SENDHANG MUSTIKANING WARIH IV 89

 

SENDHANG MUSTIKANING WARIH IV

kacariyosaken malih dening : Rust Luh Getih.

 

89.

Kanthi cepet Dewi Rismani mlumpat maju, karo ngarahne pucuk tumbake ngener menyang jantunge Marga. Marga nginger anggone ngadeg, sudukan tumbake Rismani luput, nanging Rismani ora mandheg, tumbake diputer banter disabetne marang sirahe Marga. Marga ngendhani kanthi mencolot memburi, nanging Rismani terus mburu klawan tumbak sing ora mandheg nggone ngarah marang Marga. Sepisan maneh Marga mlumpat memburi banjur wiwit nyeblakne pecute, tumibane seblakan pas ngenani awake Rismani, sakala Rismani kontal memburi kaya kebanting tiba neng lemah, nggulung memburi telung puteran banjur mletik kaya walang Rismani bali ngadeg, karo kuda-kuda sing kukuh, siaga ngadhepi tekane seblakan sabanjure.

"Pecutanmu apik Marga" kandhane Dewi Rismani karo  nyawang Marga sajak ngece "kuciwa tanpa tenaga, sabetan pecutmu dadi tanpa guna. Ayo tutugna nggonmu dolanan pecut sing mung pantes kanggo meden-medeni cempe sing ngebyong tanduran kuwi, sedhela maneh kowe bakal dadi bangke, getihmu bakal dadi ombene tumbak Kyai Srodog sing ana tanganku iki".

Marga gumun dene Rismani jebul isih bisa tangi sawuse tiba kena sabetan pecute, malah isih katon waras-wiris ora kurang sawiji apa. Kamangka nggone namakne pecut mau wis dilambari nganggo kekuwatan hawa murni sing cukup, nanging dening Rismani sabetan pecute dilokne jare tanpa tenaga. Lan Marga ora kober nyenyuwe anggone nggagas rasa gumune, serangane Dewi Rismani wis teka maneh, mripating tumbak sing ana tangane kuwi deres ngarah marang gulune Marga. Sepisan maneh Marga ngendhani klawan ndhoyongne awake mangiwa, tumbake Rismani pancen ora ngenani gulune, nanging kanthi cepet Rismani ngobahne sikile, dhadhane Marga ora kenyana kena dugangan sikil tengen, Marga kontal memburi patang jangkah, sempoyongan banjur tiba ndhodhok karo ngrasakne seseging dhadhane. Rismani nututi mengarep karo namakne tumbake ngarah praupane Marga. Marga kaget, banjur nibakne awake manengen, nggulung neng lemah nganti limang puteran banjur mencolot tangi karo genti nyerang nganggo seblakan pecute. Ora ana suwara jumedher, lambunge Rismani keneng sabetan upat-upat pecute Marga. Kaya dhek mau, Rismani kontal memburi watara limang jangkah, adege dadi ora jejeg, sempoyongan. Wong wadon ayu kuwi ngeses ngempet lara, banjur nata adege siyaga arep males marang mungsuhe nganggo tumbak sing wiwit katon murup pucuke.

Marga tanggap yen mungsuhe wiwit ngunggahne tataran ngelmune, mula Marga ora kepengin kecolongan maneh napase ditata hawa murnine dipunjerake menyang upat-upat pecute.  Nalika Rismani maju ngrangsang klawan tumbak sing katon murup kuwi, Marga mapagne nganggo sabetan pecute sing upat-upate wis kisenan hawa murni sing dikirim saka dhasar jantunge. Ana suwara jumeglug banter banget, pucuking tumbak tatapan karo pucuking upat-upat. Wong loro padha-padha kontal memburi. Marga kadheseg mundur telung jangkah, Rismani kesurung limang jangkah, kuda-kudane ambyar merga Rismani ngrasakne kaya ana lindhu sing ngerog ragane.

