TEMBANG CEMPLANG 44

 

dening: IMMIR

 

44.

Bu Kardiman nyawang Bu Narti sedhela banjur genti nyawang Sujud, saka praupane wong loro kuwi kena disawang yen padha nggembol rasa kuwatir. Bu Kardiman bisa ngrasakne rasaning atine wong loro kuwi, amarga wong loro kuwimesthine babar pisan ora tau duwe panyana yen bakal kepethuk kanyatan kaya sing diadhepi saiki iki, kira-kira malah padha "mandhakne" marang sing arep dituju. Ya mandhak mung Mur arep ngarah Mur sing mung drajate rewang wae kok, mangsa angela . Ngono pikirane Bu Kardiman nalika weruh owah-owahaning praupane mBakyune Ipe lan Ponakane kuwi. Mesthi wae Bu Kardiman ya ora kepengin rasa kuwatire wong loro kuwi yen ora enggal ilang saka atine, mula Bu Kardiman banjur nerusne anggone kandha :

"Nalika kula takeni, Nita boten ngaken menawi sampun angsal mBakyu. Nanging sareng kala wau enjing Mur kula kengken telepon simboke, nangkletaken punapa leres mBoke Mur ngengken Mur wangsul benjing riyadin punika, ing ngriku lajeng kasumerepan menawi Nita sampun  boten bares kaliyan kula".

"Lire ora bares kepiye Dhik?" Bu Narti nyela takon.

"Sepisan, mBokne Mur boten nate nedhi tulung dhateng Nita supados madosaken bojo anake, anggenipun Nita madosaken calon bojo dhateng Mur niku inggih saking kajengipun piyambak. Nuwun sewu, panginten kula, ketingale wonten tiyang ingkang kepencut kaliyan Mur lajeng ngengken Nita ngrigenaken murih tiyang wau saged ngepek Mur, lha petangipun inggih kados menawi wonten tiyang betah rewang lajeng ngengken Nita madosaken ngaten nika, sepisan malih nuwun sewu niku namung panginten kula" Bu Kardiman aweh wangsulan marang pitakone Bu Narti.

"Lha ingkang kaping kalih punapa Bulik? niku wau rak ingkang kapisan?" Sujud genti takon.

"Iya, sing nomer loro, mBokne Mur anggone ngongkon mulih anake wedok kuwi merga, arep ditari gelem orane upama dijodhokne karo wong lanang sing ditawakne Nita. Nanging sajake mBoke Mur durung pati seneng karo wong lanang sing diomongne  Nita, malah jarene mau klebu Ibune Nita dhewe sing uga duwe sesambungan sing raket karo simbokne Mur, uga melu meling supaya Mur ora gampang kepencut karo gebyaring bandha utawa kumrincinging ringgit. Nek ndelok kuwi kira-kira sing ditawakne Nita kuwi wong sing sugih nanging mungguhing mBokne Mur lan Ibune Nita ora cocog nek digathukne karo Mur".

"Lha banjur Nak Mur wis ditari wangsulane kepiye Dhik?" Bu Narti takon rasa kuwatire wiwit suda.

"Dereng dipun tari mBakyu, amargi mBokne Mur criyos kajawi kangge ngrembag punika, boten cekap dirembag liwat telepon" Bu Kardiman aweh wangsulan.

"Dados benjing riyadin Dhik Mur badhe wangsul dhateng ndhusun Bulik?" Sujud takon.

"Sidane ora sida bali Mas"

"Lho kok makaten Bulik?"

"Iya amerga aku melu cawe-cawe, melu nyampuri urusane Mur karo mBok-e iku" Bu Kardiman aweh katrangan "olehku ngono kuwi merga aku ora lila yen nganti Mur bocah sing lugu lan isih polos kuwi nganti nemu lelakon sing bisa digetuni ing tembe mburine. Mula aku banjur omong marang mBokne Mur supaya mBokne Mur wae sing menyang Jakarta ngrembug perkara sing digawa Nita, karo anake wedok, asile rembugan bisa dienggo aweh wangsulan marang Nita sing arep tilik omahe Ibune suk riyaya kuwi".

"Simbok-e Nak Mur gelem?" Bu Narti takon.

"Purun mBakyu, amergi kangge tumbas karcis sepur utawi bus sakiing mrika dumugi mriki kula sagahi badhe kula transfer mangke. kajawi saking punika kula inggih badhe blaka dhateng mBakyu lan Mas Sujud....".

"Punapa punika Bulik?" Sujud nyelani rembug.

"Iya Mas, nalika Bulik krungu suwarane mBokne Mur neng telepon mau, Bulik rumangsa wis akrab banget karo suwara kuwi, ya carane omong, ya dialek sing dienggo, nanging Bulik lali, kuwi suwarane sapa? sing cetha suwara kuwi biyen wis aweh kabegjan marang Bulik, mula Bulik banjur ngeyel kepengin ngerti mBokne Mur. Dadi saupama mBokne Mur kukuh ngongkon Mur tilik omah, kira-kira Bulik  malah arep melu. Tujune mBokne Mur gelem mrene dadi ya sokur alkamdulillah".

"Saiki mbalik menyang pokoke rembugan Dhik" sawuse dianggep critane Bu Kardiman rampung, Bu Narti bali ngajak ngrembug sing dadi pokoke rembugan.

"Ingkang pudni mBakyu?" Bu Kardiman takon sajak durung mudheng karo sing dikarepake Bu Narti, merga mungguhing Bu Kardiman kabeh sing wis diomong iki mau klebu pokok rembugan.

"Ya sing paling wigati bab Nak Mur karo anakmu Sujud" wangsulane Bu Narti nggenahne karepe.

"Oh, kersanipun mBakyu supados Mur enggal-enggal kula takeni , pripun saupami dipun kersakaken Mas Sujud ngaten?" Bu Kardiman wangsulan karo mesem.

"Lha inggih no Bulik" sing mangsuli malah Sujud "mangke kaselak Dhik Mur nampi tiyang ingkang dipun criyosaken sinten? Nita? kala wau?".

"Utawa salah siji saka kancane Nak Mur sing uga jare nyambut gawe neng kene banjur nekad nembung marang Nak Mur dhewe ? Apa sapa? sing Penjahit mau? ndhisiki nembung ? Aku rak sida kapiran kapirun, gaga ora matun, kebo ora nuntun, bojo ora rukun no?" Bu Narti ngimbuhi sing diomongne Sujud.

Bu Kardiman ngguyu krungu tembunge Bu Narti sing ndadak nganggo purwa kanthi guru suwara barang kuwi.

"Ngaten mBakyu" bubar ngguyu Bu Kardiman banjur kandha suwarane ketara nek sareh "kula sampun gadhah cara, mangke menawi mBokne Mur sampun dumugi mriki, kajawi badhe nakeni Mur kula nggih badhe nembung pisan dhateng simbokipun menawi Mur badhe kula jodhokaken kaliyan anak kula piyambak inggih Mas Sujud punika. Kados pundi manawi makaten?".

"Lha simboke Nak Mur kuwi olehe arep teka kene suk kapan?" Bu Narti takon.

"Boten dangu malih kok mbakyu" Bu Kardiman aweh katrangan "menawi boten kalih dinten inggih tigang dinten malih tiyange bidhal saking mrika. Sokur menawi mangke mBakyu kaliyan Mas Sujud ugi ndherek manggihi pisan, rak sae ta?".

Bu Narti karo Sujud ketok sumilak bingar praupane. Bu Narti nyawang Sujud karo mesem, Sujud melu mesem atine krasa nyicil lega. Atine Mur ya krasa lega, nalika mBok Ti ora meri marang Mur sing diparingi ali-ali mas patlikuran telung gram dening Bu Narti, merga mBok Ti ya wis diparingi dhompet rega larang sing jerone ana dhuwite barang.

"Wis jam setengah rolas lho Mur" kandhane mBok Ti marang Mur sing wis rampung tata dhahar neng meja makane Bu Kardiman. Pasugatane meh padha karo menune pas mangan awan neng Leuwiliang dhek emben kae.

"Iya mBok, wis rampung kabeh kok" wangsulane Mur "kari nata sing kanggo awake dhewe karo wong-wong".

"Nek sing kuwi gampang, kari ngusungi wae, wong kabeh wis mateng" mBok Ti banjur ngandhani supaya Mur matur Bu Kardiman nek dhahar siang wis ditata "Ibuke ndang diaturi pisan kana".

"Iya mBok, tak aturane saiki" wangsulane Mur karo ngadeg arep mlaku nggoleki majikane. Nalika Mur mlaku, saka ngarep Andhik karo Marsana mlebu. Andhik kaget, mripate sing awas weruh neng drijin manise Mur wis ana ali-aline. Ing angen-angene Andhik dumadakan liwat wewayangane Tanta sing lagi ngguyu, nyawang dheweke sajak ngece.

 

ana candhake.