SENDHANG MUSTIKANING WARIH IV 60

 

 

60.

Lampahipun Darim sampun dumugi sangandhaping wit Kawis ing wana sacaketipun anggenipun dhawah ing jurang. Ing ngriku Darim sumerep wonten woh Kawis ingkang sampun gogrog cacahipun tiga, dening Darim woh wau dipun klempakaken ing poking wit, lajeng Darim mapan linggih ing satunggaling oyot ingkang ketingal, nunten sendhen wit Kawis kala wau, miwiti mangsah samadhi. Ing salebeting ciptanipun Darim meminta nugrahaning Gusti mugi anggenipun kepengin kepanggih kaliyan ingkang kagungan wit kawis ingkang wohipun badhe kaalap punika sageda enggal kasembadan.

Darim ngeremakaken mripatipun lan nata medal mlebeting napas, sarwi lambenipun amuji boten kendhat anyebut asmaning Allah. Dumadakan wonten angin sumilir ingkang kraos seger, ndugekaken ganda arum mangambar, kados gandanipun sekar melathi. Ing wiwitan sumiyuting angin lan ganda arum mangambar-ambar punika boten dipun paelu babar pisan, nanging sansaya dangu sansaya kraos andulek salebeting irung. Wasana Darim mbikak mripatipun kepengin sumerep punapa ingkang sampun kedadosan.

Saiba cingakipun Darim dupi sumerep ingkang wonten ing ngajeng, wingking lan kanan keringipun? Menawi kala wau saderengipun Darim mangsah semedi ingkang katingal inggih kekajengan ingkang ageng-ageng sarta gegrumbulan bebondhotan, samangke sedaya sampun ical. Ingkang katingal samangke Darim linggih ing babut permadani rupi ijem, ingkang ginelar ing patamanan ingkang endah, kathah manekawarni sesekaran ingkang katingal tinata kanthi sae, ing salebeting jembangan ingkang warni-warni. Sedaya sami ngedalaken sekar ingkang nuwuhaken ganda arum seger. Ing salebeting raos cingak Darim nggaagas, nginten manawi sampun manjing Alam Sipatollah. Inggih punika alam ingkang mapan ing antawisipun Alam Datullah lan Alam Apngalollah. Inggih Alam antara ingkang kathah kpanggenan dening titahing Gusti saking jinis Jim, Setan, Peri Prayangan. Ingkang inggih nggumunaken, woh kawis ingkang wau dipun klempakaken samangke taksih wetah gumlethak ing ngajengipun.

"Assalamu'alaikum...." dumadakan saking sisih kananipun Darim wonten tiyang dugi lan ngucapaken uluk salam.

"Alaikum salam" kaliyan raos kaget Darim wangsulan, lajeng ngulati sinten ingkang nembe dugi, ingkang nunten ndadosaken Darim sakalangkung remenipun.

"Pangling karo aku Darim?" tiyang ingkang nembe dugi kala wau taken kaliyan mapan lenggah ing sacaketipun Darim linggih.

"Sembah tuwin pangabekti kula mugi katur Bagindha......" Darim manembah dhateng ingkang nakeni. Jebul ingkang nembe rawuh punika Kanjeng Bagindha Kilir, ingkang rumiyin nate manggihi Darim saha paring gegaman kangge mbabad wana ing Kedhungtuwung.

"Pangabektimu wis tak tampa Darim" wangsulanipun Bagindha Kilir kaliyan mesem, kalajengaken pandangu "ya gene nganti awakmu kedarang-darang tekan kene Darim? apa sing kok upadi?".

"Nyuwun pangapunten Bagindha" Darim wangsulan kaliyan nangkebaken tanganipun ing dhadha "inggih awit saking kula tinangisan semah ingkang nembe ngandheg yoga kula, ingkang kepengin nedha wohipun Kawis ingkang miturut ngendikanipun Bapa Ajar Pawaga, wit kawis punika kedadosan saking tekenipun Brahmana Suci".

Darim lajeng nyariyosaken lelampahanipun ingkang sampun emah-emah kaliyan Rara Sumarni putranipun Ajar Pawaga ing Padhepokan Sigawok, ngantos dumugi anggenipun mapan semedi ing sangandhaping wit Kawis, ingkang nunten wonten kedadosan ingkang nggumunaken manahipun punika.

"Punapa samangke kula mapan ing alaming Sipatullah Bagindha?" sasampunipun rampung anggenipun cariyos Darim lajeng nyuwun pirsa dhateng Bagindha Kilir.

"Mesthine oraa tak blakani sliramu wis ngerti Darim" Bagindha Kilir wangsulan kaliyan esem ingkang boten ucul saking lathinipun "jalaran, awakmu wis tau lan wis nglakoni manjing ing alam sipatullah, yaiku nalikane awakmu sepisanan ketemu karo aku biyen".

