TEMBANG CEMPLANG 35

 

dening: IMMIR

 

35.

Neng jero mobil wiwit budhal saka Leuwiliang nganti tekan Gunung Putri ora ana sing omong apa-apa. Sajake wis padha kesel sawuse mlaku-mlaku turut kebonane Sujud, malah Bu Kardiman karo Bu Narti sing lungguhe jejer neng jok tengah, padha turu karo sendhen. Mur sing manggon neng ngarep nadyan ora turu nanging uga ora omong apa-apa, katrem ngrungokne unine lagu sing diputer neng mobil kuwi. Andhik sing nyetiri mobil isih kober nyambi nglirak-nglirik sing lungguh ana jejere, nanging sing dilirik babar pisan ora aweh tanggapan, suwe-suwe Andhik ya bosen dhewe. Banjur milih fokus nyawang dalan ing ngarepe sing arep diliwati mobile. Merga ora ana sing omong-omongan lakune mobil luwih banter tinimbang pas budhal mau. Ora krasa ngerti-ngerti wis menggok menyang plataran omahe Bu Narti neng Gunung Putri.

Tanpa ana sing nggugah sing padha keturon padha tangi dhewe-dhewe.

"Jebul aku mau turu ta?" Bu Narti grenengan dhewe "ngerti-ngerti wis tekan omah".

"Sami mBakyu" Bu Kardiman nanggapi grenengane Bu Narti "kula nggih keturon kok".

Bu Narti mbukak lawang banjur mudhun, ditutune Bu Kardiman karo Mur.

"Piye saiki ngersakne lenggah leren dhisik, apa bablas kondur nyang Jakarta Dhik?" bareng wis padha tekan ngisor Bu Narti nari, nakoni adhine ipe.

"Kula tak bablas wangsul mawon nggih mBakyu?" Bu Kardiman mangsuli pitakone  Bu Narti "Mengke saged kedalon menawi ndadak kendel rumiyin".

"Ya wis nek ngono, sing ngati-ati" Bu Narti banjur nyalami adhine ipe, kaya adate wong loro banjur cipika-cipiki. Bubar kuwi Mur ya melu pamitan :

"Kula wangsul rumiyin nggih Budhe? Nyuwun tambahing pangestu" Mur banjur ngambung tangane Bu Narti. Ora kaya padatan, Bu Narti mbales Mur dirangkul kenceng karo dielus-elus rambute.

"Iya sing ngati-ati ya Nak Mur, dongane Ibuk wae sing geterne, muga-muga Gusti Allah paring slamet".

"Inggih Budhe Matur nuwun"

Bu Kardiman banjur munggah mobil, genti ngenggoni sing mau dilungguhi Mur. Mur ya banjur munggah ngenggoni kursi sisih tengah. Andhik banjur nglakokne mobile maneh.

"Mau aku thik ora kok gugah ta Mur? keturon wiwit Leuwiliang nganti tekan kene mau". Bu Kardiman ngajak omong Mur.

"Kula boten tega Buk-e" wangsulane Mur "Ibuk-e ketingal sayah sanget".

"Jane ya ora nek kekeselen" Bu Kardiman nyelaki kesele "kira-kira merga olehku mangan mau rada kakehan, dadi weteng kuwaregen, ngantuk terus turu".

"Inggih ta Buk-e?" Mur nanggapi ayem.

"Iya soale olehku mangan krasa seger banjur lali ora gelem mandheg ngati wareg, lha nek neng omah awakmu ngerti dhewe, paling mung mangan sak pucuk enthong, sing akeh malah mangan buwahe" Bu Kardiman nerusne omonge.

"Wau Budhe Narti ketingale inggih eca anggenipun dhahar" Mur genti ngrasani Bu Narti.

"Iya aku ya ngerti, mulane aku banjur katut ketularan melu mangan akeh. Budhe Narti kae nek atine lagi seneng dhahare akeh, nek saben dinane ya padha karo aku".

"Lha murugaken wau Budhe narti karenan penggalihipun awit pirsa putranipun sehat lan pakebonanipun subur" Mur nimbangi rembuge juragane.

"Mas Sujud nika piyantune sae inggih Buk?" najan ora dijak omong Andhik melu nyela wuwus.

"Iya, Andhik kuwi wiwit biyen mula ya ngana kae prasaja ora gumedhe" Bu Kardiman mangsuli tembunge Andhik.

"Inggih, wau pas kula tilem teng Mobil, dipun gugah dijak maem" Andhik omong maneh "malah tangkepipun kaliyan abdi nggih sae, menawi ndangu kula nggih boten njangkar".

"Iya, nek kuwi ketoke wong loro kae, Budhe Narti karo Sujud padha olehe ana owah-owahan, mau Budhe Narti ngundang awakmu rak ya Mas ngono ta?" Bu Kardiman semaur karo mbenerne omonganane sopire.

"Inggih Buk" wangsulane Andhik "dhateng Mur nggih ewah, Mas Sujud menawi ngundang Mur mawi tambahan Dhik, malah Budhe Narti kula mireng wau ngangge tambahan Nak. Jan, sae saestu ingatase Mas Sujud niku priyantun sukses, Sarjana ingkang dados Petani Sugih, kok nyeluk kula Mas ngundang Mur mawi Dhik, kamangka kula mawon nek nyeluk Mur nggih namung Mur ngoten mawon".

 Bu Kardiman mesem, sajake Andhik durung ngerti nek Sujud lan Bu Narti padha-padha olehe lagi kasengsem marang Mur.

"Lha arep kok owahi apa piye? wiwit saiki awakmu nek nyeluk Mur kok tambahi Dhik ya malah apik" Bu Kardiman omong karo rada ngguyu.

"Boten Buk" Andhik melu ngguyu "mengke kula celuk Dhik, kula kuwatos Mur dados kemayu mengke".

"Aja Mas, aja nyeluk aku Dhik ndhak kecokot ilatmu mengko" karo nggtuyu Mur nrambul gunem "malah nek gelem nyeluk naku nDhuk utawa Yu, kira-kira malah mathuk. Wong padha-padh abdine kok nyeluk Dhik?".

"Lha bareng diceluk Dhik karo Mas Sujud thik kowe meneng wae neh?" Andhik takon karo ngguyu.

"Arep menging aku ya ora wani ta? mosok aku arep mbantah pulunane Ibuk-e? ngono kuwi jenenge ya nrucak. Ya pa ra?".

Bu Kardiman sing krungu wangsulane Mur marang Andhik ngono kuwi dadi lega. Jebul Mur ora kegedhen rumangsan merga tangkepe Andhik sing ngono mau.  Meh wae  Bu Kardiman arep duwe niyat yen mengko bengi Mur arep dibocori wewadi yen sejatine Sujud wis kepengin mengku Mur dadi bojone lan Bu Narti uga wis kebelet kepengin supaya Mur bisa dadi mantune. Nanging Bu Kardiman banjur eling nek mau wis kandha marang Bu Narti yen olehe arep nari Mur ngenteni yen wis ana keputusan saka Sujud lan Bu Narti luwih dhisik. Nanging dumadakan ing angen-angene Bu Kardiman banjur ana pitakonan sing liwat : apa kira-kira Mur gelem dipek Sujud ?. Bu Kardiman ya wis apal banget nek Mur kuwi beda karo bocah wadon umume. nek ndelok kapribadene Mur kuwi genah ora gampang kengguh dening gebyaring rupa, ora gampang kepencut karo gagah lan bagusing rupa.

Dumadakan Bu Kardiman dikagetne karo suwara hapene sing muni merga ana sing lagi telepon.

"Halo" Bu Kardiman ngangkat hapene dicedhakne neng kuping "Oh Nita ta? Iya ana apa Nit? Iki aku karo Mur lagi bali saka Bogor. Ana apa?".

Bu Kardiman ndudul Hapene suwarane digawe banter dadi ora usah ndadak nyedhakne neng kuping.

"Oh nembe rekreasi ta Buk? Inggih menawi Ibuk longgar benjing enjing kula badhe sowan Ibuk ing dalem" wangsulane sing nelpon sing jebule Nita.

"Iya, bisa , esuk apa sore?"

:Sonten Buk"

"Iya bisa, aku sore ya ora ana acara apa-apa kok".

"Inggih Buk Matur njuwun".

Bu Kardimanh nutup hape ne banjur kandha marang Mur :

"Bulikmu sesuk arep nyang omah Mur".

"Inggih Buk-e, Bulik Nita nika senes Bulik kula Buk-e, nanging putrane Majikanipun Mak kula" wangsulane Mur.

"Iya awakmu wis bola-bali kandha ngono kuwi, nanging kanggo nggampangne omong wae tak celuk kae Bulikmu" Bu Kardiman mangsuli "arep ngapa ya?".

"Kula boten ngertos Buk-e" wangsulane Mur cekak.

 

ana candhake.