"Oh, inggih Buk, matur nuwun Bulik" Sujud wangsulan banjur bablas mlaku memburi arep nyelehne godhonge mlinjo.

 

ana candhake.