cathetan cekak kanggo
ni made siti asih
dening : Bapakne Lintang
24.
Oleh pitakonan saka kakangane ngono kuwi Bagus ora enggal semaur, nanging malah ngguyu nggleges. Karmini karo Vero sing weruh Bagus ngguyu karo nutupi lambene nganggo epek-epek tangane, kuwi kaya kesetrum banjur padha melu ngguyu. Ngguyu olehe Bagus ngguyu omongane dhewe sing nyebut jenenge mBakyune nganggo sebutan Raden Ayu, sing saiki wis keprungu lucu. Tiok sing ora pati mudheng karo sing lagi padha digeguyu sansaya penasaran, genti-genten nyawang kancane jagongan siji-siji.
"Jane ki sing lagi padha diguyu kuwi apa ta? Apa olehku takon nyang Bagus iki mau aneh utawa lucu ngono ?" Tiok takon marang kancane jagongan.
"Ora Mas" wangsulane Bagus "Aku mau ki ngguyu omonganku dhewe sing tak anggep lucu, merga ing jaman sing wis modern iki jebul isih ana wong sing isih seneng disebut nganggo sebutan ngono kuwi. Nanging aja kleru tampa lho, aku ora ngarani nek mBakyune Panjenengan sing mbarep kae isih seneng nganggo sebutan ngono kuwi. Mung wae, merga aku kepengin ngajeni wong sing rumangsa kinurmat kae, aku pengin wae nggunakne sebutan kuwi kanggo nyebut asmane. Sepisan manehtak baleni, kanggo ngajeni wong sing rumangsa kinurmat".
"Aku sansaya ora mudheng karo sing mbok karepne kuwi Gus" Tiok guneman karo mesem sepa.
"Ngene lho Mas, saiki aku ya arep blaka menyang Panjenengan" kandhane Bagus sabanjure.
"Blaka perkara apa kuwi?" Tiok takon.
"Kaya dhek wingi-wingi sadurunge Ibu gerah kae, aku karo Mas Tiok kuwi rak padha ora geleme nyedhak, malah upama bisa kepara malah kepengin olehe padha ngadoh. Kuwi merga aku iki ngrumangsani wong sing duwe sipat rada brangasan, dadi kuwatir nek nganti ketemu banjur krungu tembung sing ngalarani atiku, aku kuwatir anjur nesu, mula aku milih ngadoh wae. Samono uga karo sedulur panjenengan sing tuwa dhewe kae, malah kepara luwih nemen. Aja maneh kok nganti kepethuk banjur krungu rembug sing nyenggol pangrasa, aku ora muringa. Lha wong ora weruh wonge ngene iki wae, nek kelingan omongan sing diucapne neng ngarepe wong akeh pas neng Rumah sakit kae, ati iki isih krasa njarem jarene. Apa maneh bareng aku ngerti meh wae Ibu mundhak santer gerahe, jalaran meh wae Ibune Arka arep mulih tanpa pamit, tujune konangan Dhik Ningrum karo Mas Yunus sing banjur ngandhani aku. Olehe arep mulih tanpa pamit Ibune Arka sing awane wis didhawuhi Ibu supaya bengi kuwi ngancani Ibu, ya merga gunemane wong sing rumangsa terhormat kae wis kebacut tenan" kandhane Bagus mblakakne isining atine marang Tiok "Nah gegandhengan karo sing tak blakakne iki mau, nek Mas Tiok kok njaluk panemuku perkara sing mau Panjenengan critakne, sepisan maneh tak wangsuli panemuku ora bakal ana gunane babar pisan. Dadi aku milih meneng wae".
"Lha sing dikandhakne mBak Tien neng ngarepe wong akeh kuwi apa? kok olehmu njarem nganti kaya ngono kuwi mau? Lha Ibune Arka diuneni apa kok nganti meh wae mulih ki?" Tiok takon.
"Nek sing dikandhakne neng ngarepe wong akeh, ora perlu tak kandhakne. Sing cetha romobongane Mbah Mantri Guru kae nganti ora mentala ngrungokne" wangsulane Bagus "lha nek unine menyang Ibune Arka, ya panjenengan takoni dhewe wonge kuwi".
