SENDHANG MUSTIKANING WARIH IV 74

 

SENDHANG MUSTIKANING WARIH IV

kacariyosaken malih dening : Rust Luh Getih.

 

74.

Demang Kedhungtuwung wis mrentah rewange supaya nyawisne wedang jahe neng teko gedhe karo jadah bakar neng pringgitan. Demang Kedhungtuwung isih kepengin ngrungokne critane Rangga lan Marga oleh-olehe sawise pamit menyang Kali Tuwung sing kondhang gawate. Awit pranyata kajaba Rangga lan Marga bisa nyekel Gima sakancane, sing jebul andhahane Kunthara. Rangga lan Marga uga oleh crita sing akeh sing magepokan karo asal-usule Kademangan Kedhungtuwung. Nanging nalika Ki Demang takon bab Darim lan para Cikal Bakal Kademangan, Rangga malah wangsulan yen sing ditakokne dening Demang Kedhungtuwung kuwi durung pati wigati kanggo dijlentrehne. Jalaran wektu iki isih ana bab-bab sing luwih mbutuhake kawigaten sing gedhe dening Demang Kedhungtuwung, yaiku prawan-prawan sing ilang dicidra duratmaka sing nganti dina iki durung genah kepiye nasib lan kahanane. Ora kalah wigati maneh, yaiku ngenani Kunthara sing wis akeh seksi nyebutake lamun dheweke kuwi bageyan saka wong-wong sing arep ngrebut Kademangan Kedhungtuwung saka panguwasane Demang sing saiki ana.

"Inggih Anakmas" kandhane Demang Kedhungtuwung marang Rangga lan Marga "suwaunipun kula pancen rumaos lingsem dene sampun rebat panguwaos kaliyan sedherek kula piyambak, ing Kademangan punika, ingkang yegtosipun dede gadhahan kula. Pramila kula lajeng adreng kepengin nyumerepi ing pundi dunungipun para trah saking cikal bakal ingkang langkung wenang menawi nglenggahi dados Demang ing mriki. Nanging sareng kula mireng pangandikanipun Anakmas, bilih manggihaken prawan-prawan Kedhungtuwung ingkang ical kacidra duratmaka punika estu kuwajiban kula sarta kuwajiban sanes inggih punika mangsulaken tentremipun Kedhungtuwung punika, kula lajeng nggadhahi pamanggih sami kaliyan ingkang Anakmas dhawuhaken punika".

"Inggih Ki Demang" wangsulane Rangga "samangke ingkang kedah dipun penggalih, inggih punika kados pundi murih saged mangertos purugipun para prawan ingkang ical mkala wau. Menawi nitik cariyosipun Kartagentho kaliyan Jayaglegek ingkang nampi prawan-prawan wau ing Guwa Klumpit, pranyata Guwa Klumpit namung didamel tutup liripun menawi wonten ingkang sumerep supados nginten bilih prawan-prawan kasebat kapapanaken ing Guwa Klumpit, nanging nyatanipun boten. Guwa Klumpit namung didamel ampiran kemawon. Ugi ingkang kula dereng mudheng, nalika kula sumerep prawan ingkang dipun beta mlajar dening pawongan ing Guwa Klumpit kapengker, dening Kartagentho punapa dene Jayaglegek pawongan punika ingkang nami Panembahan Timur. Kamangka nalika kula pepanggihan kaliyan tiyang ingkang ngaken naminipun Panembahan Timur ing Tegal Bera, tiyangipun benten kaliyan pawongan ing Guwa Klumpit punika".

Krungu tembung-tembung sing diucapne dening Rangga ngono kuwi, Demang Kedhungtuwung dadi sansaya kodheng nalar lan pikirane.

"Kajawi saking punika Ki Demang" Marga genti sing guneman "nitik cariyosipun Gima, jebul Kunthara kajawi ngragati para kecu lan kampak sarta maling, ugi prentah mbradhat prawan tuwin tiyang estri ingkang taksih nem kados angkahipun badhe mbradhat Rinem tuwin Nyi Wangsa ing Ngablak. Punapa anggenipun prentah mbradhat prawan punika kangge Kunthara piyambak punapa kangge nuruti prentahipun Panembahan Timur? punika ugi kedah dipun penggalihaken Ki Demang".

Demang Kedhungtuwung dadi sansaya tambah bingung. Perkara sing diadhepi iki bener-bener perkara sing kaliwat ruwet sing angel anggone arep ngudhari jalaran kaya-kaya perkara iki angel digoleki sing dadi bongkot utawa pucuke. Rangga lan Marga sing temene ing kono mung rumangsa kesampiran kuwajiban melu mbantu nentremake kahanan ing Kademangan kuwi uga durung nemu cara kepriye carane ngudhari reruwet iki. Wong telu sing ana pringgitan kuwi banjur padha meneng, ngumbar gagasane dhewe-dhewe.  Nalika wong telu kuwi padha meneng dumadakan padha dikagetne karo mlebune Bebau Krajan sing banjur lungguh neng ngarepe Demang Kedhungtuwung karo napas krenggosan.