Sansaya suwe perang tandhing antarane Marga lan Dewi Rismani kuwi dadi sansaya rame, kekarone wis wiwit nggunakne aji jaya kawijayan simpenane. Demang Kedhungtuwung lan wong-wong sing ana kono dadi padha mlongo saking erame, wong-wong kuwi wis ora weruh wujude Marga lan Dewi Rismani, jalaran sing katon ing panyawange wong-wong kuwi, ing ngarepe ana cahya kuning sing mubeng seser, luwih cepet tinimbang kitiran  katempuh angin barat, uber-uberan karo cahya biru sing mubeng kanthi kacepetan sing padha. Sauntara ing kiwa tengene cahya loro sing uber-uberan kuwi, lemah ora leren-leren nggone horeg kaya lindhu sing susul-susulan.

Dumadakan keprungu suwara angin lesus sing disusul ana macan gembong sing sakebo benthung gedhene sing mudhun saka awang-awang. Macan gembong kuwi banjur nggero-nggero karo mamerne siyunge madhep marang papane Demang Kedhungtuwung sakancane. Demang Kedhungtuwung lan para bebau lan jagabaya sing ana kono sakala entek atine, macan gembong kuwi katon galak lan sajake lagi luwe.

"Marga, sawangen kanca-kancamu sing arep padha mati merga kaweden kae!" ana suwarane wong wadon nguwuh banter saka puseraning cahya kuning sing lagi uber-uberan karo cahya biru.

"Ha ha ha....." keprungu suwara guyune Marga aweh wangsulan marang panguwuh kuwi "olehmu nggambar kucing kacepeten Rismani, sawangen untune kucingmu wis padha coplok malah saiki wis dadi ompong, banjur olehmu nggambar sikile kucing ya ora bener, lha wong sikil kucing kok memper karo sikile truwelu ngono ....... ha ha ha".

Demang Kedhungtuwung sing lagi ndhrodhog wel-welan dadi gumun, bareng karo rampunge Marga aweh wangsulan marang Rismani ngono kuwi, dumadakan Demang Kedhungtuwung lan wong liyane sing ana kono weruh, macan gembong sing gero-gero kuwi jebul untune padha mrotholi lan dadi ompong lan sing luwih nggumunake maneh jebul macan gembong kuwi ora duwe cakar utawa kuku, merga sikile persis sikile truwelu.

"Ha... ha... ha.... Lucu" Rangga sing mau mung meneng karo nyawang sedulur angkate sing lagi perang tandhing kuwi dumadakan ngguyu banter karo omong "lagi tumon iki aku, prayangan mendem sinau nggambar, dadine gambare dadi lucu ha ha ha".

"Iblis laknat" keprungu maneh suwarane Rismani misuh-misuh banter "kowe bocah loro pancen wis ora kena dieman maneh. Neng neraka aja padha alok nek aku iki kejem, kapeksa kowe Marga lan wong-wong sing ana kene arep tak lebur nganggo Aji Pangleburbawana, kareben ora ana maneh sing ngarubiru anggonku nindakne dhawuhe guruku Bathari Kali".

"Aja kesusu sumbar Rismani" keprungu wangsulane Marga "garising kodrat wis nyebutake : Birawaning angkara luluh dening Kasetyaning Jiwa".

"mBuh ora idhep, saiki padha rasakna!!" Rismani nggetak banter.

Ora suwe keprungu ana suwara gemleger, disusul lindhu horeg sing nibakne gentheng-genthenging omah ing sacedhake papan perang tandhing kuwi.  Nanging ora suwe, watara saampetan ambegan. Lindhu sirep, suwara gumleger ilang, cahya kuning lan cahya biru sing mubeng uber-uberan uga wis ora katon maneh. Kahanan dadi sepi. Alon-alon Marga tangi saka anggone ngglethak, njupuk pecute sing uga gumletah ing sandhinge. Rangga nyedhak karo takon sajak kuwatir :

"Kepriye kahananmu Dhi?"  

"Ora apa-apa Kakang" wangsulane Marga lemes, ketok nek kentekan tenaga, banjur watuk-watuk lan saka tutuke metu getih kenthel kira-kira saendhog gemak gedhene.

"Menyang ngendi parane Prayangane Dewi Rismani mau?" pitakone Marga karo ngusapi lambene.

Rangga noleh ngiwa nengen, nggoleki sing ditakokne sedulur angkate.

"Aku ana kene Marga" kira-kira sepuluh jangkah saka papane Marga katon ana Nini-nini tuwa sing gumlethak tanpa daya. Gage-gage Rangga lan Marga marani Nini-nini tuwa sing ngglethak kuwi.