"Ngeten lho Mas" sadurunge Tiok nakoni Karmini luwih dhisik nyambung kandhane Bagus "nDara Den Ayu ndakwa dhateng kula bilih anggen kula dhateng Rumah Sakit niku badhe damel cilaknipun Ibu, lajeng kula dipun dhawuhi kesah, menawi boten purun kesah badhe dipun celukne Satpam supados ngrangket kula. Nalika badhe kula genahne, nDara Den Ayu malah sansaya duka, meh mawon kula kalap, jalaran menawi ingkang dipun undamana niku namung kula, kula saged nampi nanging sareng tiyang sepuh kula ugi dipun undamana mawi basa ingkang sakalangkung lekoh lan saru, manah kula dados sakit sanget, meh kemawon kula badhe mara tangan. Mesthinipun Mas Tiok ugi pirsa, sanaosa namung kados ngeten kawontenan kula, nanging pas ing acara Pra-Pon Kabupaten Ngawi rumiyin, pinten atlet pesilat ingkang sampun KO ngadhepi kula?. Tujunipun, kula kaparingan eling, mula kula lajeng mundur nilaraken nDara Den Ayu ingkang nembe duka-duka ingkang ing mriku ugi wonten nDara Den Har, nanging namung mendel kemawon, malah ketingal ngrojongi garwanipun. Gandheng pas dipun dukani nDara Den Ayu niku, dhompet kula kantun teng Kamar, badhe wangsul kula boten saged, tiyang kula boten nyepeng arta kangge mbayari angkota, lajeng kula kepanggih Bu Ningrum kalih Pak Yunus ingkang badhe bezuk, ing pangangkah kula badhe ndherek nunut menawi Bu Ningrum kundur".
Tiok karo Vero manthuk-manthuk krungu kandhane Karmini sing ngono kuwi mau. Wong loro kuwi nggambarake mendah kaya ngapa wirange kulawargane Bu Asper yen nganti wengi kuwi Karmini ora bisa ngendhaleni nepsune?. Ora mokal nek Karmini wis nggunakne kabisane ing ulah bela dhirine, Sri Hartini malah banjur mlebu UGD. Lan ora mokal maneh menawa Bu Asper bakal sansaya santer gerahe. Bagus mesthi banjur direpotne ngurusi bojone sing banjur dirangket lan dadi tahanan neng Kantor Polisi. Sepisan maneh Tiok karo Vero banjur padha nyerot ambegan dawa, ngaturake panuwun marang sing kuwasa.
"Iya, iya aku bisa melu ngrasakne sepira laraning atimu marang mBak Tien" kandhane Tiok sawuse meneng rada sauntara suwene "lan ya bener kaya sing mbok kandhakne mau Gus, nek ndelok watak wantune, mBak Tien mokal gelem lan bisa nampa panemumu sing embuh kaya apa unine".
"Mulane" Bagus wangsulan cekak.
"Nanging rak ya perlu dicoba ta Pah?" Vero sing maune mung dadi pendhengar kuwi melu urun rembug, marang bojone.
"Dicoba piye?" Tiok takon.
"mBak Tien karo Mas Har kuwi rak durung pirsa, nek awake dhewe karo mBak Evie apa dene Mas Sugeng, saiki wis bali rukun karo Dhik Bagus lan Dhik Karmini? Samono uga Ibu, Ibu wis legawa malah kepara klawan rasa syukur marang Gusti Allah, nampa Dhik Karmini dadi putra mantune, bab iki mBak Tien karo Mas Har rak ya kudu dicaosi pirsa?" wangsulane Vero marang Tiok.
Tiok ngguyu. Kaya olehe ngguyu Bagus nalika dheweke takon mau. Nanging guyune Tiok guyu sing sepa, keprungu rada wagu.
"Kok malah gumujeng ta Pah ?" Vero nyendhu Tiok.
"mBak Tien karo Mas Har kuwi wis ngerti kabeh" wangsulane Tiok "wingi pas neng Kantor, aku ditelpon mBak Tien, wonge kandha jare bar diomongi mBak Evie nek sasuwene iki kabeh wis kleru anggone duwe panganggep marang Bagus lan Karmini, banjur kabeh wis padha sadar lan gelem ndandani panganggepe sing kleru mau, ya Ibu, ya awake dhewe, ya mBak Evie karo Mas Sugeng. Mung kari mBak Tien dhewe sing durung ngrumangsani lupute".
"Banjur mBak Tien piye?" Vero nugel critane Tiok karo pitakonan, merga Tiok mandheg olehe omong.
ana candhake.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar