SENDHANG MUSTIKANING WARIH IV 76

 

SENDHANG MUSTIKANING WARIH IV

kacariyosaken malih dening : Rust Luh Getih.

 

76.

Gunemane Marga sing mangkono kuwi sansaya ndadekne nesune Kunthara, jalaran Marga wis ngarani ing babagan iki dheweke sing luput. Kajaba saka kuwi tenane wiwit Rangga lan Marga teka ing Kademangan Kedhungtuwung tansah dadi kembang lambene meh wong sa Kedhungtuwung kabeh. Kabeh padha ngalembana marang nom-noman loro kuwi, ya ngalembana kadigdayane uga ngalembana unggah-ungguhe, uga ngalembana babagan kawicaksanane. Sing mangkono kuwi genah nek ndadekne Kunthara ora seneng, amerga sasuwene iki ora ana wong sing ole pangalembana mangkono kuwi kajaba mung dheweke, nanging saiki wong-wong wis ngalih anggone nibakne pangalembanane ya iku marang nom-noman loro sing durung suwe teka lan manggon ing omahe Demang Kedhungtuwung. Kunthara wis duwe niyat kepengin nuduhne marang wong-wong Kedhungtuwung yen satemene nom-noman loro kuwi ora ana apa-apane yen ditandhing karo dheweke, nanging kalodhangan kanggo kuwi durung nate ana. Mula dina iki sanajan ora ana wong akeh, Kunthara duwe niyat arep nyingkirne nom-noman loro kuwi saka Kedhungtuwung kono.

"Marga" kandhane Kunthara sawise njupuk pedhange sing ceblok neng lemah merga kena sabetan pecute Marga mau "yen kowe isih ngeman marang nyawamu, becik kowe karo sedulurmu enggal-enggal sumingkir ninggalne Kademangan Kedhungtuwung kene. Yen ora, dina iki uga pedhangku sing bakal nguntapne lakumu wong sakloron menyang Yamaniloka".

"Kunthara" Marga wangsulan "wiwit kapan kowe rumangsa duwe wewenang ngatur uripku he? kowe karo aku kuwi neng kene drajate padha, padha dene olehe dudu warga Kedhungtuwung. Ora sah ndadak kok kongkon lunga, yen gaweyanku neng kene wis rampung aku mesthi lunga dhewe. Ora perlu kowe ngeden-edeni aku nganggo pedhangmu sing gampang ucul saka tanganmu kuwi, pati uripku ora merga ladingmu kuwi Kunthara".

"Nek ngono kowe nedya nantang karo Kunthara?" Kunthara nggetak karo mripate mentheleng.

"Sakarepmu nggonmu ngarani" wangsulane Marga karo siaga .

Ora sranta Kunthara banjur wiwit nyolahne pedhange, jurus-jurus sing nalika ngadhepi Bebau Kedhungori apa dene Jagabaya Sekayu mau durung dituduhne saiki wiwit dikatonke. Kunthara ngira yen sing diadhepi duwe ngelmu kanuragan sing rada dhuwur yen ditandhing karo mungsuhe sing mau. Obahe pedhang sing dhek mau mung lumrah, saiki kabeh ngemu perbawa kekuwatan batin sing nggegirisi, ing tangane Kunthara pucuking pedhang katon mengangah abang kaya mentas diobong ing geni mawa. Saben-saben diobahne ngetokne angin sing ngetokne ganda arus kaya gandane getih. Ragane Kunthara dhewe uga katon ana owah-owahan, Kunthara sing duwe pakulitan kuning ngemu giring kuwi wis malih dadi abang sing saka kulite ngetokne hawa panas sing kagila-gila.

"Alas kobar" ora krasa Marga kumecap alon, karo mripate ora uwal nggone ngulati saparipolahe Kunthara. Karo meneng Marga wiwit mageri awake nganggo ngelmune sing aran Aji Panawawisa lan uga wis ngecakne aji Tamengwaja kanggo ngendheg hawa panas supaya ora nganti ngenani awake.

"Marga karo kowe Rangga" kandhane Kunthara "isih ana wektu yen kowe kepengin mlayu, ora-ora yen bakal tak buru, waton playumu bablas lunga ninggalne Kedhungtuwung kenemeh".