"Ana apa Baune Krajan?" Demang Kedhungtuwung tumuli nakoni sing lagi wae teka.

"Ngaturi uninga Ki Demang, Kunthara kaliyan Ki Kedhungori sami kerengan ing bulak alit wetan mriku" wangsulane Bebau Krajan "ingkang ngabari kula tiyang ingkang griyanipun caket kaliyan papan kangge kerengan kala wau, kula sampun kengkenan Adhi Jagabaya Sekayu miwah prajurit Kademangan tiga, murih misah. Lajeng kula matur Ki Demang punika".

"Kunthara tukaran karo Bebau Kedhungori?" Demang Kedhungtuwung katon kaget "iki dudu perkara sepele, aku kudu teka dhewe mrana iki".

Muni ngono kuwi Demang Kedhungtuwung karo ngadeg, banjur takon marang Rangga lan Marga sing uga wis padha ngadeg : "Kados pundi Anakmas?".

"Inggih Ki Demang mila prayoginipun kedah makaten" wangsulane Rangga "mangga sami dipun tingali mrika. Lan kula nyuwun pangapunten, ketingalipun kula kaliyan adhi kula Marga badhe ngrumiyini lampah langkung rumiyin".

"Inggih Anakmas" wangsulane Demang Kedhungtuwung . Rangga lan Marga kaya mencolot mlayu metu saka pringgitan. Lan nalika Demang Kedhungtuwung sing ditutne Bebau Krajan sing setengah mlayu tekan regol ngarep kademangan, Rangga lan Marga mung katon saklebatan wis adoh ninggalne Kademangan, tumuju bulak cilik sing dicritakne Bebau Krajan mau. 

Sauntara kuwi ing Bulak Cilik, sing dicritakne lagi padha kerengan wis katon rame. Jebul sing ana kono ora mung Kunthara karo Bebau Kedhungori thok, nanging ana rong pasangan sing lagi padha regejegan. Kunthara lagi ngadhepi Bebau Kedhungori, lan Dahana sedulure Jagabaya Slumpring ngadhepi Rikad rewange Bebau Kedhungori. Yen perang tandhing antarane Dahana karo Rikad ketok rame, jalaran silih ungkih genti kalindhih. Dhasar ngelmu kanuragan sing diduweni kena diarani timbang, senadyan kekarone uga wis padha olehe ngliga gegaman, nanging kekarone uga padha wis ketatone nadyan tatu kuwi ora pati mbebayani tumrap jiwane. Beda adoh karo perang tandhinge Bebau Kedhungori lumawan Kunthara, Bebau Kedhung ori keneng diarani wis ora oleh enggon babar pisan. Tangan lan gegere wis tatu kena pedhange Kunthara, wis bola-bali Bebau Kedhungori tiba glangsaran ngendhani sabetan pedhange mungsuhe. Sansaya suwe Bebau Kedhungori sansaya kadheseg.

"Seger, ketoke pancen dina iki kowe kudu ngadhep Bathara Yama neng neraka kana" kandhane Kunthara karo nyawang Bebau Kedhungori sing wis ketok thele-thele "sedhela maneh kowe karo rewangmu sing kumalungkung kae  bakal dadi bangke neng papan iki".

"Ora bisa!" sadurunge bebau Kedhungori wangsulan dumadakn ana wong liya sing wangsulan karo mlumpat banjur ngadeg ing tengah antarane Kunthara karo Bebau Kedhungori.

"Ki Jagabaya aja melu-melu, iki perkaraku karo perkarane Seger" Kunthara alok banter bareng ngerti nek sing teka kuwi Jagabaya Sekayu sing uga wis ngliga pedhange.

"Ora bisa mangkono Ki Kunthara" wangsulane Jagabaya Sekayu sareh "nadyan aku durung ngerti perkarane apa sing ndadekne ndika karo Ki Kedhungori padha kerengan, nanging wis dadi kuwajibanku misah ndika wong loro supaya padha ngendheg nggone padha kerengan".

"nDika arep misah Ki Jagabaya?" Kunthara takon karo ngguyu ngece "aku dudu bocah cilik sing tukaran merga rebutan dolanan. Sepisan maneh aku ngelingne, luwih becik ndika minggir aja melu-melu nyampuri perkaraku, yen ndika ora kepengin nemu getun keduwung".

"Ki Kunthara" Jagabaya Sekayu rumangsa diremehne dening Kunthara "neng Kedhungtuwung kene iki aku Jagabaya, jejibahanku mbantu Ki Demang murih Kademangan kene kuwi bisa tentrem, yen ana wong tukaran lan ora gelem tak pisah, kuwi padha wae wis ngremehake aku. Ngerti?".

"Yen ndika rumangsa wis tak remehne ndika arep apa?" wangsulane Kunthara karo ngece "aja adigung karo pangkat Jagabaya ndika Ki Sekayu, tumrap Kunthara pangkat Jagabaya kuwi ora eneng apa-apane tak kandhani".

 

ana candhake.