SENDHANG MUSTIKANING WARIH IV 82

 

SENDHANG MUSTIKANING WARIH IV

kacariyosaken malih dening : Rust Luh Getih.

 

82.

Cantrik loro sing kajibah jaga regol kuwi pating plenggong. Bingung olehe arep mutusake, nek digagas sing dawa pancen apa sing dikandhakne Rangga kuwi akeh benere. Nom-noman loro kuwi butuh ngadhep marang Ki Kahastha dhewe, neng ngarepe Ki Kahastha genah nek mokal menawa nom-noman loro kuwi bisa gawe ontran-ontran utawa gawe gendraning padhepokan. Nanging, yen esuk-esuk ngene iki munjuk ing ngarsane Ki Kahastha apa ora aran degsura? Nanging maneh, yen sing dikandhakne Rangga mau bener merga dheweke wedi diarani degsura banjur ora wani munjuk marang gurune, banjur nuwuhake kaseping warta kang kudu tinampa dening gurune, apa dheweke ora bakal nampa pidana?.

Dumadakan Cantrik loro kuwi dikagetne anane suwara dhehem-dhehem saka waliking lawang regol, ing jerone pakarangan Padhepokan. Cantrik loro kuwi wis apal banget karo suwara dhehem kuwi, yaiku suwara dheheme Ki Kahastha.  Ora suwe lawang regol sing maune tutupanalon-alon menga, Ki Kahastha metu karo ulat sing rada beda.

"Ngaturi kasugengan ing enjing punika Kyai" Rangga ndhisiki alok sapa aruh marang Ki Kahastha sing lagi metu saka waliking lawang regol. Pangarsaning Padhepokan Bulakbadher kuwi katon kaget bareng ngerti yen ing jaba ana wong teka sing sajake lagi rembugan karo cantrik-cantrik sing kajibah njaga regol.

"Rangga karo Marga?" Ki Kahastha semaur karo nyawang Rangga lan Marga, ora nyana ora ngira yen nom-noman loro sing mau bengi lagi dirembug karo Kunthara, esuk iki teka ing padhepokane. Nanging Ki Kahastha sing nyata duwe nalar dawa kuwi enggal-enggal nyingidne rasa kagete, malah banjur kandha mawa tembung sing alus "rada gawe kageting atiku, esuk-esuk awakmu sakloron wis teka ing padhepokan sing sepi iki".

"Nyuwun pangapunten Kyai" Marga sing mangsuli "wonten pawartos ndadak saking Kedhungtuwung ingkang kedah kauningan dening Kyai Kahastha miwah Ki Kunthara. Inggih nyuwun pangapunten, dene anggen kula matur dhateng Kyai Kahastha radi randhat, jalaran inggih netepi paugeraning Paguron Bulakbadher, temah kadang cantrik ingkang rumeksa regol dereng ngeparengaken kula ngadhep Kyai Kahastha".

"He he he......" Ki Bulakbadher gumuyu alon karo wangsulan "kuwi pancen tatacara sing lumaku tumrap cantrik sing jaga regol padhepokan, lan olehe tumindak mangkono iku mau ya mung merga bocah-bocah kuwi durung tau tepung durung tau srawung karo awakmu sakloron. Yen wis ngerti marang awakmu mesthi wiwit sepisan awakmu teka mau wis dilarapake ing pendhapa kana".

"Inggih Kyai" wangsulane Marga.

"Ayo saiki munggah menyang Pendhapa kana, aku kepengin krungu warta apa sing bakal kok wenehake marang aku" kandhane Ki Kahastha sabanjure, sing banjur ditutugne aweh prentah marang cantrike "Kakangmu Kunthara gugahen, kandhanana yen tak tunggu ana pendhapa lan omonga yen sedulure saka Kedhungtuwung, yaiku Rangga lan Marga wis teka ngono".

"Nuwun inggih sendika" salah siji saka cantrik kuwi wangsulan sing banjur budhal nindakne pakone gurune.

Ki Kahastha banjur ndhisiki mlaku mlebu arep munggah menyang Pendhapa Padhepokan. Rangga lan Marga ngetutne ing mburine.  Sawuse tekan Pendhapa, Rangga lan Marga dikongkon lungguh ing klasa sing digelar ing jogan, klasa pandhan sing rupane putih katon resik.Ki Kahastha banjur pamit arep menyang mburi sedhela, Rangga lan Marga dikongkon ngenteni neng kono.

Rangga lan Marga sing lungguh neng klasa, mripate nyawang kahanane Pendhapa sing gedhe kuwi. Ambak-ambak mung pendhapane paguron sing ora kepetung gedhe, nanging pendhapa iki winangun jembar lan asri. Sakaning, blandar, pangeret lan bebalungane Pendhapa digawe saka Kayu jati sing wis tuwa umure, rinengga mawa manekawarna ukiran sing endah lan ngresepake. Menang-meneng nom-noman loro kuwi rumangsa seneng nyawang kaendahaning pendhapa Paguron Bulakbadher sing lagi sepisan iki diweruhi.

Sedhela-sedhela keprungu suwarane manuk kutut sing ngganter sesautan, manuk kutut ingon-ingone padhepokan sing kurungane dikerek dhuwur ing pring petung sing kaya pager jejer-jejer ing ngareping pendhapa. Suwarane manuk kutut sing ora kaya suwarane manuk sing kulina saba ing pakebonan, nanging suwarane manuk kutut sing meh kabeh wis luk telu sing suwarane gedhe tur ulem.

Kira-kira anggone Rangga lan Marga ngenteni oleh sapanginang, Ki Kahastha wis mara maneh ditutne cantrik loro sing nggawa suguhan, wedang jahe lan gembili godhog. Sawuse cantrik sing ngaldekne suguhan kuwi bali mlebu, Kunthara teka sing banjur nyusul melu lungguh neng cedhake gurune.  Kaya wong sing padha tepung raket, wong papat kuwi katon rukun jejagongan kanthi ulat sing padhang kabeh kebak esem sing grapyak semanak.  Sikep-sikep sing kerep ditemoni Rangga lan Marga yen kabeneran kepethuk ing Kedhungtuwung, babar pisan ora katon.

"Wis adhem Adhi Rangga lan Adhi Marga iki unjukane, mangga diunjuk" Kunthara ngacarani dhayohe supaya ngombe suguhane.

"Iya ayo, Rangga lan awakmu Marga, dirahabi wae anane mung banyu anget" Ki Kahastha melu mbagekne.

"Matur nuwun Kyai" wangsulane Marga lan Rangga meh bebarengan, muni ngono kuwi nom-noman loro karo ngecakne aji Panawawisa, jalaran nalika wiwit mlebu ngunggahi Pendhapa mau saka aji Sasrapanggraita sing luwih dhisik dicakne, nom-noman loro kuwi dadi ngerti yen ing jerone wedang jahe sing isih anget kumebul ngetokne ganda arum, ana wisa sing wis dicampurne. Dudu wisa sing bisa gawe pepati, nanging wisa sing bisa marakake lali, memper wisaning apyun utawa sari pathining ciyu sing bisa gawe wuru. Kaya sing ditindakne Kunthara lan Ki Kahastha, Rangga lan Marga banjur nyruput wedange sajak krasa seger.

Kunthara lan Ki Kahastha mesem seneng weruh carane ngombe Rangga lan Marga sing sajak kepenak. Batine Guru lan Muride kuwi gumuyu lan ngucap menawa sedhela maneh Rangga lan Marga bakal nyritakne kabeh wewadi sing disimpen sajroning atine, jumbuh karo pitakonan sing bakal diucapake dening Ki Kahastha lan Kunthara. Lan yen wis mbukak kabeh wewadine, nom-noman loro kuwi bakal nglumpruk tanpa daya, awit wisa asil racikane Ki Kahastha kuwi pancen digawe mangkono.

"Nuwun sewu Kyai" dumadakan Rangga guneman sawuse olehe ngombe wedange oleh rong sruputan "samangke kaparenga kula matur, menggah wigatosing sowan kula ing enjing punika".

"Ora perlu kesusu Adhi Rangga" sadurunge Ki Kahastha semaur, Kunthara ndhisiki aweh wangsulan "wektune isih dawa, becik kuwi unjukane dientekne luwih dhisik karo kuwi gembili godhogan sing empuk lan gempi kuwi dirasakne dhisik".

"Mathuk banget kuwi Ki Kunthara" sing mangsuli genti Marga, olehe wangsulan karo mesem semanak "aku ngrasakne cocok banget karo wedang jahe sing nggodhoge wis diwenehi gula klapa iki. Upama isih ana tunggale aku ya gelem kok nek ditambahi maneh wedange iki".

"Isih, isih kok, isih akeh tunggale" Kunthara semaur banjur tangane keplok aweh sasmita marang Cantrik supaya ngeteri wedang jahe maneh ing papan kono kuwi. Batine Kunthara sansaya seneng, merga kajaba ing wedang sing wis diladekne, mau Kunthara uga nyawisake wedang sing padha, sing diwadhahi ana teko. Yen nganti Rangga lan Marga luwih akeh anggone ngombe, mangka bakal luwih cepet anggone ngalumpruk, luwih cepet anggone bisa nelukne lahir lan batine.

 

ana candhake.