Marga ora semaur, pecute diangkat diseblakne, ora diarahne menyang Kunthara sing ngadeg karo ngobat-abitne pedhange, nanging Marga sengaja nyabetne pecute menyang watu gilang sing ana pinggir dalan sing gedhene watara saendhasing gajah. Pecut sing diseblakne kuwi ora nuwuhake suwara kaya mau, nanging watu sing disabet dadi ajur mumur mbledug dadi lebu. Kunthara kaget weruh kedadeyan sing nggegirisi kuwi, nanging Kunthara ora niyat murungne karep arep nyingkirne Marga lan Rangga, mula Kunthara banjur nancepake pedhange ing lemah, tangane loro disedhakepne karo mripate diremne, lambene umak-umik ngrapal japa aji jaya kawijayane. Ora suwe saka ragane Kunthara katon kumebul pega bening kaya sari-sarining geni sing nyebar hawa panas nganti telunmg ndhepa mubeng adohe. Bebau Kedhungori lan Jagabaya sing ora adoh saka kono padha mencolot memburi ngedohi hawa panas sing krasa arep ngobong awake. Beda karo Rangga sing sanajan luwih cedhak karo papane Kunthara nanging sajak ora ngrasakne anane hawa panas kuwi. Marga sing ngerti yen Kunthara wis ngetog aji jaya kawijayane, tumuli nata kekuwatane.

"Heh...heh....heh....." dumadakan keprungu suwara guyu disusul ana wong setengah tuwa sing teka banjur mapan ngadeg ana tengah-tengah antarane Marga karo Kunthara.

"Ki Bulakbadher........." Jagabaya Sekayu nyebut jenenge wong sing lagi teka kuwi. Ki Kahastha mung nglirik sedhela marang sing nyebut jenenge, banjur guneman marang muride :

"Kunthara rucaten ajimu kuwi, durung wancine kowe nggunakne Guntursaleksa".

Krungu suwarane gurune sing ngemu perbawa kuwi, Kunthara kaget. Mripate dibukak, panyawange manther tumuju gurune.

"Bener sing dikandhakne Marga neng ngarep mau, kowe ora bakal menang yen mungsuh wong sakademangan. Aku percaya Marga ora ana apa-apane nek dibandhing karo kowe, nanging iki Demang Kedhungtuwung wis arep teka kene karo nggawa wong sapirang-pirang akehe. Becike disumenekne dhisik anggonmu arep nyingkirne nom-noman loro iki, timbang awake dhewe diranjab nganggo gegaman dening wong sakademangan, kaya Abimanyu sing diranjab para Kurawa ing palagan Kurusetra".

Bubar muni ngono kuwi, Ki Kahastha banjur mencolot nyedhaki Kunthara, tangane Kunthara dicandhak arep diajak mlayu ninggalne papan kono.

"Mengko dhisik Ki Bulakbadher" Marga mbengoki Ki Kahastha.

"Kapan-kapan wae Marga yen kowe karo sedulurmu kepangin njajal muridku, yen nyata kowe perwira limang dina maneh saka dina iki, temonana Kunthara ing Tegalbera, bocah loro pisan nanging aja ngajak kanca liyane" wangsulane Ki Kahastha karo ngglendheng Kunthara diajak mlayu, nrabas gegrumbulan ngedohi papan kono kuwi.

Marga gage mlumpat arep mburu playune Ki Kahastha karo Kunthara, nanging Rangga luwih cepet anggone obah sing banjur ngadhang neng ngarepe Marga.

"Ora ana gunane diburu Dhi" kandhane Rangga sareh "awake dhewe durung apal laladan kene, bisa wae nek awake dhewe nekad nguber wong loro kae, malah kecemplung wuwu pasangan".

"Iya Kakang" Marga wangsuloan alon, banjur pecute digulung diubetne neng bangkekan dienggo sabukan maneh.

Saka kadohan katon dhampyak-dhampyak Demang Kedhungtuwung ditutne para Bebau lan para Jagabaya mlaku nyedhaki papan kono kuwi. Jagabaya Sekayu karo Bebau Kedhungori banjur nyedhak lan ngadeg ana sisihe Rangga lan Marga karo nyawang sing lagi padha teka.

"Kados pundi kedadosanipun Anakmas?" Demang Kedhungtuwung gita-gita nakoni Rangga lan Marga.

"Awit pangestunipun Ki Demang, anggenipun kerengan Ki Jagabaya kaliyan Kunthara sampun saged kula pisah" wangsulane Marga kaya ora mentas kedadeyan apa-apa.

"Lha Kunthara samangke wonten pundi?" Demang Kedhungtuwung takon maneh.

"Dipun ajak gurunipun kesah, duka dhateng pundi purugipun kula boten taken" wangsulane Marga karo nglirik Jagabaya Sekayu.

"Sak jane iki mau mula bukane kepiye ta Baune Kedhungori? kok dumadakan ana kabar jarene ndika lagi regejeganb karo Kunthara ing Bulak Cilik kene?" genti Demang Kedhungtuwung nakoni Bebau Kedhungori.

Bebau Kedhungori ora enggal mangsuli pitakone Demang Kedhungtuwung, malah banjur ngawe Rikad sing isih ngadeg njagani Dahana sing wis bandan tangane. Ngerti yen diawe juragane, Rikad banjur nyurung Dahana diajak nyedhak papane sing lagi padha rembugan. Dahana ora suwala mung bisa manut karo sing diprentahne Rikad.

 

ana candhake.