SENDHANG MUSTIKANING WARIH IV 88

 

SENDHANG MUSTIKANING WARIH IV

kacariyosaken malih dening : Rust Luh Getih.

 

88.

Nalika srengenge wis ngglewang mangulon papan kanggo ngubur layone Ki Kahastha wis dadi. Demang Kedhungtuwung banjur mrentahne supaya layon kuwi enggal dikubur kanthi pakurmatan kang sacukupe. Sing ngangkat layon ora mung para cantrik wae, nanging gentenan karo para prajurit Kademangan. mBarengi rampung pangubure Ki Kahastha, lan para warga Bulakbadher mulih menyang omahe dhewe-dhewe, Bebau Supiturang nyedhaki Demang Kedhungtuwung saperlu nglapurake asile nggone niti priksa sajroning padhepokan. Deningt Demang Kedhungtuwung Bebau Supiturang, Bebau Padaringan, Jagabaya Pahang lan Jagabaya Sekayu banjur diajak mlebu ing Pringgitan murih lapurane ora dirungokne wong akeh. Rangga lan Marga dening Demang Kedhungtuwung diajak melu ngrungokne lapurane Bebau Supiturang. Cantrik loro yaiku Dario karo Limpad sing dadi cucuking laku uga melu ngrungokne apa sing diaturake Bebau Supiturang marang Demang Kedhungtuwung.

Kajaba ana tumpukan rajabrana sing akeh sing didhelikne neng pasenthongan padhepokan, Ki Supiturang uga nglapurake yen ana pasenthongan gedhe sing ora bisa dibukak saka njaba. Jalaran kajaba lawange digawe saka kayu sing pilihan uga dikancing nganggo gembok sing ora bisa digawe saka waja pilihan temah ora tedhas ditamani gegaman. Sarta ana kekuwatan aneh sing ora kasatmata sing ngalang-alangi wong sing nedya ngrusak lawanging pasenthongan.

"Pasenthongan sing ora bisa ndika bukak kuwi manggone ana ngendi?" pitakone Demang Kedhungtuwung marang Bebau Supiturang.

"Jejer kaliyan pasenthongan ingkang kangge nyinggahaken bandha donya ingkang wujud mas picis punika Ki Demang" wangsulane Ki Supiturang "kaapit kaliyan papan paleremanipun Ki Kahastha, namung kemawon ketingalipun wiyaripun tikel kaping kalihipun pasenthongan punika".

"Lan ndika durung ngerti apa sing ana jerone pasenthongan kuwi ?" Demang Kedhungtuwung takon maneh.

"Nuwun inggih dereng mangertos Ki Demang" wangsulane Ki Supiturang "malah ingkang dados gawoking manah kula lan kanca-kanca, dumugi sakniki raos ajrih dhateng punapa ingkang boten kula ngertosi punika taksih ngreridhu salebeting manah kula sadaya".

"Aneh" Ki Demang guneman alon, banjur genti nakoni Dario lan Limpad "Lha kowe Cantrik loro, mesthine kowe sing ngerti isen-isening pasenthongan sing jarene Ki Supiturang angker kuwi?".

"Sewu tadhah deduka Ki Demang" Daria wangsulan  karo suwara kedher ketara yen atine isih krasa miris "wiwit kula dados cantrik ing mriki, nembe dinten niki wau kula midak sangajenging kori pasenthongan kalih punika. Jalaran dhawuhipun Bapa Guru Kahastha miwah Kakang Kunthara, para cantrik boten dipun keparengaken nyaketi pasenthongan kalih punika saha papan pasareyanipun Bapa Guru Kahastha. Sinten ingkang kumawantun nyaketi pidana pejah minangka ganjaranipun".

Demang Kedhungtuwung meneng sedhela banjur noleh Rangga lan Marga karo takon :

"Kadospundi Anakmas punika?".

"Saenipun mangga dipun tingali sesarengan Ki Demang" wangsulane Rangga "Kula kok ugi kepengin mangertos pasenthongan ingkang criyosipun Ki Bau Supiturang angker punika".

"Manawi makaten mangga dipun tingali Anakmas" wangsulane Demang Kedhungtuwung sing banjur prentah marang wong sing ana kono "ayo didherekne Anakmas Rangga lan Anakmas Marga mirsani pasenthongan sing nyalawadi kuwi".

Wong-wong kuwi banjur padha mlaku menyang papan sing dicritakne Ki Supiturang mau. Wong akeh sing ana pendhapa lan plataran Padhepokan yaiku para cantrik sing wis carub karo para Prajurit Kademangan mung padha nyawang karo mripat kebak tandha pitakonan.

"Apa sing bisa kosawang ing papan iki Adhi?" pitakone Rangga nalika wis tekan ngarepe lawang pasenthongan sing jarene angker kuwi.

