TEMBANG CEMPLANG 38

 dening: IMMIR

 

38.

Kaya sing wis dikandhankne marang Nita, dina esuke Bu Kardiman sida nyeluk Mur. Amerga nek nganti Mur sida njupuk cuti lebaran, Bu Kardiman kudu tata-tata golek rewang warnen sing nggenteni gaweyane Mur sasuwene Mur tilik simboke neng ndesa kuwi. Kajaba saka iku, Bu Kardiman sing wis rumangsa seneng marang Mur merga gaweyane sing tansah gawe legane atine, uga arep genti mbales gawe senenging atine rewange kuwi, mengko arep digolekne apa-apa ben dingge oleh-oleh kanggo wong tuwane, uga nggolekne tiket kendaraan mbuh sepur mbuh bus sing bisa njamin keslametane Mur neng dalan luwih becik.

Diceluk juragane, gaweyan diselehne ditinggal mara nyedhak juragane sing lagi lungguh neng kursi, nyadhong dhawuh.

"Linggiha kursi kene Mur" kandhane Bu Kardiman "aku arep omong".

Atine Mur dadi dheg-dhegan, juragane olehe omong ora nganggo esem, kathik dheweke dikongkon lungguh kursi pisan. Mur wis nggagas nek arep nampa srengen saka juragane, srengen merga kaluputan sing kepetung kaluputan gedhe, merga nek mung kaluputan lumrah ora nganti ndadak dikongkon lungguh ngono kuwi. Karo ora saulu apa-apa Mur mapan lungguh karo ndhingkluk.

"Ora sah wedi" Bu Kardiman dumadakan ngguyu banjur omong ngandhani supaya Mur ora wedi "awakmu ora arep tak srengeni kok, mung arep tak takoni sethithik".

"Inggih Buk-e" wangsulane Mur karo ndengengek, rasa wedine wiwit suda. Ora ilang  blas, merga arep ditakoni. Ditakoni bab apa?. Apa merga dheweke ditelepon Bu Narti wingi gek dheweke durung omong marang juragane? "Inggih kula kala wingi badhe matur Buk-e ndelalah supe?"

"Lali? arep omong bab apa?" Bu Kardiman malah katut omongane Mur.

"Telepon saking Budhe Narti, bilih benjing Ahad badhe tindak mriki" wangsulane Mur ngati-ati.

"Banjur awakmu dipeseni supaya nggawekne jangan asem kaya pas neng Leuwiliang kae ta?" Bu Kardiman wangsulan karo takon.

"Inggih, ibuk-e sampun pirsa ta?" Mur mlenggong.

"Ya uwis, wong sadurunge Telepon awakmu, Budhe Narti telepon aku dhisik" wangsulane Bu Kardiman karo mesem "wonge ora marem nek durung omong awakmu dhewe, najan pamundhute supaya digaekne jangan asem ya wis tak saguhi, banjur Budhe Narti mundhut nomer hapemu kae".

"Inggih, nyuwun pangapunten Buk-e, pas telepon boten kula angkat, nembe sasampunipun kintun pesen bilih nomer ingkang ngebel punika nomeripun Budhe Narti, kula purun nampi" Mur gawe pawadan mbok menawa Budhe Narti wadul bendrane nek olehe telpon sing sepisanan ora diangkat.

"Iya kuwi ora sah dirembug dhisik" Bu Kardiman mbalik menyang niyate sakawit "iki ana bab liya sing perlu tak takokne marang awakmu".

"Dheg!" dhadhane Mur bali dhegt-dhegan maneh.

"Awakmu ngeri ta wingi Nita mrene kae?" Bu Kardiman nerusne rembuge.

"Inggih" wangsulane Mur, batine : genah aku wingi ya diceluk ngono kok, ndadak ditakoni maneh.

"Wingi Nita njalukne idin awakimu"

"Idin punapa Buk-e?" Mur nugel rembug merga kaget.

"Idin njupuk cuti riyaya" Bu Kardiman wangsulan.

"Lha kok Bulik Nita ingkang matur Buk-e niku, cethanipun kados pundi? Tiyang kula nggih boten nate rembagan kaliyan Bulik Nita perkawis punika, saupami kula niyat badhe tilik griya punapa dikinten kula boten saged matur piyambak dhateng Ibuk-e?" Mur genti takon kanthi suwara sing rada beda.

"Mengko dhisik ta, awakmu kuwi aja kesusu nesu dhisik" Bu Kardiman kandha karo mesem.

"Nyuwun pangapunten Buk-e" Mur suwarane groyok, nrgumangsani nek mau olehe omong wis ninggal suba sita "boten nesu kok, namung gumun kaliyan Bulik Nita".

