3.
Puguh sing weruh yen sedulure wis tumandang, nuli pasang kuda-kuda arep ngringkus Rangga sing lagi ngguyu merga weruh Panggah sing tiba krungkeb disusul gunemane Marga sing ngarani olehe tiba Panggah mau merga kepengin ngrebut Uwi Alus sing lagi arep dipangan dening Marga. Ora kaya Panggah, nadyan Puguh weruh yen Rangga babar pisan ora lagi siaga ngadhepi bebaya, nanging Puguh ora sembrana, kanthi petung sing mateng tangane sing wis dikepelne kuwi diobahne ngarah marang uwange Rangga. Puguh ngira yen kepelane bakal ngendheg guyune Rangga lan malih dadi sambat ngaruara. Nanging jebul pangirane Puguh luput, kaya lupute kepelane sing diarahne uwange Rangga. Rangga kanthi cukat ngeblagne awake memburi banjur njengkelit, muter awake sepisan wis dadi ngadeg karo nata kuda-kudane. Nyerang sepisan bisa diendhani, Puguh nggereng ora ndadak nganggo omongan maneh, sikile Puguh genti klawan cepet nyadhuk ngarah lambunge Rangga. Rangga ora nglilani sikile Puguh nyenggol lambunge, dhengkule Rangga diangkat kanggo mapag sikile Puguh, disusul tangane diobahne mengarep lurus ngener dhadhane mungsuh. Puguh kaget, dugangane ketanggor dhengkul kiwane Rangga sing disangga dening adeging sikil tengen sing bakoh kaya mancep neng lemah, ndadekne Puguh kontal memburi lan nalika weruh kepelane Rangga ngener ngarah dhadhane, Puguh ora kober endha, tujune wae awake mau ws mental memburi luwih dhisik dadi kepelane Rangga ora wutuh bisa ngenani dhadhane. Ewa samono panggah wae Puguh kesurung memburi nganti patang jangkah, karo awak sempoyongan. Nanging Puguh nyata siswa Paguron Tangen sing wis mumpuni ulah kanuragan, dheweke wiwit ngerti yen nom-noman sing diadhepi kuwi dudu nom-noman lumrah, nanging nom-noman sing tau sinau ulah kanuragan. Mula Puguh banjur wiwit ngecakne ulah kanuragane ing tataran sing rada luwih dhuwur maneh.
Ora suwe sabanjure, wong papat sing mau kober basan binasan nganggo tembung sing alus ngajeni, banjur malik grembyang . Bola-bali keprungu pisuhane Puguh karo Panggah diselani karo sumbar pangancam sing jare arep gawe cilakane nom-noman sing mau kober aweh suguh Wi Alus Bakaran. Sansaya suwe anggone padha kerengan dadi sansaya rame, wis bola-bali Puguh lan Panggah ngundhakne tataran ngelmu kanuragane, ewa dene babar pisan durung katon ana asile, Rangga apa dene Marga durung bisa ditelukne. Puguh lan Panggah sing kulina nelukne mungsuh-mungsuhe ora nganti ngentekne wektu suwe, dadi sansaya anyel. Saben wong loro kuwi ngunggahne tataran ngelmune, Rangga lan Marga ajeg bisa ngimbangi, malah ora arang Rangga lan Marga kasil ndheseg memburi sing ndadekne Puguh lan Panggah rada kacipuhan. Sansaya suwe, sansaya ilang kesabarane Puguh lan Panggah, siwane Ki Ageng Tangen loro kuwi, sing kekarone duwe pangira sing kuwat yen nom-noman loro sing lagi kerengan karo dheweke kuwi telik sandi utawa andhahane Ki Julung Geni, maune isih duwe rasa eman yen nganti Rangga lan Marga mati ana tangane. Jalaran weling saka Gurune wis ngandhakne nek Ki Ageng Tangen ora kepengin memungsuhan karo Ki Julung Geni. Mula yen nganti Rangga lan Marga kuwi mati ing tangane, mesthi ndadekne kriwikan dadi grojogan, Ki Julung Geni mesthi bakal ora trima karo patine andhahane lan bakal males ukum marang Paguron Tangen. Beda yen Rangga lan Marga mung dikalahne ora nganti dipateni, yen ana nesune Ki Julung Geni isih bisa disabarake kanthi pawadan yen mau wis ana kedadeyan salah paham sing isih bisa dilurusne. Nanging bareng bola-bali Puguh lan Panggah digawe lara kena sikil utawa tangane Rangga lan Marga, rasa pangeman kuwi mau banjur ilang. Welinge Ki Gedhe Tangen dadi kelalen. Puguh lan Panggah wis ngliga gegamane dhewe-dhewe.
"Sajake wis dadi garising pepesthen Rangga" kandhane Puguh sing wis kenceng nggegem dangan pedhange "ing gisik bengawan kene gulumu kudu tugel merga kliwatan pedhang sing ana tanganku iki".
