SENDHANG MUSTIKANING WARIH IV 81

 

SENDHANG MUSTIKANING WARIH IV

kacariyosaken malih dening : Rust Luh Getih.

 

81.

Pikirane Kunthara nglambrang nganti tekan adoh, adoh banget. Miyaki dalan-dalan sing wis tau diliwati sajerone nglakoni urip, uga mecaki dalan-dalan sing durung diambah . Dalan-dalan sing tau diliwati, wiwit isih cilik nganti tumeka saiki, wiwit paguron Bulakbadher iki isih wujud omah lumrah banjur ketekan wong-wong sing padha meguru mrono, nganti saiki cantrike kliwat saka telung jinah, sing kabeh padha ngaji-aji marang dheweke minangka murid kang dadi wewakiling gurune, Ki Kahastha ya Ki Bulakbadher. Bareng wiwit mecaki dalan sing durung diambah, Kunthara duwe rasa was lan rasa sumelang karo sing kekarepane gurune sing arep ndadekne Rangga lan Marga dadi sedulure. Kunthara nyumelangake, manawa-manawa ing mengkone kanthi anane Rangga lan Marga bisa gawe sureming kawibawane. Kaya lelakon sing dumadi ing Kedhungtuwung, Kedhungtuwung sing sabubare kasil nundhung bala kraman, jenenge Kunthara neng ngendi-endi dadi pocapan, neng saben pajagongan wong-wong padha ngrasani dheweke kanthi pangalembana lan panggunggung. Nanging bareng saiki ana Rangga lan Marga, pangalembana sing ditampa wiwit suda, ngalih marang nom-noman loro sing dening wong-wong ing Kedhungtuwung dianggep luwih digdaya.

Kunthara kepengin ngandhakne kuwatiring atine iki marang gurune, nanging ora sida, wedi manawa gurune ora bisa nampa pawadane. Mula jroning atine, Kunthara banjur tata-tata, gawe cara kepriye murih ing mengkone yen Rangga lan Marga klakon dadi muride Ki Kahastha, aja nganti carita sing ana Kedhungtuwung dibaleni ing Bulakbadher.

"Sepisan maneh kowe aja duwe pikiran yen aku bakal ndadekne nom-noman loro kuwi kadigdayane ngluwihi awakmu Ngger" bareng wis sauntara padha meneng-menengan Ki Kahastha bali guneman maneh "jalaran, mungguhku ora ana murid liya sing bakal tak percaya kajaba awakmu. Lan kaya janjiku nalika samana, awakmu ora mung bakal nggenteni kalungguhanku mrentah padhepokan cilik iki wae, nanging mbaka sethithik bakal tak budidaya murih awakmu bisa ngregem panguwasa, kawiwitan saka Kedhungtuwung, banjur nyawijekne Kluwihan lan Banjarsemanggi kanggo ngregem panguwasa ing Madiun sing sabanjure bisa nglungguhi dhampar keprabon Tanah Jawa  sing dina iki isih dilungguhi dening anake Pemanahan ya si Sutawijaya kuwi. Anggonku kepengin ngepek murid Rangga lan Marga kuwi, mung murih bisa oleh tambahan piranti kanggo njurung gegayuhanmu kuwi, mengko yen gegayuhanmu wis kasembadan aja nganti bocah loro kuwi diumbar jalaran bisa dadi eri ing sajroning uripmu".

"Inggih Bapa" wangsulane Kunthara karo mesem "kula pitados awit saking pangestu saha pambiyantunipun Bapa, sedaya ingkang Bapa dhawuhaken punika boten dangu malih badhe kaleksanan".

Bareng wis dianggep cukup, Ki Kahastha banjur ngajak Kunthara leren, mapan turu ing senthonge dhewe-dhewe.

Sauntara iku, nalika soroting srengenge wis madhangi jagad, prajurit-prajurit saka Kademangan Kedhungtuwung sing dipandhegani Demane dhewe, wis siyaga ngepung Padhepokan Bulakbadher saka jaba. Rangga banjur kandha marang Demang Kedhungtuwung yen dheweke mbutuhne prajurit siji sing bisa nindakne gaweyan dadi panyambung warta. Yaiku sing bakal martakne marang Demang Kedhungtuwung lan para Bebau saupama ing mengkone ana apa-apa sing ngenani Rangga lan Marga sajroning arep ngendharat Ki Kahastha lan Kunthara ing Padhepokan Bulakbadher kono.

"Inggih Anakmas" tumanggape Demang Kedhungtuwung "menawi makaten kabetahaken tiyang ingkang banter plajengipun?".

"Inggih Ki Demang" wangsulane Rangga.

Demang Kedhungtuwung banjur nyeluk Tiyasa, Prajurit Kademangan sing kondhang bisa mlayu rikat lan duwe napas sing dawa. Tiyasa banjur diprentah memanuki lakune Rangga lan Marga saka kadohan, sarta nglapurake marang Demang Kedhungtuwung kabeh kedadeyan sing wigati sajroning Rangga lan Marga nindakne gaweyane. Kajaba kuwi, Demang Kedhungtuwung uga mrentahne prajurit telu maneh sing mapan ana samburine Tiyasa, jejer minangka prajurit panyambung warta kapindho, katelu lan kapapat.

Sawuse kabeh wis samekta, Rangga lan Marga banjur mlaku arep ngleboni Padhepokane Ki Kahastha. Nalika lakune nom-noman loro kuwi tekan ngarep regol padhepokan, lawanging Padhepokan katon tutupan rapet lan dikancing saka jero. Marga banjur nyedhaki lawang sing tutupan rapet kuwi, banjur tangane kemlawe nggeret tampar sing kanggo ngunekne gentha. Let sedhela sawuse gentha muni banter, alon-alon lawange regol menga. Ana Cantrik loro sing metu saka jero, nyedhaki papane Rangga lan Marga.

"nDika wong loro kuwi sapa lan saka ngendi, teka esuk-esuk wis ngunekne genthane Padhepokan?" salah siji saka catrik kuwi nakoni Rangga lan Marga.

"Nuwun sewu Kisanak" sing wangsulan Marga basane alus lan ngajeni "aku Marga lan iki sedulurku tuwa,Rangga. Aku andhahane Ki Demang Kedhungtuwung, dene tekaku mrene awit nuhoni dhawuhe Ki Bulakbadher supaya esuk iki aku lan kakangku ngadhep ing padhepokan kene".

Disauri nganggo tembung sing alus ngono kuwi, cantrik loro murid-muride Ki Kahastha kuwi ora enggal aweh wangsulan, mung mripate manther nyawang Rangga lan Marga genti-genti, kaya blantik wedhus sing nyawang dagangan sing ditawakne marang dheweke. Sawuse tutug olehe nyawang, cantrik sing nakoni Rangga lan Marga kuwi genti nyawang kancane, mripate kedhep-kedhep aweh sasmita pitakonan. Sing disawang mung wangsulan nganggo sasmita nggedhegne sirahe.  Banjur cantrik sing takon mau mbalikne awake madhep menyang Rangga lan Marga karo guneman :

"Aku lan kancaku ora nampa dhawuh yen esuk iki bakal ana tamu sing teka Kisanak, dadi aku wong loro iki ora bisa aweh palilah ndika mlebu ing pekaranganing padhepokan, luwih becik ndika enggal-enggal lunga ninggalne papan iki wae".

"Nanging tekaku kene merga netepi dhawuhe Ki Kahastha, Kisanak?!?" Marga semaur ngandhakne yen tekane mrono dudu karepe dhewe.

"Apa tandha lan buktine yen Bapa Guru Kahastha wis dhawuh marang ndika sakloron supaya ngadhep panjenengane?" Cantrik sing sijine genti takon.

"Ora ana tandha bukti sing diparingake aku Kisanak" wangsulane Marga "aku ora wani nyuwun tandha bukti sing ndika karepne kuwi marang Ki Kahastha, yen ndika ora ngidini aku mlebu menyang Padhepokan, kuwi pancen wewenang ndika. Nanging ngadhep Ki Kahastha esuk iki, kuwi kuwajiban sing kudu tak tindakne. Mula, murih padha slamete aku njaluk tandha bukti marang ndika sing duwe panguwasa njaga regol iki yen aku sakloron wis teka kene nanging ndika wong loro ora ngidini aku sakloron ngadhep Ki Kahastha. Dadi olehku ora netepi dhawuh iki ora merga aku nglirwakne, nanging merga ndika penging. Lan yen nganti anggonku arep atur warta marang Ki Kahastha iki dadi kasep, ndika sakloron sing kudu nanggung akibate".

Oleh wangsulan sing kaya ngono kuwi, cantrik loro kuwi dadi katon ewuh aya ing pambudine. Rada sauntara kekarone padha pandeng-pandengan karo kancane dhewe.

"Ngene lho Kisanak" Rangga sing wiwit mau mung meneng genti melu guneman "ndika sakloron pancen wenang duwe rasa sujana marang sapa wae, klebu marang aku karo adhiku sing arep netepi dhawuhe Ki Kahastha iki. Jalaran ndika sakloron sumelang yen nganti aweh palilah marang sabarang wong mlebu ing Padhepokan, dikuwatirake sing mlebu kuwi bakal gawe gendra ing padhepokan. Nanging mbok ya dinalar kanthi wening, aku mung wong loro, kamangka ing padhepokan iki isine atusan cantrik malah Ki Kahastha lan Ki Kunthara ya ana. Upama aku wong loro iki arep gawe gendra, apa sing bisa tak tindakne ing ngarepe Ki Kahastha lan Ki Kunthara? Kosok baline, yen nganti Ki Kahastha duka merga kaseping warta saka aku merga saka ndika alang-alangi, aku ora bisa nggambarake apa sing bakal ndika temoni mengko".

 

ana candhake.