"Ora perlu gumun" Bu Kardiman ngandhani klawan suwara sing alus "jarene Nita, Makmu njaluk tulung marang Nita supaya suk riyaya kuwi awakmu bisa tilik omah. Lha saiki aku arep takon nyang awakmu, awakmu wis dikandhani Makmu apa durung?".

"Dikandhani murih benjing riyadin punika wangsul?" Mur takon.

"Lha iya ta, arep dikandhani apa maneh? dikandhani nek wis digolekne calon bojo? ngono pa piye?" Bu Kardiman nggenahne rembuge karo mesem.

"Ah, ibuke niku kok" Mur melu mesem "dereng Buk-e, malah antawis tigang peken kapengker pas kula telepon Make liwat hapene Bu Mandhor. Make sanjang menawi boten napa-napa kula dereng saged tilik griya, sauger sadaya sami kaparingan wilujeng, criyose Make kangenipun sampun mantun sauger kula purun telepon. Pas nika kula rak inggih lajeng matur Buk-e ta?".

"Iya, merga aku kelingan karo sing kok critakne kae, aku dadi rada gumun semu ora ngandel karo sing dikandhakne Nita" Bu Kardiman wangsulan "ya gene Makmu kok ndadak ngongkon Nita ngono kuwi? nek pancen kepengin awakmu tilik omah rak ya bisa njaluk tulung nyang majikane supaya kirim pesen marang awakmu supaya telpon, iya ta?".

"Mesthinipun makaten Buk-e" wangsulane Mur.

"Atake ana barang sing anyar Mur?" Bu Kardiman takon .

"Barang enggal napa ta Buk-e?" Mur mbalekne pitakon.

"Awakmu arep dirabekne? merga wingi Nita ya omong nek neng ndesa sak aakmu kuwi mesthi wis dirabekne lho?".

"Menawi ngaten kajenge Make, malah kula boten badhe wangsul tilik griya rumiyin, Buk-e" Mur wangsulan, terus nggreneng dhewe "gampange arep ngrabekne uwong, rumangsane ki apa gampang nocogne ati kuwi?".

Bu Kardiman ngguyu rada suwe krungu grenengane Mur ngono kuwi.

"Ya wis yen ngono" wusanane Bu Kardiman ngendheg olehe rembugan "mbuh sida tilik omah, mbuh ora sesuk-sesuk bisa dirembug maneh, iki sasi jawa lagi sasi ruwah tanggal lima, dadi isih ana wektu sesasi luwih kanggo mikirne bab kuwi. Ya wis kana nek arep tandang gawe, aku ya arep nerusne gaweyanku kok".

"Inggih Ibuk-e"

Mur banjur mundur, bali menyang panggonane tandang gawe maneh. Durung wae nganti nyandhak gaweyan sing mau ditinggal, mBok Ti mara nyela-nyela takon :

"Suk Riyaya awakmu arep njupuk cuti lebaran Mur?"

"Ora ngono kuwi mBok" wangsulane Mur nggenahne pitakone mBok Ti sing olehe takon ngono kuwi merga sithik-sithik krungu sing lagi wae dirembug karo juragane  "wong Ibuk-e ki olehe pirsa saka Bulik Nita, gek Bulik Nita ki wonge ya ngana kae, sok sak karepe dhewe".

"Lha yen pancen karo Makmu kon tilik omah ya dituruti ta Mur" mBok Ti nerusne kandhane "jenenge wong tuwek ki neng ngendi-endi ya padha wae, sok kepengin dina bada bisa kumpul karo anake barang, gek kamangka wis telung bada awakmu ora bisa ngancani Makmu badan".

"Embuh, apa jare mengko, mBok" wangsulane Mur karo suwara sareh "wong riyayane isih suwe wae kok, isih akeh wektu kanggo mikir tilik omah apa ora mbesuk".

Muni ngono Mur karo mlaku ngalih arep nyandhak gaweyan sing mau ditinggal. mBok Ti ya wis ora omong maneh. Wong loro kuwi ora ngerti, yen sanadyan ora nguping ana kuping loro sing melu ngrungokne olehe padha rembugan. Lan merga krungu karo apa sing diomong Mur karo mBo Ti ngono kuwi, ndadekne atine sing duwe kuping banjur ngongkon uteke supaya mikir, mikir kanggo murih ati bisa seneng, kanthi golek cara supaya yen Mur sida bali tilik omah bsa dimanpangatake kanggo nuduhne yen dheweke pantes nresnani lan ditresnani dening Murjiyati.

 

ana candhake.