cathetan cekak kanggo
ni made siti asih
dening : Bapakne Lintang
11.
Let sewulan saka sedane nDara Asper, ana kabar sungkawa maneh. Yaiku Karmin Bengkring Bapakne Karmini ninggal ndadak jarene kena serangan angin dhudhuk. Bagus uga banjur melu repot, ngurusi pangruktine layon nganti rampung. Karmini sing ditinggal bapake lan Mak Jiyah sing ditinggal bojone, rumangsa susah banget. Wis ora ana wong lanang sing ana omah kono. Arepa kaya ngapa pancen sajroning kulawarga iku bakal krasa gothang yen ora ana wong lanange, utawa ora ana wong wedoke. Mak Jiyah banjur njaluk tulung Pak Ketua RT, diajak nemoni Bagus neng kost-kostane saperlu ngrembug babagan sesambungan antarane Bagus karo Karmini. Sasi candhake klawan climen Bagus sida nikahan karo Karmini. Sing nekani wektu nikahan kuwi ora akeh, wong Mak Jiyah lan Karmin Bengkring kuwi ya ora duwe sedulur kajaba tangga teparo lan tepungane wae, saka kulawargane Bagus ya ora ana sing teka, wong Bagus dhewe ya ora ngundang sedulure supaya teka, mung sedina sadurunge ijaban Bagus sowan Ibune, ngabari yen arep rabi. Wektu dikabari ngono kuwi nDara Asper Putri ya ora aweh wangsulan apa-apa. Bagus wis dianggep luwih saka wong liya braya. Lan wiwit kuwi Bagus ora tau mara menyang daleme wong tuwane.
Wiwit dadi bojone Karmini Bagus ya banjur manggon neng omahe Maratuwane, pancen Mak Jiyah nembung menyang Bagus supaya Karmini ora diajak metu saka omah kuwi.
"Pokoke dados napa-napa Panjenengan kalih Karmini kula suwun ngempal dados setunggal teng griya mriki Den" kandhane Mak Jiyah marang Bagus sawuse sepasar Bagus ijaban "tilaran saking jenate Pak-e Karmini nggih namung siti sailat sing ditancepi gubug niki sak niki kula pasrahne Karmini pisan, lha Den Bagus kula suwun ndherek ngreksa pusaka tilarane Pak-e niki teng mriki, lha kula gentos sing ngenger dhateng anak kemawon".
"Inggih Mas" Karmini melu mbumboni rembuge Mak Jiyah "kula piyambak gadhah raos boten tega nilaraken Mak-e gesang piyambakan, dados kula nggih nyuwun supados Panjenengan kersa ngancani kula mbaturi Mak-e teng mriki".
Bagus meneng sauntara, maune pancen duwe pikiran Karmini arep diajak golek pondhokan kanggo miwiti urip bebrayan karo dheweke. Nanging bareng ana tembung saka Maratuwane mangkono iku mau, diimbuhi karo panjaluke Karmini sing ora tega ninggalne wong tuwane wadon, Bagus mutusake murungne olehe arep golek pondhokan.
"Iki jenenge kuwalik" kandhane Bagus marang bojone sawuse meneng sauntara "Make karo awakmu sing kudune tak muktekne merga wis dadi wong tuwaku lan awakmu wis dadi sisihanku, malah banjur aku sing ora duwe apa-apa iki ditampung neng omah kene dening Mak-e karo awakmu".
"Nggih boten ngoten Den" sanadyan sing diajak ngomong kuwi Karmini, nanging Mak Jiyah luwih dhisik sing nyaut omongane Bagus "Panjenengan ing mriki punika boten kok kula tampung, nanging dipun suwitani dening anak kula Karmini lan kula gandheng boten kiyat gesang piyambakan, kula nunut anak kula ingkang suwita dhateng panjenengan".
"Inggih Mak, badhea diwastani kados punapa, bakenipun kula sakniki gesang ndherek Maratuwa. Lan kula inggih matur nuwun sanget dhateng Mak-e ingkang sampun kersa kula dhereki, lan kula suwun Mak-e mangke sampun ngantos pekewet ngemutaken menawi wonten kirang-pasipun jangkah kula salebeting ndherek Mak-e ingkang sampun dados tiyang sepuh kula piyambak punika" wangsulane Bagus alus.
Sawuse Bagus manggon dadi siji karo maratuwane lan ora ngekost neng nggone pak Paruntungan, Bagus tetep nyambut gawe melu Pak Paruntungan. Lan nalika celengane Bagus wis mlumpuk rada akeh Bagus banjur duwe pikiran arep ngalih gaweyan. Dhuwit anggone nyelengi diimbuhi dhuwit celengane Karmini wiwit isih sekolah biyen, dienggo nuku mobil angkudes bekas. Nanging jebul dhuwite durung cukup, isih kurang sethithik lan sing duwe mobil ya wis entuk kurangane digenepi karo mlaku. Bagus banjur miwiti urip dadi sopir angkudes, nglakokne mobile dhewe. Bareng Mak Jiyah ngerti nek mobile mantune kuwi durung lunas, Mak Jiyah banjur nglolosi ali-aline karo ngetokne gelang simpenane, dipasrahne Karmini supaya didol kanggo nglunasi mobile Bagus.
