TEMBANG CEMPLANG 34

 

dening: IMMIR

 

34.

Jebul Sujud dina wingi wis duwe rancangan kanggo nyugata Ibu kuwalon lan Bulike sing arep dolan menyang omahe. Sujud wis pesen kanggo mangan awan marang warung ayam goreng ora adoh saka omahe. mBarengi olehe masak sayur asem Mur mateng, pesenane Sujud wis teka, komplit kanggo porsine wong nem, segane diwadhahi wakul . Dadi menu mangan awan kuwi Jangan Asem karo ayam goreng nganggo sambel sak lalapane pisan. Dening Mur wis ditata kanggo mangane Bu Narti, Bu Kardiman karo Sujud. jatahe dhewe karo jatahe Andhik didhewekne neng mburi, dadi  Mur pancen niyat ora arep wani mangan bareng ngancani wong-wong sing dianggep duwe drajat sing beda karo dheweke.

Bubar tata dhahar, Mur kelingan nek Andhik mau isih ana mobil ora awor wong liyane, mula banjur metu arep ngomongi sopire Bu Kardiman kuwi yen wis wayahe mangan awan.

"Wis rampung ta Mur olehmu tata dhahar?" lagi wae tekan panggonane jagongan Bu Narti, Bu Kardiman karo Sujud, Mur wis ditakoni juragane "lha kok arep metu arep menyang ngendi?".

"Sampun Buk-e" wangsulane Mur "badhe nyriyosi Mas Andhik".

"Oh, iya ya? Andhik mau omong nek keri neng mobil arep mbenerke kipas, layak mau tak eling-eling kok kancane kurang siji?  jebul si Andhik sing durung katon. Ya wis ndang omongana, paling bocahe turu neng mobil" Bu Kardiman nyauti wangsulane Mur.

"Tak paranane wae Dhik" Sujud omong karo ngadeg "Dhik Mur ndherekne Ibu karo Bulik dhisik wae menyang ruang makan".

Sidane sing marani Andhik Sujud, Mur bali memburi,lali karo prentahe Sujud sing ngongkon ngeterne Bu Narti karo Bu Kardiman nyang ruang makan. Bu Narti mesem karo mbalang liring menyang Bu Kardiman, wong wadon setengah tuwa kuwi nggagas yen sajake Sujud ora pati lila nek Mur nek marani Andhik. Sing dilirik melu mesem, mung wae beda panampane, sing digagas Bu Kardiman malah mung sepele, yaiku mbarengi weteng krasa luwe, panganane wis dicepakne. Bu Narti banjur ngajak Bu Kardiman mara menyang panggonan mangan luwih dhisik.

Ora suwe Sujud nusul ditutne Andhik.

"Lha piringe kok mung telu ta Dhik?" karo mapan lungguh Sujud nakoni Mur sing isih ana pawon "Lha piringmu karo piringe Mas Andhik kok durung ana ?".

"Inggih Mas" Mur mara banjur wangsulan "maeme Mas Andhik sampun kula tata dhateng pawon, kalih kula".

"Ora" Sujud nyaut wangsulane Mur "kene kabeh lungguh kene, mangan bareng ben luwih seger".

"Iya Nak Mur, maem awor karo Ibuk kene pisan, ben luwuh krasa enak, Ibuk ya wis selak kepengin ngincipi jangan asemmu kok" Bu Narti numpangi rembuge Sujud, banjur kandhane marang Andhik sing isih ngadeg neng sisihe meja "lenggah kene pisan Mas Andhik, piringe ben dijupukne nak Mur".

Nadyan semune ketok nek rada rikuh, wekasane Andhik karo Mur banjur melu mangan bareng awor lan para sing dianggep juragan kuwi.

"Kula niki asring lho Bulik" karo nyendhok segane Sujud ngomongi Bu Kardiman "ngajak kanca-kanca ingkang nyambut damel dhateng tegil nika maem sareng ing griya mriki".

"Iya ta Mas? ben mundhak raket ya?" Bu Kardiman nanggapi.

"Inggih Bulik, waune tiyang-tiyang nika ngih sami pekewet, nanging dangu-dangu nggih lajeng biasa mawon, lha kula niki paling boten remen lho menawi diwastani Majikan, lajeng menawi maem boten kedah miyambak boten awor kalih pekerja. Rak nggih botenh sekeca ta Bulik ngoten niku?" Sujud mbacutne omonge.