"Aku ngakoni klawan jujur Marga, kowe wis bisa menang mungsuh muride Bathari Kali" Nini-nini kuwi guneman karo megap-megap ngempet lara. Kahanane wis melas banget, nadyan katone ora ana sing tatu, nanging sarnduning awake katon gosong kabeh.

"Ora sah ngrembug perkara kuwi dhisik Nini" wangsulane Marga "entenana sedhela, tak racikne bobokan kanggo nambani ragamu".

Marga ngawe Demang Kedhungtuwung lan wong-wong liyane sing ketok ngoplok durung ilang wedine. Nanging diawe Marga wong-wong kuwi uga banjur ngadeg, mara nyedhak.

"Uwis Marga, ora sah repot-repot, sedhela maneh aku bakal mati. Sumurupa satemene olehku nglakoni urip iki wis suwe, aku lahir wiwit jaman Tanah Jawa diratoni dening Sri Girindrawardana ya Prabu Brawijaya Pamungkas. Lan aku wis nyecep ngelmune Bathari Kali, sing ndadekne aku kelangan sipat kamanungsan, dadi prayangan. Jalaran saka panglawanmu marang ajiku Panglebur Bawana, aku malah ketulungan, bisa bali wujud manungsa sing jebul wis kaya ngene wujude. Aku wis iklas marang patiku Marga, aku bisa mati kanthi wujud manungsa maneh".

"Ora Nini" Marga wangsulan alus sawise njaluk tulung marang Bebau Supiturang supaya digolekne banyu bening "Nini Dewi Rismani bakal bali waras kaya wingi uni, entenana sedhela".

"Aku wis wayahe mati Marga" wangsulane  Dewi Rismani karo suwara pedhot-pedhot "aku uga ngerti dosaku tumpuk undhung akehe, nanging aku percaya Gusti Maha welas lan Maha Asih marang titahE, sadurunge mati aku mung butuh nyuwun pangapuraNe. Critaku sing pungkasan iki muga-muga bisa nyuda dosa lan kaluputan sing wis tak tindakne".

Dewi Rismani sing wis wujud Nini-nini tuwa kuwi meneng sedhela, banjur wiwit guneman maneh :

"Sing ana pasenthongan sing lawange tak tunggu mau, prawan-prawan Kedhungtuwung sing ilang dicolong para Durjana kae. Sing telu diselehne ana kono merga arep didadekne abdine Bathari Kali, dene prawan liyane digawa menyang paguron Kluwihan didadekne Tumbal dening Panembahan Sekarjati kaunjukake marang Bathari Pramoni ratuning lelelmut ing Dhandhangmangore sing mapane ana pereng lor kulone Gunung Lawu. Dene wanita-wanita liyane sing wis duwe bojo nanging katut ilang, kuwi kabeh mung didadekne papan panyuntake hawa nafsu dening Kahastha lan anak lanange sing didhaku minangka muride, awit Kunthara kuwi temene anake asil anggone slingkuh wong tuwane wadon Kunthara karo Kahastha. Mung kuwi sing bisa tak critakne marang kowe, wektuku wis entek Marga...........".

Dewi Rismani ora bisa nerusne guneme, meneng bareng lan pecating nyawane. Marga lan Rangga ora bisa guneman apa-apa maneh. Nom-noman loro kuwi rumangsa melu kelangan merga matine Dewi Rismani sing kalah pangabaran nalika ngecakne aji Panglebur Bawana sing ditadhahi Marga klawan aji Astidamatular peparinge Ki Tanparupa.

"Ki Demang" kandhane Rangga marang Demang Kedhungtuwung sawuse meneng sauntara "Ki Demang sampun mireng piyambak kaliyan cariyosipun Nini Rismani punika kala wau, salajengipun borong anggenipun Ki Demang badhe anyikepi lan ngedalaken prawan-prawan ingkang wonten pasenthongan kala wau. Kula lan adhi kula badhe ngrukti layonipun Nini Rismani punika rumiyin".

"Inggih anakmas, kaparenga kula ndherek ngrencangi ngrukti layon punika, prakawis mbikak pasenthongan supados dipun tandangi Ki Bebau Padaringan lan kanca-kancanipun rumiyin" wangsulane Demang Kedhungtuwung.

 

ana candhake.