"Inggih nyuwun pangapunten Bagindha" Darim matur "awit saking cubluking manah, kula dados tidha-tidah kaliyan kawontenan ingkang nembe kula panggihi".

"Ya sokur nek awakmu duwe rasa rangu-rangu, jalaran sumurupa nalikane ora ana rasa rangu-rangu ing atimu, sliramu nate keplantrang adoh banget. Ora mung adoh mungguh papane, nanging uga adoh ing mangsa kalane" Bagindha Kilir ngendika .

"Nuwun sewu Bagindha" Darim ingkang boten mangertos kaliyan pangandikanipun Bagindha Kilir ingkang nembe kaucapaken punika, nunten nyuwun pirsa "mugi Bagindha kersaa paring  dhawuh magepokan kaliyan pangandikan ingkang nembe kemawon kadhawuhaken, awit saestu Darim dereng mangertos kaliyan wosing dhawuh Paduka Sang Bagindha".

"Darim sumurupa, kawiwitan saka rasa kesel lan sayah ing atimu, merga kowe ora enggal bisa nemokne Jaka Tingkir utawa Mas Karebet banjurolehmu nggoleki iya mung waton mlaku ngono wae, iya apa ora?" Bagindha Kilir ngendika lan ndangu dhateng Darim.

Darim ingkang ngrumaosi ing lepatipun saha ngleresaken pangandikanipun Bagindha Kilir lajeng wangsulan

"Inggih Bagindha. Darim nyuwun pangaksami".

"Aja nyuwun pangapura marang aku, merga luputmu kuwi luput marang awakmu dhewe" Bagindha Kilir paring wangsulan, kalajengaken ngendika malih "iya awit saka luputmu iku sing ndadekne sira ora weruh lamun wis keplantrang adoh nggonmu lumaku. Sapisan lakumu wis adoh ninggalne laladan Demak, Pengging apa dene Tingkir nganti tekan pereng kulon Gunung Sindara. Kaping pindho sliramu wis kasedhot puseraning mangsa kala, utawa ubenging wektu. Yaiku awakmu kasedhot lan kober mandheg ing jaman kang dumadine limang atus tahun kepungkur".

Mireng dhawuh ingkang pungkasan makaten punika kala wau, Darim kaget lan bingung piyambak.

"Cethanipun kados pundi Bagindha? inggih awit saking bodhonipun Darim, Darim sepisan malih boten mangertos kaliyan dhawuhipun Bagindha" Darim matur ngrerepa ing ngarsanipun Bagindha Kilir.

"Sumurupa Darim, Padhepokan Sigawok saisine, klebu Ajar Pawaga, Rara Sumarni lan para cantrik sing ana kana kae kabeh, kuwi anane ing jaman limang atus tahun kepungkur dadi ing jaman saiki, yaiku jamane Darim urip, patilasan-patilasane Padhepokan Sigawok wae wis akeh sing ilang kapangan dening jaman. Dadi satemene, Darim wis kasedhot puseraning mangsa temah balik ing jaman sing wis kawuri limang atus tahun kepungkur. Saiki kari awakmu milih sing endi? Milih urip mbalik ing jaman limang atus tahun kepungkur kumpul bareng karo Rara Sumarni?  Apa milih urip ing jamanmu dhewe, yaiku jaman saiki iki?"

Darim lajeng dheleg-dheleg, boten mangertos kados pundi anggenipun badhe mikir lelampahan ingkang kados makaten punika.

"Yen awakmu milih tetep urip ing jamane Rara Sumarni, mangka kabeh sing tau kok lakoni sadurunge awakmu tekan ing Padhepokan Sigawok bakal ilang kabeh. Awit ing jaman semana durung ana sing diarani Kasultanan Demak, durung ana sing aran Sultan Trenggana, Sunan Kudus, Ki Ageng Pengging, Kademangan Kedhungtuwung lan liya-liyane, awit anane sing tak sebutne iku kabeh sawise limang atus tahun maneh sawuse anane Padhepokan Sigawok. Ewa samono, ing sajroning pikiranmu tetep isih kelingan karo sing tak sebutake kabeh mau, jalaran pancen kowe kuwi titah sing urip ing jaman saiki. Mula yen nganti sawijining dina kowe ketrucut nyebut sing tak sebutake mau mangka wong liyane bakal ngarani kowe wong sing wis owah pikire. Kosok baline yen Darim milih urip ing jamane dhewe, mangka lelakon sing tau kok alami karo Rara Sumarni, Ajar Pawaga lan Padhepokan Sigawok bakal dadi kaya dene lelakon sing dumadi ing swajroning impen sing banjur ilang sawise Kowe bali tangi saka anggonmu turu".

Bagindha Kilir mungkasi pangandikanipun, Darim lajeng legeg dheleg-dheleg rumaos puteg salebeting nalaripun.

 

ana candhake.