"Dolanane Kunthara karo Ki Kahastha sing ditemplekne lawang Kakang" wangsulane Marga.

"Bisa kok singkirne nganggo upat-upating pecutmu ta?" pitakone Rangga karo mesem.

"Ya tak cobane dhisik Kakang" wangsulane Marga karo nglolos cemethine.

Demang Kedhungtuwung lan wong liyane sing ora mudheng marang apa sing dikandhakne Rangga lan Marga kuwi mung meneng. Jalaran kajaba ora mudheng apa karepe nom-noman loro kuwi, wong-wong mau dumadakan padha mengkorog githoke, ana rasa miris lan wedi sing nggremet ing sajroning atine. Ora krasa wong-wong kuwi klambi sing dienggo wis teles krana kringet adhem sing mabjir saka ragane. Lan sing luwih nggumunake maneh, wong-wong kuwi uga ora ngerti apa sing ndadekne atine padha kegremetan rasa wedi.

"Nuwun sewu Ki Demang" dumadakan Marga guneman "kula aturi radi nebih sakedhik, kula badhe nyeblakaken pecut kula kangge nggugah kori ingkang sajakipun nembe tilem punika".

"Inggih Anakmas" wangsulane Demang Kedhungtuwung sing banjur alon-alon mundur dieloni wong-wong liyane watara sepuluh jangkah saka panggonane Marga.

Marga banjur ngencengi nggone ngegem garan pecute, karo wiwit ndedonga kaya sing tau diwarahake dening Ki Tanparupa manawa sawayah-wayah weruh titah saka alam liya sing ana ngarepe. Ya iku sing diarani aji Taratadira. Bareng karo rampunge nggone ngunekne unen-unen aji Taratadira, Marga ngangkat pecute arep diseblakne menyang gegodhonganing lawang pasenthongan sing ana ngarepe. Dumadakan saka gegodhonganing lawang kuwi ana cahya padhang rupa kuning, sing sorote sumebar ing kiwa tengene. Wong sing ana kono padha sansaya mengkorog rasaning githoke. Ora suwe cahya sumorot iku banjur ilang lan tanpa sangkan ing ngarep Marga wis ana wong wadon ayu sing sandhangane sarwa kuning, ngadeg nyekeli tumbak cendhek, mripate manther nyawang praupane Marga. Disawang dening wong wadon sing ora ngerti sangkane kuwi, Marga murungake nggone arep nyeblakne pecut. Nanging ora tinggal ing kawaspadan.

"Sapa aranmu bocah bagus?" wong wadon ayu kuwi nakoni Marga "dene wis lancang arep ngganggu gawe anggonku nyambut gawe".

"Jenengku Marga" wangsulane Marga karo panggah waspada "aku ora arep ngganggu gawe sapa wae, jalaran sing tak tindakne iki neng jagadku, jagade titah kang kasat mata, jagad Datullah sing dadi ing pangwasane manungsa. Balik, kowe kuwi sapa sing kumawani ngambah alam sing dudu alammu dhewe?".

"Ngertiya Marga aku Dewi Rismani, manungsa sing wis oleh nugraha bisa mapan urip ing alam Sipatullah, jalaran meguru marang Bathari Kali temah kanugrahan kalis saka ing pati lan wenang mapan ing jagad ngendi sing tak senengi" wangsulane wong wadon sing jebul duwe jeneng Dewi Rismani lan ngaku muride Bathari Kali kuwi.

"Menungsa kesasar kowe kuwi Rismani, kowe manungsa sing ora nampa kodrating manungsa malah kapencut ngawula marang titah sing tan kasatmata, nadyan kowe ngaku isih wujud manungsa nanging sejatine kowe wis nyawiji ing alaming titah sing tanpa raga wadhag, kowe kuwi prayangan sing ora cetha. Gage baliya marang alam sing dadi papane gurumu kana, kajaba yen kowe pancet niyat arep gawe gendra ing alaming manungsa" kandhane Marga marang Rismani.

"lancang pangucapmu Marga" wangsulane Rismani karo mripat mencereng "ing kene aku nindakne dhawuhe Guruku, nunggu lan ngenteni manungsa-manungsa sing mapan ing walike lawang iki, sing wis diaturake bakal dadi abdine Guruku neng Kahyangane. Ora ndadak kok prentah yen manungsa sing tak tunggu wis bisa manjing alaming Bathari Kali, aku mesthi lunga saka papan kene".

"Yen mangkono cetha yen kowe niyat arep gawe gendra ing jagading manungsa, kapeksa aku mentala aweh paukuman marang kowe" kandhane Marga karo ngangkat pecute.

"Ngati-ati Marga, ora mung kowe sing bisa aweh pidana, najan aku uga diwenangake aweh paukuman marang manungsa sing kaya kowe" muni ngono kuwi Rismani karo muter tumbak sing ana tangane lan siyaga arep nrajang Marga.

 

ana candhake.