"Ah, omonganmu ngawur Puguh" wangsulane Rangga karo ngguyu ngece "lha wong lading kurang sepuhan ngono kok arep mbok ngge nugel guluku, sing ana mengko malah ladingmu kuwi dadi mlethot kabeh. Nanging kanggo ngajeni kowe, aku ya arep nggunakne pusakaku kanggo ngadhepi ladingmu kuwi, senadyan satemen ladingmu babar pisan ora mbebayani kanggoku"
Muni ngono kuwi Rangga banjur ndudut pusakasing disengkelitne neng lempenge, bongkotan pring kuning sing sajempolan sikil gedhene, limang kilan dawane. Puguh sing krungu olehe semaur Rangga dadi sansaya nesu, luwih-luwih bareng weruh bongkotan Pring Kuning sing mung sajempolan gedhene kuwi, sing dening Rangga jarene kuwi pusakane. Ora sranta Puguh banjur muter pedhang pusakane, jurus-jurus pedhang saka Paguron Tangen sing nggegirisi, wiwit dituduhne marang mungsuhe. Pedhang neng tangane Puguh wis ora katon wujude, sing ana mung kari cahya putih mobat-mabit ing awang-awang, mawa perbawa suwara sing gumuruh kaya suwarane angin lesus sing ngiringi cleret tahun sing pedhot ing mangsa labuh.
Beda maneh karo Panggah, padha-padha siswa saka Paguron Tangen, nanging gegamane Panggah ora rupa pedhang kaya gegamane Puguh. Panggah wis nglolos rante wesi sing dawane meh sadhepa, ing pucuke rante ana trisulane sing katon mawa pamor mencorong, nuduhne yen kuwi dudu trisula lumrah, nanging trisula pusaka. Rante sing mawa mripat trisula kuwi diputer kenceng dening Panggah, temah nuwuhake suwara sing nggegirisi. Ora mung diputer ing awang-awang nanging wis ngupengi papane Marga ngadeg, temah kaya-kaya Marga wis kinepung dening ewon trisula sing arep ngranjab marang awake.
"Eman banget heh wong anom" kandhane Panggah karo ngguyu, merga Marga sajak gumun weruh katiyasane Panggah anggone wasis nyolahne rantene "sanadyan kowe nduweni kanuragan sing lumayan, nanging kapeksa dina iki kudu pupus teka samene wae nggonmu ngecakne ngelmumu. Jalaran sedhela maneh kowe kudu mati kanthi tatu arang kranjangkeranjab dening trisula sektiku. Wis saiki, enggal kowe nenuwuna muga-muga kowe enggal bablas menyang neraka, supaya mengko rohmu ora gentayangan dadi memedi ing pinggir bengawan kene".
"Lucu banget tembungmu Panggah" wangsulane Marga ayem "lha wong dolanan kaya ngono wae kok mbok ngge ngedeni aku bocah sing wis gedhe, jeneh mbok ngge ngedeni bocah sing lagi demolan wae, trisulamu kuwi mung bakal digeguyu tak kandhani".
"Aja kakehan wuwus kowe Marga" panyaute Panggah banter "ing kalangan sisih kono mau tak sawang sedulurmu gemang mati tanpa nuduhne gegamane, mula mumpung isih ana wektu, tumuli wetokna gegamanmu ora ana sing ngarani aku mateni wong sing tanpa nggawa gegaman kanggo ngadhepi trisulaku".
"Tak turuti sing dadi karepmu Panggah" wangsulane Marga karo nglolos cemethi sing disabukne ing bangkekane. Gagange cemethi wis dicekel kenceng dening Marga, banjur diseblakne mendhuwur nuwuhake suwara jumlegur sing ndadekne suwara gumuruh sing ditokne dening rantene Panggah ilang kasilep dening suwarane seblakan pecut.
Ora let suwe sabanjure, papan kono dadi rame dening suwara gumuruh sing kala-kala diselani dening suwara jumlegur. Meh kaya suwarane sindhung riwut ing mangsa labuh sing diiringi bledheg kang magunturan. Nanging pranyata wong loro sing diadhepi Rangga lan Marga kuwi, babar pisan dudu mungsuh sing abot tumrap muride Ki Tanpa Rupa loro kuwi. Sanadyan jurus-jurus pedhang sing dicakne Puguh nyata-nyata mbebayani, pucuking pedhang kaya duwe mata tanpa kendhat ngarah peranganing awake Rangga sing mbebayani, suprandene ora kangelan Rangga ngendhani utawa nangkis serangane Puguh. Samono uga sanadyan saking cepeting Puguh muter pedhange nganti kena diparibasakne saupama ana udan tumurun saka langit ora bakal bisa nembus mengisor merga bakal ketangkis dening jurus pedhang saka Paguron Tangen kuwi, nanging pranyata kerep wae tekene Rangga bisa nyenggol peranganing ragane Puguh.
Nanging Rangga lan Marga meneng-meneng wis nyawijekne karep, sanadyan mungsuhe kene dipesthekne yen mesthi bakal kalahe, nanging nom-noman loro kuwi wis padha sarujuk ora arep gawe cilakaning mungsuhe, nom-noman loro kuwi ora asep cilike tatu sing abot gedhene nganti gawe patine Puguh lan Panggah. Pendekar loro murid saka Paguron Tangen kuwi arep diumbar, kentekan tenaga dhewe. Puguh lan Panggah sing ora ngerti karepe Rangga lan Marga, sansaya gemreget anggone kepengin enggal bisa ngrubuhne mungsuhe, wekasane tenagane Puguh lan Panggah sansaya cepet olehe kakuras, merga nuruti karepe dhewe. Sansaya suwe tandange Puguh lan Panggah sansaya kendho, serangan-serangane dadi sansaya ngawur. Rangga lan Marga uga ngimbangi klawan nuruti apa sing dicakne Puguh lan Panggah, klawan api-api uga wis kesel lan kentekan tenaga.
Dumadakan wong papat kuwi dikagetne dening suwara guyu sing banter, disusul ana wewayangan loro sing cumlorot saka dhuwur banjur ngadeg karo malangkerik ing antarane sing lagi padha perang tandhing.
ana candhake.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar