TEMBANG CEMPLANG 36

 

dening: IMMIR

 

36.

Kaya padatan esuk kuwi mBok Ti wis mangkat golek sayuran seger neng nggone Pak Bakir, Mur ora diajak . Tekan panggonane Pak Bakir jebul neng kono wis ana Bu Kristin sing milihi sayuran. Batine mBok Ti rada ndhengarekake, jalaran adate Bu Kristin ki nek blanja sayur rada awan, malah kerep wae pas mBok Ti mulih ngana kae simpangan neng dalan. mBok Ti banjur nyedhak melu milih sayuran sing arep dituku. Bareng ngerti nek mBok Ti wis teka kono, Bu Kristin banjur loroh-loroh kanthi praupan sing grapyak semanak.

"Kadhingaren iki mau kok rada awan mBak? adate ki nek sampean wis bali lagi aku genti sing budhal?".

"Jane niki wau kula nggih ajeng ndhengarekne panjenengan lho Bu" wangsulane mBok Ti karo ngguyu.

"Merga aku sing kisuken ngono ya?"  Bu Kristin melu ngguyu banter "Iya mBak soale iki mau gaweyan omah wis rampung kabeh, dadi bisa blanja esuk. Lha ponakane kok ora dijak ?".

"Mboten" wangsulane mBok Ti karo milihi sing arep dituku "larene radi kekeselen, amargi kala wingi kesah ngantos sonten nembe dugi nggriya, lha dalune boten enggal saged leren amargi nandangi damelan ingkang dereng rampung".

"Lunga? apa duwe sedulur sing ana kene?" Bu Kristin takon.

"Boten, kesah ndherekne Ibuk-e dhateng Bogor, tuwi pulunanipunj Ibuk-e ingkang wonten mrika".

"Oo, lunga karo Bu Kardiman ta?"

"Inggih, tiyang Mur niku kesahe nggih nek pas didhawuhi ndherekne Ibuk-e ngoten niku thok kok Bu" mBok Ti wangsulan.

"Jane aku ki kepengin lho bisa ngobrol-ngobrol karo Nak Mur ki, aku wingi pas telepon  Bu Kardiman ngabari acara arisan kae, aku ya wis matur nek kepengin omong-omongan karo Nak Mur, Bu Kardiman ya wis marengne. Nanging ya kuwi lho, wektune sing ora enek".

"Inggih Bu".

"Lha sampean wis tau njajagi atine Nak Mur apa durung mBak?" Bu Kristin dumadakan takon bab liya.

mBok Ti meneng sedhela banjur wangsulan kanthi ngati-ati :

"Lare niku sajake boten sengaja saking griya rumiyin sampun katutan raos sakit ingkang angel dipun tambani Bu".

"Piye ta? lara apa? aku ora pati mudheng karo singsampean dhawuhne" Bu Kristin njengkerutne bathuke tandha yen rung mudheng.

"Lare niku wiwit alit rak gesangipun sengsara" mBok Ti aweh katrangan "lair cenger sampun boten ketunggon bapak, lajeng simbokipun inggih gesangipun kesrakat, kangge nyambung gesang inggih namung kanthi berah-berah sakwontenipun, malah kangge ngiyub kemawon inggih kedah mondhok-mondhok dhateng griyanipun tiang. Pamila lare wau nggadhahi raos sakiting manah dados tiyang kesrakat wiwit alit, pramila nalika kula jajagi menawi piyambake punika sampun wancine mikir calon bojo, wangsulanipun radi banter : aku ora arep mikir ngono-ngono kuwi dhisik Mak, tak empete rasa kepenginku dhisik, mbesuk wae nek aku wis bisa ngepenakne uripe Makku, lagi aku arep mikir kepenginan liyane. Ngoten niku Bu wangsulanipun Mur dhateng kula".

"Walah nek ngono ya angel ngono mBak? gek olehe bisa mujudne tekade kuwi nganti suk kapan rak ora jelas?" Bu Kristin wangsulan sajak rada cuwa.

"Nggih mangke menawi lodhang kula kandhanane bilih mujudne tekade niku saged dilampahi kalih mlampah, sokur menawi wonten wekdal Bu Kristin paring rerigen dhateng lare niku, mesakaken lho Bu" mBok Ti nimbangi wangsulane Bu Kristin.

"Ya kapan-kapan tak telpone, mBak" Bu Kristin aweh wangsulan.

Pas mBok Ti jagongan karo Bu Kristin kuwi, neng Pos Satpam dalem Kardimanan, Marsana lagi teka arep nggenteni Singgih sing wis jaga wiwit dhek wingi. Tekane Marsana bareng karo Andhik, wong  budhale saka pondhokan ya bareng. Andhik ora bablas menyang garasi, merga mobile wis diresiki wingi nalika bali saka Leuwiliang, dadi kari manasi wae. Nanging leren dhisik lungguhan neng Gerdhu ngancani Marsana.

"Bosse wis budhal Bro?" Andhik nakoni Singgih sing sanadyan sing arep nggenteni jaga wis teka nanging isih durung tata-tata arep bali menyang pondhokan.

"Wis rada peteng mau" wangsulane Singgih karo arep nyumet rokoke "sing mapag Pak Kus".

"Ya wis, dadi aku bisa rada santai" kandhane Andhik maneh.

"Lha wingi kae nang ndi ta nDhik ? Budhal isih esuk baline wis sore ki?" Marsana genti takon.

"Nyang Kebune Mas Sujud, Leuwiliang Mas" wangsulane Andhik karo mesem "nanging mampir dhisik nyang Gunung Putri, ngampiri Bu Narti".

"Wah, awakmu wingi sedina utuh karo bareng Mur terus no? padha wae karo pacaran" Singgih takon karo mesem .

"Nek pacaran ya ora, wong aku karo Mur ya ora ngapa-apa" Andhik mesem nuduhne senenge "nanging pas Mur dikongkon lungguh neng kursi ngarep jejer aku, merga kursi tengah dienggoni Bosse karo Bu Narti, bocahe ketoke seneng banget".

"Sing seneng ki awakmu apa Mur?" Marsana nyaut rembug.

Andhik ngguyu, banjur semaur :

"Ketoke Mur ya seneng Mas, nek aku genah nek senenge".

"Aku dhek bengi ya seneng kok Mas" Singgih genti pamer "sing ngeterne kopi mrene sing adate mBok Ti, dhek bengi kuwi sing ngeterne Mur. Terus bocahe tak tanggap saka olehe lunga nyang Leuwiliang, banjur bocahe crita akeh-akeh jarene atine ya seneng, ora seneng merga wis lungguh jejer sampean, nanging seneng merga wis weruh tanduran sing ledhung-ledhung. Neng kene bocahe leren rada suwi kok".

Andhik mesem nyengir, Marsana ngguyu ngakak, ngguyu omongane Singgih sing ngarani olehe seneng Mur ora merga bisa lungguh jejer karo Andhik. Singgih banjur tata-tata arep bali menyang pondhokan nglerekne awak. Andhik ya terus ngalih, arep manasi mobile.

Pas Andhik karo Singgih metu saka Gerdhu, kepethuk mBok Ti sing lagi bali saka blanja. Singgih mandheg sedhela karo ngluruhi mBok Ti :

"Kok dhewekan mBok? Lha Mur kok ngak melu blanja?"

"Wonge tak jak ora gelem" wangsulane mBok Ti "wedi nek enek sing ndakwa neka-neka, tiwas wonge nesu maneh, jarene".

Singgih meneng, ora takon maneh. Andhik sing melu krungu wangsulane mBok Ti ngono kuwi, mrengut rumangsa nek wis disemoni karo mBok Ti. Andhik ya banjur mlaku menyang garasi arep manasi mobil. Tekan garasi weruh Mur lagi nyekeli hape sajake lagi teleponan. Mur sing weruh klebate Andhik neng garasi ya banjur ngalih ngadoh, karo hapene tetep dicedhakne kupinge. Atine Andhik sing lagi rada gela merga bubar disemoni mBok Ti, saiki malih dadi panas. Andhik wis ngira yen Mur lagi telpon-telponan karo Bu Kristin, nek ora malah karo anake lanang sing jeneng Tanta kae.

"Injih Budhe, Injih" lamat-lamat Andhik isih krungu suwarane Mur sing omong karo Hape ne, sopire Bu Kardiman kuwi dadi takon-takon menyang atine "kok Budhe? apa sing telpon kuwi Budhe Narti?".

Tenane sing lagi wae telponan karo Mur kuwi pancen Bu Narti, ngabari yen suk dina Ahad, Bu Narti karo Sujud arep sanja menyang daleme Bu Kardiman. Bu Narti meling supaya suk Ahad kuwi dimasakne sayur asem kaya sing dimasak Mur pas neng Leuwiliang kae.

 

ana candhake.