Bener petunge Bagus, dibandhing karo urip dadi Pegawe BTL nggone Pak Paruntungan, pengasilane nggelak angkudes Sidowayah - Kedunggalar - Jogorogo rada luwih akeh, tur ora keprentah dening wong liya. Sauntara Bagus nggelak Angkudes, saben dina Karmini nerusne olehe bakulan tempe, sing gawe tempene Mak Jiyah, dibunteli nganggo godhong plasa. Ora pati akeh bathine lha wong ya sedina-dinane mung ngentekne Kedhele sacenthak. Nanging wis aran luwung, bisa kanggo nyangga urip saben dinane, dene oleh-olehane ngelak Angkudes Bagus, kanggo kabutuhan liyane bangsane Layat, Sambang, Jagong lan sapanunggalane, nek ana turahe iya banjur dilebikne menyang celengan. Welinge Bagus marang sing wedok, aja gampang njupuk dhuwit sing wis mlebu neng tabungan yen isih bisa nganggo cara liya kanggo ngatasi kabutuhan sing teka sawayah-wayah, upamane kanthi cara nyuda jatah blanja sethithik-sethithik.
Pitulas tahun Bagus urip karo Karmini, manggon dadi siji karo Maratuwane, sanadyan urip sarwa prasaja nanging krasa ayem lan tentrem. Sanadyan wis dicuthat saka kulawargane, nanging Bagus tetep tansah eling karo pituture Ustadz Syaifulloh Huda, yaiku kudu bekti marang wong tuwane. Mula bareng nDara Asper Putri sansaya sepuh lan wiwit gerah-gerahen, Bagus sok ngelangake tilik sowan ibune. Olehe mara mesthi ngepasi jam kantor, dadi ora kuwatir kepethuk karo sedulur-sedulure. Pisan pindho Ibune isih kukuh karo panemune, tekane Bagus nadyan ora diuman-uman nanging panggah ora digatekne. Nanging bareng wis bola-bali Bagus mara sowan karo nyangking oleh-oleh sing dadi karemane Ibune, luwih-luwih tekane Bagus sok mbarengi karo kondisine Ibune ora pati sehat, mbaka sethithik nDara Asper Putri bali tuwuh rasa tresnane marang anak ragile kuwi. Malah keri-keri iki katone Ibune Bagus wiwit duwe rasa getun anggone wis nundhung anak lanang sing dianggep ora keneng ditata kuwi saka omah. Kang mangkono iku mau kegawa saka pangrasane Bu Asper sing kerep rumangsa kasepen nalika ngepasi slirane ora sehat. Tiok sing mbengkoni daleme wong tuwane, malah arang anggone bisa migatekne Ibune. Kabeh mung dipercayakne marang rewang utawa abdine. Wiwit esuk Tiok karo Vero, bojone wis budhal menyang papane nyambut gawe dhewe-dhewe, baline wis rada sore, tekan omah wis kesel banjur leren. nek ana wektu rada senggang, malah dienggo metu golek hiburan kanggo nylemur kesele awak lan pikiran merga ngurusi gaweyane. Semono uga Sri Hartini, sing omahe ora pati adoh saka kono, nanging ya arang bisa mara, jalaran iya saka akehe ayahan sing kudu ditandangi. Nek Evie pancen omahe ana kutha liya, dadi ya lumrah nek arang sambang marang wong tuwane, kajaba iku uripe ya padha karo sedulur-sedulure sing nyambut gawe neng Bank duweke Negara. Mung Bagus anak lanang sing dianggep murang tata kuwi sing saiki, ora ketang seminggu kaping pindho meh ajeg mara sowan ibune. Lan nalika Bu Asper sambat merga putra-putrane sing padha ora migatekne ibune, wangsulane Bagus ajeg bisa gawe tentreme Bu Asper.
"Mas Tiok, mBak Vero, mBak Tien, Mas Har punapa dene mBak Evie kalih Mas Bambang niku dipun pitados dening Pemerintah nanggel pagesanganipun tiyang kathah Bu. Dados Ibu sampun menggalih ingkang boten sae, mangke menawi sampun wonten wekdal ingkang radi senggang rak inggih sami gentosan sowan ngancani Ibu" tembung ngene iki kerep diucapne dening Bagus kanggo mangsuli sambat lan pangresulane Bu Asper.
ana candhake.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar