TEMBANG CEMPLANG 47

 

dening: IMMIR

 

47.

Ora mung Yang Yem dhewe sing kaget, sandyan Mur kaya ora percaya karo panyawange mripate. Malah Mur banjur nggagas, iki kedadeyan ing alam nyata apa mung ing pangimpen?. Bola-bali mripate diucek-ucek, nanging panggah sing disawang ora ilang. Iki nyata, ora ngayawara. Semono uga Yang Yem, sing selawase urip durung tau ana wong sing salaman karo dheweke kanthi cara mangkono iku kajaba mung anake wedok sithok kuwi thok. Mula bareng sadar, cepet-cepet Yang Yem nggeret tangane, mripate kaya wong weruh barang sing aneh manther nyawang mripate wong lanang sing lagi wae ngambung tangane kuwi mau.

"Inggih Buk" wong lanang kuwi sajak ngerti isen-isening atine Yang Yem sing gemronjal ora karuwan "dipun tepangaken kemawon, kula Sujud lare kleyang kabur kanginan ingkang lajeng kapupu dados yoganipun Bu Narti, mBakyunipun ipe Bulik Kardiman ingkang dipun suwitani Dhik Mur".

"O, inggih-inggih Mas" wangsulane Yang Yem sawise gemronjal ing dhadhane krasa suda "nggih kula niki Mak-e Mur".

"Inggih Mas Sujud, punika tiyang sepuh kula" Mur melu ngenalne Mak-e marang Sujud.

"Iya" wangsulane Sujud marang Mur "ayo saiki ndang bali wae, selak diantu-antu karo Bulik mengko".

Muni ngono kuwi Sujud karo nyandhak kerdhus gawane Yang Yem banjur dicangking, tas cilik wadhah salin banjur disaut Mur. Wong telu banjur mlaku marani mobile Sujud sing neng parkiran.

"Kala dalu kula kaliyan Ibu rak ngepasi sanja dhateng Jakarta ta Buk" Karo nyetir Sujud mbukak omongan ben ora sepi merga kabeh mung meneng-menengan "Ibu ngersakaken sare ing dalemipun Bulik, sareng ngertos Ibuk badhe rawuh Jakarta, lajeng kaliyan Ibu kula kadhawuhan ndherek Dhik Mur methuk Ibuk dhateng setasiun".

"Inggih Mas" Yang Yem sing lungguh jejer karo Sujud neng kursi ngarep wangsulan "kala wingenane kula rak matur Ibuk-e Mur, menawi kula dereng sumerep margi-margi ing Jakarta, lha tiyang kula niki tiyang dhusun ingkang dereng nate sumerep kitha? Lajeng Ibuk paring dhawuh menawi badhe dipun pethuk kaliyan Mur, sareng ngaten kula inggih wantun menawi namung nunggang sepur dumugi setasiun Gambir mawon, ndelalah wau dhateng sepur nggih panggih tiyang sae, ingkang ngancani kula ngantos kepanggih Mur niku wau".

"Sakjane rak ngaten ta Mas?" Mur nrambul melu omong "suwaunipun kula kaliyan mBok Ti semadosan badhe pados taxi kangge mapag Mak-e niki, tiyang kula nggih dereng apal, angkot napa bus kota pundi ingkang saged ditumpaki. Lajeng Bapak dhawuh dhateng Ibuk-e bilih Mas Andhik dinten punika boten kaampil Bapak mbantu sopir Kantor, lajeng Ibuk-e ndhawuhi kula supados nyanjangi Mas Andhik bilih kalih Ibuk-e kadhawuhan mapag Mak-e kula dhateng Stasiun. Kok dumadakan enjing saderngipun subuh wau, Ibu nimbali kula paring dhawuh menawi kula kapurih ndherekaken Mas Sujud dhateng stasiun, nggentosi Mas Andhik mapag Mak-e kula. Mula kalih bidhal wau kula nggih radi kirang sekeca, mosok Mas Sujud lha kok arep mapag Mak-e, rak ketingal aneh semu lucu ta Mas? milanipun wau dhateng Margi kula nggih mendel mawon".

Sujud ngguyu krungu kandhane Mur sing blaka ngono kuwi, pancen ora aneh karo sing diomongne Mur ngono kuwi. Sanadyan wis mardika, nanging sisa-sisa mikir cara jaman feodal kuwi isih akeh sing ngugemi lan ngecakne ing panguripane. Isih akeh wong sing nyawang remeh marang wong nyambut gawe dadi rewang, dadi buruh kasar lan sajinise. Kamangka tanpa rewang, tanpa buruh kasar, tanpa wong tani wong-wong sing jarene kinurmat uripe kuwi ya bakal repot lan ora bisa ngrampungne gaweyane. Ing jaman saiki kudune wong sing dianggep manggon ana dhuwur sajroning urip neng donya kuwi miwiti nggunakne cara mikir sing luwih klebu ing nalar, lire wong urip kuwi siji lan sijine padha dene olehe mbutuhake. dadi drajate padha, endi sing mbutuhne kudu dibantu jumbuh karo kabisane dhewe-dhewe.

"Sing aneh kuwi malah caramu mikir Dhik" sawuse rampung guyune Sujud kandha.

"Aneh kados pundi Mas?" Mur takon.

"Ya aneh , wong aku ya longgar tur bisa nglakoni, nek Mas Andhik sanajan bisa rak jan-jane durung karuwan yen longgar tenan? sawayah-wayah baune dibutuhne dening Paklik utawa Bulik, ya ta? Dadi wis pas nek luwih becik aku sing budhal mapag Ibuk nyang Stasiun, ngajak Dhik Mur merga aku durung tau weruh lan ngerti Ibuk. Paham?".

"Inggih Mas" Mur wangsulan alon "nanging lucunipun punika, tiyang Mak-e niku namung Mak-e kula, Mak-e PRT utawi kasaranipun Mak-e babu mawon lho, kok ingkang mapag malah Mas Sujud, niku upami dirakit dados cariyos utawi dados tembang ngaten dados Tembang Ingkang Cemplang ngaten lho Mas?".

"Apa tembang cemplang?" Sujud ngguyu maneh "iki sing luwih lucu maneh. Dhik Mur aja katut karo wong sing ora ngerti, sanajan jarene wong sing ora ngerti kuwi klebu wong pinter. Wong sing tak arani ora ngerti kuwi, wong sing seneng mbedak-mbedakne pangkat, drajat, kasugihan ing papan sing ora pas. Pancen bener antarane Rewang karo Majikan kuwi drajate ora padha, nanging kudune sing dadi Majikan ya ora banjur gumedhe rumangsa mung bisa mbayari rewange, ora ngelingi nek ora ana rewang, majikan kuwi bakal kerepotan. Padha karo rewang nek ora ana majikane banjur arep ngrewangi sapa?. Mula aku meling, kuwi nek Dhik Mur ora kabotan lho?".

"Meling punapa Mas?" Mur nyela takon "badhe kula estokaken welingipun Mas Sujud dhateng kula".

"Meling, saupama mbesuk ana wolak-waliking kahanan, Dhik Mur banjur bisa ngereh Rewang, aja banjur rumangsa dumeh bisa ngereh, luwih prayoga lan luwih becik nek Dhik Mur mbesuk kersa nganggep rewang kuwi  wong sing wis nulungi Dhik Mur aweh bebantu nyuda karepotane Dhik Mur, mathuk apa ora?" Sujud mangsuli pitakone Mur.

"Inggih Mas, welingipun Mas Sujud mesthi kula estokaken" Mur nanggapi, banjur ngguyu cemplang "nanging kok nggih kados ngayawara ta Mas menawi kula mbenjing saged dados tiyang ingkang ngerehaken rewang?"

"Aja ngono olehe mikir" Sujud ngandhani Mur "sing bisa gawe sugih mlarate manungsa kuwi Gusti Allah, manungsa mung bisa mbudidaya thok. Aja mung nganggo wewaton siji thok wong sing sregep nyambut gawe mesthi dadine sugih, kuwi ora luput nanging nyatane akeh wong sing nyambut gawene nganti teken janggut suku jaja, nanging uripr panggah mung pas-pasan, malah sok-sok ya isih kurang. Ana maneh sing katone olehe nyambut gawe mung samadya nanging nyatane asile gedhe. Kuwi merga apa? Merga sing nduweni kasugihan ki Gusti Allah terus dititip-titipne marang kawulaNe, ana sing dititipi akeh, ana sing dititipi sethithik. Lha wektu iki sing dititipne Dhik Mur kira-kira durung pati akeh, sapa sing bisa ngalang-alangi nek mbesuk-mbesuk dening Gusti Allah sing dititipne Dhik Mur luwih akeh tinimbang sing dititipne marang Bulik utawa Paklik Kardiman?".

"Inggih Mas, kula saged nampi" wangsulane Mur alon.

Ora krasa, disambi omong-omongan lakune mobil sing disetiri Sujud wis tekan regol sing dijaga Marsana. Ngerti nek sing teka Sujud, Marsana mbukak lawange regol aweh dalan marang Sujud sing arep nglebokne mobile menyang plataran omahe Pak Kardiman. Sujud noleh menyang Marsana karo mesem aweh kurmat, banjur nggiring mobile mlebu plataran.

Sawise mobil mandheg, Sujud ndhisiki mudhun, mbukakne lawang kanggo Yang Yem supaya bisa mudhun. Mur nututi mudhun. Banjur ngajak Mak-e mlebu omah, ora liwat lawang ngarep. Nanging liwat lawang garasi, sing tembusane pawon sing cedhak kamare Mur lan mBok Ti. Pas tekan lawang butulan saka ruang tengah, Mur mandheg, Yang Yem melu mandheg, saka njero omah Bu Kardiman ngepasi mlaku metu. Weruh nek Mur wis teka ditutne Mak-e, Bu Kardiman suwe olehe ngulati sing lagi teka, dumadakan saka lambene Bu Kardiman mencolot suwara pitakon klawan rasa kaget :

"Bu Daryana............?"

Yang Yem melu kaget, banjur nyawang sing nyebut jeneng sing suwe ora kocap kuwi. Yang Yem, blangkemen ora bisa ngucap apa-apa.

 

ana candhake.