"Ngono kuwi ya apik-apik wae Nang" Bu Narti melu numpangi rembug "nanging ya ing wektu-wektu tartamtu wae, ora kok saben dina kudu ngono. Padhane dina iki Mas Andhik karo Nak Mur sing adate nek maem ora bareng karo Bulikmu, dina iki pancen ya kudu gelem olehe dhahar bareng Bulikmu. Lha mengko nek wis teka Jakarta, Bulikmu olehe dhahar ya ben bareng karo Paklik, Nak Mur karo Mas Andhik bareng-bareng karo mBok Ti lan kanca-kanca liyane kaya padatan".

"Inggih Buk" Sujud wangsulan cekak.

Bu Narti banjur ngendika maneh :

"Ayo Nak Mur, karo Mas Andhik ora sah ndadak nganggo rikah-rikuh, sing biasa ngono wae lho!, nek padha rikah-rikuh mengko rak ora sida wareg lan ora krasa seger. Jangan asem gaweyane nak Mur iki jan cocog banget aku, krasa tenan neng ilat".

"Pancen tangane Mur niku adhem kok mBakyu" Bu Kardiman nrambul gunem "rumaos kula teng griya nika, Mur masak punapa kemawon kraos mirasa, Bapakne Doni nggih remen lan cocog".

"Masak bisa mirasa ngene iki biyen ana sing muruki ya Dhik?" Sujud genti nakoni Mur sing wiwit mau mung meneng.

"Inggih, kula rumiyin sagedipun namung damel sambel Mas" Mur wangsulan "sareng ndherek Ibuk-e lajeng dipun paringi warah, resep-resepipun masak. Andilalah kok kula saged, ngecakaken piwucalipun Ibuk-e".

"Iya percaya aku" Bu Narti numpangi rembug "pancen Ibuk-mu kuwi pancen apa-apa sarwa bisa kok, mula aku ya seneng banget duwe sedulur wedok kaya ibuk-mu iki".

"mBakyu niku kok nggih ngegongi Mur mawon lho" Bu Kardiman mangsuli tembunge mbakyune ipe "Mur niku, sauger ditakeni tiyang kok saged ngaten, ingkang dipun damel pawadan mesthi anggen kula muruki".

"Lha inggih pancen makaten lho Buk-e" Mur genti wangsulan "rumiyin kula namung ngertos caranipun ngasag kalih berah dhateng sabin, malah basa kemawon nggih sok kuwalik-walik, sareng ndherek Ibuk-e dhateng Jakarta lajeng saged radi ngertos. Mila kula lajeng kraos ndherek Ibuk-e".

Bu kardiman ora semaur, nanging neng jero atine ana rasa seneng lan mongkog, neng ngarepe mbakyune ipe lan Sujud, Mur wis nuduhne yen Bu Kardiman kuwi dadi Majikan ora mung ngalap tenagane Mur wae, nanging uga wis aweh kawruh sing migunani marang rewang-rewange. Nek sing digagas Bu Narti beda maneh, Bu Narti ngarani nek Mur kuwi bocah sing ora seneng mamerne kawruh lan kapinterane, malah seneng nuduhne kaluwihane bendarane. Meh padha karo sing digagas Bu Narti, Sujud duwe panemu Mur pancen duwe kapribaden becik, ora keminter lan isih rumangsa butuh tambahan kawruh lan bocah wadon sing ngene iki sing cocog dadi ibu rumah tangga sing ora seneng nggoleki cacade wong liya klebu bojone dhewe.  Mung Andhik sing duwe gagasan seje dhewe, batine Andhik ngguyu omongane wong-wong kuwi kabeh, mandhak mung kaya ngono wae didadekne bahan rembugan. Kamangka rumangsane Andhik kaluwihane Mur kuwi ya mung merga duwe rupa sing rada nggambar lan ndelalah nek nyandhang nganggo sarwa patut. kuwi wae.

Kira-kira jam loro awan, Bu Narti ngajak bali, amarga jarene mengko sore ana rapat Ibu-ibu ing RT ne. Bu Kardiman ya mung kari manut, nuruti apa sing dadi karepe mBakyune. Mung sajake sing arep ditinggal bali krasa abot rasane. Rumangsa durung tutug anggone bisa cecedhakan karo wanita sing wis nggugah ati lanange. Nalika salaman pas Mur pamitan, tangane Mur digegem kenceng kaya ora arep diuculake. Nanging Sujud durung duwe wewenang apa-apa kanggo nyandhet lungane Mur sing kudu bali ndherekne majikane.

 